Τις τελευταίες ηµέρες, σε δύο διαφορετικές συνόδους δύο διαφορετικών οργανισµών σε δύο διαφορετικά θέµατα, σηµειώθηκαν παράλληλες εξελίξεις οι οποίες έχουν έναν κοινό παρονοµαστή: δείχνουν ότι κάποια πράγµατα δεν πάνε καλά και ενδεχοµένως να χειροτερέψουν.

Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. υπήρξαν δύο γεγονότα-προποµποί καταστάσεων που δεν έτυχαν της ανάλογης προσοχής.


Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: Επανήλθε η «σκέψη» γιακατάργηση της οµοφωνίας στη λήψη αποφάσεων

1. Στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., µε αφορµή τις ελληνικές αντιρρήσεις για την έναρξη ενταξιακών διαπραγµατεύσεων µε την Αλβανία λόγω της υπόθεσης Μπελέρη, ο Γερµανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς επανέφερε τη γνωστή «σκέψη» για κατάργηση της οµοφωνίας στη λήψη αποφάσεων, όπου αυτή προβλέπεται. Είπε µεταξύ άλλων ότι θα έπρεπε συγκεκριµένα η απόφαση για την Αλβανία να ληφθεί µε ειδική πλειοψηφία. Αυτό βέβαια δεν γίνεται, διότι προϋποθέτει αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και πολλοί απόρησαν µε την άγνοια του Σολτς. Τελικά ίσως να µην επρόκειτο για άγνοια, αλλά να είχε κάτι άλλο στο µυαλό του.

Πέραν του ζητήµατος της Αλβανίας, στη Σύνοδο υπήρχε και το µείζον θέµα της έναρξης ενταξιακών διαπραγµατεύσεων µε την Ουκρανία, όπου οι ενστάσεις του Ούγγρου πρωθυπουργού, Βίκτορ Ορµπαν, ξεπεράστηκαν µε τη γνωστή εφευρετικότητα της Ε.Ε. Βγήκε ο Ορµπαν από την αίθουσα και έλαβαν τη θετική απόφαση οι υπόλοιποι.

Αυτό σε καµία περίπτωση δεν συνιστά κατάργηση του δικαιώµατος αρνησικυρίας, αλλά µία µάλλον οριακή και πολύ «ευέλικτη» πρακτική ερµηνεία των κανόνων της Ε.Ε. Ο Ορµπαν δεν παρακάµφθηκε. ∆ιευκόλυνε, αφού πήρε αντάλλαγµα περισσότερα από 10 δισ. ευρώ. ∆εν αποκλείεται αυτό ή κάποια τέτοια «δηµιουργική» ντρίπλα να είχε κατά νου ο Γερµανός καγκελάριος, όταν είπε για ειδική πλειοψηφία στην απόφαση για την Αλβανία. Σε κάθε περίπτωση, ο Ορµπαν ή ο κάθε Ορµπαν και η Αλβανία ή κάθε σχετική περίπτωση είναι οι αφορµές.

Το γενικό και σταθερό κίνητρο της Γερµανίας (και όχι µόνο), πέραν από την περιπτωσιολογία, είναι ότι θέλει να αποφασίζει µε τους δορυφόρους της κατά βούληση ώστε να ευθυγραµµίζει τις αποφάσεις της Ε.Ε. µε τα γερµανικά συµφέροντα. Να κάνει την Ε.Ε. παράγκα της, όπως και σε άλλα θέµατα. Η ισοτιµία της ψήφου σε στρατηγικά θέµατα και τοµείς που αφορούν τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας και των συµφερόντων των κρατών είναι πυλώνας της Ε.Ε., ακριβώς διότι εξασφαλίζει την ισότητα των µελών ανεξαρτήτως µεγέθους. Είναι η θεσµική δικλίδα ασφαλείας που αποτρέπει τη µετατροπή της Ε.Ε. σε ζούγκλα, όπου οι ισχυροί, τα διευθυντήρια ή συγκυριακοί συνασπισµοί θα επιβάλλουν αποφάσεις εις βάρος µικρότερων κρατών ερήµην τους. Και κάτι άλλο.

Ο Σολτς στην ψευδοεπιχειρηµατολογία του για την Αλβανία υποστήριξε ότι έχει κάνει πολλές µεταρρυθµίσεις, οι οποίες θα είναι άδικο να µην αναγνωριστούν, διότι αυτό θα θέσει σε κίνδυνο τη δυναµική ένταξης των ∆υτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε., στέλνοντας λάθος µηνύµατα. Το λάθος µήνυµα εν προκειµένω είναι η ευκολία µε την οποία η Γερµανία προτείνει να παραβλεφθούν οι µαζικές παραβιάσεις του ∆ιεθνούς ∆ικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτηµένου από χώρα που θέλει να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγµατεύσεις, προκειµένου να εξυπηρετηθούν τα στενά γερµανικά συµφέροντα επιρροής. Η έκπτωση στις προϋποθέσεις είναι βαθιά αντιευρωπαϊκή πολιτική.

Γενική Συνέλευση ΟΗΕ: Αρνείται να καταδικάσει αγριότητες της «Χαµάς» 

2. Στο άλλο πεδίο, της Γ.Σ. του ΟΗΕ, είχαµε το εξής παράδοξο. Στο ψήφισµα για την «ανθρωπιστική εκεχειρία» στη Γάζα, δύο τροπολογίες, οι οποίες είχαν προταθεί ως προσθήκη στο ψήφισµα, µία σύµφωνα µε την οποία η Γενική Συνέλευση «απορρίπτει κατηγορηµατικά και καταδικάζει τις ειδεχθείς τροµοκρατικές επιθέσεις της ‘‘Χαµάς’’» (κατατέθηκε από τις ΗΠΑ) και µια δεύτερη «για την άµεση απελευθέρωση των οµήρων που εξακολουθούν να κρατούνται από τη ‘‘Χαµάς’’» (προτάθηκε από Αυστρία), απορρίφθηκαν!

 ∆ηλαδή, ο θεµατοφύλακας της διεθνούς νοµιµότητας, ο ΟΗΕ, υιοθετεί ψήφισµα για την κατάπαυση πυρός για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά αρνείται να καταδικάσει δολοφονίες, βιασµούς, αποκεφαλισµούς και άλλες αγριότητες της «Χαµάς» και επίσης αρνείται να απευθύνει έκκληση για απελευθέρωση οµήρων, µεταξύ των οποίων γυναικόπαιδα, που κρατούν οι τροµοκράτες. Προφανώς η ισλαµική επιρροή και τα ισλαµικά δολάρια έχουν διεισδύσει πολύ βαθύτερα και σε πολύ περισσότερα και κρίσιµα κέντρα απ’ ό,τι πολλοί νοµίζουν - και αυτά δεν είναι καλά νέα.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι το ψήφισµα για την ανθρωπιστική εκεχειρία, το οποίο η χώρα µας ορθώς στήριξε, όπως και τις τροπολογίες που απορρίφθηκαν, για αρκετά από τα κράτη της Γ.Σ. ήταν απλά ο φερετζές του αντισηµιτισµού και της στήριξης προς τη «Χαµάς».

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής