Κωστής Καρπόζηλος: Η Νέα Αριστερά δεν θέλει να είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ
"Έχουμε ευθύνη να αλλάξει η εικόνα στην πολιτική στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή", δήλωσε ο Κωστής Καρπόζηλος, υπεύθυνος Τύπου Νέας Αριστεράς
«Όλοι και όλες που αυτο-τοποθετούμαστε στην Αριστερά και αντιλαμβανόμαστε την κρίση του χώρου αυτού, μια κρίση η οποία είναι πολύ ορατή -ειδικά μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών-, έχουμε μια ευθύνη, έχουμε κι εμείς ένα μερίδιο ευθύνης να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αλλάξει η εικόνα στην πολιτική στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή», δήλωσε στο Πρώτο Πρόγραμμα ο Κωστής Καρπόζηλος, υπεύθυνος Τύπου Νέας Αριστεράς αλλά και ιστορικός, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).
«Όταν ο Αλέξης Χαρίτσης με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε η Νέα Αριστερά, του είπα εμφατικά ναι. Με άλλα λόγια, δεν δίστασα καθόλου», επισήμανε ο κ. Καρπόζηλος, σημειώνοντας πως «τα τελευταία χρόνια, με την ιδιότητά μου ως ιστορικού, ταυτόχρονα είχα και μια ιδιότητα πολιτική. Συμμετείχα στις διεργασίες της Αριστεράς και οπότε γνώριζα το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς από την ίδρυσή του και επειδή είναι κάτι καινούργιο, επειδή είναι κάτι το οποίο θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την πολιτική».
Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Καρπόζηλος σχετικά με το ποια είναι αυτή η Ελλάδα και για ποιο λόγο διαφέρει από την άλλη Ελλάδα, ανέφερε το εξής παράδειγμα: «Βλέπω τώρα τη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και βλέπω τα επιχειρήματα και ακούω τον δημόσιο διάλογο. Πολύ συχνά σε αυτόν τον διάλογο λείπει η άλλη Ελλάδα που είναι η πραγματικότητα των δημόσιων πανεπιστημίων, τα οποία γνωρίζω επειδή δίδασκα σε αυτά. Εκεί οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μας έχουν τελείως διαφορετικές αγωνίες. Πιο συγκεκριμένα, αγωνίες που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που σπουδάζουν, αγωνίες με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους και πολύ συχνά δεν επιτρέπουν στους φοιτητές και τις φοιτήτριες να εγκατασταθούν στον τόπο που είναι το πανεπιστήμιό τους, ειδικά στα περιφερειακά πανεπιστήμια, αλλά και αγωνίες που έχουν να κάνουν με την επαγγελματική τους προοπτική. Αυτή η συζήτηση, η οποία είναι κοινωνική συζήτηση, πολύ συχνά φτάνει μέχρις ένα σημείο στον δημόσιο διάλογο, δεν εισβάλλει, δεν καθορίζει τους όρους των συζητήσεων, ας πούμε, στα τηλεοπτικά πάνελ, στις ας το πούμε αντιπαραθέσεις των κομμάτων. Και νομίζω ότι εκεί χτίζεται μια απόσταση, η οποία με τη σειρά της υπονομεύει τη δημοκρατία μας και εξηγεί γιατί οι πολίτες πολύ συχνά νιώθουν πολύ μακριά από αυτό το οποίο διαδραματίζεται σε αυτό που σχηματικά θα ονομάζαμε κεντρική πολιτική σκηνή».
«Η έμφαση πρέπει να δοθεί στη χρηματοδότηση, στην υποστήριξη και στη στελέχωση του δημόσιου πανεπιστημίου», υπογράμμισε, εν συνεχεία, ο κ. Καρπόζηλος για τα δημόσια πανεπιστήμια.
«Το Πανεπιστήμιό μας, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, έχει συρρικνωθεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο διδασκόντων, έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο χρηματοδότησης, έχει συρρικνωθεί, αν θέλετε, η αξία του, η κοινωνική αξία την οποία αποδίδει η πολιτεία σε έναν βασικό πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας και αυτό αποτυπώνεται - θα έχετε δει το τελευταίο διάστημα και το Μετσόβιο Πανεπιστήμιο και άλλα πανεπιστήμια δημοσίευσαν έναν πίνακα, έναν στατιστικό πίνακα που απλώς καταγράφει το ποσό της χρηματοδότησης το 2009 και το ποσό της χρηματοδότησης το 2024, τον αριθμό των διδασκόντων το 2009 και τον αριθμό των διδασκόντων το 2024. Όλοι αυτοί οι δείκτες δείχνουν μείωση. Δηλαδή, αντί να ενισχύσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ότι συρρικνώνεται. Όσον αφορά την Κύπρο επειδή έχω και εγώ μια εικόνα, εκεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν είναι ακριβώς παράδειγμα προς μίμηση. Θα έλεγα ότι πολύ συχνά είναι πανεπιστήμια τα οποία δεν έχουν διδάσκοντες και στηρίζονται σε εποχικούς διδάσκοντες, οι οποίοι εναλλάσσονται, δεν χτίζουν, αν θέλετε, μια ερευνητική ταυτότητα, δεν είναι πρόθεσή τους να έχουν μια ερευνητική ταυτότητα. Έχω την αίσθηση, λοιπόν, ότι υπερεκτιμούμε πολύ συχνά την αξία τους».
«Όταν ο Αλέξης Χαρίτσης με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε η Νέα Αριστερά, του είπα εμφατικά ναι. Με άλλα λόγια, δεν δίστασα καθόλου», επισήμανε ο κ. Καρπόζηλος, σημειώνοντας πως «τα τελευταία χρόνια, με την ιδιότητά μου ως ιστορικού, ταυτόχρονα είχα και μια ιδιότητα πολιτική. Συμμετείχα στις διεργασίες της Αριστεράς και οπότε γνώριζα το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς από την ίδρυσή του και επειδή είναι κάτι καινούργιο, επειδή είναι κάτι το οποίο θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε την πολιτική».
Κωστής Καρπόζηλος: Πρέπει να δοθεί έμφαση στη χρηματοδότηση και την υποστήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου
Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο κ. Καρπόζηλος σχετικά με το ποια είναι αυτή η Ελλάδα και για ποιο λόγο διαφέρει από την άλλη Ελλάδα, ανέφερε το εξής παράδειγμα: «Βλέπω τώρα τη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και βλέπω τα επιχειρήματα και ακούω τον δημόσιο διάλογο. Πολύ συχνά σε αυτόν τον διάλογο λείπει η άλλη Ελλάδα που είναι η πραγματικότητα των δημόσιων πανεπιστημίων, τα οποία γνωρίζω επειδή δίδασκα σε αυτά. Εκεί οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μας έχουν τελείως διαφορετικές αγωνίες. Πιο συγκεκριμένα, αγωνίες που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που σπουδάζουν, αγωνίες με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους και πολύ συχνά δεν επιτρέπουν στους φοιτητές και τις φοιτήτριες να εγκατασταθούν στον τόπο που είναι το πανεπιστήμιό τους, ειδικά στα περιφερειακά πανεπιστήμια, αλλά και αγωνίες που έχουν να κάνουν με την επαγγελματική τους προοπτική. Αυτή η συζήτηση, η οποία είναι κοινωνική συζήτηση, πολύ συχνά φτάνει μέχρις ένα σημείο στον δημόσιο διάλογο, δεν εισβάλλει, δεν καθορίζει τους όρους των συζητήσεων, ας πούμε, στα τηλεοπτικά πάνελ, στις ας το πούμε αντιπαραθέσεις των κομμάτων. Και νομίζω ότι εκεί χτίζεται μια απόσταση, η οποία με τη σειρά της υπονομεύει τη δημοκρατία μας και εξηγεί γιατί οι πολίτες πολύ συχνά νιώθουν πολύ μακριά από αυτό το οποίο διαδραματίζεται σε αυτό που σχηματικά θα ονομάζαμε κεντρική πολιτική σκηνή».«Η έμφαση πρέπει να δοθεί στη χρηματοδότηση, στην υποστήριξη και στη στελέχωση του δημόσιου πανεπιστημίου», υπογράμμισε, εν συνεχεία, ο κ. Καρπόζηλος για τα δημόσια πανεπιστήμια.
«Το Πανεπιστήμιό μας, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, έχει συρρικνωθεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο διδασκόντων, έχει συρρικνωθεί σε επίπεδο χρηματοδότησης, έχει συρρικνωθεί, αν θέλετε, η αξία του, η κοινωνική αξία την οποία αποδίδει η πολιτεία σε έναν βασικό πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας και αυτό αποτυπώνεται - θα έχετε δει το τελευταίο διάστημα και το Μετσόβιο Πανεπιστήμιο και άλλα πανεπιστήμια δημοσίευσαν έναν πίνακα, έναν στατιστικό πίνακα που απλώς καταγράφει το ποσό της χρηματοδότησης το 2009 και το ποσό της χρηματοδότησης το 2024, τον αριθμό των διδασκόντων το 2009 και τον αριθμό των διδασκόντων το 2024. Όλοι αυτοί οι δείκτες δείχνουν μείωση. Δηλαδή, αντί να ενισχύσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ότι συρρικνώνεται. Όσον αφορά την Κύπρο επειδή έχω και εγώ μια εικόνα, εκεί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν είναι ακριβώς παράδειγμα προς μίμηση. Θα έλεγα ότι πολύ συχνά είναι πανεπιστήμια τα οποία δεν έχουν διδάσκοντες και στηρίζονται σε εποχικούς διδάσκοντες, οι οποίοι εναλλάσσονται, δεν χτίζουν, αν θέλετε, μια ερευνητική ταυτότητα, δεν είναι πρόθεσή τους να έχουν μια ερευνητική ταυτότητα. Έχω την αίσθηση, λοιπόν, ότι υπερεκτιμούμε πολύ συχνά την αξία τους».
