Εφ'όλης της ύλης μίλησε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος στα Παραπολιτικά 90,1 και την εκπομπή "Μίλησέ μου" με τον Γιώργο Κουβαρά. Ο δικηγόρος και πολιτικός αναφέρθηκε τόσο στην κρίση της Αριστεράς, με την οποία σημείωσε ότι είναι "απογοητευμένος", ενώ έκανε λόγο για "τακτικισμούς", σημειώνοντας για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ πως "φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιείται η γελοιογραφία ως ταυτότητα". Παράλληλα, μίλησε τόσο για την πορεία του στον τομέα της Δικαιοσύνης και για τις προωθούμενες αλλαγές στο χώρο, στο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, καθώς και για την κόρη του Ζωή, για την οποία τόνισε πως "ασκεί πολιτική, όπως θα έπρεπε να ασκείται".

Μεταξύ άλλων, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος επεσήμανε:

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι κατοχικός γιατί έχω γεννηθεί το ’42, είμαι επαρχιώτης, έχω γεννηθεί στην Κρέσταινα της Ολυμπίας και δεν το ξεχνώ ποτέ αυτό το επαρχιώτικο που έχει και αρνητική πλευρά και θετική πλευρά, και είμαι και «σκασμένη φτέρνα» όπως λέμε στο χωριό μου. Η «σκασμένη φτέρνα» είναι ότι έχω περπατήσει στη ζωή μου και έχει σκάσει η φτέρνα μου.

ΔΗΜ.: Έχεις περπατήσει σε πολλά μονοπάτια δηλαδή έχεις περπατήσει πολύ στη δικηγορία και περπατάς ακόμα. Όλοι δε λένε ότι Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι ανυπέρβλητος δικηγόρος

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μου αρέσει η δικηγορία είναι στοιχείο της ύπαρξής μου. Κυρίως η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, η υπεράσπιση ανθρώπων οι οποίοι βιώνουν ανισότητες, η υπεράσπιση πολιτών οι οποίοι υφίστανται αυταρχισμούς, αδικίες και αυθαιρεσίες αλλά από την άλλη πλευρά και η υπεράσπιση ανθρώπων οι οποίοι είναι πράγματι υπόλογοι και πρέπει να δώσουν εξηγήσεις στην έννομη τάξη εκεί πρέπει πάντοτε κατά την άποψή μου να βρίσκεις τον κοινωνικά, ηθικά και υπαρξιακά παραδεκτό τρόπο να υπερασπίζεσαι τον καθένα. Αλλά να μην λες κουταμάρες, να μην κάνεις θεατρινισμούς και να μην υποδεικνύεις περιφρονητική στάση απέναντι σε αυτό που λέμε έννομη τάξη.

ΔΗΜ: επειδή είναι πάρα πολύ σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα θέλω να ξεκινήσω με αυτό· Βία ανηλίκων, ενδοοικογενειακή βία και βία κατά των γυναικών είναι πλέον φαινόμενα τα οποία έχουν πάρει μια διάσταση εκρηκτική και αναρωτιέται κανείς γιατί συμβαίνει αυτό και που θα πάει αυτό.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το πρόβλημα είναι εκρηκτικό, δεν είναι τωρινό έρχεται όμως από παλιά και έτσι όπως έρχεται κάθε τόσο ανακυκλώνει την έντασή του και τις απρόσμενες και απροσδόκητες εκδηλώσεις του. Δεν θα σταματήσει εύκολα, η βία διαχέεται πλέον στην κοινωνία, είναι ένας τρόπος ζωής και συμπεριφοράς. Η βία των ανηλίκων, η βία κατά των γυναικών, η οπαδική βία, η βία η καθημερινή στις διαπροσωπικές σχέσεις από το παρκάρισμα μέχρι τη λογομαχία που γίνεται στο δρόμο, η βία αυτή έχει την εξήγησή της. Καταρχήν τα αίτια είναι πάντοτε κοινωνικά όταν εκδηλώνονται τέτοιες βίαιες αντιδράσεις, είναι όμως ευθύνη και της πολιτείας γιατί ουδέποτε η πολιτεία και όλες οι κυβερνήσεις από το 1974 και μετά δεν ασχολήθηκαν συστηματικά με τη χάραξη μιας πολιτικής αντεγκληματικής. Η αντεγκληματική πολιτική δεν είναι η καταστολή, η αντεγκληματική πολιτική δεν είναι τα ευκαιριακά μέτρα γίνεται τώρα μια οπαδική βία και σπεύδουμε να κάνουμε ένα μπάλωμα. Η αντεγκληματική πολιτική σημαίνει συστηματική μελέτη ψυχολόγων, ψυχιάτρων, κοινωνιολόγων, κοινωνικών αναλυτών, πολιτικών και θεσμικών παραγόντων έχουμε τέτοιες δυνάμεις. Σε όλα τα χρόνια έχουμε επιστήμονες περιωπής αλλά ουδέποτε υπήρξε πολιτική λειτουργία έτσι ώστε όλο αυτό το πνευματικό και επιστημονικό κεφάλαιο να το αξιοποιήσει η πολιτεία προκειμένου να χαράξει μια αντεγκληματική πολιτική. Η αντεγκληματική πολιτική λαβαίνει υπόψη της τις κοινωνικές περιστάσεις, τις κοινωνικές συνθήκες, τα επικαιρικά φαινόμενα, τις νοοτροπίες που διαμορφώνονται και κυρίως στην περίοδο που ζούμε σήμερα το ποια είναι η διαβρωτική και αποδιοργανωτική επίδραση των κοινωνικών δικτύων. Το κοινωνικό δίκτυο είναι ζούγκλα.

ΔΗΜ: Θεωρείς ότι τα πράγματα έχουν χειροτερέψει λόγω social media; Δεν ξέρω αν είδες αυτό που έγινε στην Αμερική που είχαν τον Ζακεμπεργκ και τους υπόλοιπους που τους είπε ο γερουσιαστής ότι έχεις αίμα στα χέρια σου και αν θα ζητήσεις συγνώμη από τους γονείς και αν θα δώσεις από την περιουσία σου αποζημίωση

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ ζω στην καθημερινότητα της λειτουργίας της δικαιοσύνης το φαινόμενο με άλλους δείκτες. Εδώ και χρόνια κάλπαζε ο δείκτης της παιδικής πορνογραφίας, στη συνέχεια ήρθανε επίσης μεγάλοι δείκτες ηλεκτρονικού εγκλήματος. Τώρα το διαδικτυακό έγκλημα είναι ασύλληπτα πολύμορφό και πολλές φορές δεν μπορείς να κάνεις τις ταυτοποιήσεις που μπορείς να κάνεις για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Έχω εμπειρία πρόσφατη όπου ένα διαταραγμένο πρόσωπο αναστάτωσε μια ολόκληρη οικογένεια. Χάρις στην ετοιμότητα του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κινήθηκε μια διαδικασία, εντοπίστηκε το πρόσωπο, εστάλθηκε διαμαρτυρία στο συγκεκριμένο παραβάτη και βγήκε για να παραλάβει την εισαγγελική παραγγελία λέγοντας ότι «έχει πεθάνει αυτός

στον οποίο απευθύνεστε» και ήταν ο ίδιος. Στο ηλεκτρονικό έγκλημα έχουμε στελέχη καταρτισμένα και υπεύθυνα και στην Εισαγγελία, λείπει όμως το σύγχρονο πλαίσιο που θα είναι εύπλαστο, θα είναι ευέλικτο, θα έχει υποδομές ώστε να μπορεί να είναι αποτελεσματικό. Η εγκληματικότητα δεν αντιμετωπίζεται με τουφεκιές στον αέρα.

ΔΗΜ: Σε βρίσκει σύμφωνο η διαρκής αυστηροποίηση των ποινών;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, δεν είναι σωστή μέθοδος θεσμικά, κοινωνικά θα έλεγα και κοινωνιολογικά. Να πω και την συμπληρωματική παρατήρηση, δεν έχουμε αντεγκλητική πολιτική ποτέ καταστρώσει, δεν έχουμε σωφρονιστική πολιτική ποτέ καταστρώσει. Στις φυλακές παίρνεις ντοκτορά. Εάν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά πρέπει να έχουμε σύγχρονη σωφρονιστική πολιτική που σημαίνει πολλά πράγματα από κτήρια μέχρι προσωπικό, μέχρι επιστημονική στελέχωση μέχρι, μέχρι...που δεν τα έχουμε.

ΔΗΜ: Γιατί δεν τ’ έχουμε, δεν υπάρχει πολιτική βούληση ή είναι τόσο ισχυρά κάποια συμφέροντα τα οποία παρεμβαίνουν για να μην τα ‘χουμε και τα οποία σχετίζονται με εγκληματικές δραστηριότητες;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σήμερα που ζούμε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα τα παιδιά που γεννιούνται τώρα θα είναι 30 χρόνων το 2050 και τα παιδιά που είναι σήμερα πάνω από 20 χρόνων έχουν γεννηθεί το 2000 οι γενιές φεύγουν, ο χρόνος τρέχει τα προβλήματα μένουν αυτή είναι η ανακολουθία η μεγάλη. Φεύγει ο χρόνος, αλλάζουν οι γενιές, αλλάζουν οι συνθήκες τα προβλήματα μένουν τα ίδια και επιχειρούμε να τα λύσουμε με τον ίδιο τρόπο, με εργαλεία του παρελθόντος. Γιατί δεν τα ‘χουμε; Διότι κρίσιμοι τομείς για τον πολιτισμό μας, για την κοινωνική μας οντότητα, για την κοινωνική μας συνοχή, για την ανάπτυξη και κυρίως για την αισιοδοξία τη συλλογική για το μέλλον έμειναν υποχρηματοδοτούμενοι επί πενήντα χρόνια. Παιδεία, υγεία, πρόνοια και ασφάλιση, δικαιοσύνη για να μην πάω και σε άλλους τομείς...

ΔΗΜ: Συμφωνείς με τις μεταρρυθμίσεις που ετοιμάζονται τώρα στη Δικαιοσύνη; Γενικά με τη φιλοσοφία κάποιων συγχωνεύσεων...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα να το δω γραπτά. Η πρώτη εικόνα είναι ότι επισημαίνονται ορισμένοι τομείς στους οποίους χρειάζονται δραστικές παρεμβάσεις, η δεύτερη εικόνα που έχω είναι ότι σε αρκετούς από αυτούς τους τομείς γίνονται με λαθεμένο τρόπο οι προσεγγίσεις δηλαδή με κακή διαδικασία γίνονται οι προσεγγίσεις. Και η τρίτη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι όλα αυτά όταν εξαγγέλλονται ως αναγκαίες και δραστικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να εξασφαλίζονται οι αναγκαίες υποδομές και οι αναγκαίες χρηματοδοτήσεις δεν γίνονται έτσι. Δηλαδή οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι διαδικαστικές διεκπεραιωτικές κινήσεις ούτε είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα επικαιρικές εξαγγελίες. Μεταρρυθμίσεις σημαίνει ότι θα πρέπει να εξασφαλιστεί από πριν μια ευρύτερη αποδοχή μεταξύ εκείνων οι οποίοι θα στελεχώσουν τις διαδικασίες των μεταρρυθμίσεων. Δικαστές, δικαστικοί λειτουργοί και εισαγγελείς, δικαστικοί υπάλληλοι, δικηγόροι και να το πω ευθέως μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με συναλλαγές μεταξύ υπουργείου Δικαιοσύνης και Δικηγορικών Συλλόγων. Ούτε οι δικηγορικοί σύλλογοι πρέπει να συναλλάσσονται για να εξασφαλίζουν επαγγελματική ύλη ούτε το υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να συναλλάσσεται δίνοντας παροχές είτε προς τους δικαστές είτε προς τους δικηγόρους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες οφείλουν να αντιληφθούν ότι πρέπει να είναι συλλειτουργοί και συνυπεύθυνοι.

ΔΗΜ: Το γεγονός ότι ο Φλωρίδης ο οποίος είναι εκεί, είναι ένας άνθρωπος που δεν πρόκειται να κατέβει στις εκλογές αυτό δεν είναι καλό από μόνο του;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Από μόνο του είναι καλό αλλά να δούμε το νομοσχέδιο και να κρατήσεις και μια υποσημείωση, είναι 40 χρόνια έξω από τη μαχόμενη δικαιοσύνη. Ο δικαστής που δικάζει, ο δικηγόρος που συλλειτουργεί στην απονομή της Δικαιοσύνης, ο δικαστικός υπάλληλος που κρατάει με την αυτοθυσία του όλη τη γραφειοκρατία λειτουργίας της Δικαιοσύνης αυτοί είναι οι παράγοντες εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ούτε με εχθροπαθείς εξαγγελίες από πλευράς πολιτείας, υπουργού Δικαιοσύνης, ούτε με πολιτικάντικες συνθηματολογίες από πλευράς συνδικαλιστικών οργάνων.

ΔΗΜ : Είναι παράξενη χώρα η Ελλάδα για σένα ή όχι;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι δύσκολη χώρα, την κάνει δύσκολη αυτός ο ταυτόχρονος συνδυασμός από τη μια έχουμε μεράκι για τη ζωή και από την άλλη έχουμε μαράζι. Η χαρμολύπη. Είμαστε λαός ανοιχτών οριζόντων αλλά πολλές φορές κλεινόμαστε στο καβούκι μας και χάνουμε από μπροστά μας την πραγματικότητα ασχολούμενοι με τον ίσκιο μας.

ΔΗΜ: Σήμερα πως βλέπεις τα πράγματα δηλαδή σήμερα πως πάει η χώρα κατά τη γνώμη σου πρώτον και δεύτερον πως πάει η Αριστερά και η Κεντροαριστερά

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πληγές μου ξύνεις. Ακούω και την κυβέρνηση όπως άκουγα και την προηγούμενη κυβέρνηση να αυτοεπαινούνται. Κάθε κυβέρνηση μυθιστορεί τον εαυτό της. Εγώ θα έλεγα αντί να ασχολούμαστε με το τι λεει η κάθε κυβέρνηση σεβαστό, θεμιτό, κάνεις την κριτική σου, εκφράζεις την αντίθεσή σου, αυτό είναι η πολιτική δεν είναι θρησκεία ούτε τα κόμματα είναι ιερατεία. Αντί να μυθιστορούν τον εαυτό τους οι κυβερνήσεις και να αυτοεπαινούνται λοιδορώντας τους άλλους καλό είναι να κοιτάζουν και να παρακολουθούν τα ευρήματα στο ευρωβαρόμετρο και εκεί θα δουν ότι όλα τα κρίσιμα μεγέθη με τα οποία επιστημονικά μετριούνται εκείνοι οι τομείς που επηρεάζουν την ανάπτυξη, την ευημερία, τη συνοχή και την εξέλιξη κάθε χώρας όλοι εκείνοι οι δείκτες στην Ελλάδα υστερούν, είμαστε από τη μέση και κάτω. Δεν είμαστε από τη μέση και πάνω, είμαστε από τη μέση και κάτω πράγμα που σημαίνει ότι καλό είναι να έχουμε άποψη ο καθένας για τον εαυτό του

ΔΗΜ: Και αυτοπεποίθηση

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι ο κόσμος μας δεν έχει αυτοπεποίθηση, η συλλογική αισιοδοξία είναι μικρή όμως να επιχειρούν ότι θέλουν να επιχειρήσουν για την λειτουργία της δημοκρατίας οι κυβερνήσεις όμως θα πρέπει να ξέρουμε ότι με άλλη πραγματικότητα δοκιμαζόμαστε. Για παράδειγμα έχουμε 8 στους 10 που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Έχουμε το 76% και πάνω του κόσμου που λεει ότι δεν πιστεύει ότι θα είναι καλύτερα οικονομικά η επόμενη χρονιά, αυτοί οι δείκτες είναι δείκτες απογοήτευσης που επηρεάζουν τη συνοχή, που επηρεάζουν το αίσθημα ισότητας και δικαιοσύνης και επηρεάζουν και την ανάπτυξη. Αυτοί οι δείκτες είναι από τους πιο ενοχλητικούς μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και σήμερα ακόμη έβλεπα ότι μεγαλώνει ο δείκτης της μη αξιοπρεπούς διαβίωσης δηλαδή δυσκολεύονται οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο.

Κωνσταντόπουλος: Σε πολύ μεγάλη κρίση η Αριστερά - Δεν μπορεί τακτικισμοί μεταξύ προσώπων να χρεώνονται σε βάρος της συνείδησής της


ΔΗΜ: Πως βλέπεις την Αριστερά σήμερα;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νιώθω άσχημα και πολύ πικραμένος και απογοητευμένος και θυμωμένος. Η Αριστερά δεν είναι ότι θέλει ο καθένας λεει και ότι του κατέβει το βαφτίζει Αριστερά. Όπως και η πολιτική έτσι και η Αριστερά έχει την ηθική της, έχει την αισθητική της, έχει την ευθύνη της την κοινωνική δεν μπορεί τακτικισμοί μεταξύ προσώπων να χρεώνονται σε βάρος των αγώνων, της μνήμης, της συνείδησης και της αγωνίας της Αριστεράς.

ΔΗΜ: Αυτοί οι τακτικισμοί είναι αυτά που γίνονται στο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι μένουν, ποιοι φεύγουν κλπ;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ τοποθετήθηκα από την πρώτη στιγμή φτάσαμε στο σημείο να χρησιμοποιείται η γελοιογραφία ως ταυτότητα. Όταν η ταυτότητα της Αριστεράς γίνεται η γελοιογραφία της επικοινωνίας εκεί πλέον χάνονται πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι ποσοστά, επιρροές, αναγνωρισιμότητα, παραγοντισμός ή πολιτικαντισμοί

ΔΗΜ: Άρα είναι θέμα προσώπων το πρόβλημα της Αριστεράς για σένα ή θέμα εξελίξεων γενικότερων πολιτικών;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καταρχήν κάθε κουβέντα για την Αριστερά πρέπει να ξεκινάει με μια διαπίστωση ότι και πανευρωπαϊκά και ευρύτερα διεθνώς η Αριστερά είναι σε κρίση. Είναι πάρα πολύ μεγάλη κρίση.

ΔΗΜ: Αυτό πως το εξηγείς

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι γιατί δεν μπόρεσε έγκαιρα η Αριστερά απέναντι στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού ως κρατούντος κοινωνικού και οικονομικού καθεστώτος να προτείνει μια εναλλακτική λύση. Για αυτό από τη μια πικραίνομαι και από την άλλη γελάω με κατανόηση όταν ακούω διάφορους να λένε «η δική μας Αριστερά» δεν υπάρχει το δικό μου και το δικό σου. Η Αριστερά είναι σε μεγάλη κρίση, η Αριστερά αυτή τη στιγμή είναι πολυδιασπαμένη και σε κάθε χώρα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο

ΔΗΜ: Η Αριστερά πάντα ήταν πολυδιασπαμένη

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πάντα αλλά πάντοτε είχε μια προοπτική και είχε και μια συλλογικότητα και μια υπευθυνότητα. Είχε και τις αμαρτίες της μη γινόμαστε οι θεολόγοι της Αριστεράς... Πολύ μεγάλες αντιφάσεις, σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερες οι αντιφάσεις και βλέπεις ότι σε όλη την Ευρώπη και η Αριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία είναι σε κρίση ταυτότητας

ΔΗΜ: Αν ήσουνα νέος θα ξανά ήσουνα αριστερός ή όχι ;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλλον θα ήμουνα ο ίδιος γιατί η Αριστερά έχει ένα αφετηριακό σημείο από το οποίο ξεκινάει την παρέμβασή της στην κοινωνική πραγματικότητα, δεν θεωρεί ότι είναι όλα δοσμένα με βάση συνταγές για την κατάκτηση της εξουσίας. Η Αριστερά δεν αγωνίζεται για να γίνει κομμάτι της εξουσίας, αγωνίζεται πρώτα για να αλλάξει την πραγματικότητα, για να κάνει ένα κομμάτι του ανέφικτου εφικτό, για να μπορέσει με βιωματική σχέση μέσα από την πολιτική να αλλάξει τα δεδομένα μέσα από τα οποία διαμορφώνονται οι εξελίξεις.

ΔΗΜ: Μήπως αυτό που περιγράφεις τελικά είναι μια ουτοπία;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορεί αλλά και το να διεκδικείς ένα κομμάτι της ουτοπίας να γίνεται κάθε μέρα πραγματικότητα είναι κάτι θετικό. Πολλά από αυτά που σήμερα βιώνω και είναι η καθημερινότητα όλων μας για μένα το 1960 όταν άρχιζα την πολιτική μου δραστηριότητα στο φοιτητικό κίνημα του 1-1-4 και του 15% ήταν ουτοπία. Πρώτον ήταν ουτοπία, δεύτερον δεν μπορούσα να τα φανταστώ.

ΔΗΜ: Μια και λέμε για τα δικαιώματα πως βλέπεις την ιστορία για το νομοσχέδιο στο γάμο;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι γίνεται θορυβώδης συζήτηση που δεν θα έπρεπε να γίνεται. Μου θυμίζει τη συζήτηση που είχε γίνει τότε για την αλλαγή των ταυτοτήτων. Από την πρώτη στιγμή είπα «έτσι πρέπει να γίνει, δεν μπορεί να δηλώνονται προσωπικά δεδομένα» και δέχτηκα τα πυρά. Τότε η κυβερνηση του κ. Σημίτη και ο υπουργός Δικαιοσύνης κάνανε λίγο πίσω και «πλήρωσα εγώ τη νύφη» αλλά έμεινα μέχρι τέλους.

ΔΗΜ: Ήταν ένα από τα ελάχιστα θέματα στα οποία είχες στηρίξει την κυβέρνηση Σημίτη

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μου είχε πει ένας Δεσπότης τότε από εκείνους οι οποίοι αντιδρούσαν θορυβωδώς «είσαι και πατριώτης μου, μου λεει, να μου απαντήσεις ευθέως- σε τηλεοπτική συνέντευξη στην οποία παρενέβη για να με φέρει σε δύσκολη θέση- να μου πει είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος ή όχι». Λέω Δέσποτά μου θα σου απαντήσω αφού μου απαντήσεις πρώτα τι ψήφισες στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό, μου λεει, είναι μυστικό. Μπα η ψήφος είναι πιο μυστική από την πίστη; Και του είπα ότι εγώ δεν έχω καμία αμφισβήτηση θεολογικού ή κοινωνικού ή πολιτικού χαρακτήρα, δεν είμαι δογματικός. Δεν έχω κανένα δισταγμό να πω ότι η ελληνική οικογένεια έχει μεγαλώσει με την επιρροή της εκκλησίας, άλλο η εκκλησία άλλο η θρησκεία, άλλο το ιερατείο άλλο η φιλοσοφία της θρησκείας. Εγώ έχω στη ζωή μου την ευεργεσία να έχω ακούσει μαθήματα ελεύθερων διαλέξεων από τον Αναστάσιο της Αλβανίας. Έχω επίσης στη ζωή μου την εμπειρία να ξέρω και να συμμερίζομαι απόλυτα τον πολύπλευρο αγώνα που κάνει ο Βαρθολομαίος ο Πατριάρχης. Και έχω και μια οικογενειακή εμπειρία ο αδερφός της μάνας του πατέρα μου ήταν παπάς, λευίτης στη Βρίνα της Ολυμπίας. Αγρότης λευίτης ο οποίος εδίδασκε πραγματικά την αγάπη, την αλληλεγγύη και δεν είχε αυτούς τους φανατισμούς.

ΔΗΜ: Καλά κάνεις το λες και είναι κατανοητό γιατί το λες γιατί λες ότι η θέση που έχεις δεν ειναι γιατί προέρχεσαι από έναν κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με την εκκλησία ή με την θρησκεία

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θα αφορίσεις την εκκλησία όπως και η εκκλησία δεν μπορεί να αφορίζει την πολιτεία

ΔΗΜ: Πως σου φάνηκε το κείμενο του Μεσογαίας

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ακραίο και επειδή ξέρω ότι στην Ιεραρχία υπάρχουν και φωτισμένοι ιεράρχες που δεν συμμερίζονται αυτές τις ακρότητες επίτρεψέ μου να σου πω ότι σήμερα επανέρχεται μια συνέπεια μιας πολιτικής διστακτικότητας που βαραίνει το μεταπολιτευτικό μας σύστημα. Ο μη χωρισμός της Εκκλησίας και κράτους

ΔΗΜ: Άρα θεωρείς ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προχωρήσει

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο χωρισμός εκκλησίας και κράτους είναι επιβεβλημένος. Ούτε η πολιτεία να συναλλάσσεται με την εκκλησία ούτε η εκκλησία να πολιτεύεται έναντι της πολιτείας. Χωρισμός εκκλησίας και κράτους για να μην έχουμε τα μπερδέματα τα συνταγματολογικά να λέμε από τη μια ότι είμαστε ανεξίθρησκο κράτος και από την άλλη να χαρακτηρίζουμε μια θρησκεία ως κρατούσα. Και δεν είναι η θρησκεία, είναι η εκκλησία. Ο νόμος ρυθμίζει πραγματικές καταστάσεις, δεν ρυθμίζει ιδεατά ούτε δογματικά, ρυθμίζει ορθολογικά. Παρεμβαίνει και ρυθμίζει καταστάσεις...

ΔΗΜ: Και είναι δεδομένο ότι υπάρχουν παιδιά ομόφυλων ζευγαριών και ομόφυλα ζευγάρια

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι υπαρκτό το πρόβλημα άρα είναι πρόβλημα που πρέπει να ρυθμιστεί. Δεν μπορεί να μένουν κοινωνικά προβλήματα αρρύθμιστα από σκοπιμότητες πολιτευτικές ή από σκοπιμότητες θεολογικές, δογματικές.

ΔΗΜ: Όταν μιλάω μαζί σου όπως και με άλλους πολιτικούς της δικής σου γενιάς συνειδητοποιώ πόσο έχει λείψει αυτός ο τρόπος ανάλυσης και αναφοράς στα γεγονότα ο οποίος έχει και μια προσωπική ευαισθησία αλλά έχει και μια γνώση και μια γνώση και της γλώσσας που έχω την αίσθηση ότι η Βουλή όλο και μικραίνει σε αυτό.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Προχθές βγήκε ένα πρόσωπο από αυτά που εμφανίζονται στην καθημερινή πολιτική δραστηριότητα να κάνει μια δήλωση και αφού ανέλυσε το θέμα είπε «και καλώ την κυβέρνηση να ενσκήψει σε αυτά τα προβλήματα», και θυμήθηκα τη μάνα μου η οποία ήταν καθηγήτρια του 1932 που έλεγε «παιδάκι μου να της αφαιρέσουν το πτυχίο» αν άκουγε μια τέτοια προσωπικότητα να μιλάει. Δηλαδή όταν φτάνουμε στο 2024 διεκδικούμε ότι διεκδικούμε και δεν ξέρουμε τι σημαίνει το εγκύπτω και τι σημαίνει το ενσκήπτω...

ΔΗΜ: Θέλω να πάμε στο θέμα της ακροδεξιάς. Βλέπω ότι πάμε σε ευρωεκλογές με πάρα πολύ πιθανή τη σημαντική άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και θέλω να μου πεις αν πιστεύεις ότι είναι το μέλλον ή αν είναι κάτι συγκυριακό. Έχουν φτάσει κάποιοι να προβλέπουν ότι και στην Ελλάδα που έχουμε ένα μεγάλο κεντροδεξιό κόμμα αυτή τη στιγμή, πολύδιασπασμένη την κεντροαριστερά και την Αριστερά και πολυδιασπασμένη και την ακροδεξιά ότι τελικά σου λένε κάποιοι μπορεί η αντιπολίτευση να προκύψει από δεξιά στη ΝΔ και όχι από αριστερά.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν θέλω να κάνω τέτοιες εκτιμήσεις οι οποίες είναι ασκήσεις επί χάρτου θα πω εκείνα που ζούμε καθημερινά. Στην Ευρώπη υπάρχει πρόβλημα, σε όλες τις χώρες και στην Ελλάδα. Η ΕΕ δεν είναι το ιδανικό πια των κοινωνιών και των πολιτών αντιμετωπίζει κρίση ταυτότητας, αντιμετωπίζει κρίση πολιτικής , αντιμετωπίζει κρίση στρατηγικής. Θέλεις να σου πω μια επιβεβαίωση αποδεικτική αυτής της κρίσης της πολύπλευρης που αντιμετωπίζει η Ευρώπη; Χθες δεν μπόρεσαν να καταλήξουν οι 27 ηγέτες της ΕΕ σε κοινά συμπεράσματα για τον πόλεμο στη Γάζα. Η Ευρώπη λοιπόν βρίσκεται σε μεγάλη ανακολουθία με τον εαυτό της γιατί δεν έχει σε μεγάλα προβλήματα άποψη. Στο μεταναστευτικό, στο ενεργειακό, στο θέμα του πολέμου και της ειρήνης, στα ζητήματα τα οποία έχουν σχέση με την κλιματική κρίση, στα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής και πρόσφατα στο μεγάλο πρόβλημα των αγροτών. Ο Χομπσμπαουμ περιγράφει προφητικά πριν από δεκαετίες έλεγε στρατηγικό λάθος η μείωση του αγροτικού πολιτισμού στα πλαίσια της ΕΕ.

ΔΗΜ: Και τώρα και λόγω πράσινης μετάβασης ακόμα χειρότερα

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βέβαια όταν δεν έχεις λύσει το ενεργειακό και όταν πλέον όλα είναι αντικείμενο συναλλαγής ποσοστών και ιδιοτελούς συμπεριφοράς των μηχανισμών της ΕΕ. Η ΕΕ διακανονίζει με όργανα που δεν νομιμοποιούνται

ΔΗΜ: Θεωρείς επομένως ότι θα έχουμε άνοδο της ακροδεξιάς;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ βλέπω μια τάση η οποία οδηγεί προς την άνοδο. Η Ιταλία , η Ουγγαρία...

ΔΗΜ: Έχουν πρωθυπουργούς ήδη προερχόμενους από την ακροδεξιά ...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ δεν νομίζω ότι ήρθε για να μείνει είναι όμως μια δυσοίωνη προοπτική τωρινή.

ΔΗΜ: Μπορεί η άνοδος της ακροδεξιάς, η συγκυριακή αν είναι συγκυριακή, να οδηγήσει αυτόματα στην αναγέννηση της κεντροαριστεράς ή όχι

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ξέρω αν μπορεί θα έλεγα ότι η πολιτική είναι αυτό που παρεμβαίνει και όχι αυτό που προδιαγράφει. Πρέπει αυτή η πολλαπλή κρίση που υπάρχει στη δημοκρατία, στην πολιτική, στην Ευρώπη, στην κοινωνική δικαιοσύνη, στα δικαιώματα, στον ανθρωπισμό, στην ειρήνη και τον πόλεμο όλη αυτή η αναστάτωση πρέπει να οδηγήσει σε προγραμματικές, πολιτικές, οργανωτικές, κοινωνικές και αγωνιστικές παρεμβάσεις.

ΔΗΜ: Άρα εσύ αυτή τη στιγμή αν ήσουνα νέος και ήσουνα ένα πρόσωπο που ήθελε να ηγηθεί ενός κεντροαριστερού χώρου θα έβαζες κάποιες προτεραιότητες ποιες θα ήταν οι προτεραιότητες αυτές;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήταν ανθρωπισμός γιατί δεν υπάρχει πολιτισμός και δημοκρατία χωρίς ανθρωπισμό. Ανθρωπισμός σημαίνει ισότητα, σημαίνει δικαιοσύνη, σημαίνει ανάδειξη όχι του οικονομικού εμπορευματικού χρηματοπιστωτικού κριτηρίου ως καθοριστικού των εξελίξεων. Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ούτε οι κοινωνίες ούτε η ανάπτυξη ούτε το περιβάλλον ούτε τα δικαιώματα ούτε οι ανθρωποι πρέπει να μετριούνται με εμπορευματικούς δείκτες, με στατιστικούς δείκτες είναι κάτι πολύ περισσότερο ο ανθρωπισμός, ο πολιτισμός και η δημοκρατία από τους στατιστικούς δείκτες.

ΔΗΜ: Άρα για σένα αυτό είναι το βασικό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να αναγεννήσει την Αριστερά ή την Κεντροαριστερά.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα έπρεπε να ανανεώσει την πολιτική

Κωνσταντόπουλος για Ζωή: Τη χαίρομαι, ζει τα ίδια βιώματα με εμένα και αυτό μου αρέσει, ασκεί πολιτική όπως πρέπει να ασκείται

ΔΗΜ: Πες μου πως βλέπεις την πορεία της Ζωής;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νιώθω διπλά ευχαριστημένος και ικανοποιημένος. Η μεν μια πλευρά είναι ότι βλέπω ότι η Ζωή κάνει τα ίδια που έκανα και εγώ, ζει τα ίδια βιώματα και αυτό δεν σου κρύβω ότι μου αρέσει. Μπορεί να με δυσκολεύει και να της λεω «δεν είδες τι τράβηξα εγώ γιατί θέλεις να τα τραβάς και εσύ», από την άλλη η Ζωή ασκεί πολιτική όπως πρέπει να ασκείται η πολιτική.

ΔΗΜ: Πέρα από την πολιτική δεν σου αρέσει το ότι δείχνει αυτή τη στιγμή και προσωπικά ευτυχισμένη;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ζωή αυτή τη στιγμή, για αυτό τη χαίρομαι διότι και την ύπαρξή της και την οντότητά της και την συνείδησή της τις έχει στην πρώτη γραμμή και τις διαμορφώνει, τις σμιλεύει με βάση την πραγματικότητά. Σμιλεύει αυτή τη στιγμή την ύπαρξη της, την κοινωνική της οντότητα και τη συνείδησή της και δεν υπάρχει πιο ωραίο για μένα να ακούω ότι στο λόγο της, στην πράξη της και στην κριτική της σκέψη προτάσσει το στοιχείο της ευθύνης. Αυτό είναι η πολιτική, η ευθύνη.