Η οµοφυλοφιλία σε πολλές χώρες του Ισλάµ θεωρείται αµάρτηµα, ενώ σε «σκληρές» χώρες η τιµωρία µπορεί να είναι λιθοβολισµός, αλλά και µαστίγωµα. Τις προηγούµενες ηµέρες οι µη νόµιµοι µουφτήδες στη Θράκη, µέσω του φετφά, αποδοκίµασαν τον βουλευτή Ροδόπης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ Αχµέτ Ιλχάν, ο οποίος ψήφισε το νοµοσχέδιο για τα οµόφυλα ζευγάρια, αλλά όχι την τεκνοθεσία.

«Βρήκαν µια “ευκαιρία” να δώσουν την εντολή στον παράτυπο και παράνοµο µουφτή στη Ροδόπη, Ιµπραΐµ Σερίφ, που ελέγχει το 98% των τζαµιών, µε µεγάλη ευθύνη της ελληνικής Πολιτείας. Σε κάθε τζαµί ο ιµάµης, αφού πρώτα εξηγήσει πόσο κακό είναι να είναι κάποιος οµοφυλόφιλος, ακολούθως διαβάζει σούρες από το Κοράνι που αφορούν τα Σόδοµα και τα Γόµορρα και κάνει ειδική αναφορά στον προφήτη Λωτ. Στο τέλος λέει ότι “ένας µειονοτικός µουσουλµάνος βουλευτής από εµάς ψήφισε τον γάµο µεταξύ των οµοφύλων”. Ετσι θέλουν να µε στοχοποιήσουν σε αυτές τις οµάδες και βλέπουµε ότι το πολιτικό Ισλάµ, κρύβοντας πολιτική σκοπιµότητα, προσπάθησε να µε στοχοποιήσει σε µια κοινωνία στην οποία δρω, ψηφίζοµαι και θέλω να βοηθήσω», τονίζει.

Όπως λέει ο βουλευτής του Κινήµατος στο «S», εάν κάποιος είναι οµοφυλόφιλος σε αυτές τις συντηρητικές κοινωνίες, είναι πολύ δύσκολο να µιλήσει ανοιχτά για τον προσανατολισµό του και εκτιµά ότι το 70%-80% το κρύβει, καθώς υπάρχει φόβος.

Αχμέτ Ιλχάν: «Αυτό το μήνυμα ήθελα να δώσω στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης»

«Ανήκω στον προοδευτικό χώρο και πιστεύω στον Θεό. Είµαι θρησκευόµενος. Η έννοια του Ισλάµ και γενικά, πιστεύω, όλες οι µονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ως σκοπό να αγκαλιάσουν όλους τους ανθρώπους, να τους δώσουν την ευκαιρία και όχι να τους παραµερίσουν και να τους λιθοβολήσουν ή να τους βάλουν στο περιθώριο. Είµαι ήσυχος, διότι, ευτυχώς, ο Θεός κρατάει τη συγχώρεση στα χέρια Του. Εάν οι άνθρωποι κρατούσαν στα χέρια τους τη συγχώρεση, ίσως να µη συγχωρούσαν ποτέ. Και θεολογικά και επιστηµονικά και προοδευτικά είµαι ήσυχος. Ηθελα να δώσω και ένα µήνυµα στη µειονότητα, στους νέους, στις νέες και στις γυναίκες. ∆ηλαδή, ότι η κοινωνική τους απελευθέρωση, ο δυτικός τρόπος ζωής, το να σκέφτονται µε τον ευρωπαϊκό τρόπο, η θρησκεία αφορά µόνο την ατοµική τους ζωή και ότι δεν πρέπει να περιορίζουν τις ελευθερίες των άλλων ανθρώπων. Αυτό ήταν το µήνυµα που ήθελα να δώσω στη µουσουλµανική µειονότητα της Θράκης», συµπληρώνει.

«∆εν πείστηκα από τα επιστηµονικά επιχειρήµατα για την τεκνοθεσία. Ακουσα τις καταθέσεις των ψυχιάτρων και άλλων επιστηµονικών φορέων. Θεώρησα ότι δεν υπάρχει ακόµη τεκµηριωµένη επιστηµονική άποψη ότι τα οµόφυλα ζευγάρια µε την τεκνοθεσία είναι αρκετά για να προστατευτούν τα δικαιώµατα του παιδιού. Σκεπτόµενος την άποψη των παιδιών και από έλλειψη επιστηµονικών δεδοµένων, δεν πείστηκα. Η έννοια της οικογένειας πρέπει να µείνει αυτή που είναι. ∆εν είναι ώριµες οι πολιτικοκοινωνικές και ψυχολογικές συνθήκες για να επεκταθεί η έννοια της οικογένειας ως προς το παιδί. Για τον λόγο αυτό το καταψήφισα και, αν ερχόταν ξανά, θα έκανα το ίδιο», επισηµαίνει.

«Σκέφτομαι το γενικό συμφέρον, οι άλλοι βουλευτές της μουσουλμανικής μειονότητας φοβήθηκαν - Έχω συγκρουστεί με τα κατεστημένα στη Θράκη και με τον Τούρκο πρόξενο»


Ρωτώντας τον εάν φοβάται ότι δεν θα επανεκλεγεί, δηλώνει ότι «στην πολιτική πάντοτε υπάρχει αυτό το ρίσκο. Στα µεγάλα θέµατα, που αφορούν την ευρύτερη κοινωνία, πρέπει ο κάθε εκλεγµένος εκπρόσωπος του λαού να σκέφτεται το γενικό συµφέρον των πολιτών και όχι να κρύβεται και να σκέφτεται µόνο την επανεκλογή του. Αυτή είναι µια δική µου αντίληψη και φιλοσοφία ως προς τα πολιτικά πράγµατα στον τόπο µας. Εχω συγκρουστεί και σε άλλα µεγάλα θέµατα στη Θράκη. Εχω συγκρουστεί µε τα κατεστηµένα στη Θράκη και συγκεκριµένα µε τον Τούρκο πρόξενο, λόγω των παρεµβάσεών του στη βούληση της µειονότητας. Είχα το θάρρος κατ’ εµέ, θράσος κατ’ αυτούς, να τον ονοµατίσω και να τον καταγγείλω, µε αποτέλεσµα να δεχθώ µια απίστευτη πίεση. ∆έχοµαι φίµωση και δεν επιτρέπουν στα µειονοτικά ΜΜΕ να αναφέρεται το όνοµά µου. Με έχουν διαγράψει από διάφορους θεσµούς και φορείς και θεωρούµαι persona non grata. Παρά ταύτα, και στις δύο εκλογικές αναµετρήσεις του 2023 εκλέχθηκα πανηγυρικά από τους συµπολίτες µου, από τους σύγχρονους µεταρρυθµιστές, που ήθελαν µια διαφορετική Θράκη. Και αυτή η πολιτική µου απόφαση θα κριθεί µε θετικό τρόπο από τον λαό, διότι αφορά τους ίδιους και το καλό τους. Η µειονότητα δεν θα ήθελε να έχει µια αναχρονιστική εικόνα, η οποία θα την έφερνε σε δύσκολη θέση. Η απόφασή µου θα επιβραβευτεί».

Σε αντίθεση µε την τολµηρή κίνηση του κ. Ιλχάν, οι Χουσεΐν Ζεϊµπέκ, Φερχάτ Οζγκιούρ και Μπουρχάν Μπαράν δεν ψήφισαν το νοµοσχέδιο. «Η στάση τους ήταν υποκριτική. Φοβήθηκαν, κρύφτηκαν, προτίµησαν να µην µπουν στη Βουλή και να ψηφίσουν, για να µη δεχθούν τα πυρά των συντηρητικών κύκλων. Αυτή η στάση τους δεν είναι αξιόπιστη, δεν µπορεί να κρατηθεί και στο τέλος δείχνει έναν λάθος δρόµο στη µειονότητα. ∆εν είχαν αρνητική άποψη, καθώς έλεγαν ότι θα το υπερψήφιζαν. Ο κ. Ζεϊµπέκ είχε ψηφίσει το σύµφωνο συµβίωσης το 2016 και ο Μπουρχάν Μπαράν είχε δηλώσει ότι δεν θα είχε πρόβληµα να ψηφίσει, αλλά ο φόβος της µη επανεκλογής και της ψήφου τούς οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Κατ’ εµέ, είναι προβληµατική η στάση τους. Τους κατανοώ, αλλά, από την άλλη, µε βρίσκει ριζικά αντίθετο αυτή η στάση», σχολιάζει σχετικά.

«Η µεγαλύτερη µεταρρύθµιση που πρέπει να γίνει για τη µειονότητα είναι η ίδια να νιώσει ότι έχει ισότητα ευκαιριών ως προς το να αναλάβει ενεργό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας µας. Θα ήθελα από τους µειονοτικούς να µπορούν να γίνονται αστυνοµικοί, πυροσβέστες, γενικοί γραµµατείς, διευθυντές, ευρωβουλευτές. Για να έχουν, όµως, ίσες ευκαιρίες, θα πρέπει να πληρούν τα κριτήρια για να αναδειχθούν στη χώρα όπου ζουν όχι ως µετανάστες, αλλά ως γηγενείς πολίτες. Υπό αυτή την έννοια, η µεγαλύτερη µεταρρύθµιση είναι να µπορέσουµε να ανοίξουµε νέους δρόµους στους νέους και στις νέες και να τους δώσουµε περισσότερη ισότητα ευκαιριών, για να ενταχθούν περισσότερο στο ελληνικό σύστηµα», προσθέτει. Τέλος, θέλοντας να στείλει το δικό του µήνυµα, επισηµαίνει πως θέλει η µειονότητα να του δείχνει εµπιστοσύνη. «∆εν θα έκανα ποτέ κάτι που θα ζηµίωνε τον ίδιο τον λαό. Πρέπει να υπάρχει ανοχή στο διαφορετικό», καταλήγει.

Δημοσιεύτηκε στο Secret στις 30 Μαρτίου