«Δεν είχα περιθώριο να πενθήσω. Επρεπε να πάω και να αγκαλιάσω τα παιδιά», είχε εξομολογηθεί η Δώρα Τσαμπάζη λίγο μετά τον θάνατο του συζύγου της και δις αργυρού Ολυμπιονίκη στο Τάε Κβον Ντο, Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Μια απώλεια που συγκλόνισε όχι μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας του Ολυμπιονίκη, αλλά και για τη στωικότητα με την οποία αντιμετώπισε την ασθένειά του.

Η σύζυγός του, Δώρα Τσαμπάζη, υποψήφια ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., περιγράφει εκείνες τις στιγμές, τον τρόπο με τον οποίο μίλησε στα παιδιά, αλλά και το μεγάλο της βήμα, να θέσει υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή.

Συμμετείχατε εθελοντικά σε δράσεις σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων. Μιλήστε μας για αυτή την εμπειρία.

Ηταν πολύ λυτρωτικό για μένα να είμαι κοντά σε αυτά τα παιδιά που η ζωή τούς έχει φερθεί τόσο σκληρά. Ειδικά τον πρώτο καιρό που και εγώ βίωνα το δικό μου πένθος, η αγκαλιά τους υπήρξε πολύ παρηγορητική. Παρακολουθώ την πορεία τους από τότε και χαίρομαι που πολλά από αυτά τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα ενώθηκαν με τις οικογένειές τους. Νιώθω βαθιά συγκίνηση για τον χρόνο που πέρασα μαζί τους και που με τίμησαν με την αγάπη και την αγκαλιά τους. Και θα συνεχίσω προς αυτήν την κατεύθυνση, να στηρίζω τα παιδιά όλου του κόσμου.

Ο λόγος που σας έκανε να θέσετε υποψηφιότητα για ευρωβουλευτής;

Οπως έχω αναφέρει, ο στόχος μου είναι να γίνω η φωνή των μονογονεϊκών οικογενειών, είτε από απώλεια είτε από κακοποιητικές σχέσεις είτε από επιλογή, και να δείξω πως τίποτα δεν μας απαγορεύεται και πως μπορούμε να πετύχουμε ό,τι στόχο έχουμε θέσει. Επίσης, η στήριξη της μητρότητας από την Πολιτεία, ώστε να γίνονται δωρεάν εξωσωματικές και κατάψυξη ωαρίων για γυναίκες άνω των 30 ετών. Με ενδιαφέρει πολύ η ουσιαστική στήριξη των καρκινοπαθών, για λόγους που όλοι καταλαβαίνουν. Είναι ανάγκη να αλλάξει η νομοθεσία στην Ε.Ε., ώστε ένας ασθενής τελικού σταδίου να έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει κάποιο πειραματικό φάρμακο άμεσα, όπως συμβαίνει στην Αμερική, όπου ακολουθούν το μοντέλο «right to try» και δεν χάνεται πολύτιμος χρόνος σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, που μπορεί να αποβεί μοιραίος.

Πιστεύετε ότι υπάρχει δημόσια Υγεία στην Ελλάδα;

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά υπάρχει δημόσια Υγεία, την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί, αντί να την ενισχύσει, να την εξαφανίσει προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Οι νοσηλευτές, οι γιατροί και γενικά οι εργαζόμενοι στον χώρο της Υγείας παλεύουν με ελάχιστα μέσα και προσωπικό να παρέχουν ό,τι καλύτερο μπορούν και είναι πραγματικά κρίμα να συναντούν εμπόδια από την κυβέρνηση.

Τι σας κέρδισε στον ΣΥΡΙΖΑ;

Ανήκω στον χώρο της Κεντροαριστεράς από νεαρή ηλικία. Πιστεύω στις αξίες της ενσυναίσθησης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της προσφοράς και της βοήθειας στον συνάνθρωπο, στο κράτος Δικαίου και στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αξίες ταυτοτικές και για την Αρι στερά. Θεωρώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εκφράζει αυτές τις αξίες καλύτερα από κάθε άλλο κόμμα σήμερα. Το έχει αποδείξει και πρέπει να συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε.

Πώς βλέπετε τον Στέφανο Κασσελάκη; Τις απόψεις και την εν γένει δράση του;

Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος. Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα πέρσι, όταν ήμασταν υποψήφιοι και οι δύο στο Επικρατείας. Είναι πολύ ικανός, έχει σύγχρονες ιδέες, που χρειάζεται η Αριστερά σήμερα, αλλά το κυριότερο είναι πως όποιος μιλάει μαζί του, όποιος τον συναντάει τον συμπαθεί. Είναι πολύ επικοινωνιακός και κερδίζει τον συνομιλητή του αμέσως.

Πώς γνωριστήκατε με τον σύζυγό σας;

Γνωριστήκαμε στη Θεσσαλονίκη. Εγώ εργαζόμουν ως αθλητικογράφος, αυτός ήταν γνωστός αθλητής και κάποια στιγμή γνωριστήκαμε μέσω ενός κοινού μας γνωστού.

Συγγνώμη που σας φέρνω σε άβολη θέση. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για εκείνες τις στιγμές που συνειδητοποιήσατε ότι θα τον χάσετε…

Σε τέτοιες περιπτώσεις η δύναμη του μυαλού και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν σε αφήνουν να διαχειριστείς εύκολα την πληροφορία. Εγώ απλώς αποφάσισα να είμαι δυνατή για τα παιδιά μου, γιατί στο άμεσο μέλλον θα βασίζονται αποκλειστικά σε μένα και κυρίως για να περάσει ο άνθρωπός μου τους τελευταίους του μήνες με πολλή αγάπη, φροντίδα και αξιοπρέπεια.

Εχετε δεχτεί bullying ή σεξουαλική παρενόχληση;

Εχω δεχτεί σεξιστικά και υποτιμητικά σχόλια από άντρες συναδέλφους. Ομως, παρόλο που ήμουν πολύ νέα όταν μπήκα στο αθλητικό ρεπορτάζ (28 χρόνων), ύψωνα τα τείχη μου και δεν άκουγα τις φωνές. Ισως, αν είχα την ωριμότητα που έχω σήμερα, στα 41 μου, να τα είχα αντιμετωπίσει εντελώς διαφορετικά. Τότε απλώς αδιαφορούσα. Τώρα μπορεί να είχα ακολουθήσει και τη νομική οδό.

Συνήθως ρωτάμε ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή των συνεντευξιαζομένων. Σε εσάς θα ρωτήσω ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη.

Χωρίς αμφιβολία, η γέννηση των παιδιών μου. Δεν συγκρίνεται τίποτα με αυτό. Δεν μπορεί να περιγραφεί το συναίσθημα, το πώς νιώθεις όταν δημιουργείς μια νέα ζωή.

Κατάγεστε από τις Σέρρες, ένα καραμανλικό κάστρο. Τι ψήφιζαν οι γονείς, οι παππούδες σας;

Η γιαγιά μου η Δώρα καταγόταν από την Πρώτη Σερρών, το χωριό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, παρ’ όλα αυτά δεν τον είχε ψηφίσει ποτέ. Ψήφιζε προοδευτικές δυνάμεις.

Στενοχωρηθήκατε που ο Αλέξανδρος δώρισε τα μετάλλιά του και δεν έμειναν στα παιδιά σας;

Το αντίθετο, ένιωσα πολύ περήφανη για αυτήν του την κίνηση και επιλογή. Αν σωθεί και βοηθηθεί έστω και ένα παιδί με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν, θα είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θα εξηγήσω και στα παιδιά μου πόσο σημαντικός και σπουδαίος ήταν ο πατέρας τους και πόσο σπουδαία ήταν αυτή του η κίνηση. Εξάλλου, οι πλειοδότες επέστρεψαν τα μετάλλια στην οικογένειά του και εμείς στη συνέχεια τα δωρίσαμε σε μουσεία, οπότε πάλι ανήκουν στην οικογένεια. Σημασία είχε η κίνηση και το γεγονός πως βοηθήθηκαν τόσα παιδιά. 

Δημοσιεύθηκε στο «Secret» των «Παραπολιτικών»