Για τους στόχους της Νέας Αριστεράς, αλλά και για τις συνεργασίες µε άλλες δυνάµεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς µιλάει σε συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά» ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του κόµµατος, Αλέξης Χαρίτσης.

Διαβάστε ακόμα: Χαρίτσης από το Θησείο: "Να το έχουν καλά στο μυαλό τους, δεν θα ξεμπερδέψουν με την Αριστερά"

Ακριβώς µία εβδοµάδα πριν από τις ευρωεκλογές ο ρεαλιστικός σας στόχος είναι η εκλογή τουλάχιστον ενός ευρωβουλευτή; Θα µετέχει στην GUE;

Η Νέα Αριστερά θα εκπροσωπείται στην Ευρωβουλή, να είστε βέβαιος, κύριε Παπαδόπουλε. Και θα συµµετέχει στην ευρωοµάδα της Αριστεράς, την GUE. Ο στόχος, όµως, της Νέας Αριστεράς δεν είναι µόνο ποσοτικός. Την ώρα που βλέπουµε µια Ακροδεξιά να επελαύνει, την ώρα που οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται, οι κρίσεις πολλαπλασιάζονται, το µέτωπο των αριστερών, των κεντροαριστερών και των προοδευτικών πράσινων δυνάµεων είναι για εµάς µονόδροµος. Στόχος µας είναι να παίξουµε καταλυτικό ρόλο την επόµενη µέρα για την ανασυγκρότηση και την ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς. Γιατί αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ποιο είναι το ζητούµενο, κατά τη γνώµη σας, από την ευρωκάλπη της 9ης Ιουνίου; Να σταλεί ένα µήνυµα καταδίκης της κυβέρνησης; Με ποιο ποσοστό, αλλά και µετά τι;

Το ζητούµενο της ευρωκάλπης είναι διπλό: εθνικό και ευρωπαϊκό ταυτόχρονα. Από τη µια, ναι, πρέπει να υπάρξει ένα ισχυρό µήνυµα αποδοκιµασίας των πολιτικών της ∆εξιάς στη χώρα µας. Να καταστεί σαφές ότι οι πολίτες καταδικάζουν την κυβέρνηση της ακρίβειας, του πληθωρισµού της απληστίας, την κυβέρνηση της εθνικά επικίνδυνης και φιλοπόλεµης εξωτερικής πολιτικής, της καταρράκωσης του κράτους ∆ικαίου και των συγκαλύψεων. Από την άλλη, η ίδια η Ευρώπη σήµερα βρίσκεται στη δίνη µιας πολύπλευρης κρίσης που παίρνει χαρακτήρα υπαρξιακό. Κρίση αναπτυξιακή, ενεργειακή, γεωπολιτική. Εν τέλει, κρίση πολιτική. Αρα, από την ευρωκάλπη πρέπει να ενισχυθούν πολιτικές δυνάµεις σε όλη την Ευρώπη που διεκδικούν την αλλαγή της οικονοµικής αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, δυνάµεις που διεκδικούν τη µονιµοποίηση του Ταµείου Ανάκαµψης και Ανθεκτικότητας, δυνάµεις που θέλουν να εµβαθύνουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό µοντέλο και δυνάµεις που λένε «όχι» στον επανεξοπλισµό και διεκδικούν η Ευρώπη να εργάζεται για την ειρήνη και όχι για τον πόλεµο.

Πολλοί µιλούν για την επικείµενη στροφή της Ευρώπης προς την Ακρα ∆εξιά. Γι' αυτή τη διαφαινόµενη πορεία δεν ευθύνονται οι αριστερές και σοσιαλδηµοκρατικές δυνάµεις;

Για την ενδεχόµενη στροφή πολλών ευρωπαϊκών κοινωνιών προς την Ακροδεξιά ευθύνεται πρωτίστως η ευρωπαϊκή ∆εξιά. Οι πολιτικές της λιτότητας που προωθούν οι συντηρητικές δυνάµεις στην Ευρώπη έχουν οδηγήσει σε µια άνευ προηγουµένου όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής. Ευθύνεται, όµως, η ∆εξιά και για την κανονικοποίηση και τη νοµιµοποίηση της Ακρας ∆εξιάς. ∆είτε τον ενθουσιασµό µε τον οποίο µεταχειρίζεται η σηµερινή πρόεδρος της Κοµισιόν την υµνήτρια του Μουσολίνι, την κ. Μελόνι. Πριν από λίγες ηµέρες ακούσαµε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επαυξάνει, προαναγγέλλοντας τη συνεργασία του ΕΛΚ µε δυνάµεις της Ακροδεξιάς, για να διασφαλιστεί η πλειοψηφία. Μια µαύρη πλειοψηφία. Αν υπάρχουν ευθύνες στα κόµµατα του προοδευτικού και δηµοκρατικού τόξου; Οι δυνάµεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδηµοκρατίας που συνέπραξαν ιδεολογικά και πολιτικά µε τη ∆εξιά σαφώς και φέρουν ευθύνη, καθώς αποξένωσαν τα λαϊκά στρώµατα, στρέφοντάς τα προς την Ακροδεξιά. Σε πολλές περιπτώσεις, κόµµατα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς δεν έθεσαν ως προτεραιότητα την αντιµετώπιση των οικονοµικών και κοινωνικών αιτιών που θρέφουν τον φασισµό και την Ακροδεξιά.

Την εποµένη των ευρωεκλογών οι προοδευτικοί, δηµοκρατικοί και αριστεροί πολίτες θα θέσουν το αυτονόητο ζήτηµα: Στις εθνικές εκλογές να υπάρχει ανταγωνιστικός πόλος στη ∆εξιά του Κ. Μητσοτάκη

Ακούµε και εσάς να µιλάτε για τις συνεργασίες µε άλλες δυνάµεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Πώς ακριβώς το σκέφτεστε;

Μας ενδιαφέρει πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος. Πρέπει να απαλλαγούµε από την επικίνδυνη κυβέρνηση της ∆εξιάς και να υπάρξει πολιτική αλλαγή σε προοδευτική, αριστερή κατεύθυνση.Την εποµένη των ευρωεκλογών οι προοδευτικοί, δηµοκρατικοί και αριστεροί πολίτες θα θέσουν το αυτονόητο ζήτηµα: στις εθνικές εκλογές να υπάρχει ανταγωνιστικός πόλος στη ∆εξιά του Κ. Μητσοτάκη. Αυτό, όµως, δεν µπορεί να γίνει µέσα από κρυφές συνεννοήσεις κορυφής. Μπορεί να γίνει µόνο µε πολιτικούς όρους. Με πρόγραµµα και στρατηγική. Μέσα από κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες και µέσα από τη διαµόρφωση ενός ελάχιστου προγράµµατος θέσεων, που θα αντανακλά τα ώριµα αιτήµατα της κοινωνίας, την υπέρβαση της πληθωριστικής κρίσης, την αποκατάσταση του κράτους ∆ικαίου και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ανάµεσα σε αυτούς µε τους οποίους µπορεί να καθίσετε στο τραπέζι του προγραµµατικού διαλόγου; Και µε τι στόχο;

Είναι, κατά τη γνώµη µου, αφετηριακά εσφαλµένο να εκκινεί αυτή η συζήτηση στη βάση προσώπων. Ο κύριος Ανδρουλάκης µοιάζει στρατηγικά και ιδεολογικά εγκλωβισµένος. ∆είτε, για παράδειγµα, τη στάση που κράτησε στο θέµα των ιδιωτικών πανεπιστηµίων. Ή τη διαχρονική στάση του ΠΑΣΟΚ σε σχέση µε τη Συµφωνία των Πρεσπών. Εποµένως, µπροστά στις αναγκαίες και, κατά τη γνώµη µου, αναπόφευκτες εξελίξεις και δυναµικές της επόµενης ηµέρας απαιτούνται καθαρά λόγια, πολιτικές θέσεις και ειλικρίνεια από όλες τις πλευρές.

Συµπληρώθηκαν έξι µήνες από όταν αποχωρήσατε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αξιολογείτε όλη αυτή τη διαδροµή, αλλά και πώς αντιµετωπίζετε τον κ. Κασσελάκη; Ανήκει στις προοδευτικές δυνάµεις µε τις οποίες µπορείτε να συνοµιλήσετε;

Ο κύριος Κασσελάκης δεν έχει απολύτως καµία σχέση µε την Αριστερά, ούτε και ευρύτερα µε τη δηµοκρατική παράδοση στη χώρα µας. Αν και το ζήτηµα δεν είναι η δική µας δικαίωση, η πολιτική µας απόφαση και το σκεπτικό που τη συνόδευε επιβεβαιώνεται απολύτως. Το κόµµα Κασσελάκη είναι ένα κόµµα που ανταγωνίζεται τη Ν.∆. από τα δεξιά. Από την εξωτερική πολιτική έως την οικονοµία. Χαρακτηριστικό παράδειγµα, η πρόταση νόµου που κατέθεσε για το φορολογικό, µε το οποίο ουσιαστικά δίνει φοροελαφρύνσεις στα πολύ υψηλά εισοδήµατα -ακόµα και στα 100 και 200 χιλιάδες ευρώ-, µεγαλύτερες ακόµα και από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη.

Πώς ακούτε τη συζήτηση που υπάρχει γύρω από το όνοµα του Αλέξη Τσίπρα; Μπορεί να έχει ρόλο στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου;

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο µόνος που µπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτηµα. Τον άκουσα, όµως, πρόσφατα να εκφράζει την ανησυχία του για τον κίνδυνο που γεννά η µεταπολιτική. Μένει να φανεί πώς θα την αντιµετωπίσει και στην πράξη.

Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά».