Απέραντη είναι η οδύνη κάθε φορά που η μνήμη επιστρέφει στην καταστροφή που υπέστη η Κύπρος το 1974. Παρά την παρέλευση μισού αιώνα από την ανείπωτη τραγωδία, η πληγή παραμένει αιμάσσουσα και ο πόνος εξακολουθεί να είναι βασανιστικός.

Το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία υπέστη έναν διπλό βιασμό, που κλόνισε τα θεμέλιά της, κατ’ αρχάς κατά της Δημοκρατίας και έπειτα κατά της Ανεξαρτησίας και εδαφικής της ακεραιότητας. Η διχόνοια, ο ξεριζωμός, η οικονομική καταστροφή ήταν η σκληρή πραγματικότητα την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι συμπατριώτες μας τις πέτρινες δεκαετίες του ’70 και του ’80. H μέχρι σήμερα παρουσία κατοχικών στρατευμάτων σε μια ανεξάρτητη χώρα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συνιστά όνειδος για τον σύγχρονο κόσμο.

Ο τερματισμός της παράνομης κατοχής, η επίλυση του Κυπριακού και η επανένωση της πατρίδας μας αποτελεί την κορυφαία μας προτεραιότητα. Ολες μας οι προσπάθειες αποσκοπούν στην απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παρά την καταστροφή και τα δεινά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, δικαιωματικά με περηφάνια, ότι ο κυπριακός λαός δεν συμβιβάστηκε, δεν παραιτήθηκε και δεν ξέχασε. Πορεύτηκε και αγωνίστηκε χωρίς να συμβιβαστεί με το άδικο, ενισχύοντας την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς να σταματήσει λεπτό να καταβάλλει προσπάθειες για τερματισμό της κατοχής και επανένωση. Με άσβεστη την ελπίδα.

Μισό αιώνα μετά, η Ιστορία μας, με τα λάθη και τα σωστά μας, δείχνει τον ίδιο δρόμο: τον δρόμο του τερματισμού της κατοχής και της επανένωσης της πατρίδας μας. Με ρεαλισμό, αποφασιστικότητα και επιμονή, χωρίς μεμψιμοιρίες και ηττοπάθεια, συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό. Η θλιβερή πεντηκοστή επέτειος της τουρκικής εισβολής συμπίπτει χρονικά με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τη σημαντικότερη πολιτική και διπλωματική μεταβολή μετά την Ανεξαρτησία της Κύπρου. Γι’ αυτή τη σπουδαία μεταβολή, που άλλαξε κυριολεκτικά τη μοίρα της χώρας, τεράστια είναι η συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης και του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας, αλλά και του ελληνικού λαού.

Είκοσι χρόνια μετά βλέπουμε με υπερηφάνεια τη σημαία της πατρίδας μας να κυματίζει δίπλα από τις σημαίες άλλων 26 κρατών μελών και δικαιωματικά αντικρίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία και με την ακλόνητη πίστη ότι οι μέρες που θα έρθουν θα είναι καλύτερες.

Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ευρωζώνη έχει τοποθετήσει την Κυπριακή Δημοκρατία στον πυρήνα των κορυφαίων πολιτικών και οικονομικών κέντρων λήψης αποφάσεων. Αξιοποιώντας, λοιπόν, την ευρωπαϊκή της ιδιότητα, η Κυπριακή Δημοκρατία αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, καθίσταται πόλος σταθερότητας και μετατρέπεται σε γέφυρα συνεργασίας στο νευραλγικό σταυροδρόμι στο οποίο την έταξε η φύση. Τη γεωγραφία δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Ούτε και τους παράγοντες ισχύος. Οφείλουμε, όμως, να συνεχίσουμε την προσπάθεια, να ενισχύουμε το κράτος μας, να αξιοποιούμε όσα εργαλεία έχουμε, για να δώσουμε ξανά τόπο στην ελπίδα και στην πραγματική ειρήνη.

Για να γίνει η Κύπρος ξανά στην ολότητά της τόπος ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας. Σε αυτή μας την προσπάθεια η Ελλάδα ήταν και παραμένει το ανιδιοτελές μας στήριγμα και ο σταθερός μας συμπαραστάτης, γι’ αυτό και με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ εκ μέρους του κυπριακού λαού να εκφράσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μας για τη διαχρονική στήριξη. Χαιρετίζω την πρωτοβουλία σας για την έκδοση του συλλεκτικού τόμου υπό τον τίτλο «50 χρόνια Μεταπολίτευση: Δημοκρατία, τομές, ρήξεις», που πραγματεύεται τη μακροβιότερη δημοκρατική περίοδο της νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας. Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα αποτελεί κορυφαίο ορόσημο για τον Ελληνισμό, που είναι ταυτισμένο και με τα δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Κύπρο.

Οι αδελφικοί δεσμοί που ενώνουν τον κυπριακό και μητροπολιτικό Ελληνισμό παραμένουν ακλόνητοι και εγγυώνται τον κοινό μας βηματισμό προς ένα μέλλον ασφαλές, δημιουργικό και ελπιδοφόρο, που να διασφαλίζει την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών μας, όλων των νόμιμων συμπατριωτών μας: Eλληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων. Των Ευρωπαίων πολιτών της, που θέλουμε να ζήσουν και να δημιουργήσουν σε συνθήκες ευημερίας και ασφάλειας. Αυτή είναι η χώρα που οραματίζομαι, αυτή είναι η πατρίδα που έχουμε υποχρέωση να παραδώσουμε στα παιδιά μας.