Ασύλληπτη χυδαιότητα και τοξικότητα αποτελεί η απροκάλυπτη τηλεοπτική επίθεση του γνωστού και μη εξαιρετέου, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, κ. Πολάκη κατά της Βουλευτή και Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ κ. Μαρίας Συρεγγέλας. Αδιανόητες και αναχρονιστικές οι άκρως προσβλητικές και προδήλως σεξιστικές εκφράσεις που εκστομίστηκαν από τα χείλη του κ. Πολάκη “on camera”, ώστε να είναι αδύνατον να με αφήσουν αδιάφορη, πρωτίστως ως γυναίκα, αλλά και λόγω της θεσμικής μου ιδιότητας, ως υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

Τέτοιες συμπεριφορές καθιστούν επιτακτική ανάγκη να αναλογιστούμε τον αρνητικό αντίκτυπο και τις ευρύτερες δυσμενείς επιπτώσεις στην ισότητα των φύλων. Χρέος μας είναι λοιπόν να δείξουμε άμεσα αντανακλαστικά για να παρέλθει ανεπιστρεπτί τόσο χαμηλής ποιότητας πολιτικός λόγος στην κοινωνία μας.

Τα σεξιστικά σχόλια και ο εκφοβισμός στο δημόσιο πολιτικό διάλογο δεν προσβάλλουν μόνο την εκάστοτε “πολιτική αντίπαλο” και βάλλουν βάναυσα κατά την ανθρώπινης υπόστασης, αλλά χαλκεύουν ξεκάθαρα την διαχρονική προσπάθεια που κάνουμε όλοι μας, πολιτεία και κοινωνία, για ισότητα.

Μια τέτοια συμπεριφορά αναδεικνύει μια κουλτούρα όπου οι διακρίσεις, η υποτίμηση και η χλεύη αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για πληθώρα γυναικών. Είμαι πεπεισμένη ότι το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση “κακής κρίσης”, αλλά μια έντονη υπενθύμιση των βαθιά ριζωμένων, κακώς εννοούμενων πατριαρχικών συμπεριφορών, που συνεχίζουν κάποιοι νοσταλγοί του παρελθόντος, να συντηρούν μέχρι και σήμερα, προσπαθώντας να διαιωνίσουν όπου και όπως μπορούν την ανισότητα των φύλων.

Εύλογα διερωτάται λοιπόν κανείς, πως ζητάμε από τον πολίτη να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να σέβεται τα δικαιώματα των γυναικών στη βάση της ισότητας των φύλων, όταν οι εκπρόσωποι του, άνθρωποι σε αιρετά αξιώματα με επιρροή και προβολή, προχωρούν σε τέτοιες χυδαίες και σεξιστικές επιθέσεις;

Η σύνδεση μεταξύ του σεξιστικού λόγου και της βίας κατά των γυναικών δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί. Η γλώσσα διαμορφώνει τις αντιλήψεις και τις στάσεις μας και όταν δημόσια πρόσωπα που αποτελούν πρότυπο για το κοινωνικό σύνολο, όπως οι πολιτικοί, χρησιμοποιούν σεξιστική γλώσσα, νομιμοποιείται αυτόματα η κακομεταχείριση των γυναικών και συγκαλύπτεται η έμφυλη διάκριση. Αυτή η λογική και αυτές οι αντιδράσεις αποτελούν πρόσφορο έδαφος, για την έμφυλη βία σε όλες τις μορφές της , ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη σεξιστική ρητορική και τη σωματική, τη συναισθηματική και την ψυχολογική βλάβη , που προκαλείται στις γυναίκες.

Το “Βούλωσε το, κάνε καμιά δουλειά” του (Κυρίου) Πολάκη στη Μαρία Συρεγγέλα δεν ήταν η πρώτη φορά που πολιτικό στέλεχος, συγκεριμένου χώρου, από αυτά που δήθεν κόπτονται για τον φεμινισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και διατυμπανίζουν την προοδευτικότητα, προχωρά σε τέτοιες ανεκδιήγητες δηλώσεις. Ποιός μπορεί άλλωστε να ξεχάσει το “sugar daddies΅ από βήματος της Βουλής ή τη δήλωση , ότι για να σε δείχνει η ΕΡΤ θα πρέπει “να έχεις γκόμενο τον γιό του Πρωθυπουργού”. Ποιός μπορεί να λησμονήσει το “οι γυναίκες δεν σκαμπάζουν από αριθμητική” , ειδικά από έναν άνθρωπο που είχε στα χέρια του το χαρτοφυλάκιο της παιδείας της χώρας ή εκείνο το βαθιά σεξιστικό “αχτένιστη, άβαφη, ατημέλητη , για την εμφάνιση μιας πολιτικής αρχηγού στα έδρανα της Βουλής.

Ως κοινωνία, πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας και να υιοθετήσουμε μια πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στη σεξιστική συμπεριφορά, από οπουδήποτε και αν προέρχεται, πολλώ μάλλον δε, όταν αφορά θεσμικά πρόσωπα. Αυτό σημαίνει, ότι οι πολιτικοί όχι μόνο δεν εξαιρούνται, αλλά πρέπει να λογοδοτούν για τα λόγια και τις πράξεις τους. Σημαίνει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου ο σεβασμός και η ισότητα αποτελούν τους κανόνες και όχι τις εξαιρέσεις. Αν οποιοσδήποτε συνάδελφος, σε όποιον χώρο και αν ανήκει, δεν μπορεί να συμβάλει σε αυτό μας το όραμα, ας κάνει τη χάρη στην ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον να μην αποτελεί τροχοπέδη. Θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί, ότι όταν αποκλίνουσες συμπεριφορές, εκπορεύονται από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, επιφέρουν άμεσες κυρώσεις.

Εν κατακλείδι θα ήθελα να τονίσω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να εφησυχάσουμε. Η μάχη κατά της ανισότητας των φύλων είναι συνεχής και κάθε περιστατικό σεξισμού αποτελεί οπισθοδρόμηση. Αλλά είναι επίσης μια ευκαιρία για εμάς να επιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας στην ισότητα των φύλων και να αναλάβουμε αποφασιστική δράση εναντίον εκείνων, που την υπονομεύουν. Εκείνων που πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τον μισογυνισμό που αφήνουν να φουντώνει στις τάξεις τους, γιατί η πραγματική πρόοδος θα έρθει μόνο όταν όλες οι πλευρές δεσμευτούν να πατάξουν τέτοιες επαίσχυντες συμπεριφορές.