Απολύτως θετική είναι η Ολγα Γεροβασίλη με τη διαγραφή του Παύλου Πολάκη από την Κ.Ο., σε συνέντευξή της στα «Π». Το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για τις εσωκομματικές εξελίξεις, το θέμα που πήγε να ανοίξει με τον Αλέξη Τσίπρα και τα «μαύρα» ταμεία, αλλά και τις διεργασίες στην Κεντροαριστερά.

Την Πέμπτη είχαμε τη διαγραφή του Παύλου Πολάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αξιολογείτε αυτή την εξέλιξη;

Σε όλη μου την πολιτική διαδρομή πορεύομαι με μία βασική αρχή και την υπηρετώ πιστά: ότι το ύφος είναι ουσία και περιεχόμενο. Η ευγένεια και ο πολιτικός πολιτισμός δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά ο τρόπος μας να δείχνουμε τι σχέσεις θέλουμε να έχουν οι άνθρωποι στην κοινωνία που οραματιζόμαστε.

Ο σεβασμός στον πολιτικό αντίπαλο δεν είναι αντίθετος με τη μαχητικότητα που απαιτεί η υπεράσπιση του δικαίου των πολλών. Πολλές φορές, μάλιστα, κάνοντας το αντίθετο, δίνεται η ευκαιρία του αντιπερισπασμού στη Νέα Δημοκρατία από τις άδικες πολιτικές που εφαρμόζει.

Και γι’ αυτούς τους λόγους -και το έχω πει πολλές φορές δημόσια- διαφωνούσα πάντα με τον Παύλο Πολάκη. Αρα, η τελευταία εξέλιξη με βρίσκει σύμφωνη, αρκεί βέβαια να είναι ολοκληρωμένη και όχι μισή.

Τι διακυβεύεται στο καταστατικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως η ενότητα και η συνοχή του κόμματος; Και, εντέλει, πώς ακούσατε τις αλλαγές που θέλει να κάνει ο κ. Κασσελάκης στα όργανα του κόμματος και στον τρόπο εκλογής τους;

Πάντα υποστήριζα και υποστηρίζω αλλαγές που προωθούν το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία, την εμβάθυνση της εσωκομματικής δημοκρατίας και την καινοτομία στη συμμετοχή και τη δράση των μελών.

Θυμίζω ότι μόλις πριν από δύο χρόνια, δίνοντας μεγάλη μάχη στο Συνέδριό μας, εμείς ήμασταν εκείνοι που κάναμε τις μεγάλες αλλαγές στο καταστατικό μας, όπως την εκλογή του προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη λειτουργία του κόμματος, τα εσωτερικά δημοψηφίσματα και πολλά άλλα. Αν χρειάζονται κι άλλες αλλαγές, να τις κάνουμε. Για να έχει, όμως, το Συνέδριό μας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, πρέπει σύντομα να ξέρουμε πάνω σε ποια βάση θα συζητήσουμε.

Στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή ακούσαμε μόνο κάποιες ιδέες -και όχι προτάσεις- από τον πρόεδρο, στις οποίες, όμως, φαίνεται να μην επιμένει ούτε ο ίδιος. Πιστεύω ότι το αμέσως επόμενο διάστημα θα εργαστούμε εντατικά, ώστε σύντομα να υπάρχει μια πιο καθαρή εικόνα, γιατί τα χρονικά πλαίσια είναι ούτως ή άλλως ασφυκτικά.

Γιατί άνοιξε αυτή τη συζήτηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περί «μαύρων» ταμείων επί των ημερών του κ. Τσίπρα; Ακόμα και το γεγονός ότι κάτω από τη δική σας πίεση πήρε κάπως πίσω όσα είπε, δεν αφήνουν μεγάλες σκιές αλλά και δυσκολία στη συνύπαρξη με τον πρώην πρωθυπουργό;

Γιατί άνοιξε αυτή η συζήτηση δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι πλήγωσε τους ψηφοφόρους, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικής Συμμαχίας. Κυβερνήσαμε τεσσεράμισι χρόνια, βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, ρυθμίσαμε το δημόσιο χρέος και αφήσαμε στα δημόσια ταμεία αποθεματικό 37 δισ. ευρώ.

Πολλά μπορεί να μας καταλογίσει κανείς, αλλά την εντιμότητά μας δεν διανοήθηκαν να τη θίξουν ούτε οι πολιτικοί μας αντίπαλοι ακόμα και στις στιγμές της πιο σκληρής αντιπαράθεσης. Είναι θετικό ότι αυτή η συζήτηση έκλεισε με τρόπο ηχηρό και αμετάκλητο και προχωράμε παρακάτω.

Τι ισχύει εντέλει με τα οικονομικά του κόμματος; Αφησε «τρύπα» ο κ. Τσίπρας; Μπορεί να παραμείνουν ανοιχτά τα κομματικά ΜΜΕ;

Κατ’ αρχάς, ο Αλέξης Τσίπρας παρέλαβε ένα μικρό κόμμα του 5% και τέταρτο στην κατάταξη και παρέδωσε ένα μεγάλο κόμμα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας κυβερνήσει κι έχοντας καταγράψει ποσοστά του 36% και του 32%. Παρέλαβε ένα κόμμα με δάνειο άνω των 7 εκατ. ευρώ και παρέδωσε ένα κόμμα με μηδενικές οφειλές σε τράπεζες, εργαζόμενους, Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, με ιδιόκτητο το κτίριο των γραφείων μας, χωρίς βάρη και προσημειώσεις.

Αλλά και στα κομματικά ΜΜΕ είχε εφαρμοστεί σχέδιο εξορθολογισμού, που μείωσε δραστικά τις δαπάνες. Και σήμερα πιστεύω ότι πρέπει και μπορεί να υπάρξει σοβαρό σχέδιο για μια βιώσιμη και ανθεκτική λύση στα κομματικά ΜΜΕ, λαμβάνοντας υπόψη τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα.

Η επίσημη τοποθέτηση του κόμματος ήταν άκρως επιθετική για τον Γιάννη Δραγασάκη, ενώ στελέχη όπως ο κ. Πολάκης σχεδόν πανηγύρισαν για την απόφασή του να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα μεγάλο τμήμα των στελεχών, αν όχι το μεγαλύτερο, της περιόδου αλλά και των κυβερνήσεων Τσίπρα είναι πλέον εκτός κόμματος. Αλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ ή φταίνε τα στελέχη που έφυγαν;

Προσωπικά δεν χαίρομαι καθόλου με τις αποχωρήσεις. Δεν συμφωνώ, αλλά σέβομαι και τιμώ την προσωπική διαδρομή του καθενός, όπως και τη συλλογική μας διαδρομή. Αν δεν περιφρουρήσουμε τουλάχιστον την κοινή μας ιστορία, τότε θα έχουμε κάνει το καλύτερο δώρο στους πολιτικούς μας αντιπάλους, που θέλουν να απαξιώσουν την κυβέρνηση της Αριστεράς και όσα πετύχαμε για τη χώρα. Το μεγάλο ζητούμενο είναι τι κινήσεις πρέπει να κάνουμε από εδώ και στο εξής για να προσελκύσουμε προοδευτικούς πολίτες και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας.

Πώς θα μπορούσαν να προχωρήσουν οι συμμαχίες στην ευρύτερη Κεντροαριστερά; Θα ήταν λύση μια προεκλογική συμμαχία και με ποιον/α αρχηγό;

Ας μη βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Η πιο δύσκολη υπόθεση είναι η υπέρβαση του εγωισμού της περιχαράκωσης υπέρ του «μαζί» της συνεργασίας. Από τη δική μας πλευρά, κάναμε ένα τέτοιο βήμα στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή, όπου αποφασίσαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία να είναι η κινητήρια δύναμη για μια προοδευτική εκλογική συμμαχία απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.

Επίσης ζητούμενο είναι οι πολιτικές. Πώς θα αντιμετωπίσουμε την αισχροκέρδεια; Τι παραγωγικό μοντέλο θέλουμε; Πώς θα πέσουν τα ενοίκια; Τι θα κάνουμε για το ΕΣΥ; Με καλή πρόθεση από όλες τις πλευρές, μπορούμε να προχωρήσουμε και στα επόμενα βήματα.

Τη Νέα Αριστερά τη λογίζετε στους εν δυνάμει συνομιλητές σας ή ακόμα και εταίρους σε ένα συμμαχικό σχήμα;

Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη διασπάσεις. Αλλά ούτε ο Συνασπισμός θα υπήρχε με το βλέμμα στο 1968 ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία με το βλέμμα στο 2010. Βέβαια, εδώ η εμπειρία της διάσπασης είναι πολύ πρόσφατη και στις ευρωεκλογές η κοινωνία δεν την επιδοκίμασε, ως μια επιλογή κατακερματισμού την ώρα που το ζητούμενο είναι η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.

Εν πάση περιπτώσει, οι συγκλίσεις είναι σύνθετες διαδικασίες και πολλές φορές απαιτείται χρόνος για την κατάλληλη αποτίμηση και την ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης. Το επόμενο διάστημα θα κληθούν όλοι να τοποθετηθούν καθαρά και με σαφήνεια.

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ