«Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ αναμένει, ανησυχώντας. Γιατί τα δείγματα γραφής του Στέφανου Κασσελάκη έως τώρα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά», υπογραμμίζει ο πρώην αναπληρωτής γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Γιώργος Βασιλειάδης. Με συνέντευξή του στα «Π» αφήνει σαφείς αιχμές για τον τρόπο που πολιτεύεται ο Στέφανος Κασσελάκης, μιλάει με κολακευτικά λόγια για τον Αλέξη Τσίπρα και αναφέρεται στην ανάγκη διαμόρφωσης μιας μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς συνέδριο. Εχετε λάβει γνώση του πλαισίου των αλλαγών που θέλει να κάνει ο κ. Κασσελάκης; Αν ναι, συμφωνείτε με αυτές;

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μάς ανακοίνωσε στην Κεντρική Επιτροπή κάποιες σκέψεις του, προκαλώντας μάλλον ανησυχία, παρά δίνοντας το έναυσμα για μια κοινή προσπάθεια ανανέωσης, επανίδρυσης θα έλεγα, που είναι αναγκαία. Κι αυτό γιατί μια τέτοια προσπάθεια απαιτεί σαφές και πειστικό σχέδιο και όχι ένα σύνολο από έωλες, προσωπικές, ανεδαφικές, κατά τη γνώμη μου, φιλοδοξίες. Σε κάθε περίπτωση, το αυτονόητο, μια καθαρή και δεσμευτική εισήγηση του προέδρου, δεν έχει υπάρξει. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ αναμένει, συνεπώς, ανησυχώντας. Γιατί τα δείγματα γραφής του Στέφανου Κασσελάκη έως τώρα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά τόσο ως προς τις αλλαγές που επιδιώκει όσο και, κυρίως, ως προς τη συλλογικότητα, χωρίς την οποία η ανανέωση κινδυνεύει να εκπέσει σε διάλυση και εξαΰλωση.

Εδώ και μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ εκπέμπει μια εικόνα εσωτερικών συγκρούσεων, αλλά και, για να το πω κομψά, ακατανόητων επιλογών από τον πρόεδρό του, όπως, π.χ., να κατηγορεί το κόμμα του για «μαύρα» ταμεία επί των ημερών του κ. Τσίπρα. Μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Μήπως η διάσπαση θα ήταν λυτρωτική για όλες τις πλευρές;

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Ποιος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ποιος είναι ο ρόλος του στην αναγέννηση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάδειξή του στην κυβέρνηση και την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια το αναγνωρίζει κάθε δημοκρατικός πολίτης, ακόμα και όσοι διαφωνούν μαζί του. Είναι εύλογη η προσπάθεια που γίνεται συστηματικά να παραποιήσουν την ιστορία, να δυσφημήσουν τον Τσίπρα, να κλείσουν, έτσι, τον δρόμο στην Αριστερά. Λογικό, εν ολίγοις, είναι το «σύστημα» να τον θεωρεί επικίνδυνο και να διατηρεί την «επικήρυξή» του. Παράλογο και ανησυχητικό είναι να εξαπολύονται εξ οικείων «μαύρα» βέλη εναντίον του. Σε κάθε περίπτωση, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι νόμιμος, δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Με όλα αυτά, όμως, που αναφέρετε, με όσα κατά καιρούς έχει διατυπώσει ως προσωπικές του θέσεις και θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με την υπερβολική για οποιοδήποτε κόμμα παραγωγή lifestyle, o ίδιος παράγει και αναπαράγει το ερώτημα αν είναι κατάλληλος για την υπεύθυνη θέση στην οποία η πλειοψηφία τον ανέδειξε. Και όχι, δεν είναι η διάσπαση λύση στην τρικυμία στην οποία έχει περιπέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η λύση είναι η επιστροφή στη συλλογική λειτουργία και τη δημοκρατία των μελών, τη μόνη ικανή να επιβεβαιώσει ή να ακυρώσει σήμερα τις χθεσινές επιλογές. Και να καταδείξει, εντέλει, τι κόμμα και τι χώρο θέλουμε.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο λόγος που τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν συμφώνησαν σε ένα κοινό αίτημα προς την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για το θέμα των υποκλοπών είναι το βέτο του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Νέα Αριστερά. Αποδέχεστε αυτή τη λογική;

Δεν ξέρω αν οι «πληροφορίες» που επικαλείστε είναι έγκυρες. Σε κάθε περίπτωση, για να αντιγράψω τον Γιάννη Ρίτσο, εμείς πρέπει να «τραγουδάμε» σε τέτοιες δύσκολες εποχές για να σμίξουμε τον κόσμο. Πολλώ δε μάλλον όταν συζητάμε για κρίσιμα ζητήματα Δημοκρατίας.

Θα βλέπατε θετικά ένα σχήμα-«ομπρέλα» που θα κατέβαινε στις εθνικές εκλογές ή ακόμα και τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα; Με ποια κόμματα αλλά και με ποιον/α επικεφαλής;

Αυτό που απαιτούν οι συνθήκες και οι εκλογικοί συσχετισμοί είναι μια προοδευτική συμμαχία, βασισμένη σε ένα κοινό πρόγραμμα προοδευτικών αλλαγών. Κι αυτή, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Καθαρή, τολμηρή, χωρίς αστερίσκους και εκτός χρόνου αντιπαραθέσεις για το ποιος θα ηγηθεί. Τα κόμματα που συναινούν οφείλουν να επεξεργαστούν ένα κοινό πρόγραμμα πάλης και διακυβέρνησης. Και το ποιος θα ηγηθεί θα το αποφασίσει ο κυρίαρχος, δημοκρατικός λαός, όταν έρθει η ώρα του. Εμείς, άλλωστε, έχουμε πρόεδρο. Πόσο ακόμα θα πρέπει να μεγαλώσει το κύμα της απαξίας και της αποχής, για να καταλάβουμε ότι η κοινωνία μάς γυρίζει την πλάτη; Και μας κοροϊδεύει, θα πρόσθετα, όταν βλέπει να «τσακωνόμαστε» για το ποιος θα ηγηθεί σε κάτι που ακόμη δεν υπάρχει. Εδώ πάει η λαϊκή ρήση: Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε.

Ορθώς διεγράφη ο Παύλος Πολάκης ή πρέπει να γυρίσει στην Κ.Ο., όπως ζητάνε κάποια στελέχη; Κατά τα λοιπά, ήταν ολόκληρη ή μισή η διαγραφή του, από τη στιγμή που μετέχει κανονικά στις κομματικές διαδικασίες;

Κατ’ αρχάς, προσωπικά είμαι κατά των διαγραφών. Ακόμα κι αν κάποιες φορές οι «ποινές» είναι αναγκαίες, σίγουρα δεν είναι λύση στην εικόνα κρίσης και περιδίνησης στην οποία έχει εισέλθει δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης διαγράφεται από την Κ.Ο., την ίδια μέρα δηλώνει ότι δεν αλλάζει ούτε λέξη από όσα προκάλεσαν τη διαγραφή του, την επόμενη μέρα εξυμνείται από τον πρόεδρο του κόμματος, τη μεθεπόμενη επιτίθεται με τους πιο σκληρούς όρους, στα όρια της δολοφονίας χαρακτήρα, σε μια βουλευτή του κόμματος, ενώ οι «οπαδοί του Διαδικτύου» ασχημονούν εις βάρος όσων τολμούν να έχουν διαφορετική άποψη, πολλές φορές με την ανοχή, αν όχι την καθοδήγηση, της ίδιας της ηγεσίας. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι θέμα μισής ή ολόκληρης διαγραφής. Είναι θέμα μισού ή ολόκληρου ηγετικού ελλείμματος.

*Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά»