Κατερίνα Νοτοπούλου στα Παραπολιτικά :''Αυτονόητη η προσφυγή στη βάση για την εκλογή ηγεσίας - Οι αλλαγές που προτείνει ο Κασσελάκης οδηγούν στη διάλυσή''
Σφοδρότατη κριτική στον προέδρο του ΣΥΡΙΖΑ
''Οι προτάσεις του Στέφανου Κασσελάκη έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την παράδοση της Αριστεράς και της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης'', τονίζει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Σφοδρότατη κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη εξαπολύει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης Κατερίνα Νοτοπούλου, υποστηρίζοντας πως είναι αυτονόητη η προσφυγή στη βάση για την εκλογή νέας ηγεσίας. Η κ. Νοτοπούλου είναι αντίθετη στις αλλαγές που προτείνει για το κόμμα ο κ. Κασσελάκης, καθώς, όπως λέει, οδηγούν στη διάλυσή του.
Συμφωνείτε με την αλλαγή ονόματος; Ιδίως η λέξη «ριζοσπαστική Αριστερά» μήπως σας μοιάζει παρωχημένη;
Ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια κατόρθωσε να ενώσει πολιτικά ένα δυναμικό με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές, από τη ριζοσπαστική Αριστερά έως το προοδευτικό Κέντρο. Το όνομα δεν ήταν εμπόδιο, αλλά ταυτοτικό στοιχείο. Φοβάμαι πως η συγκεκριμένη συζήτηση εντάσσεται σε μια συνολικότερη προσπάθεια απαξίωσης της προηγούμενης πορείας και διαδρομής μας. Η Αριστερά ούτως ή άλλως είναι ριζοσπαστική, ρηξικέλευθη, καινοτόμα, προοδευτική, δημοκρατική. Εάν δεν είναι, τότε παύει να είναι Αριστερά.
Πώς αξιολογείτε τις αλλαγές που προκρίνει ο κ. Κασσελάκης για τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος; Θα καταθέσετε εναλλακτικές προτάσεις στο καταστατικό Συνέδριο, διότι ακούω στελέχη της μειοψηφίας να λένε ακόμα και για μη συμμετοχή σε αυτό...
Το υπάρχον καταστατικό μας υιοθετήθηκε μόλις το 2022, με διατάξεις που προέβλεπαν την περιφερειακή συγκρότηση του κόμματος, τα δημοψηφίσματα, την ψηφιακή μετάβαση, προβλέψεις που δεν εφαρμόστηκαν καν. Αλλαγές προς το καλύτερο και τη δημοκρατικότερη λειτουργία πάντα είναι επιθυμητές και συμβάλλω σε αυτές. Οι αλλαγές που προτείνει ο πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης οδηγούν στη διάλυση του οργανωτικού μας πλαισίου λειτουργίας, στη ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και στη μετατροπή του σε ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα. Είναι προτάσεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την παράδοση της Αριστεράς και της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης.
Επειτα από όλα όσα έχουν γίνει αυτό το διάστημα, θα ήταν λύση η προσφυγή στη βάση; Ποιο, κατά τη γνώμη σας, θα ήταν το ενδεδειγμένο πρόσωπο απέναντι στον κ. Κασσελάκη;
Είναι αλήθεια ότι στο κόμμα μας, με ευθύνη της ηγεσίας, κινδυνεύει να διαρραγεί η ψυχική ενότητα, απαραίτητος όρος για την πολιτική και οργανωτική ενότητα. Η στοχοποίηση στελεχών, η απαξίωση οργάνων, όπως η Πολιτική Γραμματεία, η Κεντρική Επιτροπή και η Κοινοβουλευτική Ομάδα, και των μελών τους, καθώς και ο διχαστικός λόγος έχουν οδηγήσει σε τεταμένη κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος. Η υπερπαραγωγή εσωστρέφειας και παραπολιτικής βαρύνει την ηγεσία. Η προσφυγή στη βάση είναι αυτονόητη. Ο σ. Στέφανος Κασσελάκης θα πρέπει να αντιληφθεί ότι φέρει ακέραιη την ευθύνη, την οποία οφείλει να αναλάβει, για την απαξίωση του κόμματος και την άρση της εμπιστοσύνης που υφίσταται το κόμμα μας από την κοινωνική του βάση. Αυτό που απαιτεί η κοινωνία είναι η συγκρότηση μιας αξιόπιστης, ρεαλιστικής, εναλλακτικής, προοδευτικής πρότασης, με συνεργασία ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, που θα μπορέσει στις επόμενες εκλογές να κερδίσει τη Ν.Δ. Το σημαντικό είναι να δρομολογηθούν διεργασίες προς αυτή την κατεύθυνση. Οποιος κι αν ηγείται του ΣΥΡΙΖΑΠ.Σ. οφείλει να υπηρετεί αυτόν τον στόχο και να λειτουργεί ενωτικά και συνθετικά. Διαφορετικά, τόσο στον ίδιο όσο και στο κόμμα η κοινωνία θα γυρίσει την πλάτη.
Ορθώς επέστρεψε ο Παύλος Πολάκης στην Κ.Ο.;
Ο μετεωρισμός της ηγεσίας στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε παροιμιώδης. Ο σ. Παύλος Πολάκης έχει τη δική του διαδρομή και συμβολή στην κοινή μας πορεία. Είναι ταυτόχρονα σημαντικό, αν επιθυμεί να είναι μέρος μιας ομάδας, να σεβαστεί τη συλλογικότητα, αντί να δημιουργούνται διαχρονικά ζητήματα συμπεριφοράς. Δεν συμφωνώ ούτε με τις διαγραφές ούτε με την εργαλειοποίηση της Κ.Ο. Δεν πιστεύω στις διαγραφές, εκτός εάν πρόκειται για βαριά παραπτώματα του κοινού αξιακού και ηθικού μας πλαισίου. Η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο εσωκομματικών διευθετήσεων, ούτε και προσωπικών στρατηγικών.
Έχει νόημα όλη αυτή η συζήτηση περί διαγραφών; Πρώτα της κυρίας Λινού και ενδεχομένως του κ. Σπίρτζη;
Για τη σ. Λινού ισχύουν τα ίδια με τα παραπάνω και νομίζω ότι, εφόσον επέστρεψε ο σ. Πολάκης, θα πρέπει να επιστρέψει κι αυτή, η οποία υπέστη δολοφονία χαρακτήρα, αντί να δοθεί ο χώρος για εξηγήσεις, που φυσικά οφείλει να δώσει. Πότε χάθηκε το τεκμήριο της αθωότητας; Η περίπτωση του σ. Σπίρτζη είναι εντελώς διαφορετική. Η συμβολή του είναι διαρκής και καθοριστική στον προοδευτικό χώρο, το ίδιο και η προσφορά του στην κοινωνία. Φαίνεται ότι πρόκειται για μεθοδευμένη από την ηγετική ομάδα πρόταση διαγραφής, επειδή εκφράζει την πολιτική του άποψη. Αδιανόητο για ένα αριστερό, δημοκρατικό κόμμα. Η αυταρχική μεθόδευσή της δεν γίνεται αποδεκτή. Η ηγεσία επιμένει να μη σέβεται το κόμμα και τη δημοκρατική του λειτουργία. Η διαφορετικότητα της άποψης, η δυνατότητα έκφρασής της αποτελούν συστατικά στοιχεία της δημοκρατίας.
Κατά την άποψή σας, υπάρχουν προϋποθέσεις κοινής καθόδου στις εθνικές εκλογές; Και βεβαίως με ποιες δυνάμεις, αλλά και ποιον/α επικεφαλής;
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε ότι κανένα από τα κόμματα του προοδευτικού τόξου δεν κατέγραψε δυναμική κυβερνητικής προοπτικής. Συνεπώς, η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί αναγκαία συνθήκη, εάν θέλουμε να υπάρξει προοδευτική διέξοδος στα αδιέξοδα που οδηγεί η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ. Από τη συμβολή μας στην προσπάθεια αυτή -που θέτει το εμείς πάνω από το εγώ, το συμφέρον του λαού πάνω από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις- θα κριθούμε όλοι: ηγεσίες, κόμματα, πολιτικό προσωπικό. Ευθύνη μας είναι να πάρουμε πρωτοβουλίες για την έναρξη διεργασιών όπου θα συμφωνηθούν οι βασικές πλευρές του πολιτικού πλαισίου που θα επιτρέψουν την οικοδόμηση της μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας. Τι μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο σε μια προγραμματική συμφωνία στην υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, στην ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, στην αντιμετώπιση της ακρίβειας, στον σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ανεξάρτητων Αρχών, στη θεσμική λειτουργία; Μήπως οι μικροκομματικές και προσωπικές στρατηγικές; Το ζήτημα του/της επικεφαλής έπεται.
*Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά»