«Αυτός ο πρόεδρος δεν φοβάται απλώς την κρίση της βάσης, την τρέμει, στον βαθμό που δεν πρόλαβε να διώξει ακόμη όλους εμάς, που εμπνευστήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Το “Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε” αποδείχτηκε παλληκαρισμός αλά Ζήκος», τονίζει σε συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά» ο πρώην γενικός διευθυντής του κόμματος Θύμιος Γεωργόπουλος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για ακόμα μία φορά βρίσκεται στη δίνη μιας διαλυτικής εσωστρέφειας, την οποία ωστόσο ο Στέφανος Κασσελάκης χρεώνει στους «υπονομευτές» του, επειδή δεν του επιτρέπουν εδώ και έναν χρόνο να τα «αλλάξει όλα». Εσείς τι λέτε;

Θυμήθηκα τα λόγια του μεγάλου Κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: «Η φανταστική λογοτεχνία επινοήθηκε τη μέρα που ο Ιωνάς γύρισε σπίτι του και είπε στη γυναίκα του ότι άργησε τρεις μέρες επειδή τον είχε καταπιεί μια φάλαινα». Ο Κασσελάκης χρεώνει τα βροχηδόν πολιτικά του εγκλήματα στους 88 «υπονομευτές» (87 και ο Τσίπρας), επενδύοντας στη θεωρία των εσωτερικών εχθρών, όταν ο ίδιος: αποκάλεσε μέρος του ιστορικού ΣΥΡΙΖΑ «πεμπτοφαλαγγίτες», αποκάλυψε το «θαύμα» της κολυμπήθρας, επιδόθηκε σε επίδειξη του προσωπικού του πλουτισμού και των πανάκριβων σπιτιών του (βίλες) ανά τον κόσμο, έκανε σίριαλ χωρίς τέλος το «πόθεν έσχες» του, πρότεινε αμοιβές εργαζομένων με stock options, δήλωσε ότι «το ΝΑΤΟ είναι Ιερά Συμμαχία», έθεσε στόχο για τις ευρωεκλογές «ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα ή να λάβει ποσοστό πάνω από 20%», μίλησε για οικονομικό έλλειμμα (όχι άνοιγμα) και για «μαύρα ταμεία» του κόμματός του, δικαιολόγησε την παράνομη πισίνα στις Σπέτσες με άδεια «σηπτικής δεξαμενής» (βόθρου), άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους στα Μέσα (παρά τις υποσχέσεις για διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και σχέδιο εξυγίανσης), αλλά και όλους τους άλλους εργαζόμενους (κόμμα και Ιδρυμα «Πουλαντζάς»), ανάρτησε «λίστα γάμου» για το «ταξίδι του μέλιτος», δίχασε την Κοινοβουλευτική Ομάδα με καταστροφικές συνέπειες και μεθοδεύει Συνέδριο-παρωδία, που θα μετατρέψει το κόμμα σε οικογενειακή ΙΚΕ. Ενας πολιτικός είναι προτιμότερο να χάσει το μάτι του παρά την αξιοπιστία του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει χάσει το μάτι του.

Θεωρείτε ότι ο Στ. Κασσελάκης δεν αποδέχεται την πρόταση για προσφυγή στις εσωκομματικές κάλπες επειδή υπάρχει κίνδυνος να μην ανανεωθεί η εμπιστοσύνη της βάσης προς το πρόσωπό του;

 Ο Στ. Κασσελάκης δεν αντέχει τη διαφο ρετική άποψη, τις συντεταγμένες ιδεολογικές τάσεις, την πολυσυλλεκτικότητα, τη στρατηγική και προγραμματική σύνθεση, την εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία, εν κατακλείδι δεν αντέχει το πολιτικό DNA του κόμματος του οποίου ανέλαβε την προεδρία και το οποίο έτσι γεννήθηκε και πορεύεται επί 3,5 δεκαετίες. Ολα αυτά του είναι απολύτως ξένα και γι’ αυτό καθημερινά επιδίδεται σε δολοφονία χαρακτήρων, στοχοποιεί, διχάζει και προσπαθεί να στείλει στην έξοδο κάθε αντίθετη άποψη. Χρειάζεται ένα κόμμα προσωποπαγές, με μια βάση (ολιγάριθμη έστω) ορκισμένων kasselistas και κομματικά όργανα της απολύτου επιλογής του με τοπάρχες («Γκρούεζες»). Αυτός ο πρόεδρος δεν φοβάται απλώς την κρίση της βάσης, την τρέμει, στον βαθμό που δεν πρόλαβε να διώξει ακόμη όλους εμάς που εμπνευστήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Το «Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε» αποδείχτηκε παλληκαρισμός αλά Ζήκος.

Εσχάτως επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση περί διακίνησης «μαύρου» χρήματος στα ταμεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά το θέμα το άνοιξε ο αδελφός του Στέφανου Κασσελάκη. Θα ήθελα το σχόλιό σας.

 Σας παραπέμπω στα δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία της 31ης/7/2024, που αναφέρονται στη διαχείριση του έτους 2023 (περιλαμβάνεται η διπλή εκλογική αναμέτρηση). Αμέσως μετά (2/8/2024) η Οικονομική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με μακροσκελή ανακοίνωσή της αναφέρεται σε διαφανή οικονομικά στοιχεία και ένα κόμμα (που παρέλαβε ο Στ. Κασσελάκης) νοικοκυρεμένο και χωρίς χρέη. Θυμίζω ακόμα την ομόφωνη απόφαση της Π.Γ. (16/7/2024), η οποία αναφέρει ότι «υπήρξε διαχρονική χρηστή διαχείριση των οικονομικών του κόμματος», διαψεύδοντας έτσι ο Στέφανος Κασσελάκης τον προηγούμενο εαυτό του. Οσο για την επαναφορά του θέματος για τα «μαύρα ταμεία» από τον αδελφό του Στέφανου Κασσελάκη, θα σας θυμίσω τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σε μία κοινοβουλευτική συζήτηση, ακούγοντας μιαν ύβρη προς το πρόσωπό του, ρώτησε: «Ποίος το λέει αυτό;», για να πει, μόλις ο υβριστής απάντησε «Εγώ»: «Τότε δεν έχει καμία σημασία!».

Ισχύει η πληροφορία ότι με τον Στέλιο Κασσελάκη είχατε συνεργαστεί την περίοδο που βρισκόσασταν στη θέση του γενικού διευθυντή του κόμματος;

 Τον Στέλιο Κασσελάκη δεν τον γνωρίζω ούτε κατ’ όψη και φυσικά δεν τον έχω συναντήσει ποτέ. Οποιος μετέφερε αυτή την «πληροφορία» είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένας κοινός συκοφάντης. Το ήθος μου, ο επαγγελματισμός μου, οι αριστερές παρακαταθήκες μου και η συνείδησή μου δεν θα μου επέτρεπαν ποτέ τη θέση ευθύνης που μου ανέθεσε με τον πλέον θεσμικό τρόπο το κόμμα μου να την εκχωρήσω έστω κατά κεραία σε κάποιον «άσχετο», επειδή είναι ο αδελφός του προέδρου. Λέτε να ήταν αυτός ένας επιπλέον λόγος της αποπομπής μου;

Δημοσιεύθηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 07.09.2024