Λένε ότι ο χρόνος περνά γρήγορα. Σε δύο μόνο μέρη κυλά βασανιστικά αργά. Στα νοσοκομεία και στη φυλακή. Αυτό ακριβώς επιβεβαίωσε μιλώντας στα «Παραπολιτικά» ο επί δεκαέξι μήνες κρατούμενος στις αλβανικές φυλακές ευρωβουλευτής Φρέντης Μπελέρης.

Στην πρώτη του συνέντευξη μετά την αποφυλάκισή του, εξιστορεί πώς κυλούσαν οι ημέρες στο κελί, μιλά για τα σχέδια του Αλβανού πρωθυπουργού, Εντι Ράμα, που τον οδήγησαν εκεί, τοποθετείται επί της ρήξης στις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας - Αλβανίας και κάνει μια αποκάλυψη. Προσωπικής φύσεως, αυτή τη φορά.

Πώς νιώσατε όταν ακούσατε την απόφαση του αλβανικού δικαστηρίου;

Επειτα από δεκαέξι μήνες άδικης κράτησης και πολλές δίκες, πρέπει να σας πω ότι απέκτησα μια συναισθηματική ανοσία και μια δυστοκία στο να εκφράζομαι. Γιατί πέρασα πάρα πολλές φορές το κατώφλι του δικαστηρίου, έχοντας ελπίδες ότι δεν θα επιστρέψω στη φυλακή. Και κάθε φορά το αλβανικό καθεστώς, το «μακρύ χέρι» του οποίου παρεμβαίνει απροκάλυπτα στην αλβανική Δικαιοσύνη, μου τις διέψευδε. Ο χρόνος στη φυλακή κυλά διαφορετικά, διαβρώνει τις αντιδράσεις σου, αλλά, άμα είσαι δυνατός, δεν κάμπτει το πνεύμα σου. Σήμερα, μπορεί να είμαι ελεύθερος και περήφανος για τον αγώνα μου, αλλά σίγουρα όχι δικαιωμένος. Παράλληλα, όμως, νιώθω σιγουριά ότι έχω ακόμη δυνάμεις να παλέψω για όσα στερήθηκα, αλλά και για να μη βρεθεί ποτέ ξανά άλλος άνθρωπος στη δική μου θέση.

Είπατε ότι «Ο αγώνας τώρα ξεκινά». Δηλαδή, τι σκοπεύετε να κάνετε στο εξής, δεδομένης και της νέας σας ιδιότητας, αυτής του ευρωβουλευτή;

Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν μόνο μία σταγόνα μπροστά στον ωκεανό δικαίωσης που μας περιμένει. Ο αγώνας μας τώρα αρχίζει. Είναι αυτονόητο ότι μετά την εκδίκαση της υπόθεσής μου στις δύο τελευταίες βαθμίδες της αλβανικής Δικαιοσύνης -από τις οποίες δεν προσμένω τίποτα- θα προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παράλληλα, από το μετερίζι του ευρωβουλευτή θα προσπαθήσω να στρέψω την προσοχή της Ευρώπης στις αυθαιρεσίες, στις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις και στην ποδοπάτηση των ατομικών ελευθεριών στην Αλβανία. Είναι μια μάχη για τις αξίες και το όραμα που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της Ενωσής μας. Και σε αυτές δεν χωρούν εκπτώσεις.

Πιστεύετε ότι σκοπίμως άργησε η αποφυλάκισή σας; Για να «έρθει» μετά τις δημοτικές εκλογές στη Χειμάρρα;

Είναι προφανές ότι η αποφυλάκισή μου θα λειτουργούσε ως ανασταλτικός παράγοντας για τα σχέδια του κ. Ράμα για τη Χειμάρρα, καθώς θα συσπείρωνε το φρόνημα των κατοίκων της και θα περιόριζε τις παρατυπίες που σημειώθηκαν στις επαναληπτικές εκλογές. Το αλβανικό κράτος και παρακράτος που εγκαταστάθηκαν στη Χειμάρρα δεν με ήθελαν στα πόδια τους. Με το ίδιο μελάνι που χρησιμοποίησαν για να με κλείσουν σε ένα κελί για 16 συνεχόμενους μήνες σχεδίασαν ένα ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον για τη Χειμάρρα και τα περιουσιακά μας δικαιώματα.

Με το ίδιο µελάνι που χρησιµοποίησαν για να µε κλείσουν σε ένα κελί για 16 συνεχόµενους µήνες σχεδίασαν ένα ακόµα πιο σκοτεινό µέλλον για τη Χειµάρρα και τα περιουσιακά µας δικαιώµατα

Πιστεύετε ότι η ρήξη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, μετά τις εξελίξεις που πυροδότησαν η σύλληψη και η φυλάκισή σας, είναι ολική και µη αναστρέψιµη;

Στη Χειµάρρα παραβιάστηκαν πολλά παραπάνω από την κοινή λογική. Παραβιάστηκαν οι κανόνες του κράτους ∆ικαίου, το τεκµήριο της αθωότητας, το δικαίωµα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Παραβιάστηκαν οι αρχές καλής γειτονίας και µια µακρά παράδοση αρµονικής συνύπαρξης των κοινοτήτων µας. Προσωπικά, δεν έχω µίσος ούτε µνησικακώ απέναντι στην Αλβανία.

∆εν θα πάψω ποτέ, όµως, να αγωνίζοµαι για όσα πρέπει να γίνουν σε αυτήν. Για όλες εκείνες τις επιταγές του µέλλοντος που θα τη µεταµορφώσουν σε κράτος ∆ικαίου και θα ευθυγραµµίσουν την ενταξιακή της πορεία µε το ευρωπαϊκό κεκτηµένο και όχι µε το «µπρα ντε φερ» που επιθυµεί ο κ. Ράµα. Και συνολικά, όµως, ως ελληνικό κράτος, είναι αδύνατο να ξεχάσουµε και να παραγράψουµε ό,τι έχει συµβεί. Η Ελλάδα πρέπει και θα συνεχίσει να µεριµνά και να αναδεικνύει τα ζητήµατα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Αλλωστε, οι Χειµαρριώτες αισθάνονται την παρουσία του εθνικού Κέντρου πιο ισχυρή από ποτέ. Αυτή είναι µια παρακαταθήκη που δεν πρέπει να χαθεί.

Τι απαντάτε σε όσους είχαν επιφυλάξεις για την υποψηφιότητά σας ως ευρωβουλευτή και τον αντίκτυπο αυτής στις διπλωµατικές σχέσεις Αθήνας - Τιράνων;

Η υποψηφιότητά µου -και για ακόµα µία φορά θέλω να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, για αυτήνσυνετέλεσε στο να µη φιµωθεί η φωνή των Ελλήνων της Αλβανίας και πλέον να αντηχεί στους διαδρόµους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο δίκαιος αγώνας µας πιστεύω πως θα οδηγήσει στην αλλαγή στάσης του αλβανικού καθεστώτος απέναντι στην αντίθετη άποψη, είτε προέρχεται από την Ελληνική Εθνική Μειονότητα είτε από Αλβανούς πολίτες που διαφωνούν µε τα «έργα και τις ηµέρες» Ράµα. Με λυπεί, βέβαια, ότι στη χώρα µου υπάρχουν ακόµη και σήµερα όψιµοι υποστηρικτές της προπαγάνδας ακραίων εθνικιστικών κύκλων της Αλβανίας.

Τέλος, επιτρέψτε µου µια προσωπική ερώτηση. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή που βιώσατε στη φυλακή;

Υπήρξαν αρκετές, αλλά, αν πρέπει να διαλέξω µία, τότε θα πω ότι ήταν η ηµέρα που η κόρη µου πέρασε στο ελληνικό πανεπιστήµιο και δεν µπόρεσα να τη συγχαρώ από κοντά, να το γιορτάσουµε, ούτε και φυσικά να είµαι µαζί της την πρώτη ηµέρα της εγγραφής της. Οι στιγµές που χάνει ένας πολιτικός, ξέρετε, ίσως και να επαναληφθούν. Οι στιγµές που χάνει ένας πατέρας µε τα παιδιά του, όµως, δεν θα ξαναέρθουν ποτέ.


*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»