Αδημοσίευτες φωτογραφίες της οικογένειας Παπανδρέου έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα «Καρφί» με τη βοήθεια του Κωστή Παπανδρέου Κατσανέβα. Μαζί με ένα βιωματικό κείμενο, μέσα από το οποίο εξιστορεί σημαντικές στιγμές της ζωής, ο εγγονός του Ανδρέα Παπανδρέου μιλάει για το πώς είναι να μεγαλώνεις σε μία πολιτική οικογένεια  και να φέρεις ένα τόσο βαρύ επίθετο όπως είναι αυτό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Αναφερόμενος στις δυσκολίες που πέρασε η οικογένεια του όλα αυτά τα χρόνια, ο Κωστής Παπανδρέου Κατσανέβας τονίζει ότι η αγάπη και αφοσίωση δεν έλειπαν ποτέ από το σπίτι του. «Παρά τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, παραμείναμε ενωμένοι γιατί είχαμε αγάπη ο ένας για τον άλλον», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Η οικογένεια Παπανδρέου δεν ήταν ποτέ τέλεια, αλλά μέσα από όλες τις δυσκολίες καταφέραμε να μείνουμε ενωμένοι», υπογραμμίζει ο ίδιος κοιτάζοντας πίσω στις αναμνήσεις του.

Το φωτογραφικό άλμπουμ της οικογένειας Παπανδρέου

4b7d06f0-1b50-494e-bdd7-1b7c65613d5d
img_0505
img_0731
img_0733
img_0737
63d49c28-9c47-48e6-a58a-73d2494c6430
e5912e3d-609c-47a7-bf11-458830e34ff1
img_6019

img_6020
img_7115
img_9967
katsanevas_margarita
57021780670__e78b876b-89da-4262-aeda-56deebc9c118
edited

Κωστής Παπανδρέου Κατσανέβας: «Μία Οικογένεια Ενωμένη»

Η ζωή σε μια πολιτική οικογένεια είναι σαν να ζεις σε ένα γυάλινο σπίτι. Κάθε στιγμή είναι εκτεθειμένη, κάθε κίνηση παρατηρείται. Η δική μου οικογένεια, η οικογένεια Παπανδρέου, δεν αποτελεί εξαίρεση. Από μικρή ηλικία, η πολιτική υπήρχε στο αίμα μας, όπως και η αίσθηση της ευθύνης. Εγώ έζησα και απέκτησα συνείδηση στον απόηχο της εποχής του Ανδρέα. Την εποχή μετά το Χέρφιλντ. Μία περίοδος χαραγμένη στην μνήμη μου ως χρόνος έντονης οικογενειακής σύγχυσης. Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική δεν είναι πάντα ευγενής ενώ πολλές οικογένειας έχουν υποκύψει σε αυτή. Όσο κι αν θέλεις να κρατηθείς μακριά από τις αντιπαραθέσεις και τις ρήξεις, είναι αδύνατο να μη νιώσεις τις επιπτώσεις της. Πόσο μάλλον όταν αυτές συμβαίνουν όταν είσαι παιδί, σε μια ηλικία που δεν φταις για τίποτα, τα καταλαβαίνεις όλα και κουβαλάς αισθήματα ανεξήγητης ενοχής. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αισθανόμουν πολλές φορές το γυάλινο σπίτι μας να ραγίζει και να χάνει λίγο - λίγο τη σταθερότητά του. Υπήρχαν στιγμές αβεβαιότητας, όταν η πίεση της δημοσιότητας και του πολιτικού καθήκοντος επηρέαζε όχι μόνο τις δημόσιες σχέσεις μας, αλλά και την προσωπική μας ζωή. Παρά τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, παραμείναμε ενωμένοι γιατί είχαμε αγάπη ο ένας για τον άλλον. Κάθε φορά που ένιωθα ότι κάτι μπορούσε να διαλύσει τον δεσμό μας, υπήρχε πάντα κάτι πιο ισχυρό που μας επανασυνέδεε. Ήταν αυτή η αίσθηση του κοινού μας παρελθόντος, των κοινών μας εμπειριών, που μας επέτρεψε να παραμείνουμε δεμένοι.

Η πολιτική είχε και το δικό της τρόπο να ενδυναμώνει αυτές τις σχέσεις. Οι συζητήσεις μας γύρω από το τραπέζι δεν ήταν απλώς για την καθημερινότητα, αλλά για το μέλλον της χώρας. Μάθαμε να σεβόμαστε ο ένας τη γνώμη του άλλου, ακόμα κι αν διαφωνούσαμε. Ορισμένες φορές οι συναντήσεις μας ήταν γεμάτες ένταση, αλλά μέσα από την ένταση ήρθε η κατανόηση και η αμοιβαία αποδοχή.

Δεν ήταν όλα εύκολα. Η ζωή μας υπήρξε επεισοδιακή, και μερικές φορές δύσκολη. Το διαζύγιο των γονιών μου με στιγμάτισε και ήταν το σημείο όπου άλλαξε τελείως η ζωή μου. Το 1999, έφυγα από την Ελλάδα αφήνοντας πίσω τον αδερφό μου, τον πατέρα μου και όλα όσα μας έκαναν οικογένεια. Στον Καναδά όμως, απέκτησα αυτογνωσία, αποδεσμεύτηκα από τις αγκυλώσεις και προκαταλήψεις της Ελλάδας για το ποιος είμαι και ποιοι είμαστε σαν οικογένεια. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πραγματικά τι σημαίνει οικογένεια Παπανδρέου, μόνο εμείς ξέρουμε - και είναι κάτι δυναμικό που αλλάζει και εξελίσσεται. Αυτή η συνειδητοποίηση ήταν ένα δώρο ανεκτίμητο.

Υπήρχαν στιγμές που η οικογένειά μας φαινόταν να κλυδωνίζεται, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αγάπη και την αφοσίωση ο ένας για τον άλλο. Αν κάτι έχω μάθει από την οικογένειά μου, είναι η αξία της ενότητας. Ακόμα και όταν τα πάντα γύρω σου φαίνονται να καταρρέουν, αν κρατηθείς από τους δικούς σου ανθρώπους, μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες.

Κοιτάζοντας πίσω στις αναμνήσεις μου, νιώθω ένα μείγμα νοσταλγίας και υπερηφάνειας. Η οικογένεια Παπανδρέου δεν ήταν ποτέ τέλεια, αλλά μέσα από όλες τις δυσκολίες καταφέραμε να μείνουμε ενωμένοι. Η ζεστασιά της οικογένειας ήταν πάντα εκεί, ακόμα και όταν οι ρωγμές στο γυάλινο σπίτι μας φαίνονταν αξεπέραστες. Και αν κάτι μπορώ να προσφέρω από την ταπεινή εμπειρία μου, είναι αυτό το μήνυμα ελπίδας: Όσο υπάρχουν αγάπη και σεβασμός, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα πάντα.