Μέγαρο Μαξίμου: Η στρατηγική για την κυριαρχία στον κεντρώο χώρο - Οι παγίδες της ηγεμονίας της ΝΔ και το άνοιγμα στους δυσαρεστημένους δεξιούς
Νέα πολιτική γεωγραφία
Στη ΝΔ κοιτούν ισόποσα το δυσαρεστημένο λαϊκό τμήμα της ΝΔ, αλλά και την κεντρο-κεντροαριστερή δεξαμενή, η οποία ενδέχεται να επιλέξει (ξανά) τη ΝΔ ως τη μονή σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης
Μόνον εφησυχασμός δεν επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τη νέα πολιτική γεωγραφία, όπως αυτή προέκυψε από την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ και την εικόνα πολυδιάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, το γεγονός πως η ΝΔ διαγράφεται ως ο μόνος συγκροτημένος χώρος κάνει τα επιτελικά στελέχη να αναζητούν τις… παγίδες που κρύβει η «μονοκρατορία» του κυβερνώντος κόμματος για τη συνέχεια.
Πρώτη και βασικότερη, η απουσία του αντίπαλου δέους, που εγείρει σοβαρά ενδεχόμενα παράτασης της αποσυσπείρωσης της «γαλάζιας» εκλογικής βάσης. Πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως η έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης εξελίσσεται προβληματικά για την κυβέρνηση, την ώρα δε που βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με τις ανησυχίες της κοινωνίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό κινείται προς τα άκρα και προς την απόρριψη του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού ανεξαρτήτως κομματικών γραμμών.
*Διαβάστε ακόμα: Πώς βλέπουν στην κυβέρνηση τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά: “Το 15% του ΣΥΡΙΖΑ θα διασκορπιστεί στα τέσσερα σημεία - Παροδική η εικόνα συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ”
Επιπλέον, η γενική ατμόσφαιρα στα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης αναδεικνύει έναν ακόμη πονοκέφαλο για την κυβέρνηση, που δεν είναι άλλος από τον κρυφό κίνδυνο να εκτινάξει τον δείκτη της αλαζονείας κυβερνητικών στελεχών, η βεβαιότητα του… «δεν έχουμε αντίπαλο». Μια νοοτροπία που φαίνεται πως στοίχισε πολύ στη ΝΔ στις πρόσφατες ευρωκάλπες. Η γενική αίσθηση όμως που υπάρχει είναι πως ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα, μπορούν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας κι ενώ γενικότερα ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν δείχνει πως μπορεί να γεννήσει νέες ιδέες και κυρίως ικανούς πρωταγωνιστές. Με αυτή την έννοια οι επιτελείς δείχνουν τάσεις επιστροφής στη… συνταγή του ’23, τότε που η ΝΔ κατέγραφε τον διπλό θρίαμβο με μεγάλο ηττημένο στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του Αλέξη Τσίπρα.
Τότε, όπως και τώρα, η ευρύτερη Κεντροαριστερά έδειχνε να παραπαίει στην ανυποληψία εξαιτίας κυρίως των πεπραγμένων της πεντάχρονης διακυβέρνησης Τσίπρα και των πολλών και μεγάλων αμαρτιών του ΠΑΣΟΚ από το παρελθόν. Και αυτός ο συνδυασμός εντέλει έκανε μεγάλα ακροατήρια (εκτός φυσικά της μεγάλης λαϊκής βάσης της ΝΔ) να κινηθούν προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στο Μαξίμου γνωρίζουν πως πέραν της βάσης της ΝΔ, τμήμα της οποίας τώρα δηλώνει… χολωμένο από κυβερνητικές επιλογές, υπάρχει και μια ακόμη δεξαμενή, αρκετά ετερόκλητη, που μόνον «γαλάζια» χαρακτηριστικά δεν έχει. Πρόκειται για έναν κόσμο που μπορεί να προέρχεται από το Κέντρο, την Κεντροαριστερά, ακόμη και από την Αριστερά, διαθέτει όμως ειδικά κριτήρια, αστική συνείδηση, αίσθημα ευθύνης απέναντι στο εθνικά και κοινωνικά συνετό, και κουλτούρα κυβερνησιμότητας.
Αυτός ο κόσμος, βλέποντας το θηριώδες κενό της πολιτικής αντιπροσώπευσης όπως καταγράφεται σήμερα, από το Κέντρο έως τα αριστερά, δυνητικά μπορεί να θα κινηθεί προς τη ΝΔ με τη λογική πως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Με αυτό το δεδομένο, στο κυβερνών κόμμα κοιτούν ισόποσα προς το δυσαρεστημένο λαϊκό τμήμα της ΝΔ αλλά και προς αυτή την κεντρο-κεντροαριστερή δεξαμενή, η οποία, την κρίσιμη ώρα της κάλπης, ενδέχεται να επιλέξει (ξανά) τη ΝΔ ως τη μονή σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης. Το Μέγαρο Μαξίμου, για την ώρα, εστιάζει στο ΠΑΣΟΚ με δεδομένη τη χαοτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, την όποια θεωρούν οριστικά μη αναστρέψιμη. Η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία αποτελούσε λίγο πολύ μια εξέλιξη αναμενόμενη μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου.
Η ανάγνωση ωστόσο πως η νίκη Ανδρουλάκη δεν προδιαγράφει κάποια σημαντική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό εκτιμάται ως «βιαστική» από τον πυρήνα του πρωθυπουργικού γραφείου. Παρότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι γνώριμος αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με καταγεγραμμένη τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει στην κάλπη, καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει καταγράψει 11,84% στις περυσινές εθνικές εκλογές και μόλις 12,79% στις πρόσφατες ευρωεκλογές, το επόμενο διάστημα στο Μαξίμου θα αξιολογήσουν προσεκτικά το νέο στίγμα που θα εκπέμψει ο επανεκλεγείς.
Χαρακτηριστική της αποτίμησης που γίνεται για το αποτέλεσμα στο ΠΑΣΟΚ ήταν η χθεσινή αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη: «Ύστερα από έναν μεγάλο κύκλο στο ΠΑΣΟΚ, δεν άλλαξε το πρόσωπο στην ηγεσία του κόμματος. Μένει να δούμε εάν θα αλλάξουν οι πολιτικές και κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει μία εναλλακτική και κοστολογημένη πρόταση και θα απομακρυνθεί από το “όχι σε όλα” της προηγούμενης περιόδου». Παράλληλα, ο πορτ παρόλ της κυβέρνησης σχολίασε τo μπλόκο της υποψηφιότητας Κασσελάκη σε δηκτικό τόνο λέγοντας: «Βλέπω κάποιοι να εκπλήσσονται από τις “δημοκρατικές” διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι τούς ξέρουμε από τα πανεπιστήμια δεν εκπλησσόμαστε καθόλου».
Δημοσιεύθηκε την Απογευματινή
Πρώτη και βασικότερη, η απουσία του αντίπαλου δέους, που εγείρει σοβαρά ενδεχόμενα παράτασης της αποσυσπείρωσης της «γαλάζιας» εκλογικής βάσης. Πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως η έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης εξελίσσεται προβληματικά για την κυβέρνηση, την ώρα δε που βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με τις ανησυχίες της κοινωνίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό κινείται προς τα άκρα και προς την απόρριψη του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού ανεξαρτήτως κομματικών γραμμών.
*Διαβάστε ακόμα: Πώς βλέπουν στην κυβέρνηση τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά: “Το 15% του ΣΥΡΙΖΑ θα διασκορπιστεί στα τέσσερα σημεία - Παροδική η εικόνα συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ”
Επιπλέον, η γενική ατμόσφαιρα στα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης αναδεικνύει έναν ακόμη πονοκέφαλο για την κυβέρνηση, που δεν είναι άλλος από τον κρυφό κίνδυνο να εκτινάξει τον δείκτη της αλαζονείας κυβερνητικών στελεχών, η βεβαιότητα του… «δεν έχουμε αντίπαλο». Μια νοοτροπία που φαίνεται πως στοίχισε πολύ στη ΝΔ στις πρόσφατες ευρωκάλπες. Η γενική αίσθηση όμως που υπάρχει είναι πως ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα, μπορούν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας κι ενώ γενικότερα ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν δείχνει πως μπορεί να γεννήσει νέες ιδέες και κυρίως ικανούς πρωταγωνιστές. Με αυτή την έννοια οι επιτελείς δείχνουν τάσεις επιστροφής στη… συνταγή του ’23, τότε που η ΝΔ κατέγραφε τον διπλό θρίαμβο με μεγάλο ηττημένο στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του Αλέξη Τσίπρα.
Τότε, όπως και τώρα, η ευρύτερη Κεντροαριστερά έδειχνε να παραπαίει στην ανυποληψία εξαιτίας κυρίως των πεπραγμένων της πεντάχρονης διακυβέρνησης Τσίπρα και των πολλών και μεγάλων αμαρτιών του ΠΑΣΟΚ από το παρελθόν. Και αυτός ο συνδυασμός εντέλει έκανε μεγάλα ακροατήρια (εκτός φυσικά της μεγάλης λαϊκής βάσης της ΝΔ) να κινηθούν προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Με το βλέμμα στο δυσαρεστημένο λαϊκό τμήμα της ΝΔ αλλά και στην κεντρο-κεντροαριστερή δεξαμενή η Νέα Δημοκρατία
Στο Μαξίμου γνωρίζουν πως πέραν της βάσης της ΝΔ, τμήμα της οποίας τώρα δηλώνει… χολωμένο από κυβερνητικές επιλογές, υπάρχει και μια ακόμη δεξαμενή, αρκετά ετερόκλητη, που μόνον «γαλάζια» χαρακτηριστικά δεν έχει. Πρόκειται για έναν κόσμο που μπορεί να προέρχεται από το Κέντρο, την Κεντροαριστερά, ακόμη και από την Αριστερά, διαθέτει όμως ειδικά κριτήρια, αστική συνείδηση, αίσθημα ευθύνης απέναντι στο εθνικά και κοινωνικά συνετό, και κουλτούρα κυβερνησιμότητας.Αυτός ο κόσμος, βλέποντας το θηριώδες κενό της πολιτικής αντιπροσώπευσης όπως καταγράφεται σήμερα, από το Κέντρο έως τα αριστερά, δυνητικά μπορεί να θα κινηθεί προς τη ΝΔ με τη λογική πως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Με αυτό το δεδομένο, στο κυβερνών κόμμα κοιτούν ισόποσα προς το δυσαρεστημένο λαϊκό τμήμα της ΝΔ αλλά και προς αυτή την κεντρο-κεντροαριστερή δεξαμενή, η οποία, την κρίσιμη ώρα της κάλπης, ενδέχεται να επιλέξει (ξανά) τη ΝΔ ως τη μονή σοβαρή πρόταση διακυβέρνησης. Το Μέγαρο Μαξίμου, για την ώρα, εστιάζει στο ΠΑΣΟΚ με δεδομένη τη χαοτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, την όποια θεωρούν οριστικά μη αναστρέψιμη. Η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία αποτελούσε λίγο πολύ μια εξέλιξη αναμενόμενη μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου.
Η ανάγνωση ωστόσο πως η νίκη Ανδρουλάκη δεν προδιαγράφει κάποια σημαντική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό εκτιμάται ως «βιαστική» από τον πυρήνα του πρωθυπουργικού γραφείου. Παρότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι γνώριμος αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με καταγεγραμμένη τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει στην κάλπη, καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει καταγράψει 11,84% στις περυσινές εθνικές εκλογές και μόλις 12,79% στις πρόσφατες ευρωεκλογές, το επόμενο διάστημα στο Μαξίμου θα αξιολογήσουν προσεκτικά το νέο στίγμα που θα εκπέμψει ο επανεκλεγείς.
Χαρακτηριστική της αποτίμησης που γίνεται για το αποτέλεσμα στο ΠΑΣΟΚ ήταν η χθεσινή αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη: «Ύστερα από έναν μεγάλο κύκλο στο ΠΑΣΟΚ, δεν άλλαξε το πρόσωπο στην ηγεσία του κόμματος. Μένει να δούμε εάν θα αλλάξουν οι πολιτικές και κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει μία εναλλακτική και κοστολογημένη πρόταση και θα απομακρυνθεί από το “όχι σε όλα” της προηγούμενης περιόδου». Παράλληλα, ο πορτ παρόλ της κυβέρνησης σχολίασε τo μπλόκο της υποψηφιότητας Κασσελάκη σε δηκτικό τόνο λέγοντας: «Βλέπω κάποιοι να εκπλήσσονται από τις “δημοκρατικές” διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι τούς ξέρουμε από τα πανεπιστήμια δεν εκπλησσόμαστε καθόλου».
Δημοσιεύθηκε την Απογευματινή