Η αιγιότικη γη αγκάλιασε το μεσημέρι του Σαββάτου τη σορό της Βάσως Παπανδρέου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών, την Πέμπτη. Η κηδεία του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ τελέστηκε στα Βαλιμίτικα Αιγίου, τον τόπο καταγωγής της, όπου το παρών έδωσαν κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ με προεξέχοντα τον Νίκο Ανδρουλάκη. Παρόντες ήταν επίσης ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αλλά και ιστορικά στελέχη του Κινήματος, τα οποία είχαν συνεργαστεί με τη «Σιδηρά Κυρία».  

Άννα Διαμαντοπούλου, Κώστας Λαλιώτης, Νάντια Γιαννακοπούλου, Πέτρος Ευθυμίου, Χρήστος Πρωτόπαπας, Μιλένα Αποστολάκη, Τάσος Γιαννίτσης, Φίλιππος Σαχινίδης, Χρήστος Παπουτσής, Βαγγέλης Αργύρης, Δημήτρης Ρέππας, Χρήστος Παπουτσής κ.ά είπαν το τελευταίο αντίο στην πρώτη Ελληνίδα Επίτροπο στην Ε.Ε.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία εκφώνησε επικήδειο τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, όσο και ο βαφτισιμιός της, Παναγιώτης Καρύδης, γιος του αντιδημάρχου Πειραιά, Δημήτρη Καρύδη, ο οποίος συγκίνησε με τα λόγια του.

«Αγαπημένη μου Βάσω, αγαπημένη μου Νονά,

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχουν να πουν και μια τόσο ξεχωριστή ιστορία για σένα. Με γνήσιο σεβασμό, με θαυμασμό, με αγάπη.

Ήθελες να μας μαζέψεις όλους εδώ στα Βαλιμίτικα σήμερα. Είμαστε όλοι εδώ. Οι αδελφές σου, η ανηψιά σου, τα παιδιά της, οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι σύντροφοι, οι συγχωριανοί, τόσοι πολλοί απλοί άνθρωποι και αγωνιστές. 

Η εμβληματική φυσιογνωμία σου μας ξεπερνάει και μας υπερβαίνει όλους. Και η λάμψη της ψυχής σου φωτίζει τα μονοπάτια της Ιστορίας. Φωτίζεις τους αγώνες των Λαών της Ευρώπης και του Κόσμου. Γιατί μας χάρισες τον πιο σπάνιο και πολύτιμο καρπό της Πολιτικής και της Ηθικής: το προσωπικό σου ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. 

Με τη δωρικότητα και την ευαισθησία σου, έκανες τόσες γυναίκες να πιστέψουν στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Με το έργο σου, μας απέδειξες ότι ο κόσμος αλλάζει. 

Γιατί η «Σιδηρά Κυρία» έχει μια καρδιά τόσο ζεστή που λιώνει και τα σίδερα. Η Βάσω είναι από τις κορυφαίες Ευρωπαίες όλων των εποχών. Για μένα όμως είναι κι άλλα πολλά. 

Είναι τα παγάκια που έβαζε στο μαγιό μου τα καλοκαίρια, όταν την κυνηγούσα με το νεροπίστολο. Είναι το τρανταχτό της γέλιο στον κήπο του σπιτιού της. Είναι η συγκίνησή της, όταν της αφιέρωσα την διπλωματική μου εργασία στο Πολυτεχνείο. Είναι τα νησιώτικα που χόρευε στη Νάξο και τα ζεϊμπέκικα στα γλέντια στις γιορτές της. Είναι το αγέρωχο και αινιγματικό βλέμμα της, μ’ ένα κομψό καπέλο στην Τεχεράνη. Είναι το παράδειγμά μου πως στην ζωή, «ουκ εν τω πολλω το ευ». Είναι η αστείρευτη αγάπη της για την Θάλασσα. Έτσι σε αποχαιρετώ Βάσω μου. Με μια αγκαλιά πλατιά σα τη θάλασσα, με τους στίχους του Καβάφη.

«Τραγούδι τρυφερό , η θάλασσα μας ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιητές μεγάλοι, ο Ήλιος, ο Αέρας και ο Ουρανός.» Νονούλα μου! Καλό ταξίδι..... στο Φως και την αιωνιότητα».