Μακάριος Λαζαρίδης στην Κυριακάτικη Απογευματινή: "Η Καβάλα µε µπόλιασε µε το DNA της"

Ο Καβαλιώτης βουλευτής σε µία διαφορετική συνέντευξη µιλά στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» για τη ζωή του, την οικογένειά του, τη σχέση του µε τον πρωθυπουργό, ενώ σχολιάζει και την απόφαση Σαµαρά - Καραµανλή να µην παραστούν στα γενέθλια της Νέας ∆ηµοκρατίας. Αυτή είναι η «Αλλη όψη» του Μακάριου Λαζαρίδη.

Τι χαρακτήρας είναι ο Μακάριος;

Ειλικρινής και ευθύς, κάτι που µου έχει κοστίσει κάποιες φορές στην πολιτική µου καριέρα. Επίσης, τελειοµανής και εργασιοµανής, αναζητώντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσµα σε κάθε προσπάθεια. ∆εν φοβάµαι τα δύσκολα ούτε τις προκλήσεις που βρίσκω µπροστά µου. Από τα µειονεκτήµατά µου, το ότι κάποιες στιγµές χάνω την ηρεµία µου και γίνοµαι οξύθυµος. Αρνητικό θα χαρακτήριζα και το γεγονός ότι αναλαµβάνω συχνά πολλές ταυτόχρονες πρωτοβουλίες, «πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια µασχάλη», όπως λέει ο σοφός λαός µας, ανεβάζοντας τον πήχυ και µαζί τον βαθµό δυσκολίας της προσπάθειάς µου. Ποιες είναι οι αγαπηµένες σας συνήθειες όταν βγάζετε το κοστούµι της πολιτικής; Το διάβασµα, η γυµναστική και η παρακολούθηση αγώνων ποδοσφαίρου και µπάσκετ. Επίσης, βόλτες, µικρές αποδράσεις και συζητήσεις µε καλούς φίλους. Οι συζητήσεις συνοδεύονται µε καλό φαγητό και ούζο ή κρασάκι. Αλλωστε, η Καβάλα φηµίζεται και για τα δύο.

Δεν γεννήθηκα για να γίνω βουλευτής ή υπουργός. Εχω ζήσει πολύ καλά στη ζωή μου χωρίς να είμαι βουλευτής, μπορώ και πάλι να ζήσω καλά μετά την πολιτική

Τι έχει η πόλη σας, η Καβάλα, που έχετε κι εσείς µέσα σας;

Μεταφέρουν το DNA τους οι πόλεις στους ανθρώπους τους; Και τι δεν έχει! Εχει απαράµιλλες οµορφιές, έχει ερωτισµό, έχει Ιστορία, έχει παρόν και µέλλον, έχει δυναµισµό και βγάζει µια αισιοδοξία. Είµαι σίγουρος ότι οι πόλεις µεταφέρουν το DNA τους στους πολίτες. Το αισθάνοµαι, το νιώθω. Μπορεί να µη µεγάλωσα στην Καβάλα, καθώς µετά τη βάφτισή µου, σε ηλικία 9 µηνών, ο πατέρας µου βρήκε δουλειά στα Ναυπηγεία Σκαραµαγκά και κατεβήκαµε στην Αθήνα, ωστόσο η συχνή επαφή µου µε την πόλη µε µπόλιασε µε τα βασικά χαρακτηριστικά της. Και πώς θα µπορούσε να γίνει αλλιώς; Ξέρετε για ποια πόλη µιλάµε; Η ιστορία της ξεκινά από τους προϊστορικούς χρόνους και εκτείνεται έως σήµερα. Από τη µία, η πόλη έγινε παγκοσµίως γνωστή από την ιστορική µάχη των Φιλίππων και από την άλλη για την άφιξη του Αποστόλου Παύλου. Ηταν η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που δέχθηκε τον χριστιανισµό. Η νεότερη ιστορία της Καβάλας είναι εξίσου ενδιαφέρουσα τόσο για την καπνεργασία και τις πρώτες απεργίες στα Βαλκάνια (1896) όσο και για την πλούσια βιοµηχανική δραστηριότητα, µε κυρίαρχη αυτή του «µαύρου χρυσού».

Η πολιτική πώς µπήκε στη ζωή σας; Θα µπορούσατε µετά την πολιτική να επιστρέψετε στη δηµοσιογραφία;

Οι δηµοσιογράφοι, µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουµε άµεση σχέση µε την πολιτική. Τα δύο αυτά, άλλωστε, εναλλάσσονται στη ζωή µου. Η δηµοσιογραφία είναι η ζωή µου. Είναι αυτό που έχω µάθει να κάνω -πιστεύω- καλά, αυτό µε το οποίο µεγάλωσα, έζησα την οικογένειά µου και στο οποίο πιθανόν να επιστρέψω µετά το πέρασµά µου από την πολιτική. Αυτή τη στιγµή τιµώ την εντολή των πολιτών της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, που για δεύτερη φορά µε εµπιστεύθηκαν να τους εκπροσωπήσω στη Βουλή. Κανείς δεν µπορεί να προδικάσει το µέλλον. Πάντως, και οι δύο ιδιότητες είναι γοητευτικές και µε συναρπάζουν. Αλλωστε, ξέρετε, κυρία Καϋµένου, δεν γεννήθηκα για να γίνω βουλευτής ή υπουργός. Εχω ζήσει πολύ καλά στη ζωή µου χωρίς να είµαι βουλευτής, µπορώ και πάλι να ζήσω καλά µετά την πολιτική.

Ησασταν για πολλά χρόνια δίπλα στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι έχετε αποκοµίσει από τη συνεργασία σας; Τι άνθρωπος είναι;

Η ερώτησή σας είναι και η απάντησή µου. Ανθρωπος, µε όλα τα γράµµατα κεφαλαία. Και κάτι ακόµη: τον γνώρισα το 1985, στην ΟΝΝΕ∆. Εκείνος, υπεύθυνος Ιδεολογικού της ΟΝΝΕ∆ Κολωνακίου, εγώ αντιπρόεδρος και υπεύθυνος Ιδεολογικού της Α2 Νοµαρχιακής Επιτροπής. Ο Κυριάκος τού τότε είναι ο ίδιος χαρακτήρας µε τον Κυριάκο τού σήµερα. Προσγειωµένος, ήρεµος, προσηνής, φιλικός πάντα. Και πάνω απ’ όλα εργασιοµανής. Και αυτό λέει πολλά. Είναι ένας πολιτικός µε αρχές και αξίες. Είναι ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός.

Εχετε δηµιουργήσει µία πολύ όµορφη οικογένεια. Με τη γυναίκα σας πώς γνωριστήκατε;

Μέσα στην πολιτική - πρωτότυπο, ε; Το µακρινό 1993, στο πολιτικό γραφείο του τότε υπουργού Εµπορικής Ναυτιλίας και βουλευτή Α' Αθηνών, Αλέξανδρου Παπαδόγγονα. Γνωριστήκαµε, είδαµε ότι ταιριάζουµε και µετά ακολούθησε ο γάµος και δύο εξαιρετικές κόρες: η Εβελίνα και η Κωνσταντίνα. ∆ώρα Θεού!


Πώς είναι η ζωή στο σπίτι µε τρεις γυναίκες;

Η αλήθεια είναι πως η ζωή ενός βουλευτή είναι πολύ απαιτητική, το πρόγραµµά του ασταθές και οι ώρες απουσίας από το σπίτι, πολλές. Κάτι που σηµαίνει ότι από πριν από το 2019 η οικογενειακή µας ζωή άλλαξε άρδην. Γεγονός είναι ότι δεν βλεπόµαστε όσο πριν, τα παράπονα δεν λείπουν, αλλά όλοι συµβιβαζόµαστε στα σηµερινά δεδοµένα. Τα δύο κορίτσια µου, άλλωστε, έχουν µεγαλώσει και σιγά σιγά παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους.

Αν σας έλεγαν οι κόρες σας πως θέλουν να ασχοληθούν µε την πολιτική, τι θα τους λέγατε;

Να πράξουν αυτό που λέει το µυαλό και η καρδιά τους. Η ενασχόληση µε την πολιτική είναι, τουλάχιστον για µένα, προσφορά στους πολίτες. ∆εν είναι επάγγελµα. Είναι λειτούργηµα. Σε κάθε περίπτωση, ακόµη και αν το αποφάσιζαν, η κάθοδός τους στην πολιτική θα γινόταν αρκετά χρόνια µετά τη δική µου αποχώρηση. ∆ιότι οι έδρες δεν κληρονοµούνται λόγω του πατέρα ή της µητέρας. Κερδίζονται µέσα από σκληρό αγώνα, πείθοντας τους πολίτες ότι αξίζεις εσύ και όχι κάποιος γονιός σου. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι...

Το επώνυµο, κυρίως η κατάληξη του «Λαζαρίδης», έχει κάτι από Πόντο;

Ο παππούς Μακάριος, πατέρας του πατέρα µου, ήταν από τη Σεβάστεια της Μικράς Ασίας. Από τις αλησµόνητες -και όχι χαµένες- πατρίδες.

Τι παιδικά χρόνια είχατε;

Τα παιδικά µου χρόνια ήταν όµορφα. ∆ύσκολα, αλλά ευτυχισµένα. ∆εν µου έλειψε τίποτα. Μοναχογιός, βλέπετε. Εχω πολύ ωραίες αναµνήσεις. Περίµενα πώς και πώς να έρθουν οι διακοπές, ειδικά του καλοκαιριού, και να φύγω την επόµενη µέρα για την Καβάλα και το σπίτι των γονιών της µητέρας µου, του Νίκου και της Ευαγγελίας, στις παλιές εργατικές κατοικίες στο Περιγιάλι. Χρόνια τα οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είναι χρόνια που δεν ξανάρχονται πίσω. Και τα θυµάµαι πάντα µε µια γλύκα, µε µια προσµονή, µήπως και έρθει ξανά κάτι τέτοιο! Κάτι αθώο και ανέµελο. Αλλά όταν κοιτάς πίσω βλέπεις πόσο πριν ήταν...


Ποιος είναι ο µεγαλύτερος πόνος που νιώσατε έως τώρα στη ζωή σας και ποια η µεγαλύτερη χαρά;

Οι µεγαλύτερες χαρές ήταν όταν γεννήθηκαν η Εβελίνα το 1998 και η Κωνσταντίνα το 2002. Η πιο δύσκολη στιγµή ήταν όταν χάσαµε τη µητέρα µου, τη Γεωργία, τον Ιανουάριο του 2018. Ηταν ένας άνθρωπος δυναµικός και µε πολύ µεγάλη αγάπη για όλους µας, και ειδικά για την Καβάλα.

Ποιο θεωρείτε πως είναι το µεγαλύτερο παράπονο που έχουν οι πολίτες από την κυβέρνηση;

Το ότι δεν έχει ελεγχθεί στον επιθυµητό βαθµό το πρόβληµα της ακρίβειας. Είναι µια δύσκολη εξίσωση, µε πολλές παραµέτρους και µε ευρωπαϊκές -και όχι µόνο ελληνικές- διαστάσεις. Μετά τη δεκαετή και πλέον οικονοµική κρίση, αναπόφευκτα η αίσθηση του προβλήµατος είναι πολύ εντονότερη στους πολίτες και τα µέτρα αντιµετώπισής του δύσκολο να γίνουν ακόµα αισθητά. Γίνεται πολύ µεγάλη προσπάθεια για να το δαµάσουµε, µε εντατικοποίηση των ελέγχων, αύξηση και είσπραξη των προστίµων, παρεµβάσεις στα ράφια των καταστηµάτων, καθώς και προσωρινά µέτρα στήριξης των νοικοκυριών. Κορυφαία προτεραιότητά µας, βεβαίως, είναι η διαρκής και µόνιµη ενίσχυση του εισοδήµατος των πολιτών, µε αυξήσεις σε µισθούς και συντάξεις, µειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, µείωση της ανεργίας και περιορισµό των ανισοτήτων. Φαίνεται ότι τα χειρότερα βρίσκονται πίσω µας.

Πώς σχολιάζετε την απόφαση Σαµαρά - Καραµανλή να µην παραστούν στα γενέθλια της Νέας ∆ηµοκρατίας;

Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί έχουν ασφαλώς το δικαίωµα να πράξουν ό,τι νοµίζουν. Κάθε απόφασή τους είναι απόλυτα σεβαστή. Φυσικά και θα ήθελα να είναι παρόντες, προκειµένου να τιµήσουµε όλοι µαζί τον ανώνυµο Νεοδηµοκράτη, που εδώ και µισό αιώνα στηρίζει την παράταξη και µαζί τη χώρα. Και είµαστε πραγµατικά πολύ περήφανοι όλοι µας που η Νέα ∆ηµοκρατία βρίσκεται διαρκώς στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, µε τη συµβολή όλων: των προέδρων της, των στελεχών της, των µελών της και των απλών φίλων και ψηφοφόρων της.

*Δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή»