«Αυτό το οποίο κάνουμε εμείς μέσα στη Βουλή, δηλαδή για το νυν πιο δυναμικό κίνημα μέσα στη Βουλή, την Πλεύση Ελευθερίας, που είναι εκείνη η δύναμη η οποία υπερασπίζεται τα δίκαια των πολιτών, ασκεί ισχυρή και ηχηρή αντιπολίτευση, δεν κάνει πίσω, δεν κάνει τα χατίρια της εξουσίας, δεν συναλλάσσεται και υπάρχει βέβαια και στο επίκεντρο», τόνισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δικηγόρος και πρόεδρος του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας, μιλώντας για διάφορα θέματα που αφορούν την τρέχουσα  πολιτική επικαιρότητα στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη.

Αρχικά, η κ. Κωνσταντοπούλου δήλωσε: «να υπενθυμίσω ότι ως Πρόεδρος της Βουλής επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκα με την κυβέρνηση όταν η κυβέρνηση παραβίασε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και άφησα τη θέση της Προέδρου της Βουλής, ακριβώς διότι δεν καταδέχτηκα ποτέ να συμμετέχω σε διαδικασίες παραβίασης της δημοκρατικής εντολής των πολιτών». Και συμπλήρωσε «Ο κόσμος αποφάσισε με τρόπο ηχηρό και μία κυβέρνηση, συμπράττοντας και με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ουσιαστικά καταπάτησε την λαϊκή ετυμηγορία και μάλιστα την πιο ισχυρή εντολή που δόθηκε ποτέ στη μεταπολίτευση μετά το Σύνταγμα του ’75 όπου ήταν η πιο ισχυρή εντολή. Ένα 62% δεν είχε ποτέ διαμορφωθεί. Και να είστε βέβαιος ότι οι άνθρωποι που ψήφισαν το κατάλαβαν πάρα πολύ καλά. Ξέρανε ότι ψηφίζουν όχι σε ένα τελεσίγραφο και σε έναν εκβιασμό. Και οι άνθρωποι που ψήφισαν ναι, πολλοί από αυτούς, όταν το ΝΑΙ το βίωσαν στη συνέχεια γιατί το εφάρμοσε η κυβέρνηση Τσίπρα, κατάλαβαν ότι δεν ήταν επιλογή τους. Όμως, έχετε δίκιο σε αυτό που επισημαίνεται ότι όποια κι αν ήταν η ετυμηγορία και ό, τι κι αν είχε ψηφίσει ο καθένας από εμάς, η δημοκρατική εντολή πρέπει να γίνεται σεβαστή. Και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο εγώ επιμένω και σήμερα και θα έχετε παρακολουθήσει ότι έχω πραγματοποιήσει και επίσημο διάβημα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δοθούν στη δημοσιότητα και να γνωστοποιηθούν στους πολίτες τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών της επομένης του δημοψηφίσματος της 6ης Ιουλίου του 2015, που υπήρξε η απαρχή της μετατροπής της λαϊκής ετυμηγορίας του ΟΧΙ σε ένα ΝΑΙ κυβερνητικό και καθεστωτικό θα έλεγα, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με αυτό που αποφάσισε ο κόσμος (…)».

Κωνσταντοπούλου: Για το αν ο κόσμος είχε καταλάβει ότι το «όχι» σήμαινε έξοδο από την ΕΕ

Εν συνεχεία, αναφορικά με το αν ο κόσμος είχε καταλάβει ότι ενδέχεται εκείνο το ΟΧΙ να σήμαινε ότι η Ελλάδα θα φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, (τουλάχιστον με αυτό το επιχείρημα πιέσανε τον κ. Τσίπρα στις Βρυξέλλες) δεν παρέλειψε να προσθέσει «Δεν πίεσε κανείς τον κ. Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας απλώς πούλησε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ο κόσμος είχε καταλάβει πολύ καλά ότι έχει απέναντί του αδίστακτες δυνάμεις που τον εκβίαζαν εκείνη την ώρα. Σας θυμίζω ότι ήταν κλειστές οι τράπεζες και ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ τα μέσα ενημέρωσης κάνανε συγκεκριμένη προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ και τρομοκρατούσαν τον κόσμο με την εκδοχή του να ψηφίσει ΟΧΙ. Και οι επιτελείς άλλων κρατών, ιδίως της Γερμανίας αλλά και άλλων κρατών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απειλούσαν και φοβέριζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ ότι δεν θα έχουμε φάρμακα, δεν θα έχουμε τρόφιμα κτλ».

Για πώς βλέπει τα πράγματα στο χώρο της Αριστεράς

Έπειτα, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας της με τον Χρήστο Μιχαηλίδη, η κα Κωνσταντοπούλου, ερωτηθείσα για το πώς βλέπει τα πράγματα στο χώρο της Αριστεράς, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί έως τώρα υπογράμμισε «Η Αριστερά, κατά την άποψή μου, είναι μια αγωνιστική διαδικασία. Η Αριστερά δεν είναι ούτε καρέκλα, ούτε θώκος, ούτε θέση. Η Αριστερά είναι αγώνας. Διαχρονικά η Αριστερά έχει εκπροσωπήσει στους αγώνες, τους κοινωνικούς για δημοκρατία, για ελευθερία, για ισότητα, για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και βεβαίως το πρόβλημα που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια είναι ότι κάποιοι καπηλεύτηκαν το όνομα της Αριστεράς και την ιστορία της Αριστεράς και εφάρμοσαν ακραίες και νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αυτό απογοήτευσε τρομερά τον κόσμο. Έστειλε πάρα πολλούς ανθρώπους στο «σπίτι «τους και τους έκανε να αισθάνονται ματαίωση και ότι δεν υπάρχει ελπίδα και εκπροσώπηση. Και αυτό είναι που σήμερα θεωρώ ότι λίγο λίγο ανατρέπεται στις συνειδήσεις, όσο αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο η ιδιοτέλεια και το κούφιο κέλυφος κάποιων δυνάμεων που παρέστησαν στην Αριστερά. Και ο κόσμος καταλαβαίνει πού πραγματικά υπάρχει και δύναμη και βούληση εκπροσώπησης και υπεράσπισης της κοινωνίας και από ποιες δυνάμεις ασκείται πραγματική αντιπολίτευση».

Για την Πλεύση Ελευθερίας

Ενώ τέλος, δεν παρέλειψε να τονίσει το εξής «αυτό το οποίο κάνουμε εμείς μέσα στη Βουλή, δηλαδή για το νυν πιο δυναμικό κίνημα μέσα στη Βουλή, την Πλεύση Ελευθερίας, που είναι εκείνη η δύναμη η οποία υπερασπίζεται τα δίκαια των πολιτών, ασκεί ισχυρή και ηχηρή αντιπολίτευση, δεν κάνει πίσω, δεν κάνει τα χατίρια της εξουσίας, δεν συναλλάσσεται και υπάρχει βέβαια και στο επίκεντρο. Είχαμε χθες και τη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για τις πυρκαγιές, όπως ξέρετε. Ένα μείζον θέμα. Και ο πρωθυπουργός-για τις πυρκαγιές που κατέκαψαν την Ελλάδα για άλλη μια φορά το καλοκαίρι, ενώ το ζητούσαμε δύο πολιτικοί αρχηγοί και εγώ και ο κ. Ανδρουλάκης στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή από τις 14 Αυγούστου-ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν, ήρθε 23 Οκτωβρίου να συζητήσει για τις πυρκαγιές και προσπάθησε να μην γίνει συζήτηση. Και βεβαίως εμείς ήμασταν εκεί για να τον υποχρεώσουμε να γίνει η συζήτηση και για να καταδείξουμε την ευθύνη της κυβέρνησης αυτής για το γεγονός ότι για άλλη μια φορά η χώρα ήταν ανοχύρωτη και έφτασε η δασική πυρκαγιά να μπει μέσα στον αστικό ιστό, να μπει η πυρκαγιά από το δάσος μέσα στην πόλη, να φτάσει στο Χαλάνδρι και να καεί ζωντανή μια γυναίκα εργαζόμενη σε ανθοκομική επιχείρηση. Αυτά είναι πράγματα που δεν μπορεί να ξεχνιούνται. Ούτε μπορεί ένας πρωθυπουργός με εξυπνακισμούς του τύπου «δεν ακούγεστε», να αρνείται να απαντήσει. Κάηκε ή δεν κάηκε η χώρα; Διότι, ο κ. Μητσοτάκης ήρθε χθες και είπε το προκλητικό ότι «δεν θέλω να ακούσω από την αντιπολίτευση πάλι ότι κάηκε η χώρα και τέτοια πράματα». Θα ξεχάσουμε αυτά που ζήσαμε; Θα διαγράψουμε βιώματα τόσων ανθρώπων που κάηκαν τα σπίτια τους, που κινδύνευσαν οι ζωές τους, που έτρεχαν να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί, που περιέθαλψαν ζώα που φυγάδευσαν γέροντες; Θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά; (…)».