Η κουβέντα αλλαγής και ο ρεαλιστικός στόχος, άρθρο της Μαρίας Καρακλιούμη
Άρθρο γνώμης
Για να επιτευχθεί ο στόχος της μονοκομματικής κυβέρνησης, θα πρέπει ο νέος νόμος να κάνει μαθηματικές ακροβασίες
Στις µέρες µας ο όρος δηµοκρατία ταυτίζεται µε την αντιπροσωπευτική, η οποία, όπως έχει δείξει η ιστορία, είναι η καλύτερη εκδοχή δηµοκρατίας. Αλλωστε οι κοινωνικές συνθήκες είναι τέτοιες, που ακόµη και στην ψηφιακή εποχή η άµεση δηµοκρατία είναι ανέφικτη. Ετσι, έχοντας ως κοινωνία συνοµολογήσει ότι θα εκλέγουµε αντιπροσώπους στο Κοινοβούλιο για να ασκούν εξουσία, χρειαζόµαστε έναν µηχανισµό που θα µεταφράζει την ψήφο µας σε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ο µηχανισµός αυτός, ή αλλιώς εκλογικός νόµος, διαµορφώνει την κοµµατική σύνθεση του Κοινοβουλίου και ιστορικά συνδέεται µε το πεπρωµένο της δηµοκρατίας. Ο Ferdinand A. Hermens, για παράδειγµα, είχε αποδώσει την κατάρρευση της ∆ηµοκρατίας της Βαϊµάρης στην απλή αναλογική.
Κάθε εκλογικός νόµος πρέπει να ικανοποιεί κυρίως δύο συνθήκες: την αναλογική εκπροσώπηση όσο περισσοτέρων πολιτών και την ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος. Στη χώρα µας σε κάθε εκλογική αναµέτρηση η ψήφος µας µετρά αν είναι έγκυρη και έχει εκφραστεί σε κόµµα που έλαβε τουλάχιστον το 3% των έγκυρων ψήφων. Το εκλογικό σύστηµα της ενισχυµένης αναλογικής, που ισχύει σήµερα στις εθνικές εκλογές, υπό προϋποθέσεις πριµοδοτεί το πρώτο κόµµα µε 50 έδρες (κλιµακωτό bonus), σε αντίθεση µε τον προηγούµενο νόµο που έδινε απροϋπόθετα και τις 50 έδρες στο πρώτο κόµµα. Πιο συγκεκριµένα, αν το πρώτο κόµµα λάβει το 25% των έγκυρων ψήφων ξεκλειδώνει το bonus των εδρών. Το εκλογικό ποσοστό του 25% πριµοδοτείται µε 20 έδρες και για κάθε 1% παραπάνω δίδονται ακόµη 2 έδρες, µε το συνολικό bonus να εξαντλείται στην εκλογική επίδοση του 40%, όπου αποδίδονται 50 έδρες.
Το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών, εκτός από το ισχνό ενδιαφέρον των πολιτών για την εκλογική διαδικασία, ανέδειξε τη ρευστότητα του πολιτικού συστήµατος και την υποχώρηση του κοµµατικού φαινοµένου. Ετσι, αν οι εκλογικές προτιµήσεις του Ιουνίου προβάλλονταν στην εθνική κάλπη, η Ν.∆. οριακά θα ξεκλείδωνε το bonus και θα έπαιρνε συνολικά 116 έδρες, γεγονός που θα δυσκόλευε τον σχηµατισµό κυβέρνησης, καθώς θα µπορούσε να συγκυβερνήσει µόνο µε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ή Ελληνική Λύση, εκτός αν πήγαινε σε τρικοµµατικό σχήµα µε Νίκη και Φωνή Λογικής.
Εσχάτως έχει προκύψει κουβέντα αλλαγής του εκλογικού νόµου, µε πολλούς βουλευτές της Ν.∆. να υπερθεµατίζουν. ∆εν θέλω να γίνω άγγελος δυσάρεστων ειδήσεων, αλλά µε βάση τις τάσεις που έχουν διαµορφωθεί και τα σηµαντικά χαµηλά ποσοστά της Ν.∆. στις δηµοσκοπήσεις, για να επιτευχθεί ο στόχος της µονοκοµµατικής κυβέρνησης θα πρέπει ο νέος νόµος να κάνει µαθηµατικές ακροβασίες!
Ο ρεαλιστικός στόχος για τη Ν.∆. δεν είναι η δηµιουργική εκλογική αριθµητική, αλλά η προσπάθεια ανακοπής της ρευστοποίησής της, υλοποιώντας πολιτικές που θα λύνουν προβλήµατα των πολιτών. Εχω την εντύπωση ότι το Μαξίµου το γνωρίζει και γι’ αυτό δεν συζητά µε εκείνους που νοµίζουν ότι τα πολιτικά προβλήµατα λύνονται µε την αριθµητική!
H Mαρία Καρακλιούμη είναι πολιτική αναλύτρια
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή
Κάθε εκλογικός νόµος πρέπει να ικανοποιεί κυρίως δύο συνθήκες: την αναλογική εκπροσώπηση όσο περισσοτέρων πολιτών και την ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος. Στη χώρα µας σε κάθε εκλογική αναµέτρηση η ψήφος µας µετρά αν είναι έγκυρη και έχει εκφραστεί σε κόµµα που έλαβε τουλάχιστον το 3% των έγκυρων ψήφων. Το εκλογικό σύστηµα της ενισχυµένης αναλογικής, που ισχύει σήµερα στις εθνικές εκλογές, υπό προϋποθέσεις πριµοδοτεί το πρώτο κόµµα µε 50 έδρες (κλιµακωτό bonus), σε αντίθεση µε τον προηγούµενο νόµο που έδινε απροϋπόθετα και τις 50 έδρες στο πρώτο κόµµα. Πιο συγκεκριµένα, αν το πρώτο κόµµα λάβει το 25% των έγκυρων ψήφων ξεκλειδώνει το bonus των εδρών. Το εκλογικό ποσοστό του 25% πριµοδοτείται µε 20 έδρες και για κάθε 1% παραπάνω δίδονται ακόµη 2 έδρες, µε το συνολικό bonus να εξαντλείται στην εκλογική επίδοση του 40%, όπου αποδίδονται 50 έδρες.
Το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών, εκτός από το ισχνό ενδιαφέρον των πολιτών για την εκλογική διαδικασία, ανέδειξε τη ρευστότητα του πολιτικού συστήµατος και την υποχώρηση του κοµµατικού φαινοµένου. Ετσι, αν οι εκλογικές προτιµήσεις του Ιουνίου προβάλλονταν στην εθνική κάλπη, η Ν.∆. οριακά θα ξεκλείδωνε το bonus και θα έπαιρνε συνολικά 116 έδρες, γεγονός που θα δυσκόλευε τον σχηµατισµό κυβέρνησης, καθώς θα µπορούσε να συγκυβερνήσει µόνο µε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ή Ελληνική Λύση, εκτός αν πήγαινε σε τρικοµµατικό σχήµα µε Νίκη και Φωνή Λογικής.
Εσχάτως έχει προκύψει κουβέντα αλλαγής του εκλογικού νόµου, µε πολλούς βουλευτές της Ν.∆. να υπερθεµατίζουν. ∆εν θέλω να γίνω άγγελος δυσάρεστων ειδήσεων, αλλά µε βάση τις τάσεις που έχουν διαµορφωθεί και τα σηµαντικά χαµηλά ποσοστά της Ν.∆. στις δηµοσκοπήσεις, για να επιτευχθεί ο στόχος της µονοκοµµατικής κυβέρνησης θα πρέπει ο νέος νόµος να κάνει µαθηµατικές ακροβασίες!
Ο ρεαλιστικός στόχος για τη Ν.∆. δεν είναι η δηµιουργική εκλογική αριθµητική, αλλά η προσπάθεια ανακοπής της ρευστοποίησής της, υλοποιώντας πολιτικές που θα λύνουν προβλήµατα των πολιτών. Εχω την εντύπωση ότι το Μαξίµου το γνωρίζει και γι’ αυτό δεν συζητά µε εκείνους που νοµίζουν ότι τα πολιτικά προβλήµατα λύνονται µε την αριθµητική!
H Mαρία Καρακλιούμη είναι πολιτική αναλύτρια
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή
