Μην έχουµε αµφιβολίες και να µην κρυβόµαστε. Βασικός νικητής τόσο στην κανονική διαδικασία όσο κι ως προς τα προτάγµατα που τέθηκαν στις εκλογές των ΗΠΑ υπήρξε ο Ντόναλντ Τραµπ. Οσο κι αν επέµεναν τα αµερικανικά συστηµικά ΜΜΕ και οι δηµοσκόποι, εµείς που κυκλοφορήσαµε για µία εβδοµάδα στις ΗΠΑ καταλαβαίναµε ότι εκείνος που έθεσε την ατζέντα, όρισε τη θεµατολογία και το ύφος αυτής της µάχης ήταν ο Ρεπουµπλικάνος ηγέτης και όχι η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Ηταν η δεξιά ατζέντα που κυριάρχησε ολοκληρωτικά. Το είδα αυτό ως εκλογικός παρατηρητής, όταν ο Αιθίοπας ταξιτζής και ψηφοφόρος της Κάµαλα Χάρις δήλωνε µεν πως ψήφισε ∆ηµοκρατικούς, γκρινιάζοντας όµως ως θρησκευόµενος για τις αµβλώσεις ή για τη woke ατζέντα. Το διαπίστωσα από τον µαύρο συνεργάτη που είχα για τις επισκέψεις στα εκλογικά κέντρα, ο οποίος επέλεξε Ντόναλντ Τραµπ επειδή «δεν θέλει άλλους µετανάστες». Έχοντας κατακτήσει το αµερικανικό όνειρο ο ίδιος, νιώθει την πίεση των Λατίνων µεταναστών στη δουλειά του και θέλει να κτιστεί τείχος στα σύνορα µε το Μεξικό.

Κατάλαβα πως το «πράγµα» πηγαίνει δεξιά όταν ο Φιλιππινέζος οδηγός που µε πήγε στα εκλογικά κέντρα της Βιρτζίνια µου αποκάλυπτε επίσης πως θα ψηφίσει Ρεπουµπλικανούς, γιατί «η κατάσταση δεν πάει άλλο µε την ακρίβεια και τον πόλεµο στην Ουκρανία».

Μου αποκάλυψε τη δεξιά στροφή των ΗΠΑ η ίδια, εξάλλου, η Κάµαλα Χάρις, όταν αναγκάστηκε να υποχωρήσει από τη σφοδρά επικριτική θέση της κατά των µέτρων ενάντια στη µετανάστευση, παραδεχόµενη πως «το τείχος στο Μεξικό αποτελεί µια λύση». Τη δεξιά στροφή της κοινωνίας επιβεβαίωσε το γεγονός πως οι ∆ηµοκρατικοί δεν έδωσαν µάχη κατά της οπλοκατοχής, όπως επίσης εξαφάνισαν από την ατζέντα τους τις woke υπερβολές και την πράσινη µετάβαση, που κοστίζει στην οικονοµία.

Ακόµα και τον πολιτικά ήπιο πολιτικό τους λόγο αναγκάστηκαν να αλλάξουν «τσιµπώντας» στις προκλήσεις του σκληρού κι εριστικού τους αντιπάλου. Εχασαν οι ∆ηµοκρατικοί την ψυχραιµία τους πέφτοντας σε λάθη.

Οι Αµερικανοί, λοιπόν, εξέφρασαν κάτι που πρέπει να το κατανοήσουµε κι εµείς στην Ελλάδα: άλλο ελευθερία (που όλοι τη θέλουµε) κι άλλο ασυδοσία. Αλλο πολιτική ορθότητα και καθωσπρεπισµός και άλλο οι πραγµατικές λαϊκές ανάγκες και η ανάγκη επίτευξης αποτελέσµατος. Οταν µια µπάλα παγωτό κοστίζει 10 δολάρια και ένα burger 15 δολάρια, τότε δεν δικαιούται κανένας να δηλώνει φιλολαϊκός επειδή απλά έλκει την καταγωγή του από τους ∆ηµοκρατικούς.

Αυτά τα πολιτικά µηνύµατα που µερικοί είχαµε το πλεονέκτηµα να δούµε αυτές τις ηµέρες στις ΗΠΑ οφείλουµε να τα αναλύσουµε κι εµείς στη χώρα µας. Οφείλει η κυβέρνησή µας να τα αποκωδικοποιήσει, καθώς οι πολίτες δείχνουν τον δρόµο. Πρέπει να δούµε το ζήτηµα της ακρίβειας σε βάθος. Το θέµα της µετανάστευσης ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, όπως κι αυτό της ασφάλειας. Αρκετά µε τις woke υπερβολές. Εξάλλου, είναι γνωστό πως πάντοτε οι Αµερικανοί ξεκινούσαν και οι Ευρωπαίοι ακολουθούσαν ως προς τις τάσεις.

*Βουλευτής Ν.∆. Β’ Πειραιά, επικεφαλής Ελλήνων βουλευτών που συµµετείχαν ως παρατηρητές του ΟΑΣΕ στις αµερικανικές εκλογές