Έμμεση κριτική κατά του Αντώνη Σαμαρά άσκησε ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, κατά τη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη Βουλή, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ο «πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι βαρβαρότητα».

Συγκεκριμένα, έξω από την αίθουσα της Βουλής στήθηκε το νέο έργο του  χαράκτη Α. Τάσσου «Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής 1974», το οποίο αποτελεί δωρέα της οικογένειας του αξιωματικού των Ενόπλεων Δυνάμεων στο κοινοβούλιο.

tasoulas_apokaliptiria_ergou

Tασούλας: Ο επιδεικτικός πατριωτισιμός είναι βαρβαρότητα

Τα αποκαλυπτήρια του έργου έγιναν υπό τον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα, ο οποίος μίλησε για την πατριωτική δράση του Σπύρου Μουστακλή τονίζοντας χαρακτηριστικά:

«Ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού, αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, το οποίο στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι «η τήρηση του παρόντος συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε. Από ποιους; Από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι βαρβαρότητα. Και αυτή τη βαρβαρότητα ο Μουστακλής τη γεύτηκε 47 μέρες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και δεν τη γεύτηκε απλώς, αλλά είχε και μια σοβαρότατη επίπτωση στην υγεία του, είχε επίπτωση αφασίας, επίπτωση περίπου παντελούς αδυναμίας να μιλήσει. Αδυναμίας να μιλήσει; Μα σήμερα μας μιλάει, σήμερα μας μιλάει με καλοσύνη και μας προτρέπει, αυτό το έργο του περίφημου Τάσσου, μας προτρέπει αυτή την αφιέρωση που κάνει το Σύνταγμα στον δικό μας πατριωτισμό, για την προστασία του, να μην την ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ευλογημένη και ελπίζω όχι αβάσταχτη αφιέρωση».

Σημείωσε ακόμη ότι τα αποκαλυπτήρια του έργου συμπίπτει με την 51η επέτειο του Πολυτεχνείου, όπου ο Μουστακλής πήγαινε μέχρι τον θάνατό του και παρότι δεν μπορούσε να μιλήσει, μπορούσε να εκφραστεί.

«Ο Μουστακλής δεν αυτοανακηρύχθηκε αγωνιστής, όπως κατά κόρον σήμερα πολλοί από εμάς κάνουμε για τους εαυτούς μας. Ο Μουστακλής είναι αγωνιστής γιατί υπέστη και γιατί ανέλαβε με αυτή την γλυκύτητα στο βλέμμα και όχι την εκδικητικότητα, ανέλαβε αυτό το κόστος γιατί ήξερε ότι η δημοκρατία για να μην είναι παράλυτη πρέπει να είναι μαχόμενη και όταν είναι μαχόμενη έχει κόστος για όσους την υπερασπίζονται» υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Βουλής.

Πρόσθεσε ακόμη το έργο συνυπάρχει στον διάδρομο που οδηγεί στη Γερουσία με ένα ακόμη έργο του Α. Τάσσου «17 Νοέμβρη» του Τάσσου, το οποίο άρχισε να δημιουργεί τρεις μέρες μετά το Πολυτεχνείο, με τον «Κώδικα της Γόρτυνος», τον πρώτο γραπτό κώδικα νομοθεσίας στην Ευρώπη και το πορτρέτο του φιλέλληνα Αμβρόσιου Φιρμίνου Διδότου, ενός σπουδαίου τυπογράφου, ο οποίος βοήθησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 να αποκτήσει τυπογραφείο, φωνή και βοήθησε τα ελληνικά γράμματα. «Ο Μουστακλής δηλαδή σε αυτόν το διάδρομο, κυρίες και κύριοι, συνυπάρχει με ότι ευγενέστερο έχει βγάλει η ανθρώπινη ιδιότητα, με τη νομοθεσία, με τον πολιτισμό και με την ελευθερία, για την οποία αγωνίστηκε όχι λεκτικά, αλλά με κόστος και σήμερα επάξια, άξιος της πατρίδος» κατέληξε ο κ. Τασούλας.

Η κόρη του Σπύρου Μουστακλή, κ. Ναταλία Μουστακλή στον χαιρετισμό της ανέφερε ότι το έργο πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογένειάς της μετά από δωρεά της συζύγου του καλλιτέχνη Α. Τάσσου, επίσης εικαστικού Λουκίας Μαγγιώρου. Ακόμη γνωστοποίησε ότι έχει προετοιμασθεί μία αφιερωματική έκδοση για την εκδήλωση και διάβασε σύντομα αποσπάσματα απ’ όσα έχουν καταγράψει σε αυτήν, η σύζυγος του Συνταγματάρχη Μουστακλή, κ. Χριστίνα Μουστακλή, η κ. Ειρήνη Οράτη Πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσος, ο Τάσος Σακελλαρόπουλος υπεύθυνος των αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, που αναφέρονται στην εικόνα του «μαχητή και άγιου», που εκπέμπει το έργο, αλλά και «το αίσθημα της θυσίας, γνωρίζοντας τον κίνδυνο», που διακατέχει η προσωπογραφία, καθώς και δήλωση του ίδιου του Α. Τάσου από το 1974, για την έμπνευσή του σχετικά το έργο από μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία που είχε δει σε εφημερίδα.

Στην εκδήλωση παρέστησαν: ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, εκ μέρους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και Γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κ. Όλγα Γεροβασίλη, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Ανδρουλάκης, οι Αντιπρόεδροι της Βουλής κύριοι Ιωάννης Πλακιωτάκης και Αθανάσιος Μπούρας, ο αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νίκος Παπαθανάσης, η Υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Σοφία Βούλτεψη, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης, εκ μέρους της Νέας Αριστεράς η βουλευτής κ. Πέτη Πέρκα, οι βουλευτές Ευάγγελος Αποστολάκης, Έλενα Ακρίτα, Νάντια Γιαννακοπούλου, Γεώργιος Σταμάτης, Βασίλειος Υψηλάντης, οι πρώην βουλευτές Γιώργος Ανωμερίτης, Γιώργος Λιάνης, ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Δημήτριος Χούπης, ο Γεν. Γραμματέας της Βουλής Βασίλειος Μπαγιώκος, ο πρέσβης της Κύπρου κ. Σταύρος Αυγουστίδης, Υπουργός Σύμβουλος - εκπρόσωπος του πρέσβη της Ν. Κορέας, εκπρόσωπος του Δημάρχου της Ιεράς πόλης του Μεσολογγίου, και πλήθος κόσμου.

Ολόκληρη η ομιλία του Κωνσταντίνου Τασούλα

«Αξιότιμε, κύριε τέως Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας

Κύριε, Νίκο Ανδρουλάκη Πρόεδρε του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Κυρία Υπουργέ, κυρία Βούλτεψη

Κύριε Γενικέ Γραμματέα της Βουλής

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι στη Βουλή

Αγαπητές, κυρία Χριστίνα και κυρία Ναταλία Μουστακλή

Φίλες και φίλοι

Σήμερα έγιναν τα αποκαλυπτήρια μίας μελανωμένης πλάκας ξυλογραφίας του σημαντικού καλλιτέχνη Τάσσου, ο οποίος εμπνευσμένος από τη δοκιμασία, το μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή και χωρίς να τον έχει δει προσωπικά, από μία φωτογραφία του μόνο έκανε αυτό το έργο το οποίο από σήμερα κοσμεί τον διάδρομο, ο οποίος οδηγεί στη Γερουσία της Βουλής των Ελλήνων.

Στον Κεραμεικό ανακαλύφθησαν πάρα πολλά επιτύμβια. Αυτά ενέπνευσαν ακόμη και τον Παλαμά, ο οποίος έγραψε για μία κόρη της οποίας ο επιτύμβιος λίθος βρέθηκε στον Κεραμεικό, την Ηγησώ. Υπάρχουν κι’ άλλα δεκάδες επιτύμβια όπου ο θάνατος η αναπότρεπτη αυτή μοίρα του ανθρώπου δεν παίρνει μέσω της κλασικής τέχνης μορφή σπαρακτική ή μορφή άγρια. Παίρνει μορφή καρτερική, παίρνει μορφή εξοικειώσεως με τον θάνατο.

Ο Σπύρος Μουστακλής, που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το έργο σαν ένα άλλο έργο του Τάσσου «ο Αρχάγγελος με το πολυβόλο», ο Σπύρος Μουστακλής, λοιπόν, μου θυμίζει ένα άλλο επιτύμβιο του Κεραμεικού, τον Δεξίλεω.

Έναν πολεμιστή της ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, που δεν κρατούσε πολυβόλο αλλά κρατούσε δόρυ στο χέρι. Και ήταν ο Δεξίλεως ένα πρόσωπο το οποίο αποθανατίστηκε στο μάρμαρο με εγκαρτέρηση, με σοβαρότητα, ίσως και με μία υπολανθάνουσα γλυκύτητα έναντι αυτού που του συνέβη.

Ο Σπύρος Μουστακλής ο οποίος από εδώ και μετά θα στεγάζεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων μας κοιτάζει με γλυκύτητα, με τα ανοιχτά του μάτια, με το φωτοστέφανο της δοκιμασίας, με το όπλο του στρατιώτη, με το όπλο του Εθνικού Στρατού αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Του στρατιώτη της συνταγματικής υποχρέωσης, του καταλυθέντος Συντάγματος του 1952 από τη δικτατορία, που στο ακροτελεύτιο άρθρο του έλεγε ότι «η τήρηση του παρόντος

συντάγματος αφιερούται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων». Και που αυτή την αφιέρωση ο Μουστακλής και την υπεδέχθη και την ετίμησε και την επλήρωσε.

Από ποιους, από εκείνους, που έχουν κάνει τον πατριωτισμό επίδειξη, αυτό άλλωστε συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς, που έκαναν τον πατριωτισμό οικειοποίηση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Όχι απλώς από αυτούς, που έκαναν τον πατριωτισμό μονοπώληση, αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά από αυτούς, που τον πατριωτισμό τον έκαναν εκδίκηση για όσους κατά τη γνώμη τους δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές. Ε, λοιπόν, πατριωτισμός επιδεικτικός, οικειοποιήσεως, μονοπωλήσεως και πολύ περισσότερο τιμωρητικός και εκδικητικός, δεν είναι πατριωτισμός, είναι υποκρισία και βαρβαρότητα. Και αυτή τη βαρβαρότητα ο Μουστακλής τη γεύτηκε 47 μέρες στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Και δεν τη γεύτηκε απλώς, αλλά είχε και μια σοβαρότατη επίπτωση στην υγεία του, είχε επίπτωση αφασίας, επίπτωση περίπου παντελούς αδυναμίας να μιλήσει. Αδυναμίας να μιλήσει; Μα σήμερα μας μιλάει, σήμερα μας μιλάει με καλοσύνη και μας προτρέπει, αυτό το έργο του περίφημου Τάσσου, μας προτρέπει αυτή την αφιέρωση που κάνει το Σύνταγμα στον δικό μας πατριωτισμό, για την προστασία του, να μην την ξεχάσουμε ποτέ αυτή την ευλογημένη και ελπίζω όχι αβάσταχτη αφιέρωση.

Ο Σπύρος Μουστακλής από την χούντα δεν στερήθηκε μόνο την υγεία του. Του στέρησαν, για να καταλάβετε πόσο, ανάμεσα στα άλλα και μεγαθήρια μικροπρεπείας ήσαν, του στέρησαν ακόμη και το δικαίωμα στη στέγη. Δεν αναγνώρισαν ούτε καν τις κρατήσεις, οι οποίες είχαν γίνει από τον στρατιωτικό μισθό του και του στέρησαν ακόμη και το δικαίωμα στο να έχει μια στεγαστική αρωγή από τον οργανισμό που έδινε στεγαστική αρωγή στους αξιωματικούς. κυρία Χριστίνα Μουστακλή, κυρία Ναταλία Μουστακλή, η στέγη την οποία η δικτατορία στέρησε στον πατέρα σας, εκτός από την υγεία του και την ελευθερία του, σήμερα βρίσκεται εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, η οποία φιλόξενα ανταποκρίθηκε στη γενναιοδωρία σας να μας προσφέρετε αυτό το έργο. Αυτή την μελανωμένη πλάκα ξυλογραφίας, αυτή τη μήτρα την καλλιτεχνική, η οποία δείχνει ότι αν είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να συμπονάς, λιγότερο δύσκολο να συμπαρίστασαι, είναι τουλάχιστον πιο εύκολο να αναγνωρίζεις. Και η Βουλή των Ελλήνων σήμερα, όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής, που εκπροσωπούνται στο πρόσωπό μου, σήμερα 51η επέτειο του Πολυτεχνείου, όπου κάθε χρόνο πήγαινε χωρίς να μπορεί να μιλήσει αλλά όχι να εκφραστεί, τον αναγνωρίζουν! Επέτειο λοιπόν 51η του Πολυτεχνείου, κάναμε τα αποκαλυπτήρια αυτού του έργου.

Κάναμε τα αποκαλυπτήρια του έργου ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν τήρησε τον όρκο του ως Έλληνος αξιωματικού λεκτικά ή αντιθετικά τον τήρησε με κόστος. Όπως ακριβώς και οι νέοι του Πολυτεχνείου που ενεπλάκησαν σε αυτή την κορυφαία αντιστασιακή πράξη, ενεπλάκησαν με κόστος δεν ενεπλάκησαν επιδεικτικά, λεκτικά. Ο Μουστακλής δεν αυτοανακηρύχθηκε αγωνιστής, όπως κατά κόρον σήμερα πολλοί από εμάς κάνουμε για τους εαυτούς μας. Ο Μουστακλής είναι αγωνιστής γιατί υπέστη και γιατί ανέλαβε με αυτή την

γλυκύτητα στο βλέμμα και όχι την εκδικητικότητα, ανέλαβε αυτό το κόστος, γιατί ήξερε ότι η δημοκρατία για να μην είναι ευάλωτη πρέπει να είναι μαχόμενη και όταν είναι μαχόμενη έχει κόστος για όσους την υπερασπίζονται. Ο Μουστακλής πολέμησε τους Ιταλούς τους Γερμανούς, πολέμησε στον εμφύλιο πόλεμο πολέμησε στην Κορέα, υπηρέτησε στην Κύπρο, όπου με διορατικότητα πριν τη δικτατορία είδε το μένος, είδε τον φανατισμό, είδε την τοξικότητα η οποία προετοίμαζε, λίγα χρόνια πριν τη δικτατορία το πραξικόπημα στην Κύπρο, τα είδε όλα αυτά. Και επειδή τα είδε και ανησύχησε υπέστη από τις πρώτες μέρες του καθεστώτος τις συνέπειες. Δεν συνελήφθη για πρώτη φορά λόγω της συμμετοχής του στο Κίνημα του Ναυτικού, συνελήφθη σχεδόν αμέσως και εστάλη για πολλούς μήνες κρατούμενος στη Βαρυμπόμπη, ως εχθρός της πατρίδος από αξιωματικούς οι οποίοι όχι απλώς μονοπωλούσαν τον πατριωτισμό, αλλά και τιμώρησαν όποιους έκριναν ότι δεν εντάσσονται σε αυτό το απεχθές αποτρόπαιο μονοπώλιο.

Σε αυτό το διάδρομο ο Μουστακλής συνυπάρχει με το έργο «17 Νοέμβρη» του Τάσσου, το οποίο άρχισε να δημιουργεί τρεις μέρες μετά το Πολυτεχνείο, τον Νοέμβρη δηλαδή του 1973. Ο Μουστακλής συνυπάρχει με τον «Κώδικα της Γόρτυνος», τον πρώτο γραπτό κώδικα νομοθεσίας στην Ευρώπη. Συνυπάρχει με ένα πορτρέτο του φιλέλληνα Αμβρόσιου Φιρμίνου Διδότου, ενός σπουδαίου τυπογράφου, ο οποίος βοήθησε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 να αποκτήσει τυπογραφείο, να αποκτήσει φωνή, βοήθησε τα ελληνικά γράμματα. Ο Μουστακλής δηλαδή σε αυτόν το διάδρομο, κυρίες και κύριοι, συνυπάρχει με ότι ευγενέστερο έχει βγάλει η ανθρώπινη ιδιότητα, με τη νομοθεσία, με τον πολιτισμό και με την ελευθερία, για την οποία αγωνίστηκε όχι λεκτικά, αλλά με κόστος και σήμερα επάξια, άξιος της πατρίδος, θα βρίσκεται εδώ και για εμάς, αλλά κυρίως για τα παιδιά, τα σχολεία που επισκέπτονται τη Βουλή και θα ρωτούν τους δασκάλους, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος με το όπλο στο χέρι με το καλοσυνάτο βλέμμα, με τα ορθάνοιχτα μάτια. Και θα τους απαντούν ότι αυτός είναι ο άνθρωπος ο οποίος ξέροντας ότι η τήρηση του συντάγματος αφιερώνεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων επέδειξε αυτό τον πατριωτισμό. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας».