Τη διαρκή ρευστοποίηση του πολιτικού συστήµατος αποτυπώνουν οι ραγδαίες ανακατατάξεις και το πρωτοφανές ανακάτεµα στα κοινοβουλευτικά έδρανα της Βουλής, επιβεβαιώνοντας τελικά το προφανές: ότι δηλαδή το όλον πολιτικό τοπίο µόλις δύο χρόνια µετά τις εθνικές κάλπες αλλάζει µέρα µε τη µέρα, ως συνέπεια του µεγάλου κενού πολιτικής εκπροσώπησης που καταγράφεται αν συνυπολογίσουµε τη θηριώδη αποχή στις ευρωεκλογές.

Το χάσµα της µεγάλης εικόνας µεταφέρεται προφανώς και στο εσωτερικό όλων των κοµµάτων, καθώς παρατηρούνται ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις, οι οποίες τους τελευταίους µήνες εντείνουν τα σηµάδια αποσυσπείρωσης και καταλήγουν σε διαγραφές, ανεξαρτητοποιήσεις, νέους πολιτικούς σχηµατισµούς, συνέδρια και εσωκοµµατικές εκλογές. Εξαίρεση ενδεχοµένως να αποτελεί η Νέα ∆ημοκρατία, αφού και µετά την αποποµπή Σαµαρά διατηρεί ακόµα τα χαρακτηριστικά της συµπαγούς παράταξης, ωστόσο οι δονήσεις από την αποποµπή του Μεσσήνιου υφίστανται.

Ακόµα και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο µετά την επανεκλογή Ανδρουλάκη παρουσιάζει µια αλµατώδη δηµοσκοπική άνοδο, τα πράγµατα δεν είναι ακριβώς ρόδινα, καθώς στο εσωτερικό του εκφράζονται ηχηρές αντιφάσεις όσον αφορά τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν. Συνεπώς, αν αυτές οι φυγόκεντρες τάσεις δεν συγκρατηθούν, θα πρέπει να περιµένουµε νέα δεδοµένα στην ήδη αλλαγµένη ανθρωπογεωγραφία της Βουλής, µε ό,τι αυτό σηµαίνει για τη συνέχεια.



Βουλή: Οι αδυναμίες του συστήματος και το σενάριο για αλλαγή του εκλογικού νόµου 

Οι ανεξαρτητοποιήσεις των Τζάκρη και Πούλου ξετύλιξαν µια σειρά αδυναµιών του συστήµατος. Για πρώτη φορά κόµµα που εξελέγη δεύτερο σε εκλογές (ΣΥΡΙΖΑ) χάνει τη θέση της αξιωµατικής αντιπολίτευσης κατά τη διάρκεια µιας κοινοβουλευτικής συνόδου. Την ίδια ώρα, το ΠΑΣΟΚ µε 31 βουλευτές έχει τη µικρότερη σε δύναµη Κοινοβουλευτική Οµάδα ως κόµµα αξιωµατικής αντιπολίτευσης από το 1974! Παράλληλα, καταγράφονται συνολικά 32 βουλευτές (21 ανεξάρτητοι και 11 της Νέας Αριστεράς) που δεν εκπροσωπούν τα κόµµατα µε τα οποία εξελέγησαν στις εθνικές εκλογές.

Και όλα αυτά συµβαίνουν, ενώ στο τραπέζι του Μαξίµου βρίσκεται το σενάριο για αλλαγή του εκλογικού νόµου προκειµένου να υπάρξει αυτοδύναµη κυβέρνηση µε ποσοστό µικρότερο του 35% και ταυτόχρονα να αποκλειστούν κόµµατα που δεν συγκεντρώνουν 5%.

Η πτέρυγα της Κεντροαριστεράς µε βασικό εκπρόσωπο µέχρι χθες τον ΣΥΡΙΖΑ (ως κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης) έδειξε πάντως ότι αδυνατεί να απορροφήσει την όποια φθορά της κυβέρνησης, µε την κοινωνική δυσαρέσκεια να µένει εν πολλοίς πολιτικά… άστεγη και ένα µικρό µέρος της να βρίσκει προσωρινές επιλογές σε κόµµατα ακόµα και δεξιότερα της Ν∆. Και σε αυτό το πλαίσιο, ως αναµενόµενη µπορεί να θεωρηθεί η εξαΰλωση της Κουµουνδούρου που οδήγησε και στην πτώση από την αξιωµατική αντιπολίτευση.

Η Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ µετά το µπαράζ διασπάσεων και ανεξαρτητοποιήσεων έχει αποµείνει µε 29 µέλη, τα οποία είναι οι Ακρίτα, Αποστολάκης, Τσαπανίδου, ∆ούρου, Παππάς, Τσίπρας, Κασιµάτη, Καραµέρος, Ζαµπάρας, Γαβρήλος, Παπαηλιού, Γεροβασίλη, Παναγιωτόπουλος, Ξανθόπουλος, Κεδίκογλου, Καλαµατιανός, Μαµουλάκης, Νοτοπούλου, Θρασκιά, Γιαννούλης, Φάµελλος, Βέττα, Ψυχογιός, Κόκκαλης, Μεϊκόπουλος, Μπάρκας, Κοντοτόλη, Σαρακιώτης και Πολάκης. Μετά όµως και την επίσηµη ίδρυση του κόµµατος Κασσελάκη είναι πιθανό να δούµε και νέο κύµα ανεξαρτητοποιήσεων. Θυµίζουµε επίσης ότι οι Αποστολάκης και Γαβρήλος έχουν προαναγγείλει την αποχώρησή τους.

Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, και τυπικά πλέον ως αξιωµατική αντιπολίτευση, για να έχει ρεαλιστικές κυβερνητικές αξιώσεις, πρέπει να διασφαλίσει το αρραγές του, να «δεθεί» µε τους δυσαρεστηµένους πολίτες που αναζητούν πολιτικό σπίτι, να βγει από το κάδρο των µνηµονιακών ευθυνών και να διαµορφώσει ένα ξεκάθαρο πρόγραµµα. Η δηµοσκοπική ανάταση που παρουσιάζει εµπνέει αισιοδοξία, αλλά στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν ότι, µπροστά και στο πολιτικό κενό που έχει αφήσει (εδώ και καιρό) ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να ενταθεί ακόµα περισσότερο η προβολή των θέσεων του ΠΑΣΟΚ. Έχοντας δε τη θέση του δεύτερου κόµµατος στη Βουλή, αυτή η δουλειά αναµένεται να γίνει µε καλύτερους όρους, καθώς αυξάνεται ο χρόνος παρέµβασης της 31µελούς Κοινοβουλευτικής Οµάδας, η οποία απαρτίζεται από τους ∆ουδωνή, Μάντζο, Γερουλάνο, Αποστολάκη, Γιαννακοπούλου, Χρηστίδη, Χριστοδουλάκη, Σταρακά, Πουλά, Κωνσταντινόπουλο, Παπανδρέου, Μουλκιώτη, Νικολαΐδη, Νικητιάδη, Καζάνη, Κατρίνη, Βατσινά, Παρασύρη, Ανδρουλάκη, Τσίµαρη, Μπιάγκη, Παραστατίδη, Κουκουλόπουλο, Γρηγοράκου, Λιακούλη, Σπυριδάκη, Παρασκευαΐδη, Χνάρη, Ιλχάν, Πάνα και Μιχαηλίδη.


Πώς θα κινηθούν οι 21 ανεξάρτητοι βουλευτές

Το µείζον ερώτηµα βέβαια αφορά πώς θα κινηθούν οι 21 ανεξάρτητοι βουλευτές, αν δηλαδή θα προσχωρήσουν σε κάποιο άλλο κόµµα ή θα συγκροτηθούν σε Κοινοβουλευτική Οµάδα. Το σενάριο πάντως που θέλει τους κασσελίστας να προχωρούν σε συγκρότηση νέας ΚΟ, όπως έκαναν και οι «11» της Νέας Αριστεράς, προϋποθέτει να βρεθούν τουλάχιστον 10 βουλευτές. Οι 21 ανεξάρτητοι -προσώρας τουλάχιστονβουλευτές, οι οποίοι προέρχονται από τη Ν∆ και τον ΣΥΡΙΖΑ µέχρι την Πλεύση Ελευθερίας, τους Σπαρτιάτες και την Ελληνική Λύση, είναι οι Σαράκης, Λινού, Κατσιβαρδάς, Μανούσος, Χρηστίδου, ∆ηµητροκάλλης, Σαλµάς, Βαλτογιάννης, Ασπιώτης, Αυγενάκης, Γαυγιωτάκης, Χουρδάκης, Παπαϊωάννου, Αυλωνίτης, Παππάς, Φλώρος, Σαµαράς, Μπαράν, Μάλαµα, Πούλου και Τζάκρη.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή