Χαµόγελα έχουν σκορπίσει στο Μέγαρο Μαξίµου οι δηµοσκοπήσεις που είδαν το φως της δηµοσιότητας αυτή την εβδοµάδα και στις οποίες αποτυπώνεται όχι µόνο το φρενάρισµα της πτώσης των «γαλάζιων» ποσοστών, αλλά και µια µικρή άνοδος, από 0,2% έως και 1,6% (ανάλογα µε τις ηµέρες που µεσολάβησαν από τις πρωθυπουργικές ανακοινώσεις στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον Προϋπολογισµό), η οποία, πρώτη φορά µετά τις ευρωεκλογές, δηµιουργεί κλίµα ενισχυµένης ευφορίας και σηµατοδοτεί τη σταθερότητα της κυριαρχίας του κυβερνώντος κόµµατος και του πρωθυπουργού.

*Διαβάστε ακόμα: Τριετία ανάπτυξης µε πολλά "αγκάθια": 2,5% του ΑΕΠ η εκτίμηση της ΤτΕ για τη μεγέθυνση της οικονομίας το 2025 - Οι προκλήσεις που την απειλούν

Στον αντίποδα, την ίδια στιγµή φαίνεται να περιορίζεται δραστικά η τάση αύξησης των δηµοσκοπικών ποσοστών που είχε αναπτύξει το ΠΑΣΟΚ µετά την εσωκοµµατική διαδικασία, αφού η Χαριλάου Τρικούπη όχι µόνο δεν κινείται ανοδικά, αλλά, αντίθετα, δείχνει να χάνει δυναµική, αντίστοιχη αριθµητικά µε αυτήν που κερδίζει η Ν.∆. Ακόµα ένα άκρως ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από το τελευταίο κύµα των µετρήσεων έχει να κάνει είτε µε τη µείωση είτε -στην καλύτερη περίπτωση- µε τη µη περαιτέρω ενίσχυση των σχηµατισµών που δραστηριοποιούνται στα δεξιά της Ν.∆.

Ειδικά στα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων που είδαν το φως της δηµοσιότητας στα µέσα της εβδοµάδας και αφού είχε καταστεί σαφές στο πεδίο της κοινής γνώµης το περιεχόµενο των παρεµβάσεων που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την περασµένη Κυριακή, τόσο η Ελληνική Λύση, του Κυριάκου Βελόπουλου, όσο και η Φωνή Λογικής, της Αφροδίτης Λατινοπούλου, φαίνεται να έχουν υποστεί µια ελεγχόµενη µεν, ξεκάθαρη δε καθίζηση, αν αναλογιστεί κανείς τα αποτελέσµατα των προηγούµενων ερευνών.


Οι πρωτοβουλίες για την επαναπροσέγγιση µε την παραδοσιακή δεξιά βάση του κυβερνώντος κόµµατος

Φυσικά, όπως γίνεται αντιληπτό, στο εν λόγω µέτωπο εισέρχεται και η παράµετρος -παράλληλα βεβαίως µε το οικονοµικό κοµµάτι, που θεωρείται και η πιο κοµβική συνθήκη- της εµφάνισης των πρώτων ουσιαστικών αποτελεσµάτων της συστηµατικής -από τις ευρωκάλπες και µετά- προσπάθειας της ηγεσίας της κυβέρνησης για την επαναπροσέγγιση µε την παραδοσιακή δεξιά βάση του κυβερνώντος κόµµατος.

Ο λόγος για πρωτοβουλίες όπως η επιλογή του Απόστολου Τζιτζικώστα για την Κοµισιόν, η ολική επαναφορά της ρητορικής που απευθύνεται στη συγκεκριµένη εκλογική δεξαµενή, το επίδοµα επικινδυνότητας των ενστόλων και, βεβαίως, ο πολιτικός προσανατολισµός του Μεγάρου Μαξίµου στα άλλοτε «γαλάζια προπύργια» του Βορρά, µε κορυφαία στιγµή τα εγκαίνια του Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Με τον τρόπο αυτό, στην πρωθυπουργική αυλή ευελπιστούν να κλείσουν γρηγορότερα οι πληγές που άνοιξε στις σχέσεις της Ν.∆. µε το ακροατήριο της Λαϊκής ∆εξιάς ο γάµος των οµόφυλων ζευγαριών, η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελµατιών, καθώς και η κριτική τόσο από τους Κώστα Καραµανλή και Αντώνη Σαµαρά όσο και από άλλα στελέχη για το ιδεολογικοπολιτικό προφίλ του κόµµατος και της κυβέρνησης, που, σύµφωνα µε τις αιτιάσεις τους, κοιτούσε αποκλειστικά προς το Κέντρο.

Αξίζει να σηµειωθεί ότι αυτή η άνοδος του κυβερνώντος κόµµατος και η ταυτόχρονη πτώση των δεξιών σχηµατισµών έρχεται µόλις λίγες εβδοµάδες µετά τη διαγραφή Σαµαρά και τις βαρύγδουπες φράσεις που χρησιµοποίησε ο ίδιος και σε ένα δεύτερο επίπεδο ο Κώστας Καραµανλής για να εκφράσουν τις θέσεις και τις ενστάσεις τους για την εξωτερική πολιτική, που συνιστούν διαχρονικά το κορυφαίο ζήτηµα της δεξιάς ατζέντας.


Συµβολισµοί

Αέρα στα πανιά της κυβέρνησης ως προς τη στόχευση της επανασυσπείρωσης, τουλάχιστον σε ένα µέρος της παραδοσιακής ∆εξιάς, δίνει και η εξέλιξη µε την απόκτηση ιθαγένειας από τα µέλη της τέως βασιλικής οικογένειας, µε τις θεσµικές προβλέψεις να έρχονται να «κουµπώσουν» µε τους ανάλογους συµβολισµούς της χρονικής συγκυρίας του γεγονότος, και το οριστικό πέρασµα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας µιας αν µη τι άλλο παρωχηµένης συζήτησης. Από κει και πέρα, το µεγάλο ζητούµενο και στοίχηµα είναι πώς θα διατηρηθεί η ισορροπία µεταξύ των δεξιών ανοιγµάτων και της κεντρώας φυσιογνωµίας της κυβέρνησης, που θεωρείται και το µυστικό της πολιτικής κυριαρχίας της Ν.∆. και της οκταετούς δηµοσκοπικής υπεροχής της. Κεντρικός παράγων σε αυτή την εξίσωση θα είναι η επιλογή που θα κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ό,τι αφορά την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας, µε την οριστική του απόφαση να ανακοινώνεται στα µέσα Ιανουαρίου, όπως διεµήνυσε ο ίδιος.

Βεβαίως, η παράµετρος αυτή έχει καθαρά σηµειολογικό χαρακτήρα, µε την ουσία να περιστρέφεται γύρω από τις ενέργειες που δροµολογούνται στο κυβερνητικό έργο. «Η ολοκλήρωση κοµβικών υποδοµών ανά την περιφέρεια και εξαγγελίες σαν κι αυτές του Προϋπολογισµού υπογραµµίζουν την ανάγκη σταθερότητας για τις όποιες θετικές εξελίξεις και τη βελτίωση της καθηµερινότητας. Και αυτήν τη στιγµή, όπως αποδείχθηκε περίτρανα και στη συζήτηση για τον Προϋπολογισµό, ο Μητσοτάκης φαντάζει µονόδροµος έναντι της έλλειψης πειστικής πρότασης από την αντιπολίτευση», τονίζει στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» επίλεκτο µέλος της πρωθυπουργικής αυλής, δίνοντας το στίγµα της τακτικής που θα ακολουθηθεί...

*Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή