Ο κύκλος των διαμορφωτών της μεταπολίτευσης έκλεισε. Με χρονολογική σειρά έχουν φύγει από την ζωή ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και σήμερα ο Κώστας Σημίτης.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Κώστας Σημίτης συγκέντρωνε πολλά από τα συστατικά στοιχεία όλων των προαναφερθέντων. Ήταν οραματιστής, λιτός, σοφός, αγωνιστής, μεταρρυθμιστής.

Η διαδρομή του ήταν ευθύγραμμη, πάντα στις ίδιες ράγες. Από τα φοιτητικά του χρόνια και τον "Όμιλο Παπαναστασίου" πάλευε για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και την εναρμόνισή της με τους ευρωπαϊκούς δείκτες.

Το ευτύχημα για τον Σημίτη είναι πως πολλά από τα νεανικά του όνειρα κατάφερε να τα κάνει πράξη μέσα από την πρωθυπουργία του. Πέτυχε τη μεγαλύτερη κοινωνική σύγκλιση, έφερε την Ελλάδα όσο ποτέ κοντά με την Ευρώπη, μετέτρεψε τη χώρα σε έναν ισότιμο και ισχυρό εταίρο των σημαντικότερων κρατών της ΕΕ.

Η ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη ήταν αποτέλεσμα σχεδίου και επίμονης δουλειάς. Το περίφημο μπλοκάκι του,σήμα κατατεθέν της πρωθυπουργίας του, ήταν το αποτύπωμα της μεθοδικότητάς του. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του είχαν να λένε πως δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Για αυτό και η πρωθυπουργία του ταυτίστηκε με τόσες μεγάλες αλλαγές. Σε όλα τα επίπεδα. Από τη λειτουργία του κράτους, τους θεσμούς έως τις κοινωνικές δομές,τις υποδομες,την εξωτερική πολιτική. Ο κατάλογος μακρύς, κανένας άλλος πρωθυπουργός και καμία άλλη κυβέρνηση στην ιστορία της μεταπολίτευσης δεν μπορεί να πει πως έκανε περισσότερα.

Ο Κωστα Σημίτης ήταν πάντα παρών. Από τα φοιτητικά του χρόνια και τους αγώνες για τη δημοκρατία, τη μάχη για την αβασίλευτη Ελλάδα, τα υπουργεία που πέρασε ως υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, αφήνοντας ένα ισχυρό αποτύπωμα, τα κυβερνητικά πεπραγμένα του. Αλλά και μετά. Με τις παρεμβάσεις του για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, τους θεσμούς, την πανδημία, το ρόλο του ΠΑΣΟΚ κλπ. Ήταν ένας statesman που ποτέ δεν λογάριασε το πολιτικό κόστος. Για αυτό και πολεμήθηκε από τους πάσης φύσεως λαϊκιστές, εντός και εκτός του κόμματός του.

Ανάμεσα στα πλεονεκτήματά του ήταν και το γεγονός ότι η προσωπική του ζωή ήταν ταυτόσημη με αυτή του πολιτικού. Απλός και ταπεινός, ακόμα και στα χρόνια της παντοδυναμίας του. Με τον ίδιο κύκλο φίλων και συνομιλητών, με άπωση στους κόλακες, τον πλουτισμό, την ξιπασιά.

Ο γράφων είχε την τύχη τα τελευταία χρόνια να συναντά τον πρώην πρωθυπουργό στο γραφείο του στην Βουλή. Με εντυπωσίαζε το γεγονός ότι πάνω στο έπιπλο του γραφείου του ήταν μεγάλες ξένες εφημερίδες. Γερμανικές, γαλλικές, αγγλικές αλλά και αμερικανικές. Είχε μια πλήρη εικόνα για τα πάντα. Ήταν ένας φλογερός πατριώτης,ένας διαπρύσιος ευρωπαϊστής. Το ευτύχημα είναι πως αυτά τα δύο τα πάντρευε. Για αυτό και λογίζεται ως ένας μεγάλος Έλληνας Ευρωπαίος.

Ο Κώστας Σημίτης έφυγε για το ταξίδι που δεν έχει επιστροφή αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίo έργο αλλά και ένα υπόδειγμα πολιτικού. Η Ελλάς ευγνωμονούσα για αυτόν τον μεγάλο άνδρα.