Πρόεδρος της Δημοκρατίας: Το παρασκήνιο της επιλογής Τασούλα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η κίνηση ματ με Κακλαμάνη - Η νέα στρατηγική και οι σχεδιασμοί
Τι έπαιξε ρόλο
Η επιλογή του Κώστα Τασούλα είναι συνεπής με τη λογική που διέπει τους τελευταίους αυτούς δέκα μήνες τον Κυριάκο Μητσοτάκη - Διασφαλίζει την πολιτειακή ευταξία και την εσωκομματική ηρεμία
Κωστας Παπαχλιμιντζος
Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κώστα Τασούλα για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, την Προεδρία της Δημοκρατίας, κλείνει ουσιαστικά έναν κύκλο δέκα μηνών για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη με δύσκολες και απαιτητικές επιλογές προσώπων σε μια σειρά από θέσεις και αξιώματα, με τελευταία και συνάμα κορυφαία επιλογή αυτή για την Προεδρία.
Στην αρχή του κύκλου αυτού ο πρωθυπουργός έπρεπε να συνθέσει το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, συνδυάζοντας παλιά και νέα στελέχη, κομματικούς και ανθρώπους έξω από την πολιτική. Ακολούθησε ο ανασχηματισμός του περασμένου Ιουνίου, οι αλλαγές στη δομή και την ανθρωπογεωγραφία του Μεγάρου Μαξίμου, οι ευρείες αλλαγές σε επίπεδο γενικών και ειδικών γραμματέων, ο ορισμός του νέου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, τέλος, η κομβική επιλογή του προσώπου που θα διαδεχθεί την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο.
Καθώς οι κινήσεις αυτές έγιναν σταδιακά και απλώνονται χρονικά σε βάθος δέκα μηνών, λίγοι ίσως έχουν αντιληφθεί το εύρος των αλλαγών που έχει υλοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς και τη νέα ουσιαστικά πολιτική επιλογή που υπηρετούν. Μόνο μέσα στο περασμένο καλοκαίρι έγιναν 40 αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, καθώς συνολικά 15 νέοι υπουργοί και υφυπουργοί και 25 νέοι γενικοί γραμματείς (περιλαμβάνονται κάποιοι που άλλαξαν πόστα) ανέλαβαν καθήκοντα μετά τους δύο «ανασχηματισμούς».
Όλες οι προαναφερθείσες επιλογές, επίσης, κρύβουν για όποιον επιχειρήσει να τις «διαβάσει» προσεκτικά και μια νέα στρατηγική του κ. Μητσοτάκη, διαφορετική από εκείνη που χαρακτήριζε τις επιλογές του το 2019. Η επιλογή εξωκοινοβουλευτικών στελεχών ή πολιτικών από άλλα κόμματα και άλλους χώρους συνεχίζεται, αλλά πολύ πιο περιορισμένα και πολύ πιο προσεκτικά. Αυτό έδειξε πρώτα απ' όλα η σύνθεση του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών, με κορυφαίο ίσως παράδειγμα τον φυλακισμένο τότε Φρέντη Μπελέρη, εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρρας.
Στον ανασχηματισμό που ακολούθησε την ευρω-κάλπη, όλες ανεξαιρέτως οι νέες προσθήκες στην κυβέρνηση έγιναν μέσα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Ο δε «ανασχηματισμός» των γενικών γραμματέων έφερε στις θέσεις αυτές πρώην βουλευτές της ΝΔ (Σάββας Χιονίδης), πρώην πολιτευτές (Μάνος Λογοθέτης), πρώην υποψήφιους ευρωβουλευτές (Νίκος Παπαϊωάννου), πρώην δημάρχους εκλεγμένους με τη στήριξη της ΝΔ (Δημήτρης Κάρναβος), πρώην κομματικά στελέχη (Τάσος Γαϊτάνης), πρώην στελέχη της ΟΝΝΕΔ (Κατερίνα Πατσογιάννη) κ.ά.
Η επόμενη επιλογή του πρωθυπουργού είχε να κάνει με την Κομισιόν και τον Έλληνα επίτροπο – και εκεί διάλεξε τον Απόστολο Τζιτζικώστα, πρώην βουλευτή του κόμματος και επί σειρά ετών περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας.
Η επιλογή, συνεπώς, του Κώστα Τασούλα, που βέβαια αφορά τον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό της χώρας, είναι συνεπής με τη λογική που διέπει τους τελευταίους αυτούς δέκα μήνες τον Κυριάκο Μητσοτάκη: ένας βουλευτής για 25 χρόνια με τη Νέα Δημοκρατία, υπουργός τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή όσο και της κυβέρνησης Σαμαρά, πρόεδρος της Βουλής επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, που δύσκολα ωστόσο κάποιος πολιτικός αντίπαλος θα βρει κάτι το μεμπτό να του προσάψει.
Όπως μάλιστα χαρακτηριστικά τόνισε στο τηλεοπτικό του μήνυμα ο πρωθυπουργός, «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να διαθέτει υψηλό κύρος, ευρύτερη αποδοχή και, ασφαλώς, εμπειρία, γνώση και έμπρακτο σεβασμό στους θεσμούς. Η ευρύτερη αποδοχή, ωστόσο, δεν σημαίνει αναγκαστικά κάποια πρόταση πέραν της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αντίθετα, σηματοδοτεί ένα πρόσωπο που θα εμπνέει εμπιστοσύνη στην κοινωνία, που θα έχει τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενώνει».
Ταυτόχρονα, η επιλογή αυτή ανοίγει τον δρόμο στον κ. Μητσοτάκη να αξιοποιήσει σε κορυφαίο πόστο, αυτό του προέδρου της Βουλής, άλλον έναν βουλευτή με μακρά θητεία και εμπειρία, τον Νικήτα Κακλαμάνη -χωρίς να έχει «κλειδώσει» οριστικά ακόμα το ζήτημα αυτό-, ενώ επαναφέρει στη Βουλή τον πρώτο επιλαχόντα στην εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων Γιώργο Αμυρά.
Πέραν των 156 βουλευτών της ΝΔ, ο Κώστας Τασούλας αναμένεται πιθανότατα να υπερψηφιστεί από τον Αντώνη Σαμαρά και τον Μάριο Σαλμά, ίσως δε και από κάποιους ανεξάρτητους βουλευτές, συγκεντρώνοντας έτσι τουλάχιστον 160 ψήφους, ώστε να εκλεγεί στην τέταρτη ψηφοφορία, στις 12 Φεβρουαρίου. Επισήμως θα αναλάβει καθήκοντα έναν μήνα αργότερα και συγκεκριμένα στις 14 Μαρτίου, με τη θητεία του να εκτείνεται μέχρι τις 13 Μαρτίου 2030.
Το παρασκήνιο της επιλογής Τασούλα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας
Στην αρχή του κύκλου αυτού ο πρωθυπουργός έπρεπε να συνθέσει το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, συνδυάζοντας παλιά και νέα στελέχη, κομματικούς και ανθρώπους έξω από την πολιτική. Ακολούθησε ο ανασχηματισμός του περασμένου Ιουνίου, οι αλλαγές στη δομή και την ανθρωπογεωγραφία του Μεγάρου Μαξίμου, οι ευρείες αλλαγές σε επίπεδο γενικών και ειδικών γραμματέων, ο ορισμός του νέου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, τέλος, η κομβική επιλογή του προσώπου που θα διαδεχθεί την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο.Καθώς οι κινήσεις αυτές έγιναν σταδιακά και απλώνονται χρονικά σε βάθος δέκα μηνών, λίγοι ίσως έχουν αντιληφθεί το εύρος των αλλαγών που έχει υλοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς και τη νέα ουσιαστικά πολιτική επιλογή που υπηρετούν. Μόνο μέσα στο περασμένο καλοκαίρι έγιναν 40 αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, καθώς συνολικά 15 νέοι υπουργοί και υφυπουργοί και 25 νέοι γενικοί γραμματείς (περιλαμβάνονται κάποιοι που άλλαξαν πόστα) ανέλαβαν καθήκοντα μετά τους δύο «ανασχηματισμούς».
Κυριάκος Μητσοτάκης: Η νέα στρατηγική, τι προηγήθηκε των ανακοινώσεων
Όλες οι προαναφερθείσες επιλογές, επίσης, κρύβουν για όποιον επιχειρήσει να τις «διαβάσει» προσεκτικά και μια νέα στρατηγική του κ. Μητσοτάκη, διαφορετική από εκείνη που χαρακτήριζε τις επιλογές του το 2019. Η επιλογή εξωκοινοβουλευτικών στελεχών ή πολιτικών από άλλα κόμματα και άλλους χώρους συνεχίζεται, αλλά πολύ πιο περιορισμένα και πολύ πιο προσεκτικά. Αυτό έδειξε πρώτα απ' όλα η σύνθεση του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών, με κορυφαίο ίσως παράδειγμα τον φυλακισμένο τότε Φρέντη Μπελέρη, εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρρας.Στον ανασχηματισμό που ακολούθησε την ευρω-κάλπη, όλες ανεξαιρέτως οι νέες προσθήκες στην κυβέρνηση έγιναν μέσα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Ο δε «ανασχηματισμός» των γενικών γραμματέων έφερε στις θέσεις αυτές πρώην βουλευτές της ΝΔ (Σάββας Χιονίδης), πρώην πολιτευτές (Μάνος Λογοθέτης), πρώην υποψήφιους ευρωβουλευτές (Νίκος Παπαϊωάννου), πρώην δημάρχους εκλεγμένους με τη στήριξη της ΝΔ (Δημήτρης Κάρναβος), πρώην κομματικά στελέχη (Τάσος Γαϊτάνης), πρώην στελέχη της ΟΝΝΕΔ (Κατερίνα Πατσογιάννη) κ.ά.
Η επόμενη επιλογή του πρωθυπουργού είχε να κάνει με την Κομισιόν και τον Έλληνα επίτροπο – και εκεί διάλεξε τον Απόστολο Τζιτζικώστα, πρώην βουλευτή του κόμματος και επί σειρά ετών περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας.
Η επιλογή, συνεπώς, του Κώστα Τασούλα, που βέβαια αφορά τον κορυφαίο πολιτειακό θεσμό της χώρας, είναι συνεπής με τη λογική που διέπει τους τελευταίους αυτούς δέκα μήνες τον Κυριάκο Μητσοτάκη: ένας βουλευτής για 25 χρόνια με τη Νέα Δημοκρατία, υπουργός τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή όσο και της κυβέρνησης Σαμαρά, πρόεδρος της Βουλής επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, που δύσκολα ωστόσο κάποιος πολιτικός αντίπαλος θα βρει κάτι το μεμπτό να του προσάψει.
Όπως μάλιστα χαρακτηριστικά τόνισε στο τηλεοπτικό του μήνυμα ο πρωθυπουργός, «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να διαθέτει υψηλό κύρος, ευρύτερη αποδοχή και, ασφαλώς, εμπειρία, γνώση και έμπρακτο σεβασμό στους θεσμούς. Η ευρύτερη αποδοχή, ωστόσο, δεν σημαίνει αναγκαστικά κάποια πρόταση πέραν της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας. Αντίθετα, σηματοδοτεί ένα πρόσωπο που θα εμπνέει εμπιστοσύνη στην κοινωνία, που θα έχει τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενώνει».
