Γιαννίτσης στα Παραπολιτικά 90,1: "Έπειτα από 24 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε ότι έγιναν λάθη το 2001 - Έπρεπε να ανταποκριθώ στην πρόσκληση λίγες μέρες μετά την απώλεια Σημίτη"
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη στα Παραπολιτικά 90,1
«Ποιος άλλος πολιτικός χώρος αναγνώρισε ότι τότε έγινε λάθος, όχι απέναντι σε μένα ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στον ελληνικό λαό;», τόνισε ο Τάσος Γιαννίτσης
«Έπειτα από 24 χρόνια το ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε έμμεσα, έμπρακτα, αλλά με σαφήνεια ότι έγιναν κάποια λάθη το 2001», τόνισε ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Τάσος Γιαννίτσης, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή «Στον αέρα», με τη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη, με αφορμή την αποδοχή από μέρους του της πρότασης να είναι ο υποψήφιος για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
«Έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτήν την πρόσκληση, που ακολούθησε λίγες μέρες μετά την απώλεια του Κ. Σημίτη, και να ρωτήσω ποιος άλλος πολιτικός χώρος αναγνώρισε ότι τότε έγινε λάθος, όχι απέναντι σε μένα ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στον ελληνικό λαό;», τόνισε ο Τάσος Γιαννίτσης.
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Στην πολιτική όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν λάθη, αυτό που λιγότεροι ξέρουμε είναι ότι είναι διαφορετικό να κάνεις λάθη και διαφορετικό να αναγνωρίζεις στη συνέχεια τα λάθη σου και επίσης να τα λες και δημόσια. Αυτό που συνέβη τώρα και με οδήγησε και εμένα στην απόφασή μου ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ έπειτα από περίπου 24 χρόνια αναγνώρισε έμμεσα, έμπρακτα, αλλά με σαφήνεια ότι έγιναν κάποια λάθη το 2001. Λάθη απέναντι στον πρωθυπουργό που έφυγε και απέναντι σε μένα, που είχα το βάρος να προωθήσω τα θέματα του ασφαλιστικού.
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Ο πρωθυπουργός κάτω από την πίεση ενδεχομένως του κόμματος έσπασε μια πρακτική δημοκρατικής συνεννόησης και όρισε έναν υποψήφιο πρόεδρο από τις τάξεις του κόμματος. Δεν θέλω να το σχολιάσω, έχει κάθε δικαίωμα να πει κανείς και να κάνει οτιδήποτε, από την άλλη μεριά, όμως, αφού αναγνωρίζουμε και προβληματιζόμαστε στο ότι μια τέτοια πίεση που υφίσταται ένας πρωθυπουργός μπορεί να οδηγήσει σε μια αλλαγή, γιατί δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Κ. Σημίτη και στους τότε ανθρώπους που στήριξαν το ασφαλιστικό ότι είχαν μια πίεση 10 χιλιαδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που ασκείται τώρα; Πιστεύουμε ότι αυτό ήταν ατολμία; Δεν ήταν ατολμία, αν ήμασταν τολμηροί η Ελλάδα θα βρισκόταν σε κατάσταση πολιτικής έξαρσης, συγκρούσεων και εντάσεων, θα πηγαίνανε στράφι οι πολιτικές και οι επιτυχίες που ακολούθησαν μετά και δεν θα ήταν δυνατόν, γιατί δεν θα περνούσε ποτέ από τη Βουλή.
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Έπειτα από 24 χρόνια έρχεται το ΠΑΣΟΚ και αναγνωρίζει έμμεσα, αλλά έμπρακτα τα λάθη του και μου κάνει την τιμητική πρόταση να με προτείνει για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ξέροντας από την αρχή ότι δεν υπάρχει τύχη να ευδοκιμήσει αυτή η πρόταση. Θα έπρεπε να αρνηθώ αυτήν την τιμή; Να κάτσω να μετρήσω αν οι ψήφοι που θα πάρω θα είναι 10 ή 15; Ούτε το σκέφτηκα, έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτήν την πρόσκληση, που ακολούθησε λίγες μέρες μετά την απώλεια του Κ. Σημίτη, και να ρωτήσω ποιος άλλος πολιτικός χώρος αναγνώρισε ότι τότε έγινε λάθος, όχι απέναντι μένα ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στον ελληνικό λαό;
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Η πολιτική συνεργασία και η συνεννόηση, δεν λέω σε όλα, αλλά στα πολύ κεντρικά ζητήματα, που ξεπερνούν τα όρια του εκλογικού κύκλου και έχουν θεμελιακές συνέπειες για την κοινωνία, είναι απαραίτητες. Μπαίνουμε σε καιρούς με πολύ περισσότερα ρίσκα και προκλήσεις απ' ό,τι 10-20 χρόνια πριν. Το πείσμα της άρνησης συνεργασιών και συναινέσεων το πληρώνουν τα πιο αδύναμα στρώματα. Δεν γίνεται να διαφωνούμε πάντα σε όλα. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε ότι τα πράγματα απαιτούν μια συλλογική αντιμετώπιση, έστω σημειακά.
«Έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτήν την πρόσκληση, που ακολούθησε λίγες μέρες μετά την απώλεια του Κ. Σημίτη, και να ρωτήσω ποιος άλλος πολιτικός χώρος αναγνώρισε ότι τότε έγινε λάθος, όχι απέναντι σε μένα ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στον ελληνικό λαό;», τόνισε ο Τάσος Γιαννίτσης.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Τάσου Γιαννίτση στα Παραπολιτικά 90,1
Μεταξύ άλλων, ο Τάσος Γιαννίτσης τόνισε:Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Στην πολιτική όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν λάθη, αυτό που λιγότεροι ξέρουμε είναι ότι είναι διαφορετικό να κάνεις λάθη και διαφορετικό να αναγνωρίζεις στη συνέχεια τα λάθη σου και επίσης να τα λες και δημόσια. Αυτό που συνέβη τώρα και με οδήγησε και εμένα στην απόφασή μου ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ έπειτα από περίπου 24 χρόνια αναγνώρισε έμμεσα, έμπρακτα, αλλά με σαφήνεια ότι έγιναν κάποια λάθη το 2001. Λάθη απέναντι στον πρωθυπουργό που έφυγε και απέναντι σε μένα, που είχα το βάρος να προωθήσω τα θέματα του ασφαλιστικού.
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Ο πρωθυπουργός κάτω από την πίεση ενδεχομένως του κόμματος έσπασε μια πρακτική δημοκρατικής συνεννόησης και όρισε έναν υποψήφιο πρόεδρο από τις τάξεις του κόμματος. Δεν θέλω να το σχολιάσω, έχει κάθε δικαίωμα να πει κανείς και να κάνει οτιδήποτε, από την άλλη μεριά, όμως, αφού αναγνωρίζουμε και προβληματιζόμαστε στο ότι μια τέτοια πίεση που υφίσταται ένας πρωθυπουργός μπορεί να οδηγήσει σε μια αλλαγή, γιατί δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Κ. Σημίτη και στους τότε ανθρώπους που στήριξαν το ασφαλιστικό ότι είχαν μια πίεση 10 χιλιαδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που ασκείται τώρα; Πιστεύουμε ότι αυτό ήταν ατολμία; Δεν ήταν ατολμία, αν ήμασταν τολμηροί η Ελλάδα θα βρισκόταν σε κατάσταση πολιτικής έξαρσης, συγκρούσεων και εντάσεων, θα πηγαίνανε στράφι οι πολιτικές και οι επιτυχίες που ακολούθησαν μετά και δεν θα ήταν δυνατόν, γιατί δεν θα περνούσε ποτέ από τη Βουλή.
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Έπειτα από 24 χρόνια έρχεται το ΠΑΣΟΚ και αναγνωρίζει έμμεσα, αλλά έμπρακτα τα λάθη του και μου κάνει την τιμητική πρόταση να με προτείνει για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ξέροντας από την αρχή ότι δεν υπάρχει τύχη να ευδοκιμήσει αυτή η πρόταση. Θα έπρεπε να αρνηθώ αυτήν την τιμή; Να κάτσω να μετρήσω αν οι ψήφοι που θα πάρω θα είναι 10 ή 15; Ούτε το σκέφτηκα, έπρεπε να ανταποκριθώ σε αυτήν την πρόσκληση, που ακολούθησε λίγες μέρες μετά την απώλεια του Κ. Σημίτη, και να ρωτήσω ποιος άλλος πολιτικός χώρος αναγνώρισε ότι τότε έγινε λάθος, όχι απέναντι μένα ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι στον ελληνικό λαό;
Τ.ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ: Η πολιτική συνεργασία και η συνεννόηση, δεν λέω σε όλα, αλλά στα πολύ κεντρικά ζητήματα, που ξεπερνούν τα όρια του εκλογικού κύκλου και έχουν θεμελιακές συνέπειες για την κοινωνία, είναι απαραίτητες. Μπαίνουμε σε καιρούς με πολύ περισσότερα ρίσκα και προκλήσεις απ' ό,τι 10-20 χρόνια πριν. Το πείσμα της άρνησης συνεργασιών και συναινέσεων το πληρώνουν τα πιο αδύναμα στρώματα. Δεν γίνεται να διαφωνούμε πάντα σε όλα. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε ότι τα πράγματα απαιτούν μια συλλογική αντιμετώπιση, έστω σημειακά.
