Την παραίτησή του από το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε ο Σωκράτης Ξυνίδης, πρώην υπουργός του Γιώργου Παπανδρέου.

Στη μακροσκελή ανάρτησή του αφήνει αιχμές κατά του Νίκου Ανδρουλάκη και τους συνοδοιπόρους του, όπως αναφέρει, τονίζοντας πως δεν μπορεί να συμπορευτεί με αυτή την πολιτική αντίληψη και φιλοσοφία.

Ο Σωκράτης Ξυνίδης διετέλεσε από τον Οκτώβριο 2009 Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, και από το Σεπτέμβριο 2010 αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, θέση την οποία διατήρησε στο ίδιο υπουργείο και στην Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011.

«Η κριτική μου στάση πολλές φορές παρερμηνεύτηκε ως λοξό κοίταγμα άλλοτε προς τη ΝΔ και άλλοτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με απασχόλησε ποτέ η παρερμηνεία αυτή γιατί απλά ξέρω ποιός είμαι πολιτικά, από πού ξεκίνησα και πώς πορεύτηκα. Πολλές φορές ένοιωσα ξένο σώμα σε αυτό το κόμμα. Κατά την περίοδο που από Κίνημα μετατράπηκε σε μηχανισμό Τσουκάτου, την εποχή της προεδρίας Βενιζέλου με Γραμματέα τον Ανδρουλάκη, εποχής που προέκυψε από το διαρκές εσωκομματικό πραξικόπημα που ξεκίνησε το 2007 και ολοκληρώθηκε το 2011, την εποχή που έπρεπε να υποκλιθείς στα απολιθώματα του γεννηματικού μπλόκ. Δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ και να λειτουργήσω τις παραπάνω εποχές. Στην περίοδο Ανδρουλάκη κράτησα μικρό καλάθι» τονίζει μεταξύ άλλων στην ανάρτησή του.

Σωκράτης Ξυνίδης: H ανάρτηση για την παραίτησή του από το ΠΑΣΟΚ

Επί δεκατρία χρόνια προσπάθησα να έχω ενεργή θέση και άποψη στα τεκταινόμενα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί έτσι γεννήθηκα και έτσι έμαθα να λειτουργώ στη ζωή μου. Είχα κριτική στάση απέναντι στον πολιτικό χώρο που ανήκω, από τη Γιορτή Νεολαίας του 1978 και ο οποίος με τίμησε με το ύψιστο αξίωμα του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ (έστω και με εκλογή με σχετική πλειοψηφία για πρώτη και μέχρι στιγμής, τελευταία, φορά στην ιστορία του). Η κριτική μου στάση πολλές φορές παρερμηνεύτηκε ως λοξό κοίταγμα άλλοτε προς τη ΝΔ και άλλοτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν με απασχόλησε ποτέ η παρερμηνεία αυτή γιατί απλά ξέρω ποιός είμαι πολιτικά, από πού ξεκίνησα και πώς πορεύτηκα. Πολλές φορές ένοιωσα ξένο σώμα σε αυτό το κόμμα. Κατά την περίοδο που από Κίνημα μετατράπηκε σε μηχανισμό Τσουκάτου, την εποχή της προεδρίας Βενιζέλου με Γραμματέα τον Ανδρουλάκη, εποχής που προέκυψε από το διαρκές εσωκομματικό πραξικόπημα που ξεκίνησε το 2007 και ολοκληρώθηκε το 2011, την εποχή που έπρεπε να υποκλιθείς στα απολιθώματα του γεννηματικού μπλόκ. Δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ και να λειτουργήσω τις παραπάνω εποχές. Στην περίοδο Ανδρουλάκη κράτησα μικρό καλάθι. Γιατί γνωρίζω τον ίδιο αλλά και τους συνοδοιπόρους του από την εποχή ΠΑΣΠ Πολυτεχνικής Ξάνθης. Ξέρω πώς σκέφτονται και δεν το κρύβω ότι με πολλούς από αυτούς (συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου) έχω σχέση ανθρώπινης συμπάθειας. Ως πολιτική αντίληψη και φιλοσοφία δεν μπορώ να συμπορευτώ. Θα μπορούσα να ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά πέρα από την πολιτική απομόνωση που νοιώθω μέσα στο ίδιο μου το κόμμα, προβλέπω σύντομα κατάρρευση όλου του πολιτικού συστήματος (τουλάχιστον αυτών των κομμάτων και στελεχών που άσκησαν εξουσία). Και δεν έχει πλέον κάποιο νόημα να κάνουμε ανάνηψη σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και ένα μικρό κόμμα – μηχανισμό χωρίς σφιγμό. Αποφασίζω λοιπόν να σας απαλλάξω όλους από τις απόψεις μου για την πολιτική και τα δημόσια πράγματα. Γιατί τώρα που θα αρχίσει ο καταιγιστικός πολιτικός κατήφορος, όλοι θα έχουν κάτι να πουν και να λαϊκίσουν. Κρατώ τους πολλούς αδελφικούς φίλους που έκανα από την ενασχόλησή μου με την πολιτική. Εννοείται ότι θα βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις όποιον από αυτούς βρει το κουράγιο να βγει μπροστά και να εκφράσει τις κοινωνικές ανάγκες και την υποστήριξη των αδυνάτων. Παρακαλώ του συντρόφους μου να με απαλλάξουν από την ιδιότητα του μέλους του ΠΑΣΟΚ και εύχομαι να προλάβω να δω στη ζωή μου ένα νέο πολιτικό φορέα ένα Νέο ΠΑΣΟΚ που οι νεώτεροι θα συγκροτήσουν για να δώσουν ξανά ελπίδα και ανακούφιση στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που χειμάζεται και υποφέρει.