Πρώην πρόεδρος του Συνασπισµού της Αριστεράς, µα πρώτα και πάνω απ’ όλα δικηγόρος, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος µίλησε στα Παραπολιτικά 90,1 και την εκπομπή «Μίλησέ μου», με τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά, για την έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων στη Δικαιοσύνη, τον λαϊκισµό, τους κυβερνητικούς χειρισµούς στην τραγωδία των Τεµπών και, βέβαια, την ανοδική πορεία της κόρης του και προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Διαβάστε ακόμα: Νέα δημοσκόπηση GPO για τα Παραπολιτικά 90,1: Στην πρώτη θέση η ΝΔ με 23,3%, δεύτερο κόμμα η Πλεύση Ελευθερίας - Κατρακυλάει το ΠΑΣΟΚ, στην 6η θέση ο ΣΥΡΙΖΑ

Ειδικότερα, ερωτηθείς, μεταξύ άλλων, αν η υπόθεση Τριαντόπουλου πρέπει να παραπεµφθεί ουσιαστικά στο ∆ικαστικό Συµβούλιο, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είπε: «Ξέρεις πώς τα λέµε αυτά στην καθοµιλουµένη; Δικονοµικά τερτίπια, δηλαδή κόλπα, αλλά η δικαιοσύνη δεν απονέµεται µε κόλπα, ούτε µε τερτίπια. Όταν ορίζει το Σύνταγµα ή η δικονοµία µια διαδικασία, την ορίζει για να κατοχυρώσει την ουσία, όχι ως διαδικασία διεκπεραίωσης».

«Το θέµα των Τεµπών είναι ένα συλλογικό τραύµα που προκλήθηκε από κρατική ευθύνη. ∆εν έπεσε από τον ουρανό, υπάρχουν ευθύνες κρατικές, κυβερνητικές, υπουργικές. Φέρνει στην επιφάνεια ευρύτερες αιτίες κρίσης του πολιτικού συστήµατος και κυρίως εκφράζει αυτά που έχει εσωτερικεύσει ο µέσος Ελληνας πολίτης και σου λέει: "Μη µε κοροϊδεύεις πια. Μου λες ότι θα κάνεις ασφαλείς τους σιδηροδρόµους το 2027; Μέχρι τώρα τι κάνεις;"», είπε σε άλλο σημείο ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Ακόμη, όσον αφορά τη δημοκοπική άνοδο της Ζωής Κωνσταντοπούλου, σημείωσε: «Η Ζωή αυτό που λέει το κάνει. Είναι το αντι-παράδειγµα. Αγωνίζεται από το 2012. ∆εν ανεβαίνει ξαφνικά. Οι ίδιες εταιρείες, αν την έβαζαν από τότε στις µετρήσεις, θα έβλεπαν ότι υπάρχει αυτή η τάση ενίσχυσης».

Ο Τσίπρας οφείλει να λογοδοτήσει στον κόσµο, γιατί του είπε ψέµατα, και να εξηγήσει προσωπικά τους τυχοδιωκτικούς, αµοραλιστικούς τακτικισµούς που έκανε

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Κωνσταντόπουλου στα Παραπολιτικά 90,1

ΔΗΜ:  Είναι μαζί μου ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ένας άνθρωπος που όταν τον έχω εδώ είμαι πολύ χαρούμενος και αισθάνομαι τιμή μου να έρχεται να τα λέμε από καιρού εις καιρόν. Πρώην πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Αριστεράς, δικηγόρος. Λέω δικηγόρος γιατί για τον Ν. Κωνσταντόπουλο είναι το πρώτο και βασικό πέρα απ' όλα τα υπόλοιπα που τον συνοδεύουν και τον ευχαριστώ πολύ που είναι εδώ.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Περίμενα να πεις μόνο «ένας φίλος μου» γιατί ξέρεις ότι σε εκτιμώ με φιλία πραγματική και χαίρομαι πραγματικά και χαίρομαι και για τη δουλειά σου. Γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς διακριτή δουλειά, ποιοτική δουλειά, δουλειά που μένει και δουλειά που προβληματίζει και δεν τη διεκπεραιώνει κανείς έτσι εφημεριδιακά και επικαιρικά.

ΔΗΜ: Ευχαριστώ πάρα πολύ. Θέλω να μιλήσουμε για την κατάσταση στη χώρα γιατί θεωρώ ότι είσαι ένας άνθρωπος που κουβαλάει μια τεράστια εμπειρία και έχει και μια ματιά καθαρή στα πράγματα και δεν φοβάσαι να τα πεις. Επομένως θέλω να μου πεις με δεδομένο ότι έχουμε μια κοινή γνώμη αυτή τη στιγμή αμήχανη και ταυτόχρονα οργισμένη και αγανακτισμένη. Το οργή και το αγανάκτηση προκύπτουν στα γκάλοπ, την αμηχανία την αισθάνομαι.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα σου πω πώς ζω αυτή την περίοδο, κουβαλώντας και κάποιες εμπειρίες από άλλες περιόδους, οι οποίες δεν ήταν εύκολες. Αυτή η περίοδος είναι ζόρικη περίοδος. Η συγκυρία είναι αναστατωμένη, η κοινωνία επίσης είναι σαστισμένη γιατί έχει δοκιμάσει όλες τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις όλων των κομμάτων που θα κυβερνούσαν και θα έφερναν την ευτυχία και έχει διαψευσθεί. Υπάρχει λοιπόν ένα βασικό αίτιο που προκαλεί αυτή την απογοήτευση που μετασχηματίζεται σε παραίτηση, επικίνδυνη για τη δημοκρατία, ή σε θυμό που αναζητάει λογοδοσία. Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα: δεν θα αναλάβει κανείς ποτέ, για τίποτα, καμιά ευθύνη;  Να πει ναι, κάναμε αυτά τα λάθη, ναι δεν μπορέσαμε. Δεν μπορεί να ακούει όλους ότι τα έχουνε καλά καμωμένα και ταυτόχρονα να ζούμε σήμερα σε μια πραγματικότητα στην οποία πραγματικότητα δεν βολεύεται ο καθημερινός άνθρωπος. Ο απλός καθημερινός Έλληνας σήμερα δυσκολεύεται και γι' αυτό διαμαρτύρεται.

ΔΗΜ: Ο απλός καθημερινός Έλληνας που δυσκολεύεται είναι μια πραγματικότητα, όμως δεν πιστεύω ότι αυτό αρκεί για να φτάσουμε στο σημείο της οργής και της αγανάκτησης. Αυτό το οποίο φαίνεται ότι είναι το καινούργιο στοιχείο τους τελευταίους μήνες είναι η διαπίστωση από πολλούς -η οποία καταγράφεται στις έρευνες- το ότι δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη. Επειδή είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος υπηρετείς τη Δικαιοσύνη μέσα από τη δουλειά του δικηγόρου, θέλω να μου πεις αν αυτό το συναίσθημα του κόσμου έχει βάση...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχει απόλυτη βάση και μπορώ να σου πω ότι με βάση τα δεδομένα τα προσωπικά, τα βιώματά μου, δικηγορώ αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση, από το 1975 και μπορώ να σου πω ότι είναι μία από τις χειρότερες περιόδους που περνάει η Δικαιοσύνη. Είναι δικαιολογημένο αυτό που καταγράφεται από τις μετρήσεις και τις έρευνες, δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη γιατί η Δικαιοσύνη κατά καιρούς έχει εργαλειοποιηθεί από τις κυβερνήσεις. Επίσης κατά καιρούς η Δικαιοσύνη έχει στο εσωτερικό της αντιμετωπίσει ωμές παρεμβάσεις από άξιους δικαστές, οι οποίοι αντιστέκονται, δεν συμμορφώνονται στις υποδείξεις. Και για να μη λέμε πολιτικά επιχειρήματα στα οποία κάποιοι μιλούν περί ανεξαρτησία της... Η εξουσία η σημερινή και η χθεσινή και η προχθεσινή ανακαλύπτουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης όταν ξέρουμε ότι οι κυβερνητικές εξουσίες είναι που μετριάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ή υπονομεύουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Γιατί; Γιατί στις τέσσερις αναθεωρήσεις του συντάγματος πεισματικά αρνήθηκαν την αλλαγή του τρόπου εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης.

ΔΗΜ: Δεν θα έπρεπε η εκλογή να γίνεται με τον τρόπο που γίνεται...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε καμία περίπτωση.

ΔΗΜ: Δηλαδή πώς θα έπρεπε να γίνεται;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα πω την άποψή μου την οποία την έχω διατυπώσει στις προτάσεις που έκανα τότε ως πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στις αναθεωρήσεις του συντάγματος και κάποιοι από τους πολιτικολογούντες συνταγματολόγους σήμερα ή από τους συνταγματολογούντες πολιτικούς σήμερα αρνιόντουσαν πεισματικά να ακούσουν την αλλαγή του τρόπου εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Είχαν προτείνει και οι δικαστές αλλαγή του τρόπου. Θα μπορούσε να γίνει είτε από τους ίδιους τους δικαστές με μια διαδικασία ευρύτερης αντιπροσώπευσης των σωμάτων των δικαστών είτε από μεικτό όργανο, αλλά όχι από την κυβέρνηση. Στη Γαλλία και σε άλλες χώρες συντάσσεται ένα ψηφοδέλτιο με υποψήφιους και επιλέγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν είναι ο ασφαλέστερος τρόπος γιατί εξαρτάται από το ποιος είναι Πρόεδρος Δημοκρατίας κάθε φορά.

ΔΗΜ: Εδώ αν υπάρχει συναλλαγή ή επηρεασμός της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση χρειάζονται δύο, δεν αρκεί η κυβέρνηση, χρειάζεται να ανταποκριθεί και ο δικαστικός. 

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Στη Δικαιοσύνη σήμερα υπάρχει ένα ποσοστό άξιων δικαστών, εργατικών, φιλότιμων και πάνω από όλα δικαστών που έχουν συνείδηση της αποστολής τους αλλά υπάρχει και ένα ποσοστό ανάξιων δικαστών είτε γιατί είναι τεμπέληδες είτε γιατί είναι φοβισμένοι και γραφειοκράτες είτε γιατί έχουν ανάγκες και δεν θέλουν να τα χαλάσουν με το γκουβέρνο είτε διότι ήσαν εξαρχής ακατάλληλοι να δικάσουν. Αναγκάζεται η ολομέλεια του Αρείου Πάγου κατά καιρούς να απολύει δικαστές για ανάξια συμπεριφορά, για καθυστέρηση, αυτοί όμως μέχρι τώρα που θα απολυθούν έχουν δικάσει, έχουν κρίνει.     

ΔΗΜ: Η υπόθεση Τριαντόπουλου έτσι όπως εξελίσσεται δηλαδή, η κυβέρνηση με πρωτοβουλία του ίδιου του Τριαντόπουλου φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να παραπέμψει ουσιαστικά την υπόθεση στο δικαστικό συμβούλιο και να μην προχωρήσει η προανακριτική.   

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρεις, Γιώργο μου, πώς τα λέμε αυτά στην καθομιλουμένη; Δικονομικά τερτίπια, δηλαδή κόλπα, αλλά η Δικαιοσύνη δεν απονέμεται με κόλπα ούτε με τερτίπια. Όταν ορίζει το σύνταγμα ή η δικονομία μια διαδικασία, την ορίζει για να κατοχυρώσει την ουσία, δεν την ορίζει ως διαδικασία διεκπεραίωσης.

ΔΗΜ: Άρα θεωρείς ότι η γραμμή τώρα παραβιάζει το σύνταγμα;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευθέως. Το είπαν όλοι ακόμη και συνταγματολόγοι που είναι γνωστών τοποθετήσεων πολιτικών, αλλά προς τιμήν τους δεν αναμειγνύουν τις πολιτικές τους τοποθετήσεις με τις επιστημονικές τους απόψεις.

ΔΗΜ: Αναφέρεσαι στον Βενιζέλο;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, αναφέρομαι στον Φίλιππο Σπυρόπουλο. Ο Φ. Σπυρόπουλος είναι συνταγματολόγος που σέβεται την επιστήμη του και είπε ευθέως διατυπώνοντας την άποψή του στην «Καθημερινή» ότι δεν χρειάζεται να παραβιάζετε το σύνταγμα για να κάνετε αυτά τα πράγματα.

ΔΗΜ: Το ίδιο λέει και ο Βενιζέλος στο «Βήμα», λέει επίσης ότι υπάρχει μια περίπτωση να πάει στο δικαστικό συμβούλιο και το δικαστικό συμβούλιο να αρνηθεί...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρω. Αυτά είναι τα κόλπα και τα τερτίπια που είπα. Η ορθή ερμηνεία είναι ότι ορίζεται μια διαδικασία, προδικασία είναι η εξεταστική επιτροπή, το υλικό της προδικασίας υποβάλλεται στο συμβούλιο, με βάση το υλικό της προδικασίας το συμβούλιο αποφασίζει. Θα το συμπληρώσει; Του αρκεί; Θα διατυπώσει κατηγορίες; Θα αναθέσει σε κάποιον να κάνει την εισήγηση για το συμβούλιο εάν δεν πάει υλικό προδικασίας στο συμβούλιο, τι θα κάνει το συμβούλιο, θα πάρει έναν φάκελο άδειο;

ΔΗΜ: Άρα πρακτικά τι θα γίνει;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:  Δεν ξέρω, αυτά είναι τα διλήμματα τα οποία βάζει η εκτελεστική εξουσία στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Κανονικά το συμβούλιο θα πρέπει να πει ότι αυτό που μου φέρνετε είναι ένας άδειος φάκελος.

ΔΗΜ: Πολιτικά τι θα γίνει τότε;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο η ένταση, θα τρέχει η προθεσμία και θα τελούν όλοι υπό την αγωνία μήπως μέχρι τον Οκτώβρη δεν προλάβουμε και παραγραφεί και ουσιαστικά στον κόσμο θα ενισχύεται η πεποίθηση ότι όλα αυτά είναι κόλπα και τερτίπια εντός του πολιτικού συστήματος, το οποίο όλοι θεωρούν ότι είναι σαρακοφαγωμένο, αλλά όλοι επικαλούνται την κανονικότητά του. Ποια κανονικότητα, ποιου πολιτικού συστήματος όταν όλοι λένε και εσύ και εγώ ότι δεν υπάρχει θεωρητικός, ακαδημαϊκός, δεν υπάρχει ενεργός πολιτικός, δεν υπάρχει δημοσιογράφος, δεν υπάρχει απλός πολίτης που να μη λέει ότι αυτό το πολιτικό σύστημα είναι αναξιόπιστο, αναποτελεσματικό, μαστίζεται από μια χρόνια κρίση θεσμών, είναι σαρακοφαγωμενο από τη διαπλοκή και τη διαφθορά, η οποία σε πάρα πολλές περιπτώσεις καταστρέφει το δημόσιο συμφέρον και σκοτώνει και ξαφνικά ορισμένοι από αυτούς που λέμε «αναξιόπιστο αυτό το πολιτικό σύστημα» αντί να πούμε «να το παραμερίσουμε», λέμε «να γυρίσουμε στην κανονικότητα του πολιτικού συστήματος». Ποια κανονικότητα; Το πολιτικό σύστημα που εδραιώθηκε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης ότι είχε να δώσει το έδωσε, έδωσε θετικά αλλά έχει και πολλές αμαρτίες. Τώρα οι αμαρτίες του έχουν καθεστωτικά θεσμοποιηθεί

ΔΗΜ: Άρα λες ότι από εδώ και πέρα πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν εμπλακεί μέχρι στιγμή στη διακυβέρνησή της; Αυτό είναι κανόνας; Δεν έχει αυτό έναν λαϊκισμό;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καθόλου. Εγώ έχω ζήσει και τα περί λαϊκισμών αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από τη δημαγωγία των κυβερνήσεων. Ας αφήσουμε αυτές τις ιστορίες περί λαϊκισμού για εντυπώσεις, η δημαγωγία των κυβερνήσεων είναι ο μεγαλύτερος λαϊκισμός, δηλαδή αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από αυτά που λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Είναι έξι χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, η πιο μακρά περίοδος συνεχούς διακυβέρνησης, είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι μέρος της κακιάς εικόνας είναι και οι ίδιοι! Ότι κοιτώντας τον καθρέφτη τους πρέπει να βλέπουν και τον εαυτό τους μέσα σε αυτή τη στρεβλή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε; Εγώ είμαι υπέρ της άποψης -και το έχω πληρώσει- ότι η βασική αρχή σε όσους ασχολούνται με την πολιτική είναι η ευθύνη και η υπευθυνότητα επιβάλλει λογοδοσία και η λογοδοσία επιβάλλει ανάληψη κυρώσεων. Δεν είναι επιχειρήματα τώρα  «οι κυβερνήσεις λογοδοτούν στις κάλπες», αυτά είναι λαϊκισμός. Όσοι κυβέρνησαν οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη αυτών των πραγμάτων που η έρευνα της κοινωνίας δείχνει ότι έχουν φτιάξει μέσα στην κοινωνία αυτή την απογοήτευση, την απαισιοδοξία.  

ΔΗΜ: Το δίλημμα «σταθερότητα ή χάος» πώς το ακούς;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι επίσης μια έκφραση ενός καθεστωτικού λαϊκισμού. Δηλαδή από το 1974 και εδώ έρχεται το ίδιο δίλημμα. Δεν λειτουργούν έτσι οι δημοκρατικές κυβερνήσεις που σέβονται την κοινωνία στην οποία απευθύνονται. Δεν μπορεί κανείς από αυτούς που κυβέρνησαν να κοιτάει την κοινωνία στα μάτια χωρίς να αναλάβει στοιχειωδώς μια ευθύνη. Δεν μπορεί ούτε ο κ. Μητσοτάκης να μιλάει σήμερα μετά από έξι χρόνια και να δίνει παραινέσεις στον εαυτό του γιατί ουσιαστικά μιλάει με τον εαυτό του. Ούτε επίσης η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να ασχολείται με το εάν ο κ. Τσίπρας θα επιστρέψει...

ΔΗΜ: Ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή είναι εκτός, δηλαδή είναι απλός βουλευτής. Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι οι οποίοι λένε ότι ενδεχομένως η επαναφορά του θα μπορούσε να δημιουργήσει μια συσπείρωση στον χώρο της δημοκρατικής παράταξης της λεγόμενης.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σου πω και εγώ ότι μια από τις αμαρτίες της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης, την έχω ζήσει, εγώ πήγα στην Αριστερά από τη νεολαία του Κέντρου, δεν έχω τη διαδρομή που έχουν πολλοί ξεκινώντας από την ΚΝΕ και από την Ανανεωτική Αριστερά να πηγαίνουν στις κυβερνήσεις, έχω αντίστροφη πορεία και αυτό ξέρεις τι σήμαινε; Ότι και οι σύντροφοί μου στο φοιτητικό κίνημα και στη νεολαία του Κέντρου και στην ελληνική δημοκρατική νεολαία με έβλεπαν με μισό μάτι, «γιατί εσύ ξεκόβεις», αλλά και οι άλλοι οι της δεδομένης Αριστεράς, να το πω έτσι, αυτοί που μάθανε την Αριστερά από τη μήτρα της μάνας τους ή από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και οι άλλοι με βλέπανε, όπως είπε ένας παλιός συνάδελφός σου που στα χρόνια τα φοιτητικά για μένα ήταν κομμένη κεφαλή της νεολαίας της ΕΔΑ, ότι είναι «σώγαμπρος στην Αριστερά». Τα λέω αυτά διότι έχουν μια συγκεκριμένη αντιστοιχία με τα συναισθήματα και τις συνειδητοποιήσεις ότι ο κόσμος κάθε γεγονός το εσωτερικεύει. Το πώς το εσωτερικεύει ο κόσμος αυτόν που του λες ψέματα και τον διαψεύδεις αυτή τη διάψευση την εσωτερικεύει.

ΔΗΜ: Μιλάς για τον Τσίπρα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βέβαια. Είναι ποτέ δυνατόν αυτή τη στιγμή να ασχολούμαστε με αυτό που αποτελεί την αμαρτία αυτής της Αριστεράς, τον τακτικισμό. Αυτά είναι ένας γυμνός τυχοδιωκτικός τακτικισμός όπου όλα τα βλέπει κανείς στο επίπεδο της τακτικής και των εντυπώσεων και αγνοεί ποια κοινωνική βάση υπάρχει από κάτω. Διάβαζα προχθές την έρευνα τη διεθνή σε τριάντα χώρες από το Ινστιτούτο Γκάλοπ, όπου δείχνει τη νεολαία τη δικιά μας, τις νέες ηλικίες μέχρι 30 χρόνων, την πιο απογοητευμένη και απαισιόδοξη.  

ΔΗΜ: Αλήθεια είναι αυτό. Άρα περιθώριο επιστροφής Τσίπρα δεν υπάρχει κατ’ εσέ;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Τσίπρας όπως οραματιζόταν ότι μπορεί να γίνει ο ηγέτης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και κατέβαινε τότε στις ευρωεκλογές το ίδιο μπορεί να νομίζει τώρα ότι μπορεί να επανακάμψει έτσι ατιμωρητί. Δεν γίνονται στην πολιτική έτσι τα πράγματα. Ακόμη κι ο Καραμανλής που επανήλθε το ’74, επανήλθε ουσιαστικά απομακρυνόμενος διαρκώς από την προηγούμενη εμπειρία της αστυνομικής οκταετίας. Ο Καραμανλής από το ’74 και μετά δεν είναι ο Καραμανλής του αστυνομικού κράτους.

ΔΗΜ: Ναι, αλλά μπορεί να σου πει και ο Τσίπρας σήμερα ότι εγώ έρχομαι να φτιάξω έναν νέο χώρο...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κακώς ανέφερα τον Καραμανλή γιατί δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Ο Τσίπρας οφείλει πριν από όλα να δώσει λογοδοσία στον κόσμο γιατί του είπε ψέματα και αφού δώσει λογοδοσία στον κόσμο, προσωπικά να εξηγήσει τυχοδιωκτικούς, αμοραλιστικούς τακτικισμούς που έκανε. Δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο, αλλά στην Αριστερά τη δημοκρατική, την ανανεωτική, τη σύγχρονη υπάρχουν κακές εμπειρίες από αμοραλισμούς και τυχοδιωκτισμούς δεν είναι το συγκριτικό ηθικό πλεονέκτημα. 

ΔΗΜ: Θέλω να έρθω στη Ζωή Κωνσταντοπούλου.  Εντάξει, είσαι ο πατέρας της, αναμφισβήτητα είσαι φορτισμένος συναισθηματικά και θετικά απέναντί της, αλλά θέλω να σε ρωτήσω πού αποδίδεις το γεγονός ότι σήμερα η Ζωή ανεβαίνει τόσο πολύ και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, και αν αυτό το ανέβασμα είναι απλώς ένα πέταγμα της στιγμής που σχετίζεται με την υπόθεση των Τεμπών ή αν είναι ένα πέταγμα το οποίο μπορεί να έχει διάρκεια.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως και την αγαπώ και τη στηρίζω όχι γιατί είναι κόρη μου, γιατί η Ζωή είναι στην πράξη αυτό που λέει και το κάνει, είναι το αντι-παράδειγμα. Ό,τι λέω το πιστεύω, αυτό που πιστεύω το υπερασπίζομαι, κάνω αγωνιστική αντιπολίτευση με ενδιαφέρει να λογοδοτώ στην κοινωνία και επίσης με ενδιαφέρει το δημόσιο συμφέρον και όλες εκείνες οι αξίες που έχουν νόημα για τον καθημερινό πολίτη. Η δικαιοσύνη, η ισότητα, τα δικαιώματα.  Οι ξεσκονισμένοι του Μαρξ έχουν ξεχάσει ότι ο ίδιος ο Μαρξ λέει ότι η σοβαρότερη διαδικασία χειραφέτησης του ανθρώπου είναι τα δικαιώματά του. Η υπεράσπιση μέχρι σήμερα λέει δεν υπάρχει άλλη διαδικασία. Η Ζωή λοιπόν αγωνίζεται και δεν αγωνίστηκε τώρα, είναι από το 2012.   

ΔΗΜ: Το περίεργο είναι ότι τώρα ξαφνικά ανεβαίνει...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Διότι οι ίδιες εταιρείες που έκαναν τις μετρήσεις της κοινής γνώμης δεν τη βάζανε στις μετρήσεις και θα μου πεις δικαιολογημένα, αλλά δεν τη μετρούσαν. Γιατί αν την έβαζαν από τότε στις μετρήσεις θα έβλεπαν ότι υπάρχει αυτή η τάση ενίσχυσης μιας διαφορετικής φωνής. Δεύτερο, ασχολούνται όλοι πάλι με τα επιφαινόμενα και όχι με τα φαινόμενα. Ποιο είναι το φαινόμενο; Η Ζωή επί δέκα χρόνια τουλάχιστον από το 2015 και μετά αγωνίζεται έξω από τα καθιερωμένα πλαίσια μιας υποκριτικής καθεστωτικής δικομματικής πολιτικής ζωής. Σε όλη τη Μεταπολίτευση καθιερώθηκε ένας δικομματισμός με τις εναλλαγές του, ο οποίος πήρε χαρακτηριστικά καθεστωτικά και επίσης αυτό που λέμε εναλλαγή κυβερνήσεων σημαίνει εναλλάσσονται πρωθυπουργοκεντρικές  κυβερνήσεις. Το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας έχει σοβαρή ευθύνη για την αλλοίωση του πολιτικού συστήματος.

ΔΗΜ: Αν αύριο το πρωί η Ζωή είναι πρώτο κόμμα, τι θα έχει να προτείνει; Θα προτείνει ένα μη πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα γιατί η ίδια φαίνεται να έχει ένα κόμμα εντελώς αρχηγικό. 

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εδώ υπάρχει το πρώτο κρίσιμο θέμα, αν θέλουμε να κάνουμε μια αναθεώρηση του συντάγματος, ναι, θα κάνουμε μια αναθεώρηση του συντάγματος, η οποία θα διορθώνει τις στρεβλώσεις που έγιναν από το 1985 και μετά. Τότε για να αφαιρεθούν οι  εξουσίες που είχε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μεταφέρθηκαν στον πρωθυπουργό, αλλά ο πρωθυπουργός με το γραφείο του, το προσωπικό γραφείο του Πρωθυπουργού, κυβερνάει. Ο πρωθυπουργός με το γραφείο του είναι εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου. Άρα χρειαζόμαστε μια αναθεώρηση του συντάγματος η οποία θα μπει στα ουσιαστικά ζητήματα και ποια είναι τα ουσιαστικά ζητήματα; Η εξουσία, πλειοψηφία, διακυβέρνηση. Η δικαιοσύνη, η ανεξαρτησία των ανεξάρτητων Αρχών, των θεσμών.    

ΔΗΜ: Πού θα έβλεπες δηλαδή να πηγαίνουν οι αρμοδιότητες που δεν θα έχει ο πρωθυπουργός;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα μπορούσαν να πάνε και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές υπό έναν όρο όμως· τι έχει συμβεί, γι' αυτό σου λέω όμως ότι η αμαρτία είναι βαριά. Δεν λειτουργούν ανεξάρτητα οι κοινοβουλευτικές επιτροπές διότι κάθε φορά τις ποδηγετεί η κυβερνητική πλειοψηφία. Είπε ο κ. Μητσοτάκης ότι δεν είναι λέει και από τις καλύτερες στιγμές η προηγούμενη εξεταστική επιτροπή που έγινε για τα Τέμπη, ποιος τη συγκρότησε; Η πλειοψηφία της ΝΔ. Εκεί βασάνισαν τους συγγενείς, αρνήθηκαν εξέταση μαρτύρων, ταλαιπώρησαν άλλους παράγοντες και κυρίως φέρθηκαν με έναν τρόπο τραμπούκικο -το λέω εντελώς συγκεκριμένα- σε βάρος της Ζωής, την οποία επιδίωξαν να την εξαιρέσουν και την εξαίρεσαν. Εκεί λοιπόν όταν λες ως πρωθυπουργός ότι η προηγούμενη εξεταστική επιτροπή που λειτούργησε στα πλαίσια της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές, ε, δεν παίρνεις έξι μέλη αυτής της επιτροπής να τα κάνεις υφυπουργούς. Να τα αναβαθμίσεις.

ΔΗΜ: Θέλω όμως να γυρίσω στη Ζωή, γιατί εδώ έχουμε μία δημοσκοπική εικόνα που δείχνει ότι η Ζωή αυτή τη στιγμή σε πολλές δημοσκοπήσεις είναι δεύτερη. Η Πλεύση Ελευθερίας. Όταν είσαι δεύτερος, θεωρητικά μπορείς να πας και πρώτος κάποια στιγμή. Το δίλημμα που μπαίνει από την κυβερνητική πλειοψηφία είναι σταθερότητα ή χάος και στο χάος η φωτογραφία της Ζωής υπάρχει δίπλα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για να ταυτίσει ο λαϊκισμός ο καθεστωτικός τη Ζωή με το χάος.

ΔΗΜ: Εγώ λέω την εικόνα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είναι τόσο γνωστά αυτά τα κόλπα από παλιά. Εγώ όταν ήμουνα στην ενεργό πολιτική εμφανιζόμουνα ως υπερασπιστής της τρομοκρατίας, θέλω να σου πω ότι αυτά τα κόλπα είναι γνωστά, τι μετράει, και αυτό είναι το ατού της Ζωής, η Ζωή δεν πολιτεύεται με αυτές τις υποκριτικές πρακτικές ενός καθωσπρεπισμού.

ΔΗΜ: Αυτό το ακούω και το καταλαβαίνω, παρ' όλα αυτά η δημοκρατία έχει κάποιους κανόνες κοινοβουλευτικούς, επομένως για να μπορέσεις να φτάσεις σε ένα πολιτικό αποτέλεσμα και να οδηγήσεις τη χώρα μπροστά χρειάζεται να έχεις και μία κυβερνητική πρόταση. Δεν θα μείνω στο θέμα των θέσεων κυβερνητικών και τα λοιπά, γιατί έχει απαντήσει η ίδια η Ζωή, ότι τώρα τις φτιάχνουμε τις κυβερνητικές μας θέσεις, μέχρι τώρα ήμασταν κόμμα, ας πούμε που λέγαμε «δώσε μας δύναμη για να μιλήσουμε στη Βουλή». Αυτά είναι πολύ κατανοητά, εγώ όμως θα ρωτήσω επί της ουσίας· η Ζωή βλέπει γύρω της πιθανούς συμμάχους; Υπάρχουν στο πολιτικό σύστημα σήμερα δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσε να συνυπάρξει διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μία τέτοια δύναμη. Είναι φανερό διότι είναι σε μία κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη Νέα Αριστερά, νομίζω με όλους αυτούς τους ανθρώπους έχει κόψει τις γέφυρες. Υπάρχουν κάποια νέα κόμματα στυλ κόμμα Κασσελάκη, υπάρχουνε κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ τα οποία ψάχνουν ξανά ένα νέο αφήγημα κ.λπ., η Ζωή πού τοποθετείται σε σχέση με τα άλλα κόμματα;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κατ' αρχήν υπάρχουν κατά την άποψή μου τρία πράγματα που κρίνουν κάθε πολιτικό, είναι η σχέση με την εξουσία, η σχέση με το χρήμα και η σχέση του με την κοινωνία. Η Ζωή λοιπόν απέδειξε ότι είχε εξουσία και για να υπερασπιστεί τις θέσεις της, την παράτησε, πράγμα το οποίο δεν έχουν κάνει και ούτε έχουν δώσει εξηγήσεις. Δεύτερον, η σχέση της με το χρήμα. Είναι ένα ακόμα αυτοδημιούργητο θα σου έλεγα, πηγαίο, αυθεντικό, στηρίζεται σε εκείνα τα οποία τα μέλη του συμβάλλουν και στο κριτήριο της  σχέσης με την κοινωνία έδειξε ότι πάνω από όλα μετράει την απήχηση τη συνέπεια, την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Θα περίμενα λοιπόν μία ανάλυση ουσίας η οποία δεν θα έμενε στους συσχετισμούς και στα καλούπια της μεταπολίτευσης γιατί αυτό είναι προσομοίωση προς το παρελθόν. Θα περίμενα μία σοβαρή ανάλυση να πει πώς έξι άνθρωποι μέσα στη Βουλή δεσπόζουν. Δεσπόζουν έτσι; Δεσπόζουν με την εργατικότητά τους, με τη συνέπεια τους, με τις παρεμβάσεις τους. Εάν δει κανένας ποιες είναι οι παρεμβάσεις και ποιες οι θέσεις που έχουν υποστηρίξει για σύνολο προβλημάτων θα δει ότι έχουνε εφ’ όλης  της ύλης απόψεις και θέσεις μη διστάζοντας ότι είναι σωστό να το επικροτούν, ότι είναι λαθεμένο να το αντιστρατεύονται. Και τρίτο είναι εκείνο που λέει η Ζωή, πάρα πολύ έτσι εύστοχα κατά την άποψή μου, δεν με ενδιαφέρει το δεξιά-αριστερά, με ενδιαφέρει το μπροστά. Μπροστά θα πάω με τις αρχές μου, με τις αξίες μου, με τη δράση μου, με τη συμβολή μου δεν θα πάω έτσι.

ΔΗΜ: Άρα λες ότι μελλοντικά η Ζωή θα μπορούσε να είναι ανοιχτή σε συνεργασίες;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, λέω ότι βρισκόμαστε σε μία μεταβατική περίοδο ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, και θα έλεγα να μη γίνεται η προσομοίωση προς το παρελθόν, διότι η Ζωή δεν μπαίνει στα κουτάκια της μεταπολίτευσης για να μπει στα ράφια της μεταπολίτευσης και όποτε θέλει να κατεβάζει κανείς από το ένα ράφι το ένα και το άλλο κουτάκι. Η Ζωή λέει, και τη λένε αντι-συστημική, «αυτό το σύστημα πρέπει να αλλάξει». Εγώ που είμαι 82 χρόνων έχω αυτό το παράπονο, ότι αυτό το σύστημα σάπισε εν αμαρτίες. Δεν πρέπει να αλλάξει; Έχει αλλάξει ο κόσμος γύρω μας, η γεωστρατηγική, η γεωπολιτική.

ΔΗΜ: Βέβαια στο όνομα της αλλαγής έχουν γίνει διάφορα πράγματα, δηλαδή η αλλαγή από μόνη της δεν λέει τίποτα...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σαφώς, αν λοιπόν δεν προετοιμαστεί η κοινωνία, εάν δεν υπάρξουν οι συγκεκριμένες συνειδητοποιήσεις για το τι πρέπει να γίνει και επειδή μίλησες για προγράμματα, η Ζωή έχει πει ναι, συγκροτούμε το πρόγραμμά μας τώρα και το φτιάχνουμε τώρα και κατά τούτο πάλι κάνει τη διαφορά. Θέλεις να σου πω γιατί; Τα κομματικά προγράμματα τα φτιάχνουνε οι επικοινωνιολόγοι. Αυτά που διακηρύσσονται ως προγράμματα σωτηρίας της χώρας τα φτιάχνουν οι διαφημιστές, οι επικοινωνιολόγοι και επιτρέψτε μου να σου πω οι τακτικιστές. Δεν είναι καταστάλαγμα θεωρητικών προσεγγίσεων, νέες ιδέες, για αυτό και τα κυβερνητικά προγράμματα τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ όταν μπήκαν στην πράξη της διακυβέρνησης είναι σαν τρία όμοια κουτιά.

ΔΗΜ: Ή μία άλλη εκδοχή είναι ότι δεν εφαρμόζονται.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το δεν εφαρμόζεται είναι ο αμοραλισμός των κυβερνητών.

ΔΗΜ: Θέλω να μου κάνεις μία εκτίμηση από δω και πέρα εδώ που βρισκόμαστε τι βλέπεις σε σχέση με την απόδοση Δικαιοσύνης στο θέμα των Τεμπών. Είπαμε τι μπορεί να γίνει με το θέμα του Τριαντόπουλου αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μόνο, εδώ είναι ένα ευρύτατο θέμα το θέμα των Τεμπών και μια δικογραφία, η οποία απ' ό,τι καταλαβαίνω έχει τόσα πολλά και έχουν μαζευτεί τόσα πολλά σε αυτή τη δικογραφία που αναρωτιέμαι και πόσο καιρό μπορεί να πάρει η απόδοση δικαιοσύνης.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Χαίρομαι που ρωτώντας με επισημαίνεις αυτά που και εγώ πιστεύω. Το θέμα των Τεμπών δεν είναι ένα απλό θέμα που κάποιοι νόμιζαν ότι θα ξεχαστεί ή κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να το διαχειριστούν έτσι ώστε να μην αποκαλύψει το πραγματικό περιεχόμενο ζωής που έχει. Στο θέμα των Τεμπών που είναι ένα συλλογικό τραύμα, συλλογικό τραύμα που προκλήθηκε από κρατική ευθύνη. Δεν έπεσε από τον ουρανό, υπάρχουν ευθύνες κρατικές, κυβερνητικές, υπουργικές. Στο θέμα λοιπόν των Τεμπών συσσωρεύονται ή συσσωρεύεται η χρόνια απογοήτευση, η χρόνια κοροϊδία, ο χρόνιος εμπαιγμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός των κυβερνήσεων σε βάρος των προβλημάτων και εκδηλώνεται.

ΔΗΜ: Γι' αυτό και βλέπουμε αυτή την τεράστια συμμετοχή στις διαδηλώσεις.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κανένα λοιπόν συλλογικό τραύμα δεν είναι μονοθεματική υπόθεση, όπως λένε επιπολαίως όσοι προσεγγίζουν επιφανειακά τα δεδομένα. Το δεδομένο είναι ότι αυτό το συλλογικό τραύμα φέρνει στην επιφάνεια ευρύτερες αιτίες κρίσης του πολιτικού συστήματος και κυρίως εκφράζει αυτά που έχει εσωτερεύσει και αποθηκεύσει μέσα του ο μέσος Έλληνας πολίτης και σου λέει μη με κοροϊδεύεις πια, να μου λες όσα μου λες ότι θα κάνεις ασφαλείς τους σιδηροδρόμους το 2027, μέχρι τώρα τι κάνεις; 

ΔΗΜ: Άρα πώς μπορούμε να φύγουμε αυτό το θέμα; Δηλαδή πώς θεωρείς ότι θα υπάρξει κάθαρση σε αυτό το θέμα; Αυτό θέλω να καταλάβω και θέλω την άποψή σου όχι μόνο πολιτικά αλλά και νομικά εδώ και πόσο σύντομα μπορεί να συμβεί αυτό. Έχουμε μία παράδοση την οποία εσύ την ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα, η απόδοση δικαιοσύνης παίρνει πάρα πολύ χρόνο στην Ελλάδα και επίσης αυτό το θέμα επειδή καταλαβαίνω ότι εδώ υπάρχει μία δικογραφία για τα Τέμπη δεν είναι ότι έγινε μία δικογραφία στην αρχή και μετά μπαίνουν δίπλα δίπλα μία μία υπόθεση, ας πούμε, αυτό συνήθως συνεπάγεται πάρα πολύ χρόνο.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θέλω να σου πω ευθέως την άποψή μου. Στο θέμα των Τεμπών ναι, δικαιολογημένα και τεκμηριωμένα με κανόνες εγκληματολογίας, ανακριτικής και προανακριτικής διαδικασίας και δικαστικής έρευνας, υπάρχουν ενέργειες που συγκαλύπτουν την αποκάλυψη της αντικειμενικής αλήθειας. Γιώργο μου, όταν γίνεται ένα απλό τροχαίο στην οδό Συγγρού «ιεροποιείται» όπως λένε στην Αστυνομία ο χώρος. Περιφράσσεται, είναι άβατο και ψάχνουνε για επί 24 ώρες να βρούνε ίχνη. Όταν λοιπόν ο χώρος που έγινε αυτό το έγκλημα γιατί είναι εγκληματική η τραγωδία δεν είναι μία τραγωδία αρχαία που έχει όλα τα στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας, είναι έγκλημα από κρατική ευθύνη με συμμετοχή ενεργό εκείνων οι οποίοι εκπροσωπούσαν το κράτος. Γιατί φοβούνται τους όρους, οι όροι αυτοί είναι. Όταν ασκείται δίωξη για αλλοίωση του χώρου που έγινε αυτό το τραγικό συμβάν, ασκείται δίωξη, είναι κατηγορούμενοι κάποιοι ότι αλλοίωσαν τον χώρο και αλλοίωσαν τον χώρο για να μη βρεθούν τα ίχνη. Αυτό πώς λέγεται, αποκάλυψη λέγεται; Συγκάλυψη λέγεται. Δεύτερον, απορώ με τις απόψεις που έχει ο υπουργός Δικαιοσύνης ο οποίος εμφανίζει μία κινητικότητα και μία εριστικότητα, είτε είναι σε πάνελ είτε είναι στη Βουλή ερίζει και κινεί με τη γλώσσα του σώματος που λέτε εσείς οι νεότεροι, ερίζει και περί εαυτόν ομιλεί. Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν μπορεί να αποφαίνεται για το πότε θα γίνει το δικαστήριο. Δεν μπορεί να αποφαίνεται για το τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει, και δεν μπορεί να βγαίνει και να λέει όσοι μιλούν για μπάζωμα είναι για τα μπάζα. Επομένως για μπάζωμα μιλάει σήμερα και η Δικαιοσύνη και ασκεί δίωξη, για τα μπάζα είναι και η Δικαιοσύνη; Είναι υπουργός Δικαιοσύνης, κάποιος πρέπει να του πει να μην είναι τόσο αμετροεπής.

ΔΗΜ: Πότε πιστεύεις ότι μπορεί να λήξει αυτή η υπόθεση; Και όταν λέω να λήξει, εννοώ να λήξει με απόδοση δικαιοσύνης. Να λήξει, να τελειώσει, όχι να λήξει με την έννοια να φύγει.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν το ξέρω, Γιώργο. Λέω ένα μόνο πράγμα, σέβομαι τις κινήσεις και τις διεκδικήσεις που κάνουν οι συγγενείς και δεν θα πρέπει κανείς ούτε αμέσως ούτε εμμέσως να αντιδικεί μαζί τους, γιατί αυτοί ζούνε πολλαπλή τραγωδία, δεν είναι μόνο ότι χάσανε το σπλάχνο τους, είναι ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη και στο τι γίνεται γύρω τους.

ΔΗΜ.: Ναι, αλλά κάποιοι θα σου πουν από την άλλη μεριά ότι υπάρχει και μια εργαλειοποίηση των συγγενών...  

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και πάλι θα σου πω ότι είναι ο καθεστωτικός λαϊκισμός. Οι συγγενείς όταν χάσουν έναν δικό τους άνθρωπο πάντοτε παντού διεκδικούν δικαιοσύνη, αυτό είναι εργαλειοποίηση; Δηλαδή οι συγγενείς στο Μάτι που ζητάνε δικαιοσύνη εργαλειοποιούν τον πόνο τους; Όχι.

ΔΗΜ: Οι πολιτικοί εργαλειοποιούν τους συγγενείς.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ποιος; Το λένε από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι όμως ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να τους προβληματίσει διαφορετικά. Η Ζωή και η Πλεύση Ελευθερίας μέσα στη Βουλή από την πρώτη στιγμή είδαν ότι αυτό δεν είναι ένα απλό γεγονός, ότι είναι ένα ευρύτερο γεγονός, είδαν ότι κάτω από αυτό το γεγονός υπάρχουν κοινωνικές διεργασίες πολύ σοβαρές. Είδαν ότι ο κόσμος διψάει για εμπιστοσύνη.

ΔΗΜ: Άρα εσύ λες ότι είναι αναπόφευκτο με αυτό το θέμα να πάμε μέχρι τις επόμενες εκλογές;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό είναι το θέμα, δεν πρόκειται να φύγει από την ημερήσια διάταξη της καθημερινότητας. Θα υπάρξουν κι άλλα θέματα. Θέλω να πω όμως ότι και η Ζωή και η Πλεύση κέρδισαν αυτό που είναι η προστασία τους απέναντι σε όλες αυτές τις μυθολογίες και τις οργανωμένες... την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ξέρεις τι σημαίνει να σε εμπιστεύεται ο απλός πολίτης όταν γύρω του όλοι όσοι του τάξανε λαγούς με πετραχήλια τον κορόιδεψαν; Και να πω και κάτι απλό, και απευθύνομαι σε εσένα που είσαι δημοσιογράφος μαχόμενος. Η Ζωή είναι μαχόμενη πολιτικός, κάνει αγωνιστική αντιπολίτευση όπως και στη δικηγορία της. Ο μαχόμενος πολιτικός που θέλει να είναι έξω από τα καλούπια και έξω από τις τσιριμόνιες του υποκριτικού μεταπολιτευτικού πολιτικαντισμού είναι κινδυνώδες, δεν είναι ακίνδυνο. Όταν η Ζωή βγαίνει και πηγαίνει να συμπαρασταθεί στους εποχικούς πυροσβέστες και δίπλα της πέφτει η κρότου-λάμψης, αν έπεφτε μισό μέτρο πιο μέσα μπορούσε να είχε άλλα αποτελέσματα. Είναι επικίνδυνο αυτό που κάνει η Ζωή και αναλαμβάνει τον κίνδυνο. Δεν την ενδιαφέρει η τσιριμόνια που θα κάνει χαριετιζόμενη με τον έναν ή τον άλλο παράγοντα, όταν κάποιος λέει ψέματα και κοροϊδεύει τον κόσμο του το λέει κατάμουτρα. Βέβαια δεν έχουμε συνηθίσει... 

ΔΗΜ: Εγώ θυμάμαι μια ζωή στο πολιτικό σύστημα υπάρχει η κόντρα και σκληρή κόντρα, δεν είναι καινούργιο. Δηλαδή εσύ έχεις ζήσει τις εποχές της πολύ σκληρής κόντρας έτσι;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αλλά είναι καινούργια συνθήκη.

ΔΗΜ: Το γεγονός ότι είναι γυναίκα η Ζωή και τα κάνει αυτά, πώς επηρεάζει θετικά ή αρνητικά; Μήπως επηρεάζει τελικά θετικά;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι. Όλος ο μισογυνισμός, όλη η ανδροκρατία, όλη η πατριαρχία, όλος ο κομπλεξισμός του αρσενικού που δεν ανέχεται γνώμη, ούτε στη γυναίκα του ο αρσενικός δεν ανέχεται γνώμη ούτε στην κόρη του, βγαίνει τώρα. Και εδώ, επίτρεψέ μου, δεν υπάρχει χειρότερο από αυτά που άκουσα, υπουργό να λέει «πλακώστε τους στο ξύλο. Απευθύνομαι στους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας και όσους βλέπετε να λένε για συγκάλυψη και τα λοιπά πλακώστε τους στο ξύλο». Όταν αύριο συμβεί κάτι, αυτός θα είναι ηθικός αυτουργός. Μιλάνε με μεγάλη ευκολία, δεν ξέρουν όμως ότι όταν λες στη Βουλή «ναι, ξέραμε ότι υπάρχουν προβλήματα στις σιδηροδρομικές γραμμές αλλά αν τα λέγαμε δεν θα έμπαινε άνθρωπος στα τρένα και δεν τα είπαμε», άρα αποδέχτηκες το ενδεχόμενο ότι μπορεί να συμβεί κάτι και το 'κρυψες, αυτό είναι ο ενδεχόμενος δόλος και για τον Σπίρτζη.

ΔΗΜ: Για τον Σπίρτζη όμως δεν υπάρχει παραγραφή.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η παραγραφή είναι εκείνο που ζητάμε τώρα; Να ο νομικισμός...

ΔΗΜ: Θα έπρεπε κατά τη γνώμη σου ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για τον Σπίρτζη ευθέως;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ είμαι 50 χρόνια στον δρόμο, είμαι από το 1974 στη Δικαιοσύνη και είμαι από το 1961 στον δρόμο, δεν υπάρχει χειρότερος νομικισμός από αυτόν της παραγραφής. Είμαι δικηγόρος 50 χρόνια και απεχθάνομαι τους νομικισμούς. Είμαι πολιτικός 70 χρόνια και απεχθάνομαι τους πολιτικαντισμούς, αυτές είναι οι αρρώστιες του πολιτικού συστήματος. Ο πολιτευτισμός, ο πολιτικαντισμός, ο νομικισμός και επίτρεψέ μου να πω η εξουσιορητορεία που θεωρεί ότι όλα τα διαχειρίζεται, όλα τα βολεύει, όλα τα φέρνει στα μέτρα της. Οι κουτόφραγκοι «έλα, μωρέ, ένα επίδομα θα τους δώσουμε, μία εξαγγελία θα τους κάνουμε, εμάς θα ψηφίσουν πάλι», γιατί; Διότι δεν έχει τίποτε άλλο να ψηφίσει. Καμία κοινωνία δεν είναι στατική και δεδομένη, η κοινωνία βράζει και η κοινωνία θα εκφραστεί.

ΔΗΜ: Τα Μέσα Ενημέρωσης πώς τα βλέπεις απέναντι στην πραγματικότητα την κοινωνική σήμερα και την πολιτική;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχουν ευθύνες μεγάλες και πρέπει όπως και η Δικαιοσύνη να προβληματιστεί στο εσωτερικό, οι έντιμοι δικαστές όχι οι υπάλληλοι των κυβερνήσεων. Σ' το λέω ξανά, υπάρχουν έντιμοι δικαστές, τους οποίους όμως όλοι οι μηχανισμοί τους βάζουν συνέχεια στο περιθώριο. Οι έντιμοι δικαστές οφείλουν να αντισταθούν. Τρία πράγματα είναι στην πολιτική, Γιώργο, η αμφισβήτηση των δογμάτων και των βεβαιοτήτων, η αντίσταση των αυθαιρεσιών και των εξουσιαστικών χειρισμών και πάνω απ' όλα η ανεξαρτησία. Να μη χρωστάς σε κανέναν τίποτα. Και αυτό είναι κάτι που εγώ σου λέω, όχι γιατί είναι κόρη μου, έτσι τη στηρίζω και τη νοιάζομαι σαν ένα αντιπαράδειγμα που μπορεί να δείξει προς τα πού πρέπει να πάει η ανασυγκρότηση και η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος. Δηλαδή να μην έχουν τους πολιτικούς στην τσέπη τους οι διαπλοκές και οι διαφθορές, να μην υπάρχει παθητικότητα απέναντι στις αυθαιρεσίες και στους εξουσιασμούς και να μην υπάρχουν δογματήλες και κομματήλες, αλλά να υπάρχουν βεβαιότητες.

ΔΗΜ: Θα το αναγνωρίσεις δηλαδή και για άλλους πολιτικούς αν τους δεις να έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν το πουν ναι, γιατί όχι...

ΔΗΜ: Νίκο μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ, εύχομαι καλή συνέχεια, καλή επιτυχία σε όλα και καλή δύναμη, διότι είσαι πάντα πολύ ενεργός και στη δικηγορία και τα λοιπά. Να συνεχίσεις έτσι με τον ίδιο ενθουσιασμό, που είναι ένας νεανικός ενθουσιασμός. Ενώ έχεις περάσει τα 80, έχεις έναν νεανικό ενθουσιασμό.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σου έχω πει και άλλοτε έχω κρατήσει έναν ωραίο στίχο ενός φίλου, ωραίου ποιητή δεν είναι ανάμεσά μας, που λέει με τους νεοσύλλεκτους του μέλλοντος να είσαι, όχι με τους λιβανιστές του παρελθόντος. Γιατί αυτά τα παιδιά που το γκάλοπ διαπιστώνει ότι είναι τα πιο απαισιόδοξα σε κρίσιμα ερωτήματα από τις 30 χώρες, Γιώργο μου, αυτά τα παιδιά είναι η Ελλάδα του 2050. Ο εν δυνάμει Έλληνας μέσος ψηφοφόρος είναι από τα 50 και κάτω ε, από τα 50 και κάτω στο πρόσωπο της Ζωής βλέπουν εμπιστοσύνη και όχι στο πρόσωπο των κατάλοιπων του παρελθόντος.