Του Γιώργου Σαρρή

georgesarris@yahoo.gr

«Τα πρόσωπα που ασκούν εξουσία οφείλουν να αντιμετωπίζουν τη δημόσια κριτική με επιχειρήματα και υπομονή» δηλώνει στα parapolitika.gr o ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος αναφερόμενος στη σύλληψη των δημοσιογράφων Γ. Κουρτάκη και Π. Τζένο, μετά από μήνυση του ΥΕΘΑ Π. Κομμένου.

Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά:
«Εκατομμύρια φορές, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν διενέξεις μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών, ιδίως δε, αντιπαραθέσεις μεταξύ δημοσιογράφων και ατόμων που ασκούν εξουσία. Και αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της δημοσιογραφίας. Να ελέγχει την εξουσία, να ασκεί κριτική στους ασκούντες εξουσία και να αποτελεί το δυσάρεστο «τσίμπημα» στην εξουσία.
Κάθε εκτροπή μίας τέτοιας αντιπαράθεσης σε δικαστική διαμάχη, είναι πάντα μία δυσάρεστη εξέλιξη που καλό θα είναι να αποφεύγεται.
Και δυστυχώς, τέτοια εξέλιξη προσέλαβε η σύγκρουση ανάμεσα στη διεύθυνση των «Παραπολιτικών» και τον υπουργό Άμυνας, Πάνο Καμμένο.
Κινούμενος επί 30 και πλέον χρόνια στη δημόσια σφαίρα της χώρας, ξέρω – και ξέρετε καλά – ότι άπειρες φορές ήρθα σε σύγκρουση με πολιτικούς και υπερασπίστηκα μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους και άλλες τόσες, ήρθα και προσωπικά σε σύγκρουση με δημοσιογράφους. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, όχι πολλές, κατέφυγα και εγώ στη Δικαιοσύνη, αισθανόμενος ότι αποτελεί την ύστατη καταφυγή μου, ιδιαίτερα όταν τα δημοσιεύματα υποκινούνταν από ιδιοτελή και ταπεινά κίνητρα και δεν αποτελούσαν κριτική επί των πολιτικών μου απόψεων και δράσεων.
Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος έναν γενικό και απαράβατο κανόνα σε αυτές τις περιπτώσεις.
Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι τα πρόσωπα που ασκούν εξουσία – εγώ υπήρξα σχεδόν πάντα ένας απλός βουλευτής και σας θυμίζω τι ειπώθηκε και γράφτηκε εις βάρος μου όταν παραιτήθηκα από υφυπουργός – οφείλουν να αντιμετωπίζουν τη δημόσια κριτική με υπομονή και επιχειρήματα. Πιστεύω επίσης ότι όλες οι διαφορές που κινούνται στην πολιτική σφαίρα έχουν όρια που δεν μπορούν να υπερβαίνουν τα δομικά όρια της προσωπικής αξιοπρέπειας.
Τέλος, πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πιο δραστικό και άμεσο για την αποκατάσταση της αλήθειας ακόμα και από αυτή την αυτόφωρη διαδικασία του νόμου. Η δυνατότητα - δικαίωμα να απαντάς αυτοστιγμής σε όσα σου καταμαρτυρούν από τον ίδιο «άμβωνα»….Και από αυτά τα «μαρμαρένια αλώνια» του δημόσιου διαξιφισμού, ο αναδεικνύεται πάντα νικήτρια η αλήθεια και το έπαθλο λαμβάνει η ελευθεροτυπία.
Είμαι βέβαιος ότι η αλήθεια θα λάμψει και τώρα».