"Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο «φτωχός και μόνος καουμπόι» του ελληνικού τραγουδιού, έφυγε σήμερα το πρωί αφήνοντας πίσω του μουσικές και τραγούδια που μεγάλωσαν μια ολόκληρη γενιά και συνεχίζουν να συντροφεύουν πολλές ακόμη", αναφέρει το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, για τον θάνατο του αγαπημένου τραγουδοποιού και συνθέτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Τμήμα Πολιτισμού του κόμματος, συμμετέχουν στο πένθος για τον χαμό αυτού του "σπουδαίου καλλιτέχνη, του ευγενικού και τρυφερού ανθρώπου που υπήρξε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης" και εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στη σύζυγό του Άννα Βαγενά, τις κόρες του και τους οικείους του.

"Ο Λουκιανός της Βουλιαγμένης, του Λυκαβηττού, των θερινών σινεμά, της Φωκίωνος Νέγρη, των κακών παιδιών, του Μικρού ήρωα, δεν είναι πια μαζί μας", αναφέρει και τονίζει πως "τα τραγούδια του όμως, θα μας συντροφεύουν πάντα στη νοσταλγία της νεότητας, στις γιορτές της συντροφικότητας".

Το Τμήμα Πολιτισμού επισημαίνει τους βασικότερους σταθμούς στην πορεία του Λουκιανού Κηλαηδόνη:

Γεννημένος το 1943 στην Κυψέλη, ο Λουκιανός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με τη μουσική και τα τραγούδια της θεατρικής παράστασης της Κωστούλας Μητροπούλου «Η πόλη μας». Από τότε θα ξεκινήσει μια καλλιτεχνική πορεία ως τραγουδοποιός, άλλοτε σε στίχους δικούς του και άλλοτε με σπουδαίους συνεργάτες (Ν. Γκάτσος, Γ. Νεγρεπόντης). Θα γράψει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο (συνεργάζεται για 10 χρόνια με το Ελεύθερο Θέατρο - Ελεύθερη Σκηνή και αργότερα με το Θεσσαλικό, γράφει μουσική για τους «Κυνηγούς» και τον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, για τον «Ελευθέριο Βενιζέλο» του Παντελή Βούλγαρη, για τους «Αθηναίους» του Βασίλη Αλεξάκη), ακόμη και μουσική για μια υποθετική ταινία νουάρ, το «Media luz».

Παιδί της πόλης και εκπρόσωπος μιας γενιάς που έζησε την ερωτική απελευθέρωση, που αντιστάθηκε κατά την διάρκεια της δικτατορίας και γιόρτασε τη μεταπολίτευση, ο Λουκιανός θα μένει πάντα στη μνήμη μας για τις μεγάλες συναυλίες του, με πρώτο το περίφημο «Πάρτι στη Βουλιαγμένη» του 1983, που δίκαια χαρακτηρίστηκε το «ελληνικό Γούντστοκ».

Πρωτοπόρος για την εποχή του, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης φέρνει μια εντελώς νέα αντίληψη για τις συναυλίες, εγκαταλείποντας τα γήπεδα και τις θεατρικές σκηνές για χάρη πιο φυσικών χώρων, εμπλουτίζοντάς τες με θεατρικά και εικαστικά στοιχεία, μετατρέποντάς τες σε αληθινές γιορτές του «μαζί», της ξένοιαστης, αλλά και νοσταλγικής και μελαγχολικής αστικής ζωής.