Ιχυρή παρέμβαση μια ημέρα πριν ανοίξει η αυλαία του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης πραγματοποιεί ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Παύλος Γερουλάνος, μέσω συνέντευξής του στα Παραπολιτικά και τον δημοσιογράφο Γιώργο Κατσίγιαννη. 

Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι «η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, έχει επιλέξει μια διαφορετική πορεία» προσθέτοντας ότι «αντί να επικαιροποιήσει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και να φέρει πρόσωπα στο προσκήνιο που μπορούν να μας εκπροσωπήσουν έχει επιλέξει να ασχολείται και αυτή με επικοινωνιακά τερτίπια λες και αν αλλάξει το όνομα θα κρύψουμε την πολιτική μας ανεπάρκεια» και προσθέτει:

«Οι δε δημοκρατικές μας διαδικασίες  έχουν πάει περίπατο μετά την τελευταία Κεντρική Πολιτική Επιτροπή»

Αναφορικά με δημοσιεύματα που τον καταγράφουν ως «δελφίνο» και έτοιμο να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Γερουλάνος σημειώνει ότι «δεν είναι δημοσιεύματα. Το έχω πει και ο ίδιος ότι θα ήταν τιμή για μένα. Δεν είναι όμως φιλοδοξία μου να ανεβώ κι εγώ στην πολιτική πασαρέλα που έχουν στήσει στην Κεντροαριστερά και που κανέναν δεν εμπνέει. Άλλωστε θα ήμουν ανακόλουθος αν πίστευα ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με αλλαγές στα πρόσωπα διότι πάντα μιλάω για την ανάγκη να σταθούμε πρώτα δίπλα στον πολίτη με πολιτικές προτάσεις που και όραμα εκφράζουν και λύσεις δίνουν σε προβλήματα. Για την ώρα, έχω αφιερωθεί σε αυτό που θεωρώ πολιτική προτεραιότητα».

Στην ερώτηση αν η Φώφη Γεννηματά θα είναι αυτή που θα οδηγήσει την «παράταξη» στις επόμενες εθνικές εκλογές, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ πιστεύει «πως το συνέδριο δίνει μια καλή ευκαιρία στην Πρόεδρο να αλλάξει πορεία». 

«Να αντιληφθεί», όπως σημειώνει «ότι το πρόβλημα που έχουμε θα λυθεί αν εκφράσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία που σήμερα έχει φύγει σε άλλα κόμματα ή μένει σπίτι της και όχι απλά αν πείσουμε το Γιώργο, το Θανάση, το Σταύρο ή την Άννα να έρθουν μαζί μας» και συμπληρώνει:

«Να αφήσει δηλαδή την επικοινωνιακή διαχείριση της ενότητας του χώρου και να αφιερωθεί στη δημιουργία μιας πολιτικής πρότασης που θα εμπνεύσει τον κόσμο μας. Να εγκαταλείψει την αλλαγή του ονόματος και να αφιερωθεί στην πολιτική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ διότι χωρίς αυτό κάθε νέο εγχείρημα θα βολοδέρνει χωρίς πολιτικά και ιδεολογικά θεμέλια».

Σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι με τη διοργάνωση της Συνδιάσκεψης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ο κατακερματισμένος χώρος της Κεντροαριστεράς επουλώνει τις πληγές του διχασμού και αποκτά μια ενωτική δυναμική με όρους συντεταγμένης πορείας. Είναι τα πράγματα έτσι όπως προβάλλονται ή μήπως η όλη διαδικασία κινείται εκτός «κοινωνικού πεδίου» και απλώς έχουμε μια τεχνητή «συσπείρωση» σε επίπεδο ηγετικών φυσιογνωμιών του χώρου;

Ο σημερινός διχασμός των κομμάτων της Κεντροαριστεράς δεν αναφέρεται στην κοινωνία. Δηλαδή, όσοι ανήκουμε στο χώρο, όσοι πιστέψαμε στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα και στην υπόσχεση που έδωσε το ’81, ακόμη πιστεύουμε στις ίδιες αρχές και αξίες: καταρχήν στον Έλληνα και στη δυνατότητά μας να σταθούμε στα πόδια μας ακόμα και κάτω από τις δύσκολες σημερινές συνθήκες. Στο δικαίωμά μας να συμμετέχουμε στη Δημοκρατία και να συνδιαμορφώνουμε το μέλλον μας. Σε μια ισχυρή και δυναμική μεσαία τάξη που μπορεί να εγγυηθεί την πολιτική, κοινωνική και οικονομική πρόοδο της χώρας. Μοιραζόμαστε την αγωνία να στηρίξουμε κάθε Έλληνα που νιώθει ανασφάλεια με ένα Κράτος που λειτουργεί και μας βλέπει ως ίσους απέναντί του. Και όλοι μας συμμεριζόμαστε ότι για να βγούμε από την κρίση θα πρέπει οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας να απελευθερωθούν από τους βραχνάδες που σήμερα τις εγκλωβίζουν.

Επομένως ο χώρος έχει πρόβλημα εκπροσώπησης. Διότι, ενώ ως πολίτες που ανήκουμε στο χώρο πιστεύουμε στις ίδιες διαχρονικές αξίες, οι πολιτικές ηγεσίες του χώρου αδυνατούν να μεταφράσουν αυτές τις αξίες σε πρόταση που αφορά σήμερα την κοινωνία. Με αποτέλεσμα το κάθε στέλεχος του χώρου να οδεύει μόνο, μακριά από την κοινωνία, και αυτή του η πορεία να δίνει μια εικόνα διάσπασης. Μην πάτε μακριά. Δεν σας κάνει εντύπωση πως όταν κατά καιρούς διαπραγματεύονται τη συνεργασία τους τα πολιτικά μας στελέχη σπανίως μιλούν πολιτικά αλλά πάντα διαπραγματεύονται οργανωτικά; Πόσους εγώ και πόσους εσύ. Το να πιστεύουμε ότι αυτή η συζήτηση εκπροσωπεί τους πολίτες που κάποτε πίστεψαν σε ένα μεγάλο όραμα είναι σα να νομίζουμε ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη.

Σήμερα, η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι όσοι μοιραζόμαστε αυτές τις αξίες να ενώσουμε τις δυνάμεις μας κάτω από μια πρόταση που θα αναμετρηθεί με τα πραγματικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα, με πολιτικές δυνάμεις, εντός και εκτός Ελλάδας, που δεσμεύουν τη χώρα για δεκαετίες σε μια καταστροφική πορεία, και με τα Εθνικά θέματα που βρίσκονται σε κρίσιμη φάση.

Γιατί μέχρι σήμερα δεν τα έχουμε καταφέρει; Διότι κανένα κόμμα δεν έχει πείσει ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της διαχρονικής υπόσχεσης του ΠΑΣΟΚ. Κανένα κόμμα δεν έχει κάνει τη δουλειά που χρειάζεται για να μεταφράσει αυτές τις αρχές και τις αξίες σε θέσεις και προτάσεις που αφορούν την κοινωνία σήμερα. Όλες οι ηγεσίες προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι εκπροσωπούν το ΠΑΣΟΚ με επικοινωνιακά τερτίπια -ο Τσίπρας έφτασε να αλλάξει τη φωνή του- αλλά καμία δεν κάνει τη δουλειά που έχει ανάγκη η χώρα και ο χώρος.

Μπορεί να το κάνει αυτό η ΔΗΣΥ σήμερα;

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, βασικός πυλώνας συσπείρωσής μας ήταν το ΠΑΣΟΚ διότι, περισσότερο από άλλα κόμματα, έβαζε τον πολίτη στο επίκεντρο της πολιτικής του σκέψης, αγωνιζόταν να χτίσει μια ισχυρή μεσαία τάξη και ακολουθούσε δημοκρατικές διαδικασίες για να συμμετέχουμε όσοι πιστέψαμε σε αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που καταφέρνει ακόμα και σε δύσκολους καιρούς να ανανεώνει το προσωπικό του και να επικαιροποιεί τις αξίες του σε θέσεις και προτάσεις που αφορούσαν την κοινωνία. Έτσι κατάφερε να πείσει μετά τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκε το ’89, να ανανεωθεί μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου το ‘96 και να κερδίσει με τεράστια διαφορά τον «κραταιό» Καραμανλή το ‘09.

Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, έχει επιλέξει μια διαφορετική πορεία. Αντί να επικαιροποιήσει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και να φέρει πρόσωπα στο προσκήνιο που μπορούν να μας εκπροσωπήσουν έχει επιλέξει να ασχολείται και αυτή με επικοινωνιακά τερτίπια λες και αν αλλάξει το όνομα θα κρύψουμε την πολιτική μας ανεπάρκεια. Οι δε δημοκρατικές μας διαδικασίες έχουν πάει περίπατο μετά την τελευταία Κεντρική Πολιτική Επιτροπή. Βρίσκω την επιλογή ανορθόδοξη και μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη διότι δείχνει έλλειψη σεβασμού απέναντι στον Έλληνα και κόμμα που δεν σέβεται τον Έλληνα δεν έχει μέλλον. Ελπίζω ότι σε αυτήν τη συνδιάσκεψη η πορεία θα αντιστραφεί με την παρουσίαση του Σχεδίου Ελλάδα που θα καταθέσει η κα Γεννηματά.

Εσείς έχετε καταγραφεί στην «ανθρωπογεωγραφία» του ΠΑΣΟΚ ως «Παπανδρεϊκός». Εν τούτοις δεν τον ακολουθήσατε στο ΚΙΔΗΣΟ, μείνατε στο κόμμα επί προεδρίας Βενιζέλου και σήμερα στηρίζετε τη Φ. Γεννηματά παρά το γεγονός ότι διατηρείτε σε πολλές περιπτώσεις τις επιφυλάξεις σας για την πολιτική που ακολουθεί η Χαριλάου Τρικούπη. Χρησιμοποιώ την περίπτωση σας γιατί μέσα από αυτή καταδεικνύεται μια «κακώς εννοούμενη» νοοτροπία στο χώρο σας, που καταντά και κωμική. Ενώ όλοι είστε ΠΑΣΟΚ γιατί χρειάζεται να προσέλθετε στο διάλογο μιας «συνεργασίας» μεταξύ σας ως «εκφραστές» μιας άλλης «πολιτικής ή οργανωτικής» τάσης, ομάδας, κίνησης ή φορέα...;

Πίστεψα και πιστεύω στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα διότι είναι το μόνο κόμμα που κατάφερε να εκφράσει μια βαθύτατα ελληνική, ανθρωποκεντρική και σοσιαλιστική πολιτική πρόταση για τη χώρα. Μια πρόταση που εξηγεί και τι θέλουμε να πετύχουμε και πως θα το πετύχουμε ως κοινωνία. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με το πως αυτή η πρόταση εκφράστηκε στα 43 χρόνια της ιστορίας του αλλά δεν μπορεί κανείς να μου δείξει άλλη πρόταση που να την πλησιάζει σε αξία πολιτικού περιεχομένου. Άρα ότι κάνουμε στο ΠΑΣΟΚ χτίζεται πάνω σε γερά θεμέλια. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε.

Χωρίς αμφιβολία έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε για να πείσουμε ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι πιστό σε αυτή την πρόταση και ότι μπορεί να την επικαιροποιήσει για τις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας. Πολλή δουλειά για να πείσουμε ότι απέναντι στα σημερινά προβλήματα της χώρας έχουμε ένα όραμα το οποίο μπορεί να δώσει ελπίδα στον Έλληνα. Πολλή δουλειά για να αναδείξουμε το πολιτικό προσωπικό που θα πείσει γι’ αυτό τον Έλληνα. Και πολλή δουλειά για να πείσουμε ότι είμαστε ένα κόμμα ανοιχτό που αναζητεί τη συμμετοχή κάθε πολίτη που πιστεύει σ’ εμάς. Με άλλα λόγια, πρέπει να δουλέψουμε πολύ για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να σταθεί δίπλα στην ελληνική κοινωνία και να εκπροσωπήσει τις ελπίδες της, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν το κλείσουμε και το πούμε κάτι άλλο θα αποφύγουμε τη δουλειά που έχουμε μπροστά μας. Η νοοτροπία που λέει «αν κάτι δεν δουλεύει, πέτα το» είναι σπάταλη και ανώριμη. Άλλωστε, ο Έλληνας δεν έχει την επιλογή να φύγει από τα προβλήματά του. Εμείς γιατί πιστεύουμε ότι την έχουμε;

Κατά τη γνώμη σας ποια είναι τα πιο ορθά οργανωτικά βήματα που πρέπει να γίνουν μέχρι τις εκλογές;

Σήμερα δεν υπάρχει το ΠΑΣΟΚ που έδωσε ελπίδα σε τόσο κόσμο για τόσα χρόνια. Άρα πρώτη μας προτεραιότητα είναι να φτιάξουμε τα του οίκου μας, να ξαναβρούμε το δρόμο μας. Να δώσουμε ένα νέο όραμα υψηλών προδιαγραφών στην ελληνική κοινωνία και να αναζητήσουμε μέσα στην κοινωνία τις λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Να δημιουργήσουμε, δηλαδή, τις συνθήκες για ένα πραγματικά δημοκρατικό και συμμετοχικό κόμμα που μπορεί να αγκαλιάσει την κοινωνία που σήμερα μας ψάχνει.

Οι λύσεις δεν έρχονται από πάνω. Έρχονται από την κοινωνία. Πάντα πίστευα σε αυτό. Ο Έλληνας δεν έχει χρόνο να περιμένει τα κόμματα και έχει αρχίσει να ψάχνει και να βρίσκει λύσεις στα προβλήματά του. Είναι πιο μπροστά από εμάς και αυτό πρέπει να μας γεμίζει ελπίδα. Ο ρόλος, όμως, ο δικός μας, ο ρόλος της πολιτικής είναι να φέρει αυτό τον κόσμο μαζί ώστε αντί να παλεύει ο καθένας μόνος του, να παλεύουμε όλοι μαζί. Και για να γίνει αυτό πρέπει η ηγεσία να έχει τα αυτιά της ανοιχτά ώστε να μπορεί να μετουσιώσει τη βούληση της κοινωνίας σε πολιτική πρόταση με αρχή, μέση και τέλος.

Γι’ αυτό πιστεύω βαθιά σε έναν ανοιχτό και συνεχή διάλογο. Ένα διάλογο ουσιαστικό και όχι προσχηματικό, που δείχνει το δρόμο στον οποίο είναι έτοιμη η κοινωνία να κινηθεί. Εκεί θα βρει κανείς τις λύσεις που σήμερα ψάχνουμε.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να εξεταστεί η εκλογή νέας ηγεσίας ή η Φώφη Γεννηματά θα είναι αυτή που θα οδηγήσει την «παράταξη» στις επόμενες εθνικές εκλογές?

Πιστεύω ότι το Συνέδριο δίνει μια καλή ευκαιρία στην Πρόεδρο να αλλάξει πορεία. Να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα που έχουμε θα λυθεί αν εκφράσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία που σήμερα έχει φύγει σε άλλα κόμματα ή μένει σπίτι της και όχι απλά αν πείσουμε το Γιώργο, το Θανάση, το Σταύρο ή την Άννα να έρθουν μαζί μας. Να αφήσει δηλαδή την επικοινωνιακή διαχείριση της ενότητας του χώρου και να αφιερωθεί στη δημιουργία μιας πολιτικής πρότασης που θα εμπνεύσει τον κόσμο μας. Να εγκαταλείψει την αλλαγή του ονόματος και να αφιερωθεί στην πολιτική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ διότι χωρίς αυτό κάθε νέο εγχείρημα θα βολοδέρνει χωρίς πολιτικά και ιδεολογικά θεμέλια.

Επίσης ένα ακόμη πρόβλημα που καλείται να ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι πως με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο παρουσιάζεται ως εν δυνάμει δεκανίκι είτε της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό γιατί συμβαίνει ακόμη και πως θα αντιμετωπιστεί;

Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς κ. Κατσίγιαννη, γιατί συμπεριφερόμαστε λες και ο Έλληνας ψηφοφόρος, ειδικά του Κέντρου, είναι πολίτης χωρίς καρδιά και πάθος; Γιατί του σερβίρουμε πολιτικές προτάσεις χωρίς γωνίες και αιχμές, το μέσο όρο ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά; Τι φοβόμαστε; Για εμένα ο ψηφοφόρος του Κέντρου είναι άνθρωπος με ισχυρή άποψη διότι δεν συμβιβάζεται ούτε με μέσους όρους, ούτε με ιδεοληψίες και αν θέλουμε να τον εκπροσωπήσουμε πρέπει να το κάνουμε με τις αιχμές που έχουν ανάγκη τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε. Μπορούμε σήμερα να μην έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση για το πως το Κράτος θα αποσυγκεντρώσει την ισχύ του; Να μην έχουμε πρόταση με αιχμές απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την αντιδημοκρατική γραφειοκρατία της και το πώς αυτή πρέπει επειγόντως να διορθωθεί; Μπορούμε να μη μιλάμε για το παγκόσμιο εμπόριο και την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου όταν μιλούν για αυτά τα θέματα ακόμη και δισεκατομμυριούχοι που ξέρουν ότι το πράγμα δεν πάει άλλο; Μπορούμε να μη μιλάμε για την ανισότητα και για το πως οι πολιτικές της άδικης φορολόγησης σκοτώνουν τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες με πρόσχημα να μοιάζουμε «σοβαροί»; Τι φοβόμαστε;

Άλλωστε, για να γίνουμε εμείς δεκανίκι πρέπει κάποιος άλλος να κουτσαίνει. Και όταν τα μεγάλα κόμματα κουτσαίνουν σημαίνει ότι δεν πείθουν, δεν εκπροσωπούν τον Έλληνα. Είναι σοβαρό όραμα να ελπίζουμε να στηρίξουμε όσους απέτυχαν να πείσουν τον Έλληνα; Πιστεύω πως όχι. Δικό μας όραμα θα πρέπει να είναι να σταθούμε και πάλι δίπλα στον Έλληνα με μια πρόταση που τον βάζει στο επίκεντρο της πολιτικής μας σκέψεις και χτίζει προοπτική για την κοινωνία. Τότε, ούτε θα γίνουμε δεκανίκι κανενός ούτε θα χρειαζόμαστε κανέναν άλλο να γίνει το δικό μας.

Κατά καιρούς έχουν υπάρξει δημοσιεύματα που σας καταγράφουν ως «δελφίνο» και έτοιμο να διεκδικήσετε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Σας ενδιαφέρει να προσφέρετε από ένα άλλο πόστο στο μέλλον ή αυτή την στιγμή προτεραιότητά σας είναι η εκλογή σας στην Α’ Αθηνών;

Δεν είναι δημοσιεύματα. Το έχω πει και ο ίδιος ότι θα ήταν τιμή για μένα. Δεν είναι όμως φιλοδοξία μου να ανεβώ κι εγώ στην πολιτική πασαρέλα που έχουν στήσει στην Κεντροαριστερά και που κανέναν δεν εμπνέει. Άλλωστε θα ήμουν ανακόλουθος αν πίστευα ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με αλλαγές στα πρόσωπα διότι πάντα μιλάω για την ανάγκη να σταθούμε πρώτα δίπλα στον πολίτη με πολιτικές προτάσεις που και όραμα εκφράζουν και λύσεις δίνουν σε προβλήματα. Για την ώρα, έχω αφιερωθεί σε αυτό που θεωρώ πολιτική προτεραιότητα.