«Στο άκουσμα της απώλειας του Παύλου Μαρινάκη κυριαρχεί στη μία όχθη η θλίψη και η σιωπή των στιγμών κι όταν περνάς στην άλλη τότε ξεχειλίζει το ποτάμι των αναμνήσεων» αναφέρει ξεκινώντας τη δήλωσή του για το χαμό του δικηγόρου και πρώην προέδρου της ΝΟΔΕ ΝΔ Αχαΐας, ο επικεφαλής του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Νίκος Νικολόπουλος.

Και συνεχίζει: «Ο αγαπητός μου και πληθωρικός Παύλος φρόντισε στην μακρά επιστημονική, οικογενειακή, κοινωνική, πολιτική, αντιστασιακή, πολιτιστική και αθλητική διαδρομή του να καταγραφεί ως μια εξέχουσα φυσιογνωμία με πολυσχιδή προσφορά στην κοινωνία. Προσωπικότητες σαν τον εκλιπόντα σπανίζουν και τίποτα λεκτικά δεν είναι υπερβολή, όταν εξαίρεται η μακρά πολυκύμαντη, αξιοπρεπέστατη και γόνιμη διαδρομή του.

Ευτύχησα να συμπορευτώ με τον αξιολάτρευτο Παύλο. Συμφωνούσαμε σε πολλά. Διαφωνήσαμε στα λίγα, αλλά και τότε δεν εξέλιπε ο θαυμασμός μου για τη συνέπεια των λόγων του ανδρός. Είναι μοναδικά τα αποτυπώματα που αφήνει. Σαν νομικός διέπρεψε, με την ευρυμάθεια, την οξυδέρκεια, την ευπρέπεια, και την πειθώ την επιχειρημάτων του. Ως πολιτικός υπηρέτησε το μέτρο, τη σύνεση, τη σύνθεση και τον φιλελευθερισμό με παροιμιώδη συνέπεια και με παράσημο την καθοριστική συμβολή του στην εθνική αντίσταση, κατά του ξένου κατακτητή.

Προσέδωσε κύρος στο αξίωμα του Προέδρου της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΝΔ Αχαίας, την εποχή που συνέπεσε να είμαι Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας, ενώ ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας άφησε παρακαταθήκες ήθους, δημοκρατικότητας και πολιτικού πολιτισμού. Έφυγε, ένας ξεχωριστός και πολυτάλαντος συμπολίτης, που του άρεσε να ταξιδεύει στους ανοικτούς ορίζοντες της σκέψης και της αναζήτησης του καινούργιου. Η συγγραφική ήταν μια από τις σπουδαιότερες πτυχές της πολυσύνθετης προσωπικότητας του και οι ταξιδιωτικές, ιδίως, περιγραφές του ένας συναρπαστικός οδηγός πλεύσης στους ωκεανούς της μάθησης και της αυτογνωσίας.

Ο αξιαγάπητος και αξιοσέβαστος Παύλος με θεωρούσε πνευματικό του παιδί και διατράνωνε δημοσίως και ποικιλοτρόπως την ξεχωριστή σχέση μας. Είμαι, λοιπόν, παντοτινά υπόχρεος και ευγνώμων για την τιμή που δημοσίως μου περιποιούσε. Αυτές οι λίγες σκέψεις αποτελούν το δικό μου κατευόδιο στον φίλο Παύλο Μαρινάκη, λίγο πριν το τελευταίο του ταξίδι, που θεωρώ βέβαιο ότι κι αυτό θα το περιγράψει με την «γλώσσα» της ψυχής του, κατά τον ομορφότερο τρόπο, στους ουρανούς της αιώνιας γαλήνης.

Τέλος, απευθύνω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του, που τόσο υπερήφανη είναι για τον αλησμόνητο Παύλο, γιατί είχε πλοηγό της τη σοφία, την πραότητα και το ήθος του».

Αριστερά ο Νίκος Νικολόπουλος και δεξιά ο εκλιπών Παύλος Μαρινάκης