Επιμένει στο ότι η Eldorado πρέπει να φύγει από την χώρα μας ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης, του οποίου η πρώτη αντίδραση για την αναστολή των επενδύσεων της εταιρείας ήταν το «Στάσου! Μύγδαλα! Πού πας ελντοράντο?!», που έγραψε στη σελίδα του στο Facebook. Στο νέο του άρθρο, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα η οποία απηχεί τις απόψεις της των «53», της αντιπολιτευτικής εσωκομματικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορεί την Eldorado πως «δεν επιθυμεί να παίξει το παιχνίδι με τους όρους που το ελληνικό κράτος ορίζει και οι ευρωπαϊκές οδηγίες υποχρεώνουν».  

Ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Καραγιαννίδη:

Χρυσές Δουλειές

Στο δάσος του Καρά Ντερέ, όπως ξέρουν οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, υπάρχουν αποδεδειγμένα σημαντικές ποσότητες ουρανίου έπειτα από επιτόπιες μελέτες του ΙΓΜΕ εδώ και αρκετά χρόνια. Στο Αρχοντοβούνι και στο Πτερωτό οι ποσότητες αυτές είναι σημαντικές κι εκμεταλλεύσιμες. Για τον Μητσοτάκη και τους ακόλουθους της σκέψης του, για τους 10 αρχηγούς του Ακραίου Κέντρου, για τους «δημοσιογράφους» που είναι πρόθυμοι να πληρωθούν για να λοιδορούν, για την ηγεσία του ΚΚΕ, για το φάντασμα που υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί τους εργαζόμενους (ΓΣΕΕ) αυτές οι πληροφορίες θα τους οδηγούσαν στο ερώτημα: «Μα καλά, γιατί δεν εξορύσσουμε αυτόν τον θησαυρό»;  

Κι εδώ είναι το σημείο που εκκινεί η χαοτική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων που θέλουν να ζουν σε αρμονία με τη φύση και να τη σέβονται, με τους ανθρώπους που βλέπουν στα δέντρα, αντί για φύλλα, κρεμασμένα χρήματα και εργατικά κινήματα.  Τα ένα εκατομμύριο εφτακόσιες χιλιάδες στρέμματα δάσους δεν είναι ένας πλούτος που πρέπει να προστατευτεί και να συνεχίσει να ζει. Είναι ένα φυσικό εμπόδιο που πρέπει να καταστραφεί  για να φτάσει ο τεχνολογικός «πολιτισμός» στον δικό του θησαυρό, το ουράνιο. Ακόμα και στο ψυχρό οικονομικό περιβάλλον που μετρά κόστη και οφέλη μια τέτοια παρέμβαση έχει απολύτως αρνητικό ισοζύγιο. Παρόλα αυτά, η «ανάπτυξη» πάνω απ΄ολα δεν μπορεί να κολλά σε τέτοιες λεπτομέρειες.  

Η περίπτωση του ουρανίου στη Δράμα είναι περίπου αντίστοιχη του χρυσού στη Χαλκιδική γι΄αυτό και ξεκίνησα με αυτό το παράδειγμα. Η Χαλκιδική είναι ένας ευλογημένος τόπος.  Έχει πλούσια φύση σε στεριά και θάλασσα και ταυτόχρονα την ατυχία να κρύβει στα σωθικά της όλα αύτα τα «πολύτιμα» μεταλλεύματα για τον καπιταλισμό. Η Eldorado Gold σήμερα, αλλά κι άλλες εταιρείες στο παρελθόν, θεωρούν πως οι νομοθεσίες -ευρωπαϊκές και ελληνικές – υπάρχουν για τους άλλους, όχι για την ίδια. Η εταιρεία που δεν τολμά να ανοίξει ορυχεία χρυσού στον Καναδά και αποσύρεται από άλλες χώρες που είχε ορυχεία, θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μπανανία και οι προσφερόμενοι -με το αζημίωτο- κόλακες είναι ικανοί να υπερσκελίσουν νόμους, κυβερνήσεις, κινήματα και απλούς ανθρώπους.  

Ας σταθούμε όμως λίγο στην προπαγάνδα που αυτές τις μέρες θύμησε την εποχή του δημοψηφίσματος. Με καθοδηγητή τον ΣΚΑΪ του Αλαφούζου, γνωστού άλλωστε εφοπλιστή για τα περιβαλλοντικά ατυχήματα των πλοίων του, ένας εσμός πολιτικών και δημοσιογράφων εξαπέλυσαν έναν πόλεμο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας που αξίζει επιστημονικής μελέτης. Με όπλο τους τη δημόσια συχνότητα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικά έδωσαν ρεσιτάλ μονοθεματικής, μονόπλευρης ενημέρωσης με τα γνωστά επιχειρήματα περί διόγκωσης της ανεργίας.  

Να θυμίσω στους οδυρόμενους μερικές επιχειρήσεις για τις οποίες δεν χαλάλισαν ούτε ένα δευτερόλεπτο δημοσιότητας: Coca Cola με δεκάδες απολύσεις, Καρυπίδης, Μετρόπολις, ΔΟΛ, Αλτερ και φυσικά τα δικά τους κανάλια/εφημερίδες/ραδιόφωνα/ περιοδικά που με εκβιασμούς και εκφοβισμούς άλλαξαν συμβάσεις και απέλυσαν δεκάδες εργαζόμενους για να «μικρύνουν» το κόστος του παραγόμενου προϊόντος τους.   Στις απαντήσεις και στα αιτήματα του αρμόδιου υπουργείου που ζητά να τηρηθούν οι συμφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών η ενημέρωση τύπου ΣΚΑΪ παραμένει τυφλή και κωφή.  

Το ερώτημα προς τους αγωνιστές της υπεράσπισης της Eldorado είναι ένα: θα πίνατε νερό από την περιοχή; Για τους πολιτικούς σχηματισμούς που αγωνίζονται για τις επενδύσεις και τους εργαζόμενους τα ερωτήματα είναι περισσότερα.  

Πρέπει η εταιρεία να τηρήσει την κείμενη νομοθεσία και τις ευρωπαϊκες οδηγίες που αφορούν την εξόρυξη και την επεξεργασία των ορυκτών; Πρέπει η εταιρεία να τηρήσει την συμφωνία που έχει υπογράψει; Μπορεί μια εταιρεία να απειλεί και να εκβιάζει μια κυβέρνηση με απολύσεις εργαζομένων εάν η κυβέρνηση δε παραβλέπει τις συνεχείς παρανομίες της; Μπορεί μια κυβέρνηση να έχει «ελαστική» συνείδηση και συμπεριφορά προς μια εταιρεία που θεωρεί πως το συμφέρον της βρίσκεται πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο στη χώρα; Μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η εταιρεία προτείνει μια διαδικασία επεξεργασίας για τον χρυσό που δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά και που τα ημιβιομηχανικά πειράματα που της ζητήθηκαν να κάνει στη περιοχή, η Eldorado τα πραγματοποίησε στη Φιλανδία με αργεντίνικα χώματα;  

Το εξωφρενικότερο όλων των παραπάνω είναι πως η Eldorado προτείνει στο επενδυτικό της σχέδιο ως εναλλακτική μέθοδο, εάν αποτύχει η προαναφερόμενη, την επεξεργασία με κυάνιο που έχει απορριφθεί από το ΣτΕ μόλις πριν λίγα χρόνια.  

Τούτων δοθέντων, εφόσον η Eldorado δεν επιθυμεί να παίξει το παιχνίδι με τους όρους που το ελληνικό κράτος ορίζει και οι ευρωπαϊκές οδηγίες υποχρεώνουν, να πάει στο καλό. Στα καναδέζικα δάση κατά προτίμηση, να κόψει εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα, να μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα, να χρησιμοποιήσει τόνους εκρηκτικών υλών και τόνους κυανίου, να πληρώσει εκατομμύρια σε πρόθυμους και να βγάλει τα κέρδη που απαιτούνται για να πληρώνονται τα διευθυντικά της στελέχη.  

Εδώ δεν θα μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε.  

Χρήστος Καραγιαννίδης