Πρώτα η καρέκλα για τους ΑΝΕΛ – κι ευτυχώς, εν προκειμένω
Ο στόχος του κλονισμού της κυβέρνησης είναι θεμιτός στον πολιτικό στίβο, όχι όμως όταν το τίμημα πληρώνουν ευπαθείς ομάδες.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας: οι ΑΝΕΛ δεν έπαθαν κάποια κρίση «δικαιωματισμού» επιλέγοντας να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Εκεί τους ώθησε η νέα στρατηγική της αντιπολίτευσης, την οποία εξέφρασε ρητά και ο Γιώργος Αμυράς εκ μέρους του Ποταμιού, δηλώνοντας ότι οι βουλευτές του κόμματός του θα υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο μόνο αν το υποστηρίξει η κυβερνητική πλειοψηφία.
Η αντιπολιτευτική στρατηγική βγάζει νόημα. Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι έχουν αποφασίσει να σταματήσουν να είναι αυτοί που θα επιτρέπουν στη συγκυβέρνηση να διαιωνίζεται ανέξοδα, με τον μικρό εταίρο να συντηρεί χωρίς κόστος τα ποσοστά του, απευθυνόμενος σε ένα κοινό με συντηρητικές έως ακροδεξιές αξίες.
Άλλωστε, δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι το κόμμα με τα μέλη που έχουν εκφράσει κατά καιρούς σκληρές ομοφοβικές και τρανσφοβικές θέσεις, επέλεξε ξαφνικά να σκεφτεί τη θεσμική περιθωριοποίηση που υφίστανται τα διεμφυλικά άτομα. Είναι το κόμμα που φιλοξενούσε βουλευτές που ξεστόμιζαν «την Ευρώπη των πουσταριών» (που κόντεψε να οδηγήσει σε διπλωματικό επεισόδιο με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου) και συνεχίζει να φιλοξενεί τον Δημήτρη Καμμένο ο οποίος εγκαλούσε μέσω twitter «τα ξεφτιλισμένα γκέι παρέιντ». Είναι επίσης το κόμμα του Κώστα Κατσίκη που αναρωτιόταν από το βήμα της Βουλής τον περασμένο Δεκέμβριο, κατά την ψήφιση της ευρωπαϊκής οδηγίας για την ίση μεταχείριση προσώπων αν «μπορεί ένας τρανσέξουαλ να είναι παιδαγωγός» και αν «μπορεί ένας γκέι να είναι μπέιμπισίτερ;».\
Η αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να μην επιτρέψει να επαναληφθούν ανάλογα σκηνικά, αφήνοντας το ασυμβίβαστο της συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους τουλάχιστον σκληρά συντηρητικούς ΑΝΕΛ να ξεδιπλωθεί ελεύθερα. Στην περίπτωση του παρόντος νομοσχεδίου, φαίνεται καθαρά ότι ο κυβερνητικός εταίρος θα διασφαλίσει πρώτα την ακεραιότητα της κυβέρνησης και μετά θα διατηρήσει την ακροδεξιάς υφής ρητορική με την οποία συσπειρώνει τους ψηφοφόρους του.
Είναι προφανώς καλό ότι αυτό το «στρίμωγμα» θα εξαφανίσει ή θα κάνει πιο αραιή στη δημόσια σφαίρα τη ρατσιστική, ομοφοβική, τρανσφοβική, ισλαμοφοβική και αντισημιτική ρητορική που χαρακτηρίζει αρκετές ιδεολογικές τοποθετήσεις μελών των ΑΝΕΛ εντός κι εκτός του κοινοβουλίου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κι η στάση της αντιπολίτευσης είναι ορθή: στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελεί μία επικίνδυνη μπλόφα εις βάρος των διεμφυλικών ατόμων, εναντίον των οποίων έχουν πληθύνει τα περιστατικά βίας τα τελευταία χρόνια, ενώ η κείμενη νομοθεσία υστερεί σημαντικά σε σχέση με τα διεθνή δεδομένα. Ο στόχος του κλονισμού της κυβέρνησης είναι θεμιτός στον πολιτικό στίβο, όχι όμως όταν το τίμημα θα πληρώσουν ευπαθείς ομάδες – τις οποίες ήδη επιλέγουν να αφήσουν απροστάτευτες το ΚΚΕ και η Ένωση Κεντρώων, καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο.