Στην εκτενή έκθεση με την οποία η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ενέκρινε το σύστημα του ηλεκτρονικού εισιτηρίου του ΟΑΣΑ, ο οργανισμός φαίνεται να έχει φροντίσει πλέον για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των επιβατών.

Στην πρώτη, απορριφθείσα έκθεση που κατέθεσε στην Ανεξάρτητη Αρχή ο ΟΑΣΑ, το πλαίσιο προστασίας των προσωπικών δεδομένων ήταν –σκόπιμα ή από αβλεψία- ασαφές. Τα δεδομένα των επιβατών θα μπορούσαν κάλλιστα να αλιευθούν και να τεθούν υπό οποιαδήποτε χρήση: από στοχευμένες διαφημίσεις μέχρι τη συγκομιδή και την επεξεργασία τους από υπηρεσίες ασφαλείας, καταστρατηγώντας βασικές ελευθερίες, όπως αυτή του δικαιώματος στην ελεύθερη, ανώνυμη μετακίνηση, η οποία προστατεύεται ευρωπαϊκά και σε σχετική έκθεση της Κομισιόν, θεωρείται «ικανή να υπονομεύσει την αποδοχή του συστήματος από τους καταναλωτές».

Είναι εύκολο να υποστηρίξει κανείς την ένσταση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Η δυνατότητα «φακελώματος» από μία απλή διαδρομή με το λεωφορείο θα έβρισκε οποιονδήποτε αντίθετο, καθώς αποτελεί κίνδυνο τον οποίο δυνητικά διατρέχει ο οποιοσδήποτε.

Άραγε πόσο διαφορετικό έργο απ’ αυτό της συμμόρφωσης στους νόμους και του περιορισμού της όποιας ασυδοσίας –αλλά για ζητήματα που δεν φαίνονται τόσο «κοντινά» εκ πρώτης όψεως - επιτελούν όργανα όπως το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο που βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών στο ζήτημα του Ελληνικού;