To χρέος καθώς και η επόμενη μέρα των μνημονίων βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη των θεμάτων που απασχολούν το κυβερνητικό επιτελείο, καθώς όλα δείχνουν ότι η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς σοβαρά προβλήματα.  

Στις συσκέψεις που γίνονται στο Μέγαρο Μαξίμου όλα τα σενάρια μπαίνουν στο τραπέζι, καθώς υπάρχει ανησυχία για το πώς θα φτάσει η κυβέρνηση μέχρι το καλοκαίρι.  

Η ρύθμιση του μεσοπρόθεσμου χρέους θα είναι ο νέος «αγώνας δρόμου» που έχει να δώσει ο Αλέξης Τσίπρας με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, δεδομένου ότι για άλλη μια φορά θα πρέπει να γεφυρώσουν τις διαφορετικές οπτικές που υπάρχουν για το θέμα του χρέους. «Η Ελλάδα πρέπει να ολοκληρώσει το υπάρχον πρόγραμμα προτού γίνει η παραμικρή ελάφρυνση στο υπέρογκο χρέος της», δήλωσε ο νέος πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ υποστήριξε ότι αν δεν υπάρξει ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το Ταμείο δεν θα ενεργοποιήσει το «επί της αρχής» πρόγραμμά του με την Ελλάδα.  

Αυτό που φοβάται η κυβέρνηση είναι μια νέα χρονοβόρα αντιπαράθεση ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον, τη στιγμή μάλιστα που η πολιτική κατάσταση στη Γερμανία παραμείνει ρευστή. Ακόμα, η «καθαρή έξοδος» θεωρείται το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση, δεδομένου ότι το Μαξίμου δεν επιθυμεί ένα νέο πρόγραμμα στήριξης. Αν αποκλειστεί το ενδεχόμενο ένταξης σε προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης, πιθανό θεωρείται να εξασφαλιστούν άλλου τύπου εγγυήσεις για την έξοδο στις αγορές.  

Εντωμεταξύ χθες είδαν το φως της δημοσιότητας αποσπάσματα από την επιστολή των 28 σελίδων μέσα στις οποίες καταγράφονται οι σκέψεις και οι διαφωνίες για  την πολιτική της κυβέρνησης των μελών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή της ομάδας των «53».  

Στο κείμενο γίνονται αναφορές στους πλειστηριασμούς και στην προστασία της πρώτης κατοικίας, στο προσφυγικό αλλά και την Εκκλησία. «Αρνητικό παράδειγμα είναι η αμηχανία μπροστά στις απαιτήσεις της ηγεσίας της Εκκλησίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, η κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική στο θέμα του χωρισμού κράτους - Εκκλησίας και έχει ανεχτεί από την ηγεσία της Εκκλησίας να παρεμβαίνει ακόμα και στο ποιος θα είναι ο αρμόδιος υπουργός».  

Ειδική μνεία γίνεται στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και για πρώτη φορά μπαίνει υπό αμφισβήτηση η κυβερνητική συνεργασία. «Η υποχρεωτική και σε ορισμένες περιπτώσεις οδυνηρή συμμαχία με τους ΑΝΕΛ -και όσο αυτή θα διαρκέσει- δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για υπαναχωρήσεις σε κρίσιμα για τη φυσιογνωμία μας ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα πρέπει να αξιολογηθεί αυτή η συγκυβέρνηση που πολλές φορές μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα, που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών/θετικών μέτρων ή για να υιοθετηθούν συντηρητικές επιλογές» αναφέρεται χαρακτηριστικά.