Τέσσερα νέα δεδοµένα που έχουν προκύψει από τις αλλαγές των τάσεων στην ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι διαµορφώνουν ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό, διαφορετικό από αυτό που θα ήθελε ο Αλέξης Τσίπρας.

Το πρώτο δεδοµένο είναι ότι τα µικρά κόµµατα, τα οποία θα µπορούσαν να αποτελέσουν εν δυνάµει συµµάχους σε όποιο κυβερνητικό σχήµα για την εξασφάλιση από αυτό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, βαίνουν προς εκλογική εξαφάνιση, όπως προκύπτει από σειρά δηµοσκοπήσεων.

Το δεύτερο δεδοµένο είναι ότι ο κ. Τσίπρας κινδυνεύει να δει ακόµα και αυτοδύναµη τη Νέα ∆ηµοκρατία, καθώς αυξάνονται τα κόµµατα τα οποία, καθ' όλες τις ενδείξεις, θα µείνουν εκτός Βουλής. Και είναι γνωστό ότι όσο αυξάνεται το ποσοστό των κοµµάτων που δεν κατορθώνουν να µπουν στη Βουλή τόσο µειώνεται και το ποσοστό που χρειάζεται το πρώτο κόµµα για την αυτοδυναµία.

Το τρίτο δεδοµένο, βεβαίως, είναι η καταγραφόµενη υψηλή αποχή, η οποία, όπως παρατηρούν δηµοσκόποι, προέρχεται από το κυβερνών κόµµα.

Το τέταρτο δεδοµένο είναι ότι η καταγραφή στις δηµοσκοπήσεις ακόµα δύο αριστερών κοµµάτων, της Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κόβει επιπλέον ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ.  

ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Είναι αξιοσηµείωτο ότι, µε βάση τις έρευνες αυτές, ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει από 2,5% έως 3,6% από δύο κόµµατα που προέρχονται από τα σπλάχνα του, τη Λαϊκή Ενότητα και την Πλεύση Ελευθερίας, χωρίς να υπολογίζουµε τις απώλειες που υφίσταται από την αποχή και γενικώς την αδιευκρίνιστη ψήφο. Την ίδια ώρα, το ποσοστό της ∆ηµοκρατικής Συµπαράταξης -που µεταλλάσσεται σε Κίνηµα Αλλαγής- καταγράφεται σε πάνω από 8%. Παράλληλα, κόµµα «πασπαρτού» -όπως εθεωρείτο διαχρονικώς η Ένωση Κεντρώων- εµφανίζεται σήµερα πολύ δύσκολο να εισέλθει στη Βουλή.

Η διαρροή ψηφοφόρων του ερµηνεύεται ως εξής: Οι αστοί που ψήφισαν την Ένωση Κεντρώων είναι από αυτούς που θέλουν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Προτιµούν, εποµένως, για να µην πάει χαµένη η ψήφος τους, να «κλίνουν» προς τη Νέα ∆ηµοκρατία, καθώς ο αρχηγός της προέρχεται από κεντρογενή οικογένεια. Ή και προς τον νέο φορέα της κεντροαριστεράς, καθώς κάθε άλλο παρά πεπεισµένοι είναι ότι ο νέος εκπρόσωπός της µπορεί να είναι ο κ. Τσίπρας. Από την άλλη πλευρά -και παρά τα προηγούµενα «φλερτ»-, ο κ. Τσίπρας, λόγω της καθίζησης της Ένωσης Κεντρώων, χάνει και τη δυνατότητα µιας τέτοιας ενδεχόµενης συνεργασίας.  

 

ΟΙ ΑΝΕΛ

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τον σηµερινό σύµµαχο του ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, ο αρχηγός των οποίων µάλλον έχει πάρει το κόµµα στον λαιµό του. Ισχύει, δε, και στη συγκεκριµένη περίπτωση, όσον αφορά τους ψηφοφόρους του κόµµατος αυτού, ό,τι και µε την Ένωση Κεντρώων. Πρόκειται για δεξιούς ψηφοφόρους, προερχόµενους µάλιστα από τη Νέα ∆ηµοκρατία, οι οποίοι δεν κολακεύονται από τη συγκυβέρνηση, όπως ο αρχηγός των ΑΝΕΛ. Εποµένως, χάριν της µη χαµένης ψήφου, το πιθανότερο είναι ότι επιστρέφουν οι περισσότεροι από αυτούς στη Ν∆. Εξού και η πολύ πιθανή προοπτική να είναι οι ΑΝΕΛ εκτός Βουλής στις επόµενες εκλογές. Και ενώ όλα αυτά συµβαίνουν στον χώρο των µικρών κοµµάτων, το ενδιαφέρον εντοπίζεται στην αυξηµένη πιθανότητα µιας νεοδηµοκρατικής αυτοδυναµίας υπό την προϋπόθεση ότι (α) θα παραµείνουν τόσο χαµηλά και τα εκλογικά ποσοστά των µικρών κοµµάτων, όπως έχουν καταγραφεί σε σειρά δηµοσκοπήσεων, και (β) η Νέα ∆ηµοκρατία θα σταθεροποιηθεί σε ένα ποσοστό πάνω από 33%.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017