Με πόνο ψυχής, για μία ακόμη φορά, οι Κυβερνητικοί βουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) καλούνται να ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ενότητας.

Μεταξύ των άρθρων που ισοπεδώνουν εργαζόμενους και συνταξιούχους με επιπλέον μέτρα 2 δισ. ευρώ, η Κυβέρνηση τολμά (με τη σιωπή της ανώτατης ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος) να προχωρήσει στην ακύρωση του δικαιώματος της απεργίας.

Αυτή την πολιτική την εφαρμόζει με τέτοιο τρόπο που πραγματικά στραγγαλίζει τη δυνατότητα όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων να αποφασίζουν για απεργιακές κινητοποιήσεις.

Με το επιχείρημα της αυξημένης συμμετοχής των εργαζομένων στη λήψη απόφασης μιας απεργιακής κινητοποίησης, που θα μπορούσε κάποιος να συμφωνήσει, έντεχνα και ξεδιάντροπα καταργεί το δικαίωμα της απεργίας εν τη γενέσει του.

Σύμφωνα με το άρθρο 211 του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας αυξάνει το ποσοστό απαρτίας της Γενικής Συνέλευσης για προκήρυξη απεργίας, στην οποία θα πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον το 50% των εργαζομένων, με φυσική παρουσία, για τη λήψη της απόφασης.

Δηλαδή τα Πανελλαδικής εμβέλειας σωματεία θα πρέπει να μεταφέρουν χιλιάδες μέλη τους από όλη την επικράτεια στην έδρα του Σωματείου προκειμένου να συζητηθεί η όποια προοπτική κήρυξης απεργιακής κινητοποίησης.

Τέτοιου είδους διαδικασίες δεν προβλέπονται ούτε σε χώρες που το γεωγραφικό τους τμήμα εκτείνεται νότια της Σαχάρας (Υποσαχάρια Αφρική).

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ «ΕΝΟΤΗΤΑΣ»

Έχουμε τονίσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη θέση μας, όχι μόνο για τη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και τη βαρύτητα της απόφασης μίας απεργιακής κινητοποίησης.

Τα τελευταία χρόνια οι απεργιακές κινητοποιήσεις εκφυλίστηκαν τόσο από τη συχνότητα προκήρυξής τους όσο και από την έλλειψη πραγματικής ανάγκης στήριξής τους με αποτέλεσμα η συμμετοχή των εργαζόμενων να είναι σε φθίνουσα πορεία, αναφέρει η Ενότητα.

Για την εικόνα αυτή οι ευθύνες της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος είναι τεράστιες. Συνδικαλιστικά στελέχη έκαναν καριέρα ως «γνήσιοι» εκφραστές – προστάτες των εργαζομένων με «μπούκες» σε γραφεία διοικητών, προπηλακισμούς και τραμπουκισμούς βουλευτών (προπηλακισμοί βουλευτών της ΝΔ κατά την προσέλευσή τους σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής της ομάδας από τη ΔΑΚΕ).

Αυτά τα συνδικαλιστικά στελέχη, που όλως τυχαίως σήμερα είναι υπουργοί και βουλευτές της Κυβέρνησης, κατηγορούν αυτούς που τους κατηγορούσαν πριν το 2015!

Αυτή η πορεία απαξίωσης πρέπει να τελειώσει!

Η ανώτατη ιεραρχία του συνδικαλιστικού κινήματος είχε τη δυνατότητα (αφού το θέμα της απεργίας σερνόταν εδώ και ένα χρόνο) να βάλει τις δικές της προτάσεις με στόχο όχι μόνο τη διαφύλαξη του απεργιακού δικαιώματος αλλά κυρίως την απόκτηση βαρύτητας και της αποτελεσματικότητας μίας τέτοιας διαδικασίας.

Εμείς σε τέτοιες μεγάλες αποφάσεις θέλουμε δίπλα μας τους εργαζόμενους. Δεν μας φοβίζουν ποσοστά σύμφωνης γνώμης των εργαζομένων (είτε είναι 30%, είτε 40%, είτε 50%). Αντίθετα το επιδιώκουμε, αναφέρει η Ενότητα.

Μόνο έτσι θα αποκτήσει νόημα και περιεχόμενο μία απεργιακή κινητοποίηση. Στον τρόπο όμως προκήρυξής τους σύμφωνα με το νομοσχέδιο είμαστε κάθετα αντίθετοι.

Αν το ζητούμενο, όπως ξεδιάντροπα προπαγανδίζει η Κυβέρνηση, είναι η μαζική συμμετοχή και η πλειοψηφική έκφραση της πραγματικής βούλησης των εργαζομένων γιατί δεν υιοθετεί την πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που συμφωνούμε) για τη διευκόλυνση της λήψης απόφασης μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας;

Η Ενότητα έχει άποψη, έχει σχέδιο και πάνω από όλα τη βούληση για μία συνολική αλλαγή της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας που θα εκπροσωπεί πλέον τα πραγματικά επαγγελματικά συμφέροντα των εργαζομένων, αναφέρεται στην ανακοίνωση.