Τον τραγέλαφο του.. "αυτιστικού" κράτους που εξακολουθεί να ταλαιπωρεί και να βασανίζει τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και τις οικογένειές τους, αναδεικνύει διαρκώς με ερωτήσεις και κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του ο Νίκος Νικολόπουλος.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, αυτή τη φορά επαναφέρει στη Βουλή τα ζητήματα που αφορούν τα αυτιστικά παιδιά και με την θεσμική του ιδιότητα δυναμώνει τη «φωνή» του Συλλόγου γονέων, κηδεμόνων και φίλων ατόμων με ήπιες διαταραχές αυτιστικού φάσματος-Ασπεργκερ του νομού Χανίων, που έστειλε επιστολή στο υπουργείο Παιδείας, την οποία κοινοποίησε και στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.

Στην επιστολή, που αξίζει τον κόπο να διαβαστεί από όλους, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

«Γνωρίζετε ότι τα διαφορετικά παιδιά- παιδιά με αυτισμό - προκείμενου να διαγνωστούν απ' τις κρατικές δομές (αναπτυξιολογικά - παιδοψυχιατρικά κέντρα) δημοσίων νοσοκομείων χρειάζονται από 6 έως 18 μήνες αναμονή;

Για να αξιολογηθούν από τα ΚΕΔΔΥ (Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης Διάγνωσης Υποστήριξης) και να αποφασιστεί ποια είναι η κατάλληλη εκπαιδευτική δομή (ειδικό ή τυπικό σχολείο) που πρέπει να ακολουθήσουν και αν δικαιούνται ή όχι παράλληλης στήριξης χρειάζονται 6 έως 12 μήνες;
Υπολογίστε μόνοι σας τον χαμένο χρόνο!

Γνωρίζετε ότι υπάρχουν παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού και τα ΚΕΔΔΥ τους δίνουν 10-12 ώρες παράλληλης στήριξης, με τη λογική ότι αυτά τα παιδιά είναι, για παράδειγμα τις δύο από τις πέντε ημέρες της εβδομάδας αυτιστικά, ενώ τις υπόλοιπες όχι;

Γνωρίζετε ότι ξεκινώντας η σχολική χρονιά τα διαφορετικά παιδιά μας καλούνται να βρίσκονται στο σχολείο, σε τμήματα 25 μαθητών, με εκπαιδευτικούς που κανένας κρατικός φορέας δεν έχει φροντίσει να τους επιμορφώσει στα θέματα της διαφορετικότητας, ενώ οι δάσκαλοι και καθηγητές της παράλληλης στήριξης που έπρεπε να είναι δίπλα τους απ' τη πρώτη στιγμή, φθάνουν στα σχολεία με 2,3,4 ακόμη και 5 μήνες καθυστέρηση για 6,8,10 ή 12 ώρες εβδομαδιαίως;

Γνωρίζετε ότι, με την τελευταία εγκύκλιο που στείλατε στα σχολεία, με την οποία επιβάλετε να κάθεται δίπλα σε ένα παιδί με αυτισμό για κάθε διδακτική ώρα όποιος δάσκαλος απ' το προσωπικό του σχολείου έχει κενό, τα οποία χρειάζονται συγκεκριμένη ρουτίνα και σταθερά πρόσωπα αναφοράς δίπλα τους, αυτό το μέτρο εκτός από αναποτελεσματικό και αντιπαιδαγωγικό είναι και επικίνδυνο;

Γνωρίζετε ότι οικογένειες και εκπαιδευτικοί δεν έχουμε καμία βοήθεια, ενημέρωση και επιμόρφωση από δημόσιους φορείς και ότι εντελώς μόνοι μας παλεύουμε για τα διαφορετικά παιδιά μας μέσα στο σχολικό πλαίσιο;

Γνωρίζετε ότι τα διαφορετικά παιδιά-παιδιά με αυτισμό, χωρίς το δάσκαλο της παράλληλης στήριξης είναι ανυπεράσπιστα, καταδικασμένα στην αμάθεια, περιθωριοποιημένα, στοχοποιημένα, αποκλεισμένα, ευάλωτα στην ενδοσχολική βία και το ρατσισμό;

Και είναι βαθιά υποκριτικό να διοργανώνουν τα υπουργεία σας ημερίδες και σεμινάρια κατά της σχολικής βίας, του σχολικού εκφοβισμού και αποκλεισμού, όταν το σύστημα είναι αυτό που οδηγεί, μέσα από την ανεπάρκεια του τα διαφορετικά παιδιά στο περιθώριο και τη στοχοποίηση.».

Ο Νίκος Νικολόπουλος με τη σειρά του, απευθύνει το ευθύ και άμεσο ερώτημα στον υπουργό Υγείας για τα μέτρα που θα ληφθούν ώστε να μπορέσουν τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού να έχουν άμεση πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες διάγνωσης και αξιολόγησης, καθώς και πλήρη παράλληλη στήριξη από την έναρξη ως την λήξη του σχολικού έτους.