«Εκεί ψηλά στο Μέγαρο Μαξίμου, υψώσαμε το γαλανό πανί και κάναμε πρωθυπουργό ΔΑΠίτη τον Κώστα τον Καραμανλή», ήταν το σύνθημα που ακουγόταν σε κάθε γωνιά της χώρας και κυρίως από το πιο μαζικό κομμάτι της παράταξης που ήταν πάντα η ΔΑΠ και η ΟΝΝΕΔ. 

‘Ηταν 7 Μαρτίου του 2004 όταν η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις εκλογές και ο Κώστας Καραμανλής ανακηρύσσεται ο νεότερος Έλληνας πρωθυπουργός με ποσοστό 45,36% και το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου έρχεται δεύτερο, με ποσοστό 40,5%.

Ο Κώστας Καραμανλής αναδεικνύεται σε έναν ηγέτη που ενώνει την κεντροδεξιά παράταξη και επιτυγχάνει, με το πολιτικό του εκτόπισμα, τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Για τον κόσμο της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης – και όχι μόνο - στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή βλέπουν τον άνθρωπο που καταφέρνει μετά από 11 χρόνια να βγάλει την Ελλάδα από τον «βούρκο» της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που για μεγάλο κομμάτι του λαού είχε απαξιωθεί με σκάνδαλα και διαφθορά σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου. Δεν είναι τυχαίο το σύνθημα που ακούγεται απ’ άκρη σε άκρη της χώρας και δεν είναι άλλο απ’ το «επιτέλους κάθαρση».

Η Νέα Δημοκρατία δίνει στον ελληνικό λαό την ελπίδα για μια καλύτερη πορεία και αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας εξασφαλίζοντας άνετη πλειοψηφία με 165 έδρες στη Βουλή. Άνθρωποι που μέχρι την στιγμή εκείνη δεν είχαν ψηφίσει ποτέ στη ζωή τους Νέα Δημοκρατία, εμπιστεύονται τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή πράγμα που τον καθιστά τότε κυρίαρχο αρχηγό κόμματος και τον δημοφιλέστερο πολιτικό.

Τα πρωτοσέλιδα των ημερών εκείνων αποτυπώνουν πλήρως το κοινό αίσθημα χαρακτηρίζοντας τον Κώστα Καραμανλή «πανίσχυρο και ενωτικό» ενώ τονίζουν τον θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας, με τον Καραμανλή στο τιμόνι της χώρας και ένα ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στα χειρότερα του.

Στο πέρασμα των χρόνων δε μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει καταφέρει να εμπνεύσει ακόμα και νεολαίους που μπορεί να μη τον έχουν προλάβει καν στην ηγεσία της παράταξης.

Όλα αυτά βέβαια συνδέονται τόσο με τη μετέπειτα δικαίωση του για «σκάνδαλα» τύπου Βατοπέδι αλλά και για την γλώσσα αλήθειας που χρησιμοποίησε απέναντι στο «λεφτά υπάρχουν…» του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009.

Νέες και νέοι, σε συνέδρια, σε φοιτητικές εκλογές, σε εσωκομματικές διαδικασίες, σε γραφεία, επί πολλά χρόνια, «πορώνονται» στην κυριολεξία με ομιλίες του δημοφιλέστερου αρχηγού που δεν είναι άλλος από τον Κώστα Καραμανλή.

Δεν υπάρχει νεοδημοκράτης - οννεδίτης που στο άκουσμα των συνθημάτων «Εκεί ψηλά στο Μέγαρο Μαξίμου, υψώσαμε το γαλανό πανί και κάναμε πρωθυπουργό δαπίτη τον Κώστα τον Καραμανλή.», «Όλοι μαζί με τον Καραμανλή…», «Νάτος νάτος ο πρωθυπουργός…», «ΟΝΝΕΔ ΟΝΝΕΔ πρωτοπορία ζήτω η Νέα Δημοκρατία..», που να μη τα συνδυάσει στο μυαλό του με την αυθόρμητη έκφραση των Νεοδημοκρατών σε μία στιγμή που το κόμμα ήταν στην κορυφή. Φυσικά όλο αυτό το πιστώνεται προσωπικά ο Κώστας Καραμανλής.

Γενιές και γενιές ΔΑΠιτών και ΟΝΝΕΔιτών περίμεναν τον Κώστα Καραμανλή να τους δώσει αυτό που μόνος εκείνος κατάφερνε. Το πάθος για την παράταξη και την αγάπη για την πατρίδα. Ήταν ο αρχηγός που κατάφερνε να μιλάει στη γλώσσα τους. Στη γλώσσα του «αγνού» Δαπίτη και Οννεδίτη.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ανατριχιαστική ομιλία του στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ το 2007, στα Καμμένα Βούρλα, όπου είχε μιλήσει στη νεολαία με το ίδιο πάθος που είχε όποτε στεκόταν μπροστά τους.

«Είμαστε περήφανοι, πολύ περήφανοι για αυτούς τους αγώνες. Αυτοί είναι οι ισχυροί δεσμοί που ενώνουν το χτες με το σήμερα, που ενώνουν το σήμερα με το αύριο. Είναι η κληρονομιά που μας κάνει αισιόδοξους για το μέλλον της πατρίδας μας. Είναι ο πυρσός που περνά χέρι με χέρι, από γενιά σε γενιά.», ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο τότε πρωθυπουργός – με βραχνή φωνή- προκαλώντας κυριολεκτικά πανικό σε ένα ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο.

Για τους γνωρίζοντες, αυτό είναι και το «αποτύπωμα» του σε πολλές γενιές μετά την αρχηγία του στην παράταξη που ακόμη και σήμερα όταν θέλουν τόνωση του κομματικού τους φρονήματος ακούν τη συγκεκριμένη ομιλία.