Πυρά κατά της αστυνομίας αλλά και της κυβέρνησης για την αστυνομική καταστολή διαμαρτυριών όπως αυτές έξω από συμβολαιογραφεία για τους πλειστηριασμούς ασκεί η ομάδα των «53» του ΣΥΡΙΖΑ με κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα commonality.gr.  

Στο κείμενό τους μιλούν για εικόνες που «τις βλέπαμε διαρκώς σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου» περιλαμβάνοντας και την επίθεση των ΜΑΤ κατά αδιόριστων εκπαιδευτικών στις 5 Μαρτίου στο υπουργείο Παιδείας.  

«Όλα τα παραπάνω θέτουν σκληρά και σοβαρά ερωτήματα, και κυρίως το ερώτημα εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να περιοριστούν μέχρι οριστικής εξαφάνισης τα φαινόμενα καταστολής» γράφουν οι «53».  

Όπως λένε «ήδη έχουμε αργήσει, καθώς έχουν περάσει 3 χρόνια από την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης και το επίδικο παραμένει ανοιχτό». Καταλήγουν, δε, στο ότι «αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξουν οι πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την απόλυτη προστασία της κατοικίας των αδύναμων οφειλετών, μόνο έτσι θα πειστεί η κοινωνία.  

Ολόκληρο το κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα των «53» έχει ως εξής:  

Είναι πικρό, αλλά τις χθεσινές σκηνές στο κέντρο της Αθήνας τις έχουμε ξαναδεί ή μάλλον τις βλέπαμε διαρκώς, σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Και δεν είναι μόνο τα γεγονότα αδικαιολόγητης βίας της Τετάρτης 14/03/2018, έξω από το συμβολαιογραφείο της οδού Θεμιστοκλέους, αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα έξω από το υπουργείο Παιδείας της περασμένης εβδομάδας, όπου δάσκαλοι και δασκάλες, καθηγητές και καθηγήτριες, μόνιμοι, αναπληρωτές, αδιόριστοι, υπέστησαν την αδικαιολόγητη βία των ΜΑΤ, γεγονός που και σωστά στιγματίστηκε και από το ίδιο το υπουργείο Παιδείας.

Όλα τα παραπάνω θέτουν σκληρά και σοβαρά ερωτήματα, και κυρίως το ερώτημα εάν υπάρχει η πολιτική βούληση να περιοριστούν μέχρι οριστικής εξαφάνισης τα φαινόμενα καταστολής.

Γνωρίζουμε ότι σε πολιτικό επίπεδο η απάντηση είναι καταφατική, όμως αυτό δεν αρκεί, χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της ΕΛΑΣ (απαγόρευση χρήσης χημικών, υποχρεωτική χρήση διακριτικών στα όργανα). Εδώ οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ήδη έχουμε αργήσει, καθώς έχουν περάσει 3 χρόνια από την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης και το επίδικο παραμένει ανοιχτό. Είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι η κοινωνική διαμαρτυρία, ακόμα και όταν τα κίνητρά της είναι ασαφή, δεν αντιμετωπίζεται με ποινικοποίηση και καταστολή. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξουν οι πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την απόλυτη προστασία της κατοικίας των αδύναμων οφειλετών, μόνο έτσι θα πειστεί η κοινωνία.  

Υ.Γ.: Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτές οι απαράδεκτες εικόνες δεν θα επαναληφθούν στην αυριανή (σ.σ. σημερινή) κινητοποίηση των εκπαιδευτικών.