Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Βύρων Γ. Πολύδωρας, προέβη στην ακόλουθη δήλωση, σχετικά με το θέμα των κρατουμένων στις φυλακές Αδριανούπολης Ελλήνων στρατιωτικών:

Εμείς δεν απαγάγαμε κανέναν. Ούτε λοχία ούτε ανθυπολοχαγό, που περιπολούσαν στα σύνορα της πατρίδας τους για να τα φυλάξουν (και για λογαριασμό της Ευρώπης) από κάθε είδους παρείσακτο που φθάνει εκεί, στον Έβρο, από την Τουρκία.

Εμείς οκτώ ικέτες (στρατιωτικούς) δεχθήκαμε που κινδύνευαν από τυφλωμένους διώκτες, που δεν μπορούσαν από το φόβο τους ή την εκδικητική τους μανία να διακρίνουν τον αθώο από τον ένοχο. Και αυτοί οι ικέτες ήσαν και ένοιωθαν αθώοι. Κατέφυγαν στην Ελλάδα και ζήτησαν καταφύγιο σωτηρίας και έλεος. Ζήτησαν Άσυλο. Και η Ελληνική Δικαιοσύνη τους το παρέσχε, τηρώντας όλες τις εγγυήσεις για δίκαιη δίκη. Έτσι υπαγόρευε ο τρισχιλιετής πολιτισμός που διδάχθηκε από τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη και που έχει μεταγγισθεί σε όλα τα δίκαια και σε όλες τις νομικές διακηρύξεις όλου του πολιτισμένου κόσμου, από τον Χάρτη του ΟΗΕ μέχρι το Συμβούλιο της Ευρώπης και από τις Συμβάσεις της Γενεύης μέχρι την ΕΣΔΑ.

Δεν πρόκειται, συνεπώς, για όμοια πράγματα. Η εξομοίωση ή η ίση μεταχείριση ανομοίων (ανίσων) πραγμάτων είναι απλά μια ύπουλη και δόλια περίπτωση αδικίας. Που εκθέτει εκείνους που την επιχειρούν, προσποιούμενοι ότι δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά. Γι’ αυτό πρέπει (η εξομοίωση των ανομοίων) να απορριφθεί πάραυτα. Για να οδηγηθούν τα πράγματα στη μόνη δίκαιη λύση: Στην απελευθέρωση των παρανόμως κατακρατουμένων Ελλήνων.-