Στα όρια του πανικού πλέον εμφανίζεται να βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου για το ενδεχόμενο εκλογικό αποτέλεσμα σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά και τις νέες δημοσκοπήσεις, που παρουσιάζουν ακόμη πιο αυξημένη τη διαφορά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του κυβερνώντος κόμματος υπέρ της πρώτης.

Η δυσμενής αυτή προοπτική εξωθεί το Μαξίμου στην εκπόνηση σχεδίων που έχουν ως χρονικό ορόσημο-στόχο την Προεδρική εκλογή. Και ειδικότερα την παρεμπόδιση -όπως το 2015της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να εξαναγκαστεί η χώρα να πάει σε νέες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής, που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Τι ακριβώς προβλέπει το αριστερό σχέδιο; Εν πρώτοις, μια απεγνωσμένη προσπάθεια -χωρίς όμως επιτυχία, σύμφωνα με όλες τις ενδείξειςνα μικρύνει η χρονική απόσταση της κυβερνητικής θητείας με την ημερομηνία έναρξης των διαδικασιών εκλογής νέου Προέδρου, καθώς το 2020 λήγει η θητεία του κ. Παυλόπουλου. Βεβαίως, το θέμα της διατήρησης στην εξουσία της πλέον αποτυχημένης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης δεν είναι ακριβώς στο χέρι του Μαξίμου.

Κι αυτό διότι το πρωθυπουργικό επιτελείο θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ της πάση θυσία παραμονής στην εξουσία και της καλπάζουσας φθοράς που η παραμονή αυτή συνεπάγεται. Και που σε εκλογική προβολή εξασφαλίζει πλέον ποσοστά πολύ κάτω του 18%! Αλλωστε, είναι δεδομένη ήδη η δυσαρμονία μεταξύ του εκλογικού αποτελέσματος του Σεπτεμβρίου του 2015 και της λαϊκής βούλησης, καθώς ο λαός καταδικάζει σε όλα τα επίπεδα -όπως προκύπτει από τις συνεχείς δημοσκοπήσειςτα κυβερνητικά πεπραγμένα. Ακριβώς επειδή δεν μπορεί η κυβέρνηση να αντέξει την παραμονή στην εξουσία μέχρι εξάντλησης της τετραετίας, ώστε να είναι μικρό το χρονικό διάστημα μεταξύ της εκλογής στην εξουσία της Ν.Δ. και της Προεδρικής εκλογής που θα παρεμποδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε η Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μπορούσαν να καταστούν «γαλάζια παρένθεση», το βάρος πέφτει στην υπονόμευση της εκλογής Προέδρου, όπως το 2015.

Αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δεύτερο κόμμα -αξιωματική αντιπολίτευση-, τορπιλίσει την εκλογή αυτή, η χώρα συνταγματικώς οδηγείται σε κάλπες και βεβαίως σε ακυβερνησία. Για να ενισχύσει την προοπτική αυτή, το Μαξίμου βασίζεται στο δέλεαρ της απλής αναλογικής, που θα δώσει περισσότερες έδρες στα μικρότερα κόμματα, οπότε -κατά την εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑαυτά θα διευκολύνουν μια νέα εκλογική αναμέτρηση. Κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί αν δεν συναινέσουν στο να δώσουν την ψήφο τους για την εκλογή Προέδρου υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι οι ψήφοι τους θα επαρκούν μαζί με αυτές της Ν.Δ. να εκλεγεί νέος Πρόεδρος, χωρίς τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα μάλλον δύσκολο).

Ηδη το σημερινό πρωθυπουργικό γραφείο φαίνεται ότι παίρνει πλέον αποστάσεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε να έχει την επαρκή δικαιολογία να μη στηρίξει δεύτερη θητεία Παυλόπουλου αν και είναι βέβαιο ότι και αριστερό Πρόεδρο να πρότεινε η Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τον ψήφιζε, προκειμένου να υλοποιηθεί το κυβερνητικό σχέδιο περί αναγκαστικών εκλογών. Και αυτό έχει τη σημασία του, καθώς όλο αυτό το διάστημα από το Μαξίμου αφηνόταν να εννοηθεί ότι το «καραμανλικό» στρατόπεδο, από το οποίο προέρχεται ο κ. Παυλόπουλος, «έβαζε πλάτη στην κυβέρνηση».

Μια ανάλογη ερμηνεία περί «πολιτικής βοήθειας» άφηναν σκοπίμως διά των ΜΜΕ της επιρροής τους οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. να πλανάται και περί του ίδιου του Κώστα Καραμανλή, ενώ η αλήθεια είναι ότι η επί όλα αυτά τα χρόνια σιωπή του πρώην πρωθυπουργού ήταν µια συνεπής τακτική για να µην υπονοµεύσει µια εκλεγµένη από τον ελληνικό λαό κυβέρνηση, σε µια κρίσιµη µάλιστα περίοδο συνεχών διαπραγµατεύσεων µε τους δανειστές.  

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ  

Η εξώθηση διά του προαναφερθέντος τρόπου σε νέες εκλογές, προκειµένου η Νέα ∆ηµοκρατία να καταστεί «κυβερνητική παρένθεση», αποβλέπει στην ουσία σε ακυβερνησία. Στο πλαίσιο της οποίας, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να ενισχύσει τον ρόλο του στα πολιτικά δρώµενα ρόλο που έχει τη δική του σηµασία. Κι αυτό διότι στο πλαίσιο της τακτικής της πόλωσης στο πολιτικό σύστηµα ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τις βάσεις ενός νέου «εµφυλίου» µε την προσπάθεια να οδηγήσει στα δικαστήρια τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Αυτό σηµαίνει ότι στο κυβερνών κόµµα και ιδίως στο Μαξίµου φοβούνται ότι, όταν βρεθούν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι στην εξουσία, θα τους συµπεριφερθούν µε ανάλογο τρόπο, ιδιαιτέρως µε συγκεκριµένες κατηγορίες για την περίοδο των διαπραγµατεύσεων του 2015, όταν παρ’ ολίγον να ωθήσουν τη χώρα και εκτός ευρωπαϊκού νοµίσµατος.  

Τα τέσσερα νέα στοιχεία που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα   Ο ΠΑΝΙΚΟΣ της κυβέρνησης για τις διαφαινόµενες πολιτικές εξελίξεις, µετά µάλιστα τη βέβαιη εκλογική ήττα, έχει γίνει ακόµη µεγαλύτερος διότι, πέραν της αυξανόµενης διαφοράς µεταξύ των δύο κοµµάτων υπέρ της Ν.∆., τέσσερα νέα στοιχεία φαίνεται ότι επηρεάζουν την εκλογική βούληση της κοινωνίας:

-Η θεµελιωµένη πλέον πεποίθηση της πολυπληθούς τάξης των συνταξιούχων (2.600.000 άτοµα) ότι θα υποστούν και άλλες περικοπές στο εισόδηµά τους, καθώς µάλιστα η κυβέρνηση θεωρεί τις µειώσεις αναπόφευκτες στο πλαίσιο των συµφωνιών που έχει κάνει.

-Η έξαρση λόγω των Ελληνοτουρκικών και του «Μακεδονικού» του εθνικιστικού φρονήµατος στο µεγαλύτερο µέρος της επικράτειας.

-Η αποτυχηµένη αντιµετώπιση του Μεταναστευτικού-Προσφυγικού, καθώς η ελληνική κοινωνία αποδίδει στους µετανάστες, ιδίως σε τοπικό επίπεδο, πλήθος αρνητικών στοιχείων, οικονοµικών, ασφάλειας και πολιτιστικής αλλοίωσής τους.

-Το γεγονός της ραγδαίας στροφής της κοινής γνώµης κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο απεικονίστηκε σε δύο αποκαλυπτικές εξελίξεις:

Πρώτον, στην καταβαράθρωση στις φοιτητικές εκλογές του συστήµατος του ΣΥΡΙΖΑ (1% πέτυχε) µε αντίστοιχη άνοδο της προσκείµενης στη Ν.∆. παράταξης. Πράγµα που σηµαίνει ότι, παρά τα περί του αντιθέτου υποστηριζόµενα, δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ τη νεολαία µαζί του. ∆εύτερον, στο εντυπωσιακό στοιχείο ότι για δεύτερη φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία δεν ξεπερνάει µόνο τον Αλέξη Τσίπρα -και µάλιστα µε µεγάλη διαφοράαλλά και την επιλογή «Κανένας», που συνήθως υπερισχύει στη συνείδηση της κοινωνίας (έρευνα της Public Issue).  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Παρασκευή 25 Μαίου 2018