Υπό το βάρος των αρνητικών δηµοσκοπήσεων και µε εµφανή πλέον τα σηµάδια αποδυνάµωσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας σχεδιάζει τις επόµενες κινήσεις του, ελπίζοντας ότι µπορεί να ανακόψει τη δυναµική της Νέας ∆ηµοκρατίας και ταυτόχρονα να διαµορφώσει συνθήκες βελτίωσης του κλίµατος µε σειρά πρωτοβουλιών και αποφάσεων σε όλα τα µέτωπα.

Στο επίκεντρο των πρωθυπουργικών πρωτοβουλιών βρίσκονται οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήµα, καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν πως έχει ξεκινήσει ήδη η αντίστροφη µέτρηση για τον τελευταίο ανασχηµατισµό, η φαντασµαγορική φιέστα που ετοιµάζει το Μέγαρο Μαξίµου για να «ξανα-πανηγυρίσει» την έξοδο της χώρας από τα Μνηµόνια τον Αύγουστο, ενώ στο τραπέζι του δηµόσιου διαλόγου ο Α. Τσίπρας θα ρίξει το χαρτί της συνταγµατικής αναθεώρησης, εκτιµώντας ότι από τη διαδικασία αυτή θα πυροδοτηθούν σηµαντικές εξελίξεις αναφορικά µε το σχέδιο της πολιτικής διεύρυνσης-συµµαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και ενδυνάµωσης της επιρροής του προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς.  

Ο ΣΤΟΧΟΣ

Η εδώ και καιρό διακηρυγµένη θέση του Α. Τσίπρα για την ανάγκη θεσµικών αλλαγών στο Σύνταγµα µε προοδευτικό πρόσηµο αναµένεται να λειτουργήσει και ως προσχηµατική βάση για να διευκολυνθούν δηµοσίως συγκλίσεις µε δυνάµεις από τον χώρο της Κεντροαριστεράς και, ταυτόχρονα, να αναδειχθούν οι διαχωριστικές γραµµές µε τον χώρο της συντηρητικής ∆εξιάς.

Η προσπάθεια «εργαλειοποίησης» της συνταγµατικής αναθεώρησης από τον πρωθυπουργό µε την προώθηση στον δηµόσιο διάλογο προτεινόµενων αλλαγών, όπως το ζήτηµα του διαχωρισµού κράτους-Εκκλησίας, εντάσσεται ακριβώς στην οικοδόµηση νέων συσχετισµών στον πολιτικό χάρτη της χώρας, που θα διευκολύνει αφενός µεν τον τερµατισµό της «κοινοπραξίας» του ΣΥΡΙΖΑ µε τους ΑΝ.ΕΛ., αφετέρου δε τη σύναψη «αρραβώνων» µε στελέχη, οµάδες ή σχηµατισµούς από τον χώρο του δηµοκρατικού και προοδευτικού Κέντρου.

Η αντεπίθεση του Μεγάρου Μαξίµου προς τα κόµµατα της αντιπολίτευσης µε όχηµα τη διαδικασία της συνταγµατικής αναθεώρησης και αυτήν τη φορά θα γίνει µε την προσφιλή τακτική της πρόκλησης διαιρέσεων στα αντίπαλα στρατόπεδα και µε την προβολή βολικών αφηγηµάτων για κάθε προτεινόµενη ρύθµιση. Τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η έως τώρα αυθαίρετη επιχειρηµατολογία που προτάσσουν τα κυβερνητικά στελέχη, ότι η Νέα ∆ηµοκρατία δεν προσέρχεται µε όρους συναίνεσης στον διάλογο για τη συνταγµατική αναθεώρηση επειδή δεν θέλει να αλλάξουν τα συνταγµατικά κακώς κείµενα, όπως ο νόµος περί ευθύνης υπουργών.

Αλλωστε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας στο πρόσφατο παρελθόν επιχείρησε να συνδέσει το συγκεκριµένο θέµα µε την υπαγωγή της χώρας στα Μνηµόνια, ισχυριζόµενος πως εάν δεν υπήρχε «συνταγµατικά» κατοχυρωµένο το καθεστώς ατιµωρησίας για το παλαιό πολιτικό σύστηµα, η χώρα δεν θα είχε χρεοκοπήσει από το πάρτι που γινόταν µε το δηµόσιο χρήµα.

Η άλλη όψη, βέβαια, των πρωτοβουλιών του Μεγάρου Μαξίµου για το ζήτηµα της συνταγµατικής αναθεώρησης αφορά τη συµµετοχή της κοινωνίας στην όλη διαδικασία, καθώς η ιδέα να τεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού ορισµένες από τις προτεινόµενες αλλαγές υποστηρίζεται µε θέρµη από το εσωτερικό του κόµµατος. Ωστόσο, όταν το σχετικό σενάριο είχε την ενθάρρυνση και του Μεγάρου Μαξίµου, οι κοινωνικές συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές απ’ ό,τι σήµερα, µε αποτέλεσµα η όποια σχετική απόφαση πλέον να αποτελεί δίκοπο µαχαίρι, καθώς µπορεί να γυρίσει µπούµερανγκ.

Το εάν ο Α. Τσίπρας έχει την πολυτέλεια να αιφνιδιάσει µε τη διενέργεια δηµοψηφίσµατος για να τεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού οι προτεινόµενες αλλαγές στο Σύνταγµα είναι κάτι που µένει να αποδειχθεί και ασφαλώς θα καθοριστεί από την ηµεροµηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών.

ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ

Τα ερωτήµατα πάντως, το προηγούµενο διάστηµα, όταν η ιδέα του δηµοψηφίσµατος είχε δεσπόζουσα θέση στον κυβερνητικό σχεδιασµό, αφορούσαν µεταξύ άλλων στον διαχωρισµό κράτους-Εκκλησίας, στην κατάργηση του νόµου περί ευθύνης υπουργών, στην απευθείας εκλογή του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας από τον ελληνικό λαό, καθώς επίσης και στην ίδρυση ή µη ιδιωτικών πανεπιστηµίων...  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 30 Ιουνίου, 2018