Στον Δημήτρη Χατζησωκράτη απευθύνεται με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο πρώην Γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Γιώργος Μπουλμπασάκος, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «έδρα της ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να αθροιστεί στην σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία».

«Οι τίτλοι τέλους της Δημοκρατικής Αριστεράς έπεσαν και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, απλά οδηγείται στην χλεύη και στην απαξία», τονίζει ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, κάνοντας λόγο στη συνέχεια για παραβίαση της καταστατικής νομιμότητας και η έλειψη πολιτικής νομιμοποίησης για να γίνει η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αφήνει περιθώρια για αποενοχοποιημένες συλλογικές αποφάσεις.

Ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου

Ιδιωτικές στιγμές σε δημόσια θέα.

Φίλε και σύντροφε Δημήτρη Χατζησωκράτη.

Αναγκάζομαι να σου θέσω δημοσίως το ζήτημα που είχαμε κουβεντιάσει πριν ένα χρόνο ιδιωτικώς.

Η επιλογή στο πρόσωπο σου δεν είναι τυχαία.

Έχουμε μια κοινή πορεία 30 χρόνων. Μας συνδέουν όμως γεγονότα από το 1973.

Όταν εγώ 18αρης από την επαρχία, μαζί με άλλους φίλους καθημερινά είμαστε παρόντες στις μέρες του Πολυτεχνείου, έξω από τα κάγκελα της σχολής.

Ήταν το καθημερινό μας ραντεβού, σαν μια πρόσκληση σε γιορτή.

Πολιτικά λίγα πράγματα σκάμπαζα τότε.

Θαυμάζαμε εσάς τους “μεγαλύτερους”, που ήσασταν οικοδεσπότες σε αυτή τη γιορτή και περιμέναμε ένα νεύμα σας, ένα σύνθημα από τον σταθμό του Πολυτεχνείου, για να πάρουμε μέρος και εμείς σε αυτό το πανηγύρι της Δημοκρατίας.

Γνωρίζω την πολιτική σου διαδρομή. Την σέβομαι απεριόριστα, όπως σέβομαι και τις σημερινές σου αποφάσεις.

Ξέρω από πρώτο χέρι την ανιδιοτέλεια της προσφοράς σου. Μην επιτρέψεις να αμφισβητηθεί σήμερα με απαράδεκτους χειρισμούς. Γνωρίζω ότι αγαπημένοι σύντροφοί σου δεν σεβάστηκαν την πορεία και τον αγώνα σου και σου φέρθηκαν ανέντιμα και απρεπώς.

Αντιλαμβάνεσαι σε τι αναφέρομαι. Σε καλώ σήμερα Δημήτρη, να μην διαπράξεις εσύ μια τέτοια απρέπεια στις προσωπικές διαδρομές, μικρότερες σαφώς από την δική σου, αρκετών συντρόφων και της δικής μου.

Πριν ένα χρόνο σου είχα ζητήσει να δούμε την διαδικασία, που θα έβαζε τέλος σε αυτή τη συλλογικότητα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Ήταν φανερό ότι από τότε η ΔΗΜ.ΑΡ είχε τελειώσει τον πολιτικό της κύκλο.

Μια συλλογικότητα που μαζί με αρκετούς άλλους ιδρύσαμε, πορευθήκαμε σε δύσκολα χρόνια και πολύ αγαπήσαμε.

Είχα την αγωνία για την ευθύνη που μου αντιστοιχούσε καθότι ήμουν Γραμματέας της Κ.Ε τότε. Ήθελα ένα τέλος που θα προστάτευε την τιμή και την αξιοπρέπεια όλων των συντρόφων που είχαν εισφέρει σε αυτή την προσπάθεια.

Η απαίτηση πολλών συντρόφων, φίλων και μελών της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι Δημήτρη, να “θάψεις βαθιά στο χώμα" την σφραγίδα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Σφραγίδες και τίτλους έχουν ανάγκη αυτοί που δεν είναι κομμάτι αυτής της αόρατης κλωστής που ενώνει πολλούς από εμάς στη περιπέτεια της Αριστεράς.

Η παραβίαση της καταστατικής νομιμότητας και η έλειψη πολιτικής νομιμοποίησης για να γίνει η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει περιθώρια για αποενοχοποιημένες συλλογικές αποφάσεις.
Μονο προσωπικές επιλογές και προσχωρήσεις είναι κατανοητές και εντός του ηθικού πλαισίου που οφείλει να κινείται η πολιτική.

Η έδρα της ΔΗΜ.ΑΡ δεν μπορεί να αθροιστεί στην σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία.

Οι τίτλοι τέλους της Δημοκρατικής Αριστεράς έπεσαν και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, απλά οδηγείται στην χλεύη και στην απαξία.

Δημήτρη.
Μην γίνεις συνένοχος στην απαξίωση, της πολιτικής και των πολιτικών, που ζούμε στις μέρες μας.

Υ.Γ : Δεν θα απαντήσω σε κανένα σχόλιο του Γραφείου Τύπου.

Μόνο ιδιωτικώς θα συνεχίσω την κουβέντα με τον Δημήτρη. Ενδεχόμενα και με τον Νίκο Τσούκαλη μαζί μας, για να μας παίζει και τραγουδάει την Πριγκιπέσσα για σένα και την Δραπετσώνα για μένα. Άντε να παρευρίσκεται και ο Θόδωρος Μαργαρίτης παρότι δεν τόχει με αυτά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΛΜΠΑΣΑΚΟΣ

ΠΡΩΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ