Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στο parapolitika.gr για όλα.

Ο Κωστής Σπυρόπουλος για το «Toc Toc» και την επιτυχία που σημειώνει, δήλωσε: «Είναι ένα έργο που δεν ξέρω αν με κυνηγάει ή το κυνηγάω. Πιστεύω για την ιδιότητα μου και τον τρόπο που κινούμαι, τελικά σε επισκέπτονται αυτά που ήρθαν για να μείνουν και δεν τα βρίσκεις εσύ. Αυτό το έργο έχει κολλήσει γιατί πολλές φορές, που έχω δει διάφορα, που αντέχουν στον χρόνο, έλεγα… Πώς γίνεται; Γίνεται κάτι σε αυτό με την ανανέωση;  Ξέχωρα από τους ηθοποιούς που αλλάζουν, αλλάζει και η ματιά που το βλέπεις;» και συνέχισε: « Το έργο αναφέρεται στα ιδεοψυχαναγκαστικά σύνδρομα, στις ψυχαναγκαστικές διαταραχές, μια “μάστιγα”, κατάσταση θα έλεγα, που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά και εγώ, που δεν ξέρουμε πολλές φορές, ή δεν το επικοινωνούμε. Αυτό το έργο νομίζω βοηθάει τον κόσμο και εκεί είναι η επιτυχία του, στο να “αποκαθηλώσει” αυτά τα σύνδρομα, να γελάσει μαζί τους, να τα “κανιβαλισει”, να τα “ τρολάρει” και εκεί να βρει την ουσία του πράγματος. Και μέσα από αυτή την ομαδική ψυχοθεραπεία που κάνουν οι ήρωες του έργου, οι οποίοι συναντιούνται τυχαία στον προθάλαμο του ιατρείου-αυτοί λοιπόν οι 6 άνθρωποι, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, ξαφνικά αποκτούν δεσμούς, σαν να ήταν χρόνια φίλοι και την ώρα που αποκτούν τους δεσμούς και την αγάπη, ξεχνούν τα τικ τους και ό ένας λέει στον άλλον, εσύ δεν έχεις αυτό, εσύ δεν έκανες αυτό-και τότε καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο η “αγάπη υπάρχει, ρε”… Είναι επιτακτική ανάγκη της εποχής, το αγάπη ρε. H αγάπη δεν είναι βέβαια κάτι αυτονόητο, είναι κάτι ενδεχομένως, που πρέπει να το καλλιεργήσεις, να το προσπαθήσεις, ενδεχομένως να το εκμαιεύσεις, να το απαιτήσεις, για τον συνάνθρωπος σου. Είναι ένα όχημα, το οποίο μπορεί να μας βγάλει από τα άσχημα που βιώνουμε γιατί η καθημερινότητα μας διαλύει. Δηλαδή αν δεν δώσεις κάτι, δεν θα πάρεις κιόλας. Νομίζω αυτό το έργο είναι ένα “άνοιγμα” ψυχής».

Έχει ο Κώστας Σπυρόπουλος κάτι κοινό με τον ρόλο; Ο ίδιος απαντά: «Ναι έχω κάποιες κινήσεις, όταν έρχονται και μου λένε , να πληρώσω λογαριασμούς, την εφορία, το ΙΚΑ, πως θα γίνει μια δουλειά, αν υπάρχει παραγωγός ή όχι και λέω “Χριστέ μου, τώρα πρέπει να αυτοκτονήσω” και τότε αρχίζουν τα ιδεοψυχαναγκαστικά. Ακόμα και η αγχωτική κίνηση- που κάναμε με τα δάχτυλα στο σχολείο, το οποίο έχω “οικονομήσει” και εγώ από το έργο. Το κάνω ακόμα και όταν μιλάω σε κάμερα, δηλαδή είναι μία κίνηση, που όποιος την κάνει, μπορεί να του έρθουν τα πράγματα καλά για παράδειγμα».

Για το γεγονός ότι παίζει και σκηνοθετεί το έργο παράλληλα: «Είναι εύκολο και δύσκολο. Εύκολο γιατί αυτόματα, αυτό που έχεις μέσα σου, αυτό που σκέφτεσαι μπορεί να το κάνεις, όχι να το επιβάλλεις, να το δημιουργείς. Το δύσκολο είναι να το δεις, να κατέβεις από κάτω. Παίρνω έναν ηθοποιό να κάνει τον ρόλο μου, για να μπορούν και οι άλλοι να λειτουργούν έτσι. Και τώρα στις πρόβες έδινα στους ηθοποιούς από έναν βοηθό, για να μπορεί να μαθαίνει τον ρόλο του με διάλογο και όχι στο σπίτι του, να διαβάσει τον ρόλο. Δεν είναι γενικά ωραίο να δείχνεις, πως θα πρέπει να παίζει ο ηθοποιός τον ρόλο. Είναι ωραίο να δημιουργείς την πρόθεση για να “ανθίσει” Ο άλλος. Αν πας από πάνω του, για να του πεις πως θα “ανθίσει” είναι σαν να επεμβαίνεις στην φύση», αποκαλύπτει ο ηθοποιός.

Ο Κώστας αναφέρθηκε επίσης στον τρόπο, που επιλέγει κάθε φορά τους ηθοποιούς, που θα  κάνουν τους ρόλους, τονίζοντας πως:  «Η επιλογή γίνεται με πολύ κουβέντα, με την βοήθεια των συνεργατών μου, πχ ακούω μέχρι και την ταξιθέτρια. Το λέω αυτό γιατί, νομίζω την μεγάλη ιδέα ή την λύση μπορεί να στην δώσει και ένας άνθρωπος, από το πουθενά, γιατί τον έχει “επισκεφτεί” εκείνη την ώρα αυτή η ιδέα. Δεν είναι δικιά του επιλογή, αλλά συμπαντική, γι’ αυτό με ενδιαφέρει να ακούω από παντού».

Ποια είναι η άποψη του για τα πρόσωπα, που δεν είναι ηθοποιοί και συμμετέχουν στο θέατρο, σε σίριαλ της τηλεόρασης και τον κινηματογράφο; Ο Κώστας Σπυρόπουλος  βάζει τα πράγματα στην θέση τους, λέγοντας: «Εγώ νομίζω ότι η τέχνη είναι ανοιχτή και ότι δεν χρειάζεται bodyguard, για να μπορεί να προστατευθεί. Είναι ικανή η τέχνη να απομονώσει τα στοιχεία που δεν θέλει και είναι ικανή να πάρει να αγαπήσει και να “ανθίσει” τα στοιχεία που θέλει.  Για παράδειγμα η Αποστολία Ζώη στην παράσταση… Είναι τραγουδίστρια, ερμηνεύτρια. Την είχα δει μια φορά στο Your Face Sounds Familiar, που έκανε τον Lewis Amstrong και έπαθα “ζημιά”. Λέω αυτή είναι εκρηκτικός τύπος. Τέλος. Με ενδιαφέρει. Μετά την βλέπω και στο “Ζητείται ψεύτης”  και της λέω έρχεσαι στην παράσταση; Σαν τρελή μου λέει. Λοιπόν θεωρώ πως η κοπέλα έχει θέση κάπου σε εμάς. Ο Σταρόβας, δεν είναι ηθοποιός, είναι μια personality, αλλά έχει αντίληψη και συνείδηση, είναι καλλιτέχνης, άρα μπορεί και να συμβεί».


Ο Δημοσιογράφος του parapolitika.gr με τον Κώστα Σπυρόπουλο