Βασίλης Καρράς: Κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους
Την πικρία του για τη στάση των συναδέλφων του απέναντι σε όσους τραγουδιστές έχουν ανάγκη εκφράζει στο «Secret» της εφημερίδας Παραπολιτικά ο Βασίλης Καρράς.
ο πολυαναµενόµενο βιβλίο του κυκλοφόρησε εδώ και µερικά εικοσιτετράωρα ο αγαπηµένος λαϊκός τραγουδιστής Βασίλης Καρράς, µε τίτλο «Από την αποθέωση της Ανατολής στο χειροκρότηµα της ∆ύσης - Τα τραγούδια της ψυχής», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μαλλιάρης - Παιδεία.
Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για να χρηµατοδοτήσει τη «Στέγη του Καλλιτέχνη», καθώς η ιδέα ξεκίνησε από τότε που µαζί µε φίλους του θέλησε να δηµιουργήσει ένα σωµατείο, τη Στέγη Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος.
«∆εν θέλω να πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο ενηµέρωσης για τη ζωή του καλλιτέχνη, αλλά για να θυµίζει το ποιος είµαι. Μέχρι εκεί. Το βιβλίο όµως µε τη βιογραφία µου έρχεται, γράφεται», αποκαλύπτει στον Γιάννη Ξυνόπουλο, στο «Secret», στο ένθετο του πολιτισμού της εφημερίδας Παραπολιτικά που κυκλοφόρησε το Σάββατο 21/12/2019
«Εδώ και λίγα χρόνια έχω αρχίσει να ασχολούµαι µε το Σπίτι του Καλλιτέχνη και έψαχνα να βρω ιδέες, να ταρακουνήσω τους συναδέλφους µου, που δεν βλέπουν δεξιά και αριστερά παρά µόνο τον εαυτό τους.
Ακόµα δεν τα κατάφερα βέβαια, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω, γιατί δεν θέλω να λέω ότι είµαι εγωιστής, θέλω να πω ότι είµαι αγωνιστής και οι αγωνιστές τις περισσότερες φορές πετυχαίνουν.
Στενοχωριέµαι µε αυτά που βλέπω γύρω µου, που βλέπω συναδέλφους µου στα παγκάκια, που δεν φαίνονται γιατί ντρέπονται και κρύβονται», λέει µε απογοήτευση.
«∆υστυχώς, δεν µπόρεσαν να ζήσουν αυτό που γεύτηκα εγώ στη ζωή µου, στη δουλειά µου και στην οικογένειά µου. Έτσι, βάζοντας τον εαυτό µου στη θέση τους, προσπαθώ να κάνω ένα σπίτι, ένα δωµάτιο, µια ζεστή γωνιά για όλους αυτούς τους ανθρώπους», προσθέτει αποκαλύπτοντας πως έχει ήδη κάνει συζητήσεις µε τον ∆ήµο Πανοράµατος για ένα κτίριο που θα µπορούσε να φιλοξενήσει το συγκεκριµένο ίδρυµα.
«Όλα τα υπόλοιπα θα τα δείξει το έργο µας. Θέλω να στηρίζοµαι από τους συναδέλφους µου, αλλά δεν µπορώ να πω ότι βρήκα µεγάλη υποστήριξη από αυτούς. Θέλω όµως να επισηµάνω ότι πολύς άγνωστος κόσµος αγκάλιασε την ιδέα. Από γιατρούς που δεν γνωρίζω και ανθρώπους που επικοινωνούν µαζί µου και µου λένε ότι είναι στο πλευρό µου, θέλοντας να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς».
Για εκείνον, το να πάρεις ένα µολύβι και να αρχίσεις να γράφεις δεν λέει τίποτα. Όλη η Ελλάδα γράφει και τραγουδάει. Το να πεις όµως µια µικρή ιστορία είναι κάτι. «Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα έχουµε ισοπεδώσει όλα εδώ στη χώρα µας.
Οι αξίες µηδενίστηκαν, ο σεβασµός χάθηκε. Καλά -θα λένε-, ονειροπόλος είναι ο Καρράς κι έχει µείνει πίσω; Καλύτερα να είµαι πίσω και να είµαι αυτός που είµαι παρά να είµαι µπροστά και να κλείνω τα µάτια για να µη βλέπω», δηλώνει λέγοντας πως είναι τραγουδιστής του έρωτα και της αγάπης, αφού όλα γύρω µας είναι αγάπη, και βλέπει τον κόσµο µε ένα χαµόγελο και µε ανοιχτή καρδιά - και... όποιος το κατάλαβε.
«Με αναγκάσανε να κλειδώνω την πόρτα το βράδυ για να κοιµάµαι. ∆εν την κλείδωνα ποτέ, όπως όλοι µας. Την καρδιά µας όµως δεν θα την κλειδώσουµε. Θα την έχουµε ανοιχτή και όποτε µπορούµε θα προσφέρουµε», λέει. Όσο για το λαϊκό τραγούδι, αναφέρει πως «µας έκαναν τα ραδιόφωνα να µην ακούµε λαϊκά, να µην παίζουν λαϊκό τραγούδι. Στις τηλεοράσεις κάνουν κουµάντο πέντε άνθρωποι και περνάνε αυτά που θέλουνε.
Όλα είναι ένα πρέπει κι ένα γαµώτο περίεργο. Αυτά που ζω λέω. Όταν έχω 600-700 τραγούδια και δεν ακούγεται κανένα στο ραδιόφωνο, µε πιάνει το παράπονο. Ο λαός όµως δεν τρώει πάντα το παραµύθι και µου δίνει πολλή αγάπη».
Για τη συνεργασία του µε τον Γιάννη Πλούταρχο
«Μια χαρά είναι ο Γιάννης, σοβαρός, ερωτικός τραγουδιστής, σεµνό παιδί και ξέρει να σέβεται. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήµατα µε τραγουδιστές που συνεργάστηκα. Αν κάποιος είχε πρόβληµα µαζί µου, πρόβληµά του. Ένας - δυο δεν πέρασαν καλά µαζί µου, αλλά ο χαρακτήρας µου είναι αυτός και πιστεύω ότι κουµπώνω µε όλους. ∆εν είµαι υπεράνω, αλλά πρέπει να συµβιβαζόµαστε».
Λυπήθηκε που σταµάτησε το τραγούδι ο Πασχάλης Τερζής;
«Ο καλλιτέχνης δεν νοµίζω ότι σταµατάει ποτέ να τραγουδάει. Πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα του να µας δείξει κάτι. Το µικρόβιο δεν σκοτώνεται. Οι καλλιτέχνες µέσα τους είναι σαν µωρά παιδιά. Πιστεύω ότι θα τραγουδήσει, θα κάνει στο τέλος µια συναυλία, κάτι θα κάνει».
Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για να χρηµατοδοτήσει τη «Στέγη του Καλλιτέχνη», καθώς η ιδέα ξεκίνησε από τότε που µαζί µε φίλους του θέλησε να δηµιουργήσει ένα σωµατείο, τη Στέγη Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος.
«∆εν θέλω να πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο ενηµέρωσης για τη ζωή του καλλιτέχνη, αλλά για να θυµίζει το ποιος είµαι. Μέχρι εκεί. Το βιβλίο όµως µε τη βιογραφία µου έρχεται, γράφεται», αποκαλύπτει στον Γιάννη Ξυνόπουλο, στο «Secret», στο ένθετο του πολιτισμού της εφημερίδας Παραπολιτικά που κυκλοφόρησε το Σάββατο 21/12/2019
«Εδώ και λίγα χρόνια έχω αρχίσει να ασχολούµαι µε το Σπίτι του Καλλιτέχνη και έψαχνα να βρω ιδέες, να ταρακουνήσω τους συναδέλφους µου, που δεν βλέπουν δεξιά και αριστερά παρά µόνο τον εαυτό τους.
Ακόµα δεν τα κατάφερα βέβαια, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω, γιατί δεν θέλω να λέω ότι είµαι εγωιστής, θέλω να πω ότι είµαι αγωνιστής και οι αγωνιστές τις περισσότερες φορές πετυχαίνουν.
Στενοχωριέµαι µε αυτά που βλέπω γύρω µου, που βλέπω συναδέλφους µου στα παγκάκια, που δεν φαίνονται γιατί ντρέπονται και κρύβονται», λέει µε απογοήτευση.
«∆υστυχώς, δεν µπόρεσαν να ζήσουν αυτό που γεύτηκα εγώ στη ζωή µου, στη δουλειά µου και στην οικογένειά µου. Έτσι, βάζοντας τον εαυτό µου στη θέση τους, προσπαθώ να κάνω ένα σπίτι, ένα δωµάτιο, µια ζεστή γωνιά για όλους αυτούς τους ανθρώπους», προσθέτει αποκαλύπτοντας πως έχει ήδη κάνει συζητήσεις µε τον ∆ήµο Πανοράµατος για ένα κτίριο που θα µπορούσε να φιλοξενήσει το συγκεκριµένο ίδρυµα.
«Όλα τα υπόλοιπα θα τα δείξει το έργο µας. Θέλω να στηρίζοµαι από τους συναδέλφους µου, αλλά δεν µπορώ να πω ότι βρήκα µεγάλη υποστήριξη από αυτούς. Θέλω όµως να επισηµάνω ότι πολύς άγνωστος κόσµος αγκάλιασε την ιδέα. Από γιατρούς που δεν γνωρίζω και ανθρώπους που επικοινωνούν µαζί µου και µου λένε ότι είναι στο πλευρό µου, θέλοντας να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς».
Για εκείνον, το να πάρεις ένα µολύβι και να αρχίσεις να γράφεις δεν λέει τίποτα. Όλη η Ελλάδα γράφει και τραγουδάει. Το να πεις όµως µια µικρή ιστορία είναι κάτι. «Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα έχουµε ισοπεδώσει όλα εδώ στη χώρα µας.
Οι αξίες µηδενίστηκαν, ο σεβασµός χάθηκε. Καλά -θα λένε-, ονειροπόλος είναι ο Καρράς κι έχει µείνει πίσω; Καλύτερα να είµαι πίσω και να είµαι αυτός που είµαι παρά να είµαι µπροστά και να κλείνω τα µάτια για να µη βλέπω», δηλώνει λέγοντας πως είναι τραγουδιστής του έρωτα και της αγάπης, αφού όλα γύρω µας είναι αγάπη, και βλέπει τον κόσµο µε ένα χαµόγελο και µε ανοιχτή καρδιά - και... όποιος το κατάλαβε.
«Με αναγκάσανε να κλειδώνω την πόρτα το βράδυ για να κοιµάµαι. ∆εν την κλείδωνα ποτέ, όπως όλοι µας. Την καρδιά µας όµως δεν θα την κλειδώσουµε. Θα την έχουµε ανοιχτή και όποτε µπορούµε θα προσφέρουµε», λέει. Όσο για το λαϊκό τραγούδι, αναφέρει πως «µας έκαναν τα ραδιόφωνα να µην ακούµε λαϊκά, να µην παίζουν λαϊκό τραγούδι. Στις τηλεοράσεις κάνουν κουµάντο πέντε άνθρωποι και περνάνε αυτά που θέλουνε.
Όλα είναι ένα πρέπει κι ένα γαµώτο περίεργο. Αυτά που ζω λέω. Όταν έχω 600-700 τραγούδια και δεν ακούγεται κανένα στο ραδιόφωνο, µε πιάνει το παράπονο. Ο λαός όµως δεν τρώει πάντα το παραµύθι και µου δίνει πολλή αγάπη».
Για τη συνεργασία του µε τον Γιάννη Πλούταρχο
«Μια χαρά είναι ο Γιάννης, σοβαρός, ερωτικός τραγουδιστής, σεµνό παιδί και ξέρει να σέβεται. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήµατα µε τραγουδιστές που συνεργάστηκα. Αν κάποιος είχε πρόβληµα µαζί µου, πρόβληµά του. Ένας - δυο δεν πέρασαν καλά µαζί µου, αλλά ο χαρακτήρας µου είναι αυτός και πιστεύω ότι κουµπώνω µε όλους. ∆εν είµαι υπεράνω, αλλά πρέπει να συµβιβαζόµαστε».
Λυπήθηκε που σταµάτησε το τραγούδι ο Πασχάλης Τερζής;
«Ο καλλιτέχνης δεν νοµίζω ότι σταµατάει ποτέ να τραγουδάει. Πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα του να µας δείξει κάτι. Το µικρόβιο δεν σκοτώνεται. Οι καλλιτέχνες µέσα τους είναι σαν µωρά παιδιά. Πιστεύω ότι θα τραγουδήσει, θα κάνει στο τέλος µια συναυλία, κάτι θα κάνει».