Βάσια Παναγοπούλου: «Όραμά μου είναι να κάνουμε ξανά τη Στουρνάρη θεατρόδρομο»
Η γνωστή ηθοποιός μιλάει στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ για το νέο θέατρο Αλάμπρα που αγόρασε πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας και για την επιστροφή της στο θέατρο και την τηλεόραση
Αίσθηση έχει προκαλέσει τον τελευταίο καιρό η επιστροφή της Βάσιας Παναγοπούλου στην τηλεόραση, αλλά και στο θέατρο, μετά από μια παύση πέντε περίπου ετών, κατά το οποίο δούλευε αθόρυβα πίσω από την κουίντα.
Πριν από 8 χρόνια δημιούργησε το δικό της θέατρο, το «Χυτήριο», στο Γκάζι, ενώ φέτος τολμά να κάνει ένα ακόμα επιχειρηματικό βήμα αγοράζοντας μαζί με τον επιχειρηματία Δημήτρη Αγγελόπουλο το ιστορικό θέατρο Αλάμπρα της οδού Στουρνάρη. Και αφού μαζί το ανακαίνισαν εκ βάθρων μετατρέποντάς το σε ένα νέο θεατρικό στολίδι της Αθήνας με την επωνυμία ALHAMBRA ART THEATER, το εγκαινιάζουν φέτος με την πιο γνωστή κωμωδία του Φεϊντώ «Ξενοδοχείον ο Παράδεισος» στην οποία πρωταγωνιστεί και η ίδια.
Πέρυσι επιστρέψατε στην τηλεόραση με το ΤΑΤΟΥΑΖ του Alpha και φέτος από τον Οκτώβριο επιστρέψατε και στη σκηνή στο ολοκαίνουργιο θέατρο Alhambra. Σας είχαν λείψει η τηλεόραση και το θέατρο;
Να σας πω την αλήθεια δουλεύω ασταμάτητα πάρα πολλά χρόνια. Αλλά, είτε παίζοντας ως ηθοποιός, είτε σκηνοθετώντας, είτε μεταφράζοντας κάποιο έργο, η κύρια ενασχόλησή μου θα είναι πάντα να παίζω. Είχα να παίξω 5 χρόνια και με μια έννοια μου είχε λείψει. Αλλά με μια άλλη έννοια δεν μου έλειψε καθόλου. Γιατί έχω αυξημένες υποχρεώσεις και ως μητέρα, που είναι για μένα ο πιο σημαντικός ρόλος της ζωής μου και από την άλλη κουβαλώντας το επιχειρηματικό φορτίο του θεάτρου Χυτήριο και του Alhambra. Με όλα αυτά δεν μου μένει πολύ κουράγιο. Και ο καθαρά προσωπικός χρόνος ουδείς, ούτε ένα δευτερόλεπτο. Δεν έχω χρόνο να βγω ούτε για καφέ με μια φίλη μου. Αλλά τα προλαβαίνω όλα γιατί τα αγαπάω, τα απολαμβάνω. Και βέβαια δεν είναι τώρα εποχές να λες δεν μπορώ. Με αυτή τη δουλειά βιοπορίζομαι για να μπορώ να μεγαλώνω τα παιδιά μου.
Ήταν μια απόφαση στοχευμένη ή έτυχε να συμπέσουν η τηλεόραση και το θέατρο;
Η πρόταση ήρθε από τη Βάνα Δημητρίου, την οποία γνωρίζω χρόνια και την εκτιμώ πολύ και από τον Ανδρέα Γεωργίου. Ήρθε τυχαία η πρόταση. Προέκυψε και έγινε, όπως γίνονται όλα τα ωραία. Σχετικά με το θέατρο αποφασίσαμε με τους δυο συμπαραγωγούς μου να ανεβάσουμε ένα έργο του Φεϊντώ. Εγώ το πρότεινα και έγινε αποδεκτό και από τους άλλους. Δεν διαλέξαμε το έργο για να παίξω εγώ, στην πορεία το αποφασίσαμε. Απλά λατρεύω το χιούμορ του Φειντώ. Και σε αυτό το έργο, που θεωρώ το καλύτερό του, ήθελα να συνηπάρχω με κάποιους ταλαντούχους συναδέλφους μου.
Από την άλλη σας βλέπουμε να κάνετε φέτος άλλο ένα μεγάλο βήμα. Ανοίξατε και δεύτερο θέατρο, εκτός από το Χυτήριο, το θέατρο Alhambra. Πως το αποφασίσατε;
Φυσικά δεν θα το έκανα ποτέ μόνη μου. Η απόφαση πάρθηκε επειδή βρέθηκαν άλλοι δύο άνθρωποι με τους οποίους μοιραστήκαμε αυτό το εγχείρημα. Γιατί ήταν κάτι πολύ τολμηρό. Όμως όταν κάποιος ασχολείται με το θέατρο ως δουλειά, σε βάθος χρόνου, θέλει να αποκτήσει τη δική του θεατρική στέγη. Και με το Αλάμπρα περάσαμε σε μια ιδιοκτησιακού χαρακτήρα σχέση. Το αγοράσαμε και το ανακατασκευάσαμε από την αρχή. Γιατί ήταν κλειστό επί 20 χρόνια περίπου και βρισκόταν σε τραγική κατάσταση. Το να βλέπεις να φτιάχνεται ένας χώρος από την αρχή είναι κάτι μοναδικό. Ήταν χάλια το κτήριο. Πλημμυρισμένο, γκρεμισμένο, με καλώδια να κρέμονται. Όταν μπήκα μέσα σφύχτηκε η καρδιά μου και μου ήρθε να κλάψω. Γιατί ως φοιτήτρια εκεί είχα δει σπουδαίες παραστάσεις. Όταν κλείνει ένα θέατρο για να γίνει σουπερ μάρκετ, με στεναχωρεί πολύ. Όπου ανοίγει ένα θέατρο, κλείνει μια φυλακή. Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Με ποιες δυσκολίες είχατε να αναμετρηθείτε για να γίνει πράξη ένα νέο θέατρο Alhambra;
Ο σπουδαιότερος παράγοντας σε αυτήν την ιστορία ήταν ότι δεν το ξεκίνησα μόνη μου. Μόνη μου δεν θα μπορούσα να το κάνω επουδενί. Από την άλλη έχω συνεργάτες που εμπιστεύονται απόλυτα τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου στα θεατρικά. Άρα έγινε μια καλή ένωση δυνάμεων. Με τον Δημήτρη Αγγελόπουλο έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και στο Χυτήριο ανεβάζοντας δυο παραγωγές μαζί και κάνοντας τεστ στις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας. Έτσι αποφασίσαμε να επεκτείνουμε τη συνεργασία μας παίρνοντας έναν νέο χώρο και δουλεύοντάς τον παρέα.
Η περιοχή των Εξαρχείων σας φοβίζει;
Κάθε περιοχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Και στο Χυτήριο πριν 8 χρόνια που ξεκίνησα, ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα στο Γκάζι από ότι είναι σήμερα. Και έχω τη χαρά να πω ότι και εμείς παίξαμε μεγάλο ρόλο στην καλυτέρευση της περιοχής. Από τότε μέχρι σήμερα όλο το τετράγωνο γύρω από το θέατρο άλλαξε ριζικά. Άνοιξαν και άλλα θέατρα και πολλές αποθήκες έγιναν μαγαζιά. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Το Alhambra βρίσκεται σε ένα άλλο θεατρικό τρίγωνο μαζί με το θέατρο Βεάκη και το θέατρο Αλφα. Το όραμά μου είναι να γίνει εκεί ξανά ένας θεατρόδρομος. Ένας δρόμος με τρία θέατρα. Και το γεγονός ότι δραστηριοποιούνται εκεί τρεις θεατρικοί χώροι, πιστεύω πως είναι επαρκές για να ξαναδοθεί ζωή σε αυτόν τον δρόμο, τη Στουρνάρη. Για τα πολύ ταλαιπωρημένα Εξάρχεια που είναι από πάνω μας, που ήταν μια αστική περιοχή, τώρα υπάρχει ένα σχέδιο κρατικό να αναβιώσει η περιοχή και να περιέλθει στον πλήρη έλεγχο των κατοίκων. Από την άλλη μεριά εμείς φέτος κάναμε τις παραστάσεις στο Alhambra λίγο πιο νωρίς, ώστε ο κόσμος μετά την παράσταση να αισθάνεται ασφαλής. Και στο μέλλον η φιλοδοξία μας είναι να πάνε ακόμα πιο νωρίς ώστε ο κόσμος να μπορεί να πάει και βόλτα ή και για φαγητό μετά την παράσταση. Αλλά η περιοχή δεν με φοβίζει καθόλου, καθώς δεν με φόβισε ούτε το Γκάζι. Είναι μια πολύ ωραία περιοχή με μαγαζιά, γραφεία και πολύ κόσμο.
Τι σχέδια έχετε για το νέο σας θεατρικό παιδί; Και πως θα συνδυαστεί με το πρόγραμμα του Χυτήριου. Θα είναι ανεξάρτητα θέατρα με διαφορετικό ρεπερτόριο το καθένα;
Θα είναι δυο ανεξάρτητα θέατρα γιατί είναι δύο τελείως διαφορετικές επιχειρήσεις. Η μια είναι εντελώς προσωπική, δική μου και στην άλλη δραστηριοποιούμαι μαζί με τον Δημήτρη Αγγελόπουλο. Η φιλοσοφία είναι να είναι και οι δυο χώροι πολιτισμοί με θέατρο για παιδιά, καλές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, παραστάσεις χορού, προβολές ταινιών και διάφορες άλλες εκδηλώσεις.
Σχετικά με το έργο, πως αποφασίσατε να ανεβάσετε μια κωμωδία του Ζορζ Φεϊντό, το «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος»;
Ήθελα να ξεκινήσω με ένα χαρούμενο έργο. Στις μέρες μας χρειαζόμαστε μια νότα αισιοδοξίας γιατί με στεναχωρεί που βλέπω γύρω μου συννεφιασμένα πρόσωπα. Πιστεύω πολύ στη δύναμη του θεάτρου, γιατί είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας πολύ δυνατό. Ο θεατής έχει πολλές επιλογές σε μέρες και σε ώρες, που μπορεί να βρει πολύ προσιτό εισιτήριο. Η δική μου φιλοσοφία είναι να υπάρχει πάντα προσιτό εισιτήριο. Το έργο αυτό είναι φωτεινό, αισιόδοξο και λαμπερό. Δηλαδή έχει ωραία κοστούμια, σκηνικά και έναν θίασο, που δημιουργείται από μια επιτυχημένη σύμπραξη δυνάμεων. Γιαυτούς τους λόγους επιλέχθηκε αυτό το έργο.
Ποιες δυσκολίες έχει η δουλειά της διαχείρισης ενός θεάτρου;
Το πιο απαραίτητο σε αυτή τη δουλειά είναι να έχεις γνώσεις πάνω στο θέατρο. Πρέπει να ξέρεις τι είναι θέατρο. Το ότι είναι κάποιος ηθοποιός ή σκηνοθέτης, δεν σημαίνει πως ξέρει και να διαχειριστεί έναν θεατρικό χώρο. Το άλλο σημαντικό είναι οι συνεργασίες. Εγώ έχω αναλάβει την καλλιτεχνική διάρθρωση και ο συνεργάτης μου ο Δημήτρης Αγγελόπουλος έχει αναλάβει την επιχειρηματική στρατηγική. Πιστεύω πολύ στην ένωση δυνάμεων. Το γεγονός ότι έχει κάποιος άλλος την επιχειρηματική διοίκηση αυτού του project, μου έκανε τη ζωή και τη δουλειά πιο ελεύθερη και πιο άνετη. Στο Χυτήριο τα έχω όλα επάνω μου και κάποιες φορές νιώθω μια επαγγελματική μοναξιά. Ενώ στο Alhambra έχω έναν συνοδοιπόρο, πράγμα πολύ σημαντικό για μένα. Όλα τα θέατρα του Ελεύθερου Θεάτρου έχουν κάθε χρόνο να δώσουν τη δική τους μάχη. Άρα η πιο μεγάλη δυσκολία είναι να ισορροπηθεί το επιχειρηματικό κομμάτι με την Τέχνη.
Μετά από την μεγάλη οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα, που επηρέασε σαφώς και τον καλλιτεχνικό χώρο, βλέπετε τώρα να αλλάζει κάτι;
Όχι δυστυχώς δεν το νιώθω. Βλέπω τα παιδάκια που έρχονται με το σχολείο τους στο θέατρο να ψάχνουν στις τσέπες τους τα ψιλά για να πάρουν κάτι στο φουαγιέ ή το δάσκαλο με δικά του λεφτά να παίρνει ένα ποπ κορν και να το μοιράζει στα τρία. Αυτές τις εικόνες δεν τις βλέπαμε πριν 10 χρόνια. Σαφώς υπήρχαν κάποιες οικογένειες που πέρναγαν δύσκολα, αλλά αυτό το μαζικό, οικονομικό στρίμωγμα δεν υπήρχε παλιά. Ελπίζω να έρθουν καλύτερες μέρες για το καλό των παιδιών μας. Γιατί εμείς ζήσαμε ωραία, τα παιδιά μας όμως…;
Πως επιλέγετε τα έργα που ανεβάζετε;
Κάθε φορά έχει να κάνει με την συνθήκη που έχω να αντιμετωπίσω. Δεν ακολουθώ πεπατημένες.
Τα παιδιά τι "παίρνουν" από το θέατρο;
Πιστεύω πολύ στους αυριανούς θεατές που διαμορφώνουμε. Και για να αγαπήσουν τα παιδιά το θέατρο πρέπει να δουν ωραία πράγματα σε μια παράσταση. Να νιώσουν τη μαγεία.
Τις επιτυχίες σας τις γνωρίζουμε όλοι. Αποτυχίες είχατε στη ζωή σας;
Ε βέβαια. Δεν ήταν όλα πάντα απόλυτα επιτυχημένα. Και υπάρχουν πολύ δύσκολες στιγμές που έχω περάσει. Αλλά δεν στέκομαι σε αυτά. Βλέπω μόνο τα θετικά έχοντας πάρει τα μαθήματά μου. Όσα με στεναχωρούν τα αφήνω πίσω μου. Πάντως δυστυχώς στεναχωρήθηκα πολλές φορές.
Ποιες είναι οι μεγάλες συγκινήσεις που ζήσατε στο θέατρο;
Καταρχήν η σχέση μου με τον Ανδρέα Βουτσινά που υπήρξε ο πνευματικός μου πατέρας στο θέατρο, ο δεύτερος μπαμπάς μου. Με επηρέασε πάρα πολύ και στα θεατρικά, αλλά και ως άνθρωπο. Μετά ήταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος που δούλεψα μαζί του στον Κινηματογράφο, ο Γιάννης Δαλιανίδης, με τον οποίο δούλεψα και στην τηλεόραση και στο σινεμά. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ο καθένας για τους δικούς του λόγους, μοναδικοί. Νιώθω τυχεροί που τους συνάντησα στο πέρασμα της καριέρας μου.
Ποιες είναι οι προσωπικές σταθερές σας που ισορροπούν τη ζωή σας;
Τα παιδιά μου και η σχέση που έχω με αυτά και η ευθύνη που έχω απέναντί τους. Ότι κάνω, κέντρο του κόσμου είναι αυτά. Μόνο η δική τους κριτική με αφορά. Μόνο πως με βλέπουν τα μάτια τα δικά τους με ενδιαφέρει.
Πως διαχειρίζεστε το χρόνο που περνάει; Το μεγάλωμα;
Με ψυχραιμία γιατί όταν βλέπω μεταμορφώσεις σε άλλους με τρομάζουν. Πιστεύω πως οι μεταμορφώσεις είναι μόνο για τους ηθοποιούς, όχι για τους κανονικούς ανθρώπους. Αλλά μην είμαι αχάριστη, ο χρόνος δεν μου έχει φερθεί άσχημα. Είναι φυσιολογικό που μεγαλώνουμε. Είναι παλαβό να αλλοιώνεις το πρόσωπό σου.
Θα σας ξαναδούμε στην τηλεόραση;
Δεν είναι στα άμεσα πλάνα μου αλλά, υπάρχει κάτι σοβαρό στον αέρα που θα συζητήσω. Τηλεόραση κάνω όταν μου κάνει πολύ κέφι.
