Ο Μιχάλης Βιολάρης είναι ο ερμηνευτής που το όνομά του έχει συνδεθεί μόνο με το καλύτερο και πιο διαχρονικό κομμάτι της έντεχνης ελληνικής μουσικής. Από την Φιλοσοφική στην μπουάτ «Παράγκα»..

Πώς αισθάνεστε που είστε ο πρώτος Κύπριος καλλιτέχνης με καριέρα στην Ελλάδα;

Ατενίζοντας σήμερα όλη αυτή την ιστορία του τραγουδιού από μια μακρινή απόσταση 52 χρόνων, κάνοντας συγχρόνως και έναν απολογισμό, σκέφτομαι ότι αυτό που έκανα, δεν θα το χαρακτήριζα καριέρα, άλλα του πάει καλύτερα ο όρος
πορεία...

Καριέρα είναι μια αυστηρή και σοβαρή ενασχόληση με ο,τι έχει σχέση με το τραγούδι εν προκειμένω. Η αγάπη μου για τη μουσική, ήταν και είναι μεγάλη. Δεν είναι όμως μόνο η έννοια τραγουδιστής. Υπάρχει παράλληλα και ο δημιουργός. Να παίρνεις ένα στίχο και να τον κάνεις τραγούδι. Και όταν ο χρόνος σου κάνει την «τιμή» να σου ξεχωρίσει και να σου κρατήσει κάποιες δημιουργίες σου, τότε αισθάνεσαι κάπως πιο γεμάτος στη μετέπειτα πορεία σου..

Δεν είναι όμως μόνο η δημιουργία. Είναι και η Παιδεία που διαθέτει ο κάθε ένας από εμάς, η οποία σε κάνει να νοιώθεις ότι δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα να είσαι μόνο ένας τραγουδιστής. Είναι υπέροχο, άλλα δεν είναι μόνο αυτό.

Μια ωραία πορεία λοιπόν, γεμάτη μουσική, καλή μουσική όμως, καλό Θέατρο, ωραία ταξίδια σε όλο τον κόσμο, ωραίες γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους του Πνεύματος και της Τέχνης, μια ποιότητα ζωής γενικά, που εμπεριέχει ευγένεια,
απλότητα, προσφορά στην Πατρίδα σου και στον συνάνθρωπό σου, και πάνω απ' όλα Ήθος...

Όχι μια σκέτη καριέρα λοιπόν. Μια ωραία και αξιοπρεπής ΠΟΡΕΙΑ, που έχει μέσα όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του...



Περιγράψτε μας με λίγα λόγια τα πρώτα σας καλλιτεχνικά βήματα στην Αθήνα, και την πρώτη σας επιτυχία «Χαλάλι σου».

Tα πρώτα καλλιτεχνικά μου βήματα στην Αθήνα τα έκανα στην Μπουάτ «ΠΑΡΑΓΓΑ» δίπλα στην Καίτη Χωματά. Όμως, σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα μουσική μου πορεία έπαιξαν τα ακόλουθα γεγονότα:

Οι δυο μουσικές παραστάσεις των Θεοδωράκη-Χατζιδάκι το 1962 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με την «ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ» και την «ΟΔΟ ΟΝΕΙΡΩΝ» το καλοκαίρι του 1962, που άλλαξαν κυριολεκτικά τα μουσικά δεδομένα της εποχής εκείνης.

Ύστερα, ήρθε «Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ» το 1963 των Θεοδωράκη - Καμπανάλλη, που μαζί με την πρεμιέρα του «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» το 1964, των Θεοδωράκη - Ελύτη, μου έκαναν σαφές ποιο δρόμο θα ακολουθούσα.

Το 1965, σε στίχους Ανδρεία Γρηγορίου γράφω το «ΧΑΛΑΛΙΝ ΣΟΥ» με πρώτη ερμηνεύτρια τη Σούλη Σαμπάχ.

Ήταν πολύ νωρίς για να καταλάβω ακόμα ποια ήταν η σημασία της παρουσίας ενός Κυπριακού τραγουδιού στα μουσικά δρώμενα του Ελλαδικού χώρου...



Στην πορεία σας έχετε μεγάλες συνεργασίες (αξέχαστα τραγούδια) με ξεχωριστούς δημιουργούς και έχετε συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου. Τι ξεχωρίζετε από τις αναμνήσεις σας;

Ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με τον Γιάννη Σπανό, και αμέσως μετά με τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΡΙΜΙΖΑΚΗ,τον ΛΙΝΟ ΚΟΚΟΤΟ και τον ΜΙΜΗ ΠΛΕΣΣΑ.

Στο στίχο βέβαια είχα την τύχη να ερμηνεύσω ΣΩΤΗΡΗ ΣΚΥΠΗ,ΑΙΜΙΛΙΑ ΔΑΦΝΗ,ΓΕΩΡΓΙΟ ΒΙΖΥΗΝΟ,ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ,ΑΡΓΥΡΗ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟ,ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΣΙΑΡΔΗ, ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ...



Συνεχίζεται τις εμφανίσεις σας, πράγμα που σημαίνει ότι το αποκαλούμενο «νέο κύμα» συνεχίζει να υπάρχει ζωντανό. Πείτε μας λίγα λόγια γι αυτό.

Ναι, το καλό τραγούδι πάντα θα έχει τη δική του ξεχωριστή θέση. Μπορώ να το βεβαιώσω απόλυτα με την παρουσία μου στον χώρο του καλού Ελληνικού τραγουδιού για 52 συνεχή χρόνια. Η ομάδα μας βρίσκεται πάντα σε συναυλιακούς χώρος, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο και στην Αμερική.

Οι γυναίκες έπαιξαν κάποιον ρόλο στην ζωή σας; Ο γάμος δεν ήταν ζητούμενο, παρά μόνο το τραγούδι;

Η έννοια ΓΥΝΑΙΚΑ έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, όχι μόνο ως σύντροφος αλλά και ως έμπνευση σε αρκετά από τα τραγούδια που έγραψα. Ίσως στο θέμα ΓΑΜΟΣ να μην είχα την ευτυχία η την τύχη να βρω την κατάλληλη σύντροφο...



Έχετε πολλές συμμέτοχες σε ελληνικές ταινίες, και πολύ μεγάλη δισκογραφία. Ποιοι οι επόμενοι στόχοι της ζωής σας;

Είχα αρκετές συμμετοχές σε Ελληνικές ταινίες, σε μια εποχή που δεν υπήρχε Τηλεόραση. Έτσι τα τραγούδια μου άρχισαν να γίνονται γνωστά σε διάφορες χώρες όπου υπήρχαν Έλληνες, και πολύ νωρίς να καλούμαι στις χώρες αυτές για συναυλίες.

Τώρα που είμαι αρκετά μεγάλος, δεν επιδιώκω να προκαλώ την οργάνωση εκδηλώσεων. Αφήνω να έρχονται μόνα τους τα πράγματα, κι εγώ να επιλέγω ο,τι μου αρέσει να κάνω. Άλλωστε, έκανα πάντα αυτό που μου άρεσε, και ποτέ αυτό που έπρεπε να κάνω. Ίσως γι' αυτό να μην μου ταιριάζει η λέξη ΚΑΡΙΕΡΑ.

Ποια είναι η πιο τιμητική στιγμή για την καριέρα σας;

Είναι πολλές οι τιμητικές στιγμές που έζησα με το τραγούδι. Μια έντονη στιγμή ήταν στην Πλατεία Ελευθερίας στη Λευκωσία το 2004, όταν η Κύπρος μπήκε στο ΕΥΡΩ, βγήκα να τραγουδήσω, και όλος ο κόσμος άρχισε να τραγουδά το «ΧΑΛΑΛΙΝ ΣΟΥ», κι εγώ απλά παρακολουθούσα ακούγοντας με συγκίνηση, μέχρι να τελειώσει το τραγούδι...



Πώς σχολιάζετε την σημερινή κατάσταση στην λεγόμενη ελληνική «μουσική βιομηχανία»;

Με λύπη μου διαπιστώνω ότι ''μουσική βιομηχανία''στον τόπο μας, έχει οδηγήσει το Ελληνικό τραγούδι στο έσχατο σημείο υποβάθμισης, τόσο στο στίχο, όσο και στη μουσική, έτσι ώστε η μερίδα εκείνη των νέων ανθρώπων που θέλουν κάτι καλό και αξιοπρεπές, να καταφεύγουν στις ωραίες και αναντικατάστατες δημιουργίες της δεκαετίας το '60, αλλά και στους πρωτομάστορες της μουσικής μας ΤΣΙΤΣΑΝΗ, ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ, ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ και όχι μόνο...



Τέλος, θα ήθελα να μάθω ποια η δύναμη που σας δίνει ζωή να συνεχίζετε τον «αγώνα» σας για το καλό ελληνικό τραγούδι;

Η κινητήρια δύναμη που δίνει ζωή για δημιουργία και συνέχεια στο κάλο Ελληνικό τραγούδι, είναι η πολύ μεγάλη αγάπη και ο σεβασμός προς όλους εκείνους τους τεράστιους Έλληνες Δημιουργούς και ερμηνευτές, που ανέβασαν τον πήχη της ποιότητας του τραγουδιού μας πολύ ψηλά...

Δείτε την σελίδα του: violaris.gr