Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη τον ανακάλυψε η βασίλισσα Ελισάβετ τον ευχαρίστησε (εικόνες)
O Σκηνοθέτης των ήχων και των στίχων αποκάλυψε στο parapolitika.gr το πώς τον ανακάλυψε η Αλίκη Βουγιουκλάκη, συνέθεσε το μουσικό σήμα των «Ολυμπιακών Αγώνων» της Αθήνας 2004, και έλαβε επιστολή από την Βασίλισσα Ελισσάβετ.
Στο θέατρο μεταξύ πολλών σκηνοθετών έχει δουλέψει με τον Αντρέα Βουτσινά, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Δημήτρη Λιγνάδη, Σταμάτη Φασουλή.
Ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος είναι ένας πολυγραφότατος συνθέτης, που παρά τη νεαρή του ηλικία η δουλειά του είναι εντυπωσιακή. Ερμηνευτής κι ο ίδιος, κυριως συνθέτης πολλών Μεγάλων επιτυχιών Και για τις δύο πλευρες του τραγουδιού.
Τραγούδια τους έχουμε ακούσει όλοι, όμως αρκετοί δεν τα έχουν συνδέσει με εκείνον. Με έναν όμορφο και ευθύ τρόπο να συστήνεται στo parapolitika.gr
«Είμαι ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος συνθέτης. Γράφω μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Οι περισσότεροι με γνωρίζουν μέσα από τα τραγούδια που έχω γράψει τα τελευταία 20 χρόνια και από τις εμφανίσεις που έχω κάνει μαζί με τραγουδιστές, με τους οποίους έχω συνεργαστεί δισκογραφικά».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Από μικρός στα «βάσανα» της μουσικής;
Από μικρός είναι σχετικό… Δεν επέλεξα εγώ αυτό με το οποίο έχω καταπιαστεί. Από πέντε χρονών η εσωτερική μου ροπή είχε να κάνει με κάθε είδους καλλιτεχνική ενασχόληση. Ωστόσο επέλεξα τη μουσική για να εκφραστώ μιας και το βασικό μου όργανο που είναι το πιάνο με βρήκε σε εκείνη την ηλικία, το ερωτεύτηκα και άρχιζα από τότε να παίζω και να συνθέτω τις πρώτες μου μελωδίες.
Πόσο σε «στιγμάτισε» η συνεργασία σου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Η Αλίκη ήταν η πρώτη που της έβαζα και άκουγε τα παιδικά μου τραγούδια. Με ενθάρρυνε να προχωρήσω και μάλιστα τα δοκίμαζα στην φωνή της. Χωρίς βέβαια να έχω την αίσθηση ότι πρόκειται ένας άνθρωπος να μυθοποιηθεί τόσο σύντομα φεύγοντας από τη ζωή…
Για μένα ήτανε σα μια θεία μου που πριν να ανέβουμε στη σκηνή παίζαμε.. Ιστορικές φωτογραφίες και βίντεο που έχω τραβήξει με τη μνήμη μου με την Αλίκη στις κουίντες στο καμαρίνι στην πρόβα στην ανάγνωση και στην καθημερινότητα είναι ανεκτίμητης αξίας.
Έζησα στην ηλικία των 11 ετών ένα ζωντανό ντοκιμαντέρ. Λάμψη ματαιοδοξία λατρεία θάνατος και όλα αυτά τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν είχαν αρχίσει οι μεγάλες απώλειες των σπουδαίων καλλιτεχνών.
Το 2002 σε ηλικία 19 ετών συνθέτεις το μουσικό σήμα των «Ολυμπιακών Αγώνων» της Αθήνας 2004; Πως τα κατάφερες;
Μεγαλώνοντας πια στα 19 μου χρόνια η πρώτη μου μουσική υπογραφή είναι το μουσικό σήμα των ολυμπιακών αγώνων Αθήνα 2004 το οποίο μου ανατέθηκε να συνθέσω μετά από διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η οργανωτική ολυμπιακή επιτροπή.
Από το ένα χέρι έχω δύο χρόνια σκληρής εργασίας και προετοιμασίας φιλμ, ντοκιμαντέρ, διαφημίσεων που θα περιείχαν τη μουσική του σήματος και αλλά πολλά events μέχρι που μας βρήκε η έναρξη των αγώνων..
Από το άλλο χέρι όμως είχα την πολύωρη ενασχόλησή μου ως βοηθός του Σταμάτη Κραουνάκη – δεξί του χέρι, και μέλος, πιανίστας, σύνθετης, και υπεύθυνος μουσικά για όλη αυτή την πενταετία 2002 με 2007 "Στην σπείρα σπείρα”.
Είμαι ξεκάθαρα ένας συνθέτης που προέρχομαι από το θέατρο. Γι’ αυτό και μπορώ να έχω ένα φάσμα διευρυμένο, τόσο στη μουσική που γράφω αλλά και στις εργασίες που κάνω. Αυτό είναι ένα κουσούρι το οποίο φέρω από το θέατρο.
Λειτουργώ ως σκηνοθέτης την ώρα που γράφω. Και όχι ως συνθέτης ή μουσικός.
Μέχρι σήμερα έχω γράψει μουσική για σχεδόν 50 παραστάσεις, σκέψου πόσες χιλιάδες ώρες πρόβας και εκπαίδευσης μέτρα δίπλα σε πολύ μεγάλους σκηνοθέτες. Άλλοι έχουν φύγει απ’ τη ζωή άλλοι Δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτά τα χρόνια και άλλοι ήταν σταθερές αξίες.
Για να σου πω τέσσερα παραδείγματα, Αντρέας Βουτσινάς, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Δημήτρης Λιγνάδης, Σταμάτης Φασουλής… Από το θέατρο λοιπόν άρχισε από πολύ νωρίς να βγαίνει μια φήμη ότι υπάρχει ένας πιτσιρικάς που γράφει τραγούδια και έχει ένα προσωπικό ήχο που έχει ενδιαφέρον. Έτσι ξεκίνησα και στην δισκογραφία. Το πρώτο μου μπάσιμο ήταν ένα soundtrack που υπέγραψα όλη τη μουσική και τα τραγούδια της σειράς του MEGA Channel "μαζί σου ".
Όπου τα τραγουδια τα είπε τότε η Έλενα Παπαρίζου. Από τότε ξεκίνησε μία πρώιμη περίοδος συνεργασιών, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Τάνια Τσανακλίδου, Δημήτρης Μητροπάνος, Αννα βισση, Μαρινέλλα και άλλοι..
Μίλησε μας για το « Κορίτσι» με την Πέννυ Μπαλτατζή, και «Αγάπη δεμένη» και «Κάπου σ’έχω ξαναδεί» με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη...
«Το κορίτσι» είναι ένα τραγούδι που επικοινώνησε βαθιά με την γυναικεία φύση, θεωρώ ότι δεν υπήρχε καταλληλότερος ερμηνευτής από την Πεννυ Μπαλτατζή…
Είναι ένα τραγούδι που δεν έχει σταματήσει να με τροφοδοτεί χαρά μιας και τα μηνύματα που παίρνω γι’ αυτό είναι άκρως συγκινητικά. Το 2018 ξεκινάω την συνεργασία μου με την Ελεονώρα Ζουγανέλη.
Είχα γράψει και παλιότερα για την Ελεονώρα στο πρώτο της δίσκο μα τώρα ήρθε ο χρόνος και μας έφερε ακόμα πιο κοντά να δημιουργήσουμε μαζί σημαντικά πράγματα.
Τα τραγούδια «αγάπη δεμένη» και «κάπου σε έχω ξαναδεί» αλλά και η διασκευή που έκανα πρόσφατα στο ντουέτο τους με τη Δήμητρα Γαλάνη «σαν μαγεμένο το μυαλό μου» είναι τρεις μουσικές πράξεις που μου έδωσαν την ευκαιρία να επικοινωνήσω με το κοινό με τρόπο που με αφορά απόλυτα.
Περιττό να σου πω πως αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε εγκλεισμένοι και αποκλεισμένοι τα μηνύματα που λαμβάνω στο instagram και στο facebook για το στίχο «Είμαστε άγνωστοι μέσα στην πόλη μα κάπου σε έχω ξαναδεί κάποια μέρα θα σμίξουμε όλοι και θα’ναι χαρά ζωντανή..»
Είναι σαν μια κοινή συνεννόηση, να μου στέλνουν πόσο τους έχει αγγίξει το επίκαιρο του στίχου… Δεν το είχα υπόψη μου οταν το έγγραφα, όπως και το «δύο άνθρωποι μόνοι με τόσους μαζί» από το αγάπη «δε μένει». Το θεωρώ συγκυριακό όπως και όλη την συνεργασία με την Ελεονώρα.
Είναι πολλά που δεν ξέρετε μα αν ψάξετε θα τα ανακαλύψετε…
Ευτυχώς το διαδίκτυο είναι ένας ωραίος τρόπος να γνωρίσεις και να μάθεις πληροφορίες εκτενώς για κάποιο πρόσωπο που σε διαφέρει. Μέχρι το 2011 είχα ολοκληρώσει ένα κύκλο πολυπόθητων συνεργασιών που όμως δεν κούνησα ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για να συμβούν…
Μου έλεγε ο Πάριος θέλω να πω τα τραγούδια σου όπως θέλεις εσύ. Θέλω τον ήχο σου. Το ίδιο και η Άλκηστη το ίδιο και η Τάνια. Άνθρωποι αφυπνισμένοι χρόνια στο χώρο που έψαχναν κάτι καινούργιο. Το 2013 άρχισα να φλερτάρω με το εξωτερικό, όπου πέρασα αρκετό καιρό στο Λονδίνο.
Τι κρατάς από την εμπειρία σου στο Λονδίνο;
Καρπός της παραμονής μου ήταν μια μεγάλη συναυλία στην «Royal Opera Of London» για τους σκοπούς του live action trust και μια μικρή περιοδεία στην Ευρώπη με το project cathedrals.
Ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικό ενεργειακό project που είχα στο μυαλό μου από μικρός και καταφέρω να πραγματοποιήσω αρκετά χρόνια αργότερα. Επίσης τη στιγμή για μένα όσον αφορά αυτές τις συναυλίες ήταν η επιστολή που έλαβα από την βασίλισσα Ελισάβετ ως ευχαριστήριο για την δωρεά που έκανα σε ένα από τα φιλανθρωπικά της ιδρύματα από τα κέρδη της συναυλίας στην Saint James στο Πικαντίλι.
Μία από τις πιο ιστορικές εκκλησίες στον κόσμο στο κέντρο του Λονδίνου.
Εκείνη την περίοδο ταυτόχρονα ανοίγω ένα νέο κύκλο εργασιών γράφω τραγούδια όπως το «πετάω», «δυο ψυχές», «μετανάστης στην γη», και ασχολούμαι ύστερα από την επιστροφή μου στην Αθήνα και πάλι πολύ με το θέατρο το οποίο μου είχε λείψει για μία διετία.
Σημείωσε ότι όλα αυτά τρέχουν παράλληλα και τραγούδια και μουσικές για τον κινηματογράφο και θεατρικές παραστάσεις.
Το 2016 κερδίζεις μουσικό βραβείο στις Κάννες;
Το 2016 βρέθηκα στις Κάννες σαν ένας απλός επισκέπτης δεν το πήρα πιο σημαντικά από ότι θα έπρεπε, κερδίσαμε μαζί με το Θοδωρή Παπάδουλάκη και την Εύη Φωτοπούλου ανάμεσα σε τόσο κόσμο που κερδίζει σημαντικότερα βραβεία φυσικά από αυτό, ένα βραβείο για το best short βίντεο...
Αυτά όμως είναι ένα ωραίο διάλειμμα για να έρθεις να βουτήξεις και πάλι στην πραγματικότητα στο κέντρο της χώρα σου στην Αθήνα.
Πες μας για τις εμφανίσεις σου στη μουσική στη σκηνή Faust στην μουσική παράσταση «Κάθε Δευτέρα + μια ιστορία»
Οι εμφανίσεις που έκανα φέτος το χειμώνα στο Faust είχαν σαν πυρήνα τα τραγούδια μου μπλεγμένα με μεγάλες στιγμές του Ελληνικού τραγουδιού και ήταν μια καλή αφορμή το κοινό παρακολουθεί σε αυτές τις παραστάσεις να με γνωρίσει καλύτερα ακούγοντας με να ερμηνεύω τα τραγούδια μου και να λέω τις ιστορίες τους πίσω από αυτά.
Σε κάθε παράσταση είχα και έναν καλεσμένο του οποίου τις ιστορίες μέσα απ τα τραγούδια παρουσιαζε ο σπουδαίος στιχουργός και δημοσιογράφος Αντώνης Ανδρικάκης.
Από τη σκηνή του «Φάουστ» πέρασαν ο Γιώργος Μαργαρίτης η Άντζελα Δημητρίου η Ελεονώρα Ζουγανέλη η Μιρέλα Πάχου η Πένυ Μπαλτατζή η Ζωή Παπαδοπούλου κ.α.
Μίλησέ μας για την πρόσφατη κυκλοφορία σου «Μωρό Μου» που στο βίντεο συμμετέχει και η Eλενα Χριστοπούλου
Το τραγούδι μωρό μου με βρήκε σε μία στιγμή απρόσμενη… Ετοίμαζα νέες εμφανίσεις για το Μάρτιο στο «Σταυρό του Νότου και είχα στρέψει όλη μου την προσοχή εκεί. Δε με απασχολούσε ποτέ και δε με απασχολεί να βγάζω τραγούδια που να τα λέω εγώ, γιατί καταλαβαίνετε πως όταν έχεις συνεργαστεί με την αφρόκρεμα των ελλήνων τραγουδιστών η ματαιοδοξία αυτή έχει σβήσει…
Με βρήκε ένα βράδυ η μελωδία με το στίχο αυτόν τον απλοϊκό και μου χτύπησε ένα καμπανάκι. Πως θα μπορούσα να επικοινωνήσω με ότι πιο απλό γίνεται ένα love story σαν αυτά που περιγράφει το βίντεοκλιπ που γυρίσαμε πρόσφατα και πρωταγωνιστεί η Έλενα Χριστόπουλου.
Είναι ένα μήνυμα που θέλω να στείλω, πόσο απλά μπορείς να πεις μερικά πράγματα όπως μια φράση "μωρό μου σε θέλω"… Απλώς ήρθε και με βρήκε.
Το jazz κλίμα του τραγουδιού μου θυμίζει την εφηβεία μου τις σπουδές μου γύρω από την τζαζ μουσική και είναι ένα project που το ευχαριστηθήκαμε πολύ, και εγώ και οι συνεργάτες μου στην Walnut Entertainment και το παρακολουθώ που αγαπιέται πολύ από το κοινό.
Πως αντιμετώπισες τις συνθήκες της καραντίνας;
Για μένα η συνθήκη της απομόνωσης είναι κάτι γνώριμο σε σχέση με τη συνθήκη της εξωστρέφειας και το να βρίσκομαι με κόσμο… Είναι δική μου προσωπική συνθήκη για να μπορώ να συγκεντρώνομαι και να σκέφτομαι.
Αυτές οι υποχρεωτικές διακοπές για μένα δεν λειτούργησαν διαφορετικά από ότι λειτουργώ στην καθημερινότητά μου.
Ανησυχώ πάρα πολύ για την υγεία των κοντινών μου ανθρώπων και των συμπολιτών μου και προσπαθώ να διατηρώ ψυχραιμία για να μπορώ να τονώσω όσους χρειάζονται. Εύχομαι το καλοκαίρι που έρχεται να είμαστε όλοι ελεύθεροι, "και να είναι η χαρά ζωντανή".. (σσ όπως λεει και ο στίχος του τραγουδιου "Κάπου σ΄έχω ξαναδεί")
